Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2412

ตอนที่ 2412 แท่นมรรคข้ามแดน พบเจอสหายเก่า

หลินสวินเพิ่งก้าวออกมาจากจวนเจ้าเมือง ก็เห็นพวกที่นำโดยฟางเสวียนเจินเดินมาแต่ไกล

บรรยากาศเปลี่ยนเป็นพิกลในชั่วขณะเดียว อากาศราวกับหยุดชะงัก

ฟางเสวียนเจินหรี่ตาเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มเฉยชา หยุดเท้าตรงนั้นพลางกล่าว “ดูเหมือน… พวกเราจะเจอกันที่แดนใหญ่พันศึกแล้ว”

หลินสวินก็ยิ้มแล้ว “ข้าก็คาดหวังว่าจะได้รู้ความลับเกี่ยวกับ ‘ลับจิตดั่งคม’ จากปากเจ้า”

พูดจบเขามุ่งตรงไปข้างหน้า เฉียดผ่านพวกฟางเสวียนเจินไปเช่นนั้น

เห็นว่าเงาร่างของเขากำลังจะหายไป

ฟางเสวียนเจินหันหลังขวับ เอ่ยเสียงกระจ่างชัด “สหาย ไม่มีเรื่องค้างคาที่ต้องหารือกันแล้วจริงรึ”

หลินสวินไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง แค่โบกมือน้อยๆ ไม่นานเงาร่างก็หายไปในฝูงชนไร้ขอบเขต

‘ฮึ! เห็นชัดว่าเจ้าหมอนี่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา นายน้อย มิสู้คืนนี้พวกเราลงมือโดยตรง หลังจากฆ่าเขาแล้วค่อยออกจากเมืองข้ามแดนนี้ไปทันทีก็พอ ต่อให้ทูตพิทักษ์เมืองโกรธจัดด้วยเรื่องนี้ก็ทำอะไรพวกเราไม่ได้แล้ว’

ระดับจักรพรรดิคนหนึ่งสื่อจิต แววตาน่าสะพรึง

คนอื่นก็สีหน้าไม่เป็นมิตร

ในฐานะคนใหญ่คนโตที่มาจากเรือนกระบี่ต้าเหิง พวกเขายังไม่เคยเจอคนที่กล้าปฏิเสธพวกเขาเช่นนี้มาก่อน

แววตาฟางเสวียนเจินไหววูบ เนิ่นนานจึงกล่าวราบเรียบ “ไปเยือนแดนใหญ่พันศึกก็ไม่เห็นเป็นไร ข้าก็อยากไปลองดูว่ายอดบุคคลในโลกพันจักรวาลมีความสามารถมากเพียงใด”

เขาพูดพลางมุ่งตรงไปจวนเจ้าเมือง

วันนั้นพวกฟางเสวียนเจินทยอยลงชื่อ ได้รับป้ายยืนยันเพื่อมุ่งหน้าไปประตูข้ามแดนปฐพี ทั้งสืบข่าวจากจวนเจ้าเมืองได้ว่าหลินสวินชื่อ ‘หลิงเสวียนจื่อ’ มาจากทางเดินโบราณฟ้าดารา

เมื่อรู้เรื่องพวกนี้ พวกฟางเสวียนเจินไม่เกรงกลัวสิ่งใดยิ่งกว่าเดิม

ทางเดินโบราณฟ้าดารา?

ในโลกพันจักรวาล นั่นเป็นมิติจักรวาลแห่งหนึ่งที่ตกต่ำจนร่วงลงไปจากร้อยรายชื่อนานแล้วเท่านั้น

ในแดนผีสิงเช่นนั้นจะมีพวกร้ายกาจก้าวออกมาได้มากเท่าไหร่เชียว

…

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

ทางตะวันออกของเมือง

แท่นมรรคเก่าแก่ตั้งตระหง่าน มีรัศมีประมาณพันจั้ง ทั่วทั้งแท่นดำสนิท แผ่กลิ่นอายลึกลับเหมือนไอแรกกำเนิด กฎเกณฑ์มหามรรคราวกับไม่เสื่อมสูญหลากสายประทับอยู่บนแท่นมรรค กลายเป็นลายเมฆมหามรรคที่ลี้ลับเกินคาดเดามากมาย

แท่นมรรคข้ามแดน!

แท่นมรรคโบราณที่สามารถตัดผ่านม่านนภาผนึกมรรคแท่นหนึ่ง ลายมรรคอมตะที่สลักอยู่บนนั้น สามารถต้านทานและคลี่คลายภัยพิบัติประหลาดที่อัดแน่นอยู่ในม่านนภาผนึกมรรคได้

เวลานี้ใกล้แท่นมรรคข้ามแดนมีเงาร่างมากมายรวมตัวกัน

มีเหล่าผู้แข็งแกร่งตระกูลเฮ่อที่นำโดยทูตพิทักษ์เมืองบรรพจารย์จักรพรรดิอวิ้นหยวน รวมถึงเหล่าระดับจักรพรรดิที่ใกล้จะมุ่งหน้าไปประตูข้ามแดนปฐพีในครั้งนี้

เมื่อหลินสวินมาถึง แค่แวบเดียวก็แยกแยะได้ ระดับจักรพรรดิที่ใกล้ก้าวสู่แดนใหญ่พันศึกเหมือนตนในครั้งนี้ มีทั้งหมดหนึ่งร้อยสามสิบสี่คน

ภายในนั้นยังมีพวกฟางเสวียนเจินด้วย

ขณะเดียวกันหลินสวินก็สังเกตเห็นอย่างชัดเจน ในเหล่าระดับจักรพรรดิมากมายนี้ เมื่อรวมข้ากับฟางเสวียนเจินแล้ว ล้วนมีมกุฎมหาจักรพรรดิถึงสิบหกคน!

พลังปราณต่างกันออกไปตั้งแต่ระดับจักรพรรดิขั้นห้าถึงด่านแปด

แม้แต่ระดับจักรพรรดิที่ไม่เคยก้าวสู่มกุฎพวกนั้น ก็มีเงาร่างของระดับบรรพจารย์จักรพรรดิไม่น้อย!

และนี่ก็เป็นแค่จำนวนที่หลินสวินเห็นในปัจจุบัน

หลินสวินทำการคิดคำนวณ เหล่าระดับจักรพรรดิเช่นนี้ หากบุกไปถึงทางเดินโบราณฟ้าดารา เกรงว่าคงไม่มีใครขวางได้แน่

“สหายน้อยหลิงเสวียนจื่อ ขาดแค่เจ้าคนเดียวแล้ว” ในจุดที่ห่างออกไป เมื่อเห็นหลินสวินเดินมา บรรพจารย์จักรพรรดิอวิ้นหยวนอมยิ้มแล้วกล่าวทักทาย

หลินสวินพยักหน้า เดินไปเพียงลำพัง

สายตามากมายต่างเคลื่อนมองหลินสวินกันพรึ่บพรั่บ ล้วนเจือกลิ่นอายสำรวจมองไม่มากก็น้อย บ้างพินิจพิเคราะห์ บ้างระแวดระวัง บ้างป้องกันตัว และบ้างไม่ใส่ใจ

ฟางเสวียนเจินยิ้มน้อยๆ ไม่ได้พูดอะไร

แต่สายตาทุกคนที่อยู่ข้างกายเขายามมองหลินสวิน กลับเจือความเย็นชาที่ไม่อำพรางแม้แต่น้อย

สำหรับเรื่องนี้หลินสวินไม่ใส่ใจแต่แรก หาสถานที่สำรวมจิตเพียงลำพัง ราวกับภิกษุชราเข้าฌาน

แต่เสียงพูดคุยใกล้เคียงกลับทำให้หลินสวินสังเกตเห็นพวกที่ควรค่าแก่การใส่ใจสองสามคน

คนหนึ่งคือชายชุดคลุมม่วง เอวคาดเข็มขัดหยกขาว ผมยาวสยาย นัยน์ตาแผ่แสงมรรคสีทองลึกลับ ข้างกายมีระดับจักรพรรดิมากมายห้อมล้อม

สิงมู่เทียน

มกุฎมหาจักรพรรดิคนหนึ่ง ฐานะไม่ธรรมดา ได้ยินว่าตระกูลที่เขาอยู่มีบุคคลชั้นยอดระดับอมตะบัญชาการ

ส่วนตัวเขาก็เป็นผู้ยิ่งใหญ่เทียมฟ้าของมิติจักรวาลสักแห่ง อานุภาพกดข่มโลกฟากหนึ่ง!

มกุฎมหาจักรพรรดิทุกคนในที่นี้ มีเพียงคนผู้นี้ที่ครอบครองพลังปราณระดับจักรพรรดิขั้นแปด เจิดจรัสเป็นอย่างยิ่ง

อีกคนเป็นภิกษุสวมจีวร ร่างผอมแห้ง เท้าสวมรองเท้าสาน ผิวสีน้ำตาลแดง ยืนตระหง่านอยู่ตรงนั้น สุขุมเยือกเย็นดุจหินผา

ภิกษุรูปนี้เดินทางมาคนเดียวเหมือนหลินสวิน

ยามทุกคนในที่นั้นพินิจพิเคราะห์ภิกษุรูปนี้ หลายคนต่างเผยสีหน้าหวาดกลัว

อวิ้นหลิว

มกุฎมหาจักรพรรดิคนหนึ่งที่มาจาก ‘โลกเสียงอสนีใหญ่’ ระดับมกุฎจักรพรรดิขั้นเจ็ด มรรควิถีทั้งตัวดั่งเทวราชไม่เสื่อมสลาย หมื่นเคราะห์ไม่อาจทำลาย ลึกล้ำยากหยั่งถึง

โลกเสียงอสนีใหญ่เดิมทีก็เป็นแดนบำเพ็ญธรรมแห่งหนึ่งในโลกพันจักรวาล มีชื่อเรียกรวมกับ ‘แดนอนุสุขาวดี’ ว่า ‘สองถิ่นกำเนิดสำนักพุทธ’

ส่วนอวิ้นหลิวคนนี้ก็มาจาก ‘อารามเสียงอสนีเล็ก’ สำนักพุทธอันดับหนึ่งแห่งโลกเสียงอสนีใหญ่

โลกเสียงอสนีใหญ่ อารามเสียงอสนีเล็ก ความอัศจรรย์ของเล็กใหญ่ ขานรับซึ่งกันและกันเหมือนดั่งธรรมคาถา ‘หนึ่งบุปผาหนึ่งโลกหล้า หนึ่งใบหนึ่งโพธิญาณ’

แต่ชายชุดคลุมยาวพาดกระบี่กลับนิ่งเฉย ไม่สะทกสะท้าน

แค่ดูจากท่าทีของเขาก็ทำให้ผู้คนรับรู้ได้ ฐานะของชายชุดคลุมยาวพาดกระบี่นี้ต้องไม่ธรรมดาแน่

ผ่านไปครู่ใหญ่ ก็เห็นบรรพจารย์จักรพรรดิอวิ้นหยวนสะบัดแขนเสื้อคราหนึ่งพลางเอ่ยเสียงกระจ่างชัด “ทุกท่าน เชิญขึ้นมาบนแท่นมรรคข้ามแดนทีละคน”

เห็นชัดว่าคนที่ลงชื่อไปประตูข้ามแดนปฐพีมาครบแล้ว

ทุกคนในที่นั้นทยอยเคลื่อนไหวทันที ก้าวไปบนแท่นมรรคข้ามแดนทีละคน ยืนอยู่ตรงทิศทางต่างๆ

ไม่นานเสียงกัมปนาทระลอกหนึ่งดังก้องท้องนภา เห็นเพียงแท่นมรรครัศมีพันจั้งนั้นลอยขึ้นฟ้า แทรกสอดด้วยกลิ่นอายอมตะซึ่งเจิดจรัสเปล่งประกาย เคลื่อนไปยังขอบฟ้าที่ห่างไกล

เวลานี้ผู้ฝึกปราณที่อาศัยอยู่ในเมืองข้ามแดนล้วนถูกทำให้ตกใจ พากันทอดสายตามองแท่นมรรคข้ามแดนที่ห่างออกไปนั้น

“มหาจักรพรรดิอีกกลุ่มออกศึกแล้ว…”

“ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน บนหนทางนี้กระดูกจักรพรรดิร่วงหล่น เลือดจักรพรรดิสาดพรม ผู้ที่ไปถึงได้อย่างแท้จริงจะมีสักกี่คน”

“นี่ก็คือสิ่งล่อใจของนัยเร้นลับอมตะไม่เสื่อมสูญ ต่อให้ระดับจักรพรรดิบนโลกรู้ดีว่าเคราะห์มากโชคน้อยก็ยังไปอย่างไม่ขาดสาย”

ทุกเสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้น

เจ้าอ้วนเป่าเล่อแหงนมองแท่นมรรคข้ามแดนนั้นห่างไป อดพึมพำไม่ได้ “ผู้อาวุโส รักษาตัวด้วย…”

คืนวันนั้นเอง

ชายที่กลิ่นอายอมตะอบอวลไปทั้งตัวคนหนึ่งมาเยือนเมืองข้ามแดน มุ่งตรงไปยังจวนเจ้าเมือง

เมื่อรู้ว่าพวกฟางเสวียนเจินนั่งแท่นมรรคข้ามแดนออกเดินทางไปตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว สีหน้าของชายคนนี้ก็อึมครึมลง

“หากลูกของข้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ข้ารับรองว่าจะไม่ยอมวางมือยุติเรื่องราวแค่นี้แน่!”

ชายคนนั้นโมโหเดือดดาล สะบัดแขนเสื้อจากไป

บรรพจารย์จักรพรรดิอวิ้นหยวนมองส่งเขาจากไปแล้วแค่นเสียงเย็นชาอย่างอดไม่อยู่ ไม่ได้พูดอะไร

แค่ระดับอมตะของเรือนกระบี่ต้าเหิงคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ยอมวางมือยุติเรื่องราวแล้วอย่างไร

ชายคนนี้เป็นบิดาของฟางเสวียนเจินนั่นเอง ผู้อาวุโสคนหนึ่งของเรือนกระบี่ต้าเหิง ตัวตนน่ากลัวที่เหนือกว่าระดับบรรพจารย์ ถามหาความเป็นอมตะคนหนึ่ง

แต่เห็นชัดว่าบรรพจารย์จักรพรรดิอวิ้นหยวนที่มาจากตระกูลเฮ่อเผ่าจักรพรรดิอมตะแห่งโลกยอดนิรันดร์ ไม่ใส่ใจการข่มขู่ที่มาจากคนผู้นี้โดยสิ้นเชิง

“เฮ้อ!”

ขณะเดียวกันหลังจากชายคนนี้ออกมาจากเมืองข้ามแดน ก็ถอนใจยาวอย่างอดไม่ได้

ไม่เพียงเป็นห่วงความปลอดภัยของฟางเสวียนเจินหลังจากเข้าไปในแดนใหญ่พันศึก ยังมีความเสียดายที่บอกไม่ถูกอย่างหนึ่งด้วย

ลับจิตดั่งคม!

สมบัติที่เขาเสาะหาอย่างลำบากมานานปีนั้น กลับคลาดกันไปเช่นนี้!

…………………………