Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2384

ตอนที่ 2384 ขอความช่วยเหลือ

สามปี สำนักยุทธ์ก่อเกิดจัดการทดสอบใหญ่เพื่อคัดเลือกศิษย์ไปแล้วสามครั้ง แต่ละครั้งล้วนดึงดูดความสนใจทั่วหล้า ถูกยกย่องว่าเป็นงานชุมนุมที่ใหญ่อันดับหนึ่งแห่งแดนหมื่นมรรค

ในการทดสอบของทุกปีล้วนมีหนุ่มสาวรูปงามมากพรสวรรค์ปรากฏตัวนับไม่ถ้วน โดยเฉพาะผู้ที่ติดสิบอันดับแรกยิ่งมีชื่อเสียงไปทั่วหล้า โจษขานไม่เว้นเด็กแก่

สามปี รากฐานของสำนักยุทธ์ก่อเกิดทรงพลังและแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ทุกการเคลื่อนไหวของสำนักล้วนส่งผลต่อใต้หล้าทั้งสิ้น

สำหรับเรื่องนี้ ไม่รู้ว่ามีกี่คนที่ทอดถอนใจว่า ‘อัจฉริยะทั่วหล้า หวนคืนก่อเกิด’

ขณะเดียวกันช่วงเวลาสามปีนี้ ดินแดนรกร้างโบราณก็ทยอยส่งกำลังพลออกมา หมายจะเข้าสู่แดนหมื่นมรรคอีกครั้ง แต่ล้วนถูกร่างแยกมหามรรคของหลินสวินออกมาต่อกร ตีพ่ายพินาศย่อยยับไม่มีข้อยกเว้น

ต่อให้นำทัพโดยระดับจักรพรรดิก็ยังไม่สามารถทำอะไรได้

…

ในวันนี้

นครต้องห้าม นอกของภูเขาชำระจิต

“ขอร้องท่านล่ะ ให้ข้าไปคาราวะจอมจักรพรรดิหลินเถอะ!”

แม่นางชุดเขียวที่ฝุ่นเปรอะเปื้อน สีหน้าเต็มไปด้วยความอ่อนระโหยโรยแรงผู้หนึ่งส่งเสียงอ้อนวอน

“แม่นาง ข้าบอกเจ้าหลายครั้งแล้ว ในแดนหมื่นมรรคนี้ไม่รู้ว่ามีคนใหญ่คนโตมากน้อยเท่าไรมาเข้าแถวหมายเข้าพบบรรพจารย์สำนักข้าทุกวัน แต่ก็ล้วนไร้วาสนาโดยไม่มีข้อยกเว้น ไม่ใช่ว่าข้าไม่ยอมรายงาน แต่เป็นเพราะสามปีก่อนท่านบรรพจารย์ก็เคยพูดไว้แล้วว่าไม่รับแขก”

ผู้สืบทอดสำนักยุทธ์ก่อเกิดคนหนึ่งกล่าวโน้มน้าวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “แม่นาง ดูออกว่าเจ้าร้อนใจมาก แต่ยังคงขอให้เจ้าอย่าทำข้าลำบากใจเลย รีบจากไปเสียเถอะ”

สีหน้าแม่นางชุดเขียวเปลี่ยนไปทันใด กล่าวอย่างขมขื่น “ข้าหนีภัยจากดินแดนรกร้างโบราณมาตลอดทาง ไม่ง่ายเลยกว่าจะมาถึงที่นี่… หากครั้งนี้ไม่ได้เจอจอมจักรพรรดิหลิน… ไม่สู้ตายไปยังจะดีกว่า…”

ขณะกล่าวนางพลันชักกระบี่จ่อคอทันที

เคร้ง!

ภายใต้เสียงปะทะ กระบี่ยาวก็ถูกปัดกระเด็น

ผู้สืบทอดสำนักยุทธ์ก่อเกิดคนนั้นตวาด “แม่นาง นี่เจ้าต้องการจะทำอะไรกันแน่”

แววตาแม่นางชุดเขียวเหม่อลอย กล่าวอย่างวิญญาณล่องลอย “ข้าต้องการทำอะไร… ข้าแค่อยากจะพบจอมจักรพรรดิหลินสักครั้ง บอกเขาว่าตอนนี้ลูกศิษย์ของเขากำลังเผชิญความยากลำบากครั้งใหญ่ เขา… เขาจะเห็นคนตายแล้วไม่ช่วยเลยกระนั้นหรือ…”

ลูกศิษย์?

ผู้สืบทอดสำนักยุทธ์ก่อเกิดที่เฝ้าอยู่ใกล้ประตูภูเขาสำนักต่างอึ้งงัน พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าบรรพจารย์ของสำนักตนเคยรับผู้สืบทอดแต่อย่างใด

ตุบ!

หญิงชุดเขียวยามนี้ประหนึ่งไร้เรี่ยวแรง สลบลงกับพื้น

คนผู้หนึ่งเข้าไปตรวจสอบแล้วอดสูดหายใจสะท้านไม่ได้ “อาการบาดเจ็บภายในของแม่นางคนนี้สาหัสถึงขั้นใกล้ตายอยู่รอมร่อแล้ว ไม่รู้จริงๆ… ว่านางประคองร่างมาถึงตอนนี้ได้อย่างไร…”

“นี่จะทำอย่างไร” ผู้สืบทอดคนอื่นๆ ในสำนักยุทธ์ก่อเกิดมองหน้ากันเลิ่กลั่ก พวกเขาเพิ่งเจอเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก

“รักษาอาการบาดเจ็บก่อนแล้วกัน รอนางฟื้นขึ้นมาค่อยส่งนางออกไป” มีคนตัดสินใจออกมา

“ศิษย์พี่ แต่อาการบาดเจ็บของนางสาหัสนัก ด้วยฝีมือของพวกเราเกรงว่าไม่มีทางทำให้นางฟื้นขึ้นมาได้เลย…” ทุกคนต่างสีหน้าเหยเก เห็นชัดว่าลำบากใจยิ่งนัก

“เกิดอะไรขึ้นหรือ”

ก็เป็นยามนี้เองที่เสียงหนึ่งดังขึ้น ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากประตูภูเขา สวมชุดสีหยกทั้งตัว ใบหน้าหล่อเหลา เป็นสืออวี่นั่นเอง

“คาราวะผู้อาวุโส!”

หนึ่งในผู้สืบทอดสำนักยุทธ์ก่อเกิดเล่าเรื่องแม่นางชุดเขียวผู้นี้ออกมา

ครั้นรู้จุดประสงค์ที่แม่นางชุดเขียวเดินทางมาที่นี่แล้ว สืออวี่เองก็อดตะลึงไม่ได้ แต่เขาเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าหลินสวินเคยรับลูกศิษย์ตั้งแต่เมื่อใด

“อาการสาหัสยิ่ง!”

สืออวี่เดินเข้าไปตรวจสอบครู่หนึ่งแล้วอดเผยสีหน้าสงสัยไม่ได้

เขาอุ้มแม่นางชุดเขียวคนนี้ขึ้นมาอย่างระมัดระวัง แล้วหมุนร่างเดินเข้าประตูภูเขาไปโดยไม่ลังเล

ยอดของภูเขาชำระจิต

กายมรรคไม้เขียวของหลินสวินกำลังปิดด่านอยู่

ยามสืออวี่พาแม่นางชุดเขียวมาหา เขาก็สังเกตเห็นทันที

“พี่หลิน แม่นางผู้นี้บอกว่ามาเพราะเรื่องลูกศิษย์ของเจ้า แต่ว่านางได้รับบาดเจ็บสาหัสนัก…” สืออวี่เล่าเรื่องราวออกมา

หลินสวินอึ้งไปก่อนครู่หนึ่ง จากนั้นก็พลันนึกถึงคนผู้หนึ่งขึ้นมาได้…

ซูไป๋!

ปีนั้นที่ริมฝั่งทะเลหมากดาราในดินแดนรกร้างโบราณ ศิษย์ฝากนามผู้นั้นที่ตนรับไว้ เป็นเด็กหนุ่มรองเท้าฟางที่เกิดมาพร้อมกระดูกกระบี่เหมือนกับอวิ๋นชิ่งไป๋!

“ส่งมาให้ข้า”

หลินสวินลุกขึ้น สังเกตแม่นางชุดเขียวปราดหนึ่งก็รู้สึกหวั่นใจอย่างอดไม่ได้

บาดเจ็บสาหัสยิ่งนัก!

อวัยวะภายในตันห้ากลวงหก เส้นปราณจุดชีพจร ตลอดจนฐานมรรคและจิตวิญญาณล้วนได้รับบาดเจ็บรุนแรง เนื่องจากไม่ได้รักษาอย่างทันท่วงที ในร่างนางจึงมีไอมรณะวนเวียนไม่ขาดสาย

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ผู้หญิงคนหนึ่งอย่างนางกลับเดินทางจากดินแดนรกร้างโบราณมาถึงที่นี่ได้… นี้มันปาฏิหาริย์ชัดๆ

หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าคงไม่สามารถช่วยชีวิตของแม่นางชุดเขียวคนนี้ได้

แต่สำหรับหลินสวิน กลับไม่ใช่เรื่องเหลือบ่ากว่าแรง

ขณะที่ใคร่ครวญเขายื่นนิ้วออกมากดไปที่หว่างคิ้วของนาง พลังชีวิตที่ยากจับต้องกลุ่มหนึ่งเปลี่ยนเป็นกระแสน้ำอุ่นไหลริน ปานลมวสันต์แปรเปลี่ยนเป็นสายฝนชุ่มช่ำ แทรกซึมทั่วสรรพางค์กายของนาง…