Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2468

ตูม!

หลินสวินเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ตอนนี้ยามโจมตีเหมือนเทพที่กระตุ้นสุริยันจันทราดารา แววตาสาดประกายหมื่นจั้ง แปลงเป็นลักษณ์ประหลาด ดุจหุบเหวบดบังฟ้าดิน ปรากฏหมื่นลักษณ์ทั่วหล้า

ท่ามกลางความเลือนราง หุบเหวใหญ่นั่นยังแปลงเป็นเตาหลอม แผ่กลิ่นอายน่าเกรงขามที่เก่าแก่และยิ่งใหญ่ เหมือนสามารถทำลายล้างสรรพสิ่ง

นี่เป็นการสะท้อนถึงมรรควิถีทั้งตัวหลินสวิน ปลดปล่อยออกในยามนี้ ล้วนกลายเป็นส่วนหนึ่งในอานุภาพของเตากระบี่ไร้ก้นบึ้ง กดกำราบไปทางเหิงเทียนซั่ว

กลิ่นอายระดับนั้น อานุภาพระดับนั้น ความอหังการระดับนั้น สะเทือนทุกคนทั้งที่นั้น!

ในสายตาพวกเขา อานุภาพของหลินสวินตอนนี้แตกต่างกับที่ผ่านมาอย่างสิ้นเชิง แข็งแกร่งถึงขั้นทำให้พวกเขาที่มองอยู่ไกลๆ ยังเกิดความหวาดกลัวในใจ รู้สึกกดดันหาใดเปรียบ

เหิงเทียนซั่วหน้าเปลี่ยนสีไป

เขาในฐานะบรรพจารย์มรรค หากต่อสู้กับระดับเดียวกันจนมาถึงขั้นนี้ก็ช่างเถอะ แต่ตอนนี้เขาดันสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามจากมหาจักรพรรดิขั้นเจ็ดคนหนึ่ง!

นี่เป็นประสบการณ์ที่เขาไม่เคยมีมาก่อนตั้งแต่ฝึกปราณมา ทำให้เขายากจะยอมรับ สีหน้ายิ่งอึมครึม ไอสังหารเปี่ยมล้น เดือดดาลถึงขีดสุด

ตูม!

ทวนศึกสีเลือดกวาดขวาง เจือไอสังหารแห่งระดับบรรพจารย์ที่สูงล้ำเกินคาดเดา ย้อนขึ้นฟ้าไป โจมตีเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งที่จู่โจมลงมา

ชั่วขณะนี้ฟ้าดินเหมือนดั่งแรกกำเนิด ทุกอย่างแตกสลาย ไอแรกกำเนิดอบอวล เต็มไปด้วยประกายศักดิ์สิทธิ์และผสมปนเป

หลินสวินที่เปิดฉากตอบโต้โจมตีอย่างสะเทือนฟ้าดินในทันที ทำให้ร่างของเหิงเทียนซั่วสั่นไหวรุนแรง กระเด็นออกไป

เปรี๊ยะ!

ห้วงอากาศทรุดทลาย เหิงเทียนซั่วกระเด็นออกไปไม่รู้ไกลเท่าไหร่ เห็นชัดว่าสะบักสะบอมมาก แต่ร่างกายไม่ได้บาดเจ็บอะไร ยังคงแข็งกร้าวอย่างที่สุด

ผมทั้งศีรษะของเขายุ่งเหยิง แสงศักดิ์สิทธิ์ในดวงตาราวกับมหาสมุทร ลึกล้ำและไพศาล ยามจ้องมองผู้คนสามารถกลืนกินจิตวิญญาณของเขาได้ ชวนกดดันอย่างที่สุด

ทว่าแม้จะไม่ได้รับบาดเจ็บสักนิด ร่างกายไร้บาดแผล แต่อย่างไรก็ยังถูกซัดสะเทือน นี่นำพาความกระทบกระเทือนมาให้ผู้คนอย่างมาก ตกตะลึงเพราะเหตุนี้ จิตใจล้วนสั่นไหว

“ฆ่า!”

เหิงเทียนซั่วเองก็รู้สึกอับอาย ไอสังหารในดวงตารุนแรงกว่าเดิม

เขาโจมตีหนักขึ้น ไอสังหารซัดเก้าชั้นฟ้า พยายามหาโอกาสฟันสังหารหลินสวิน อีกทั้งยังต้องทำอย่างเด็ดขาดรวดเร็ว ล้างความอับอายก่อนหน้านี้

ใต้ท้องฟ้าผมดำของหลินสวินแผ่สยาย ดวงตาทั้งคู่ลุ่มลึก ยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนราชันเทพ ประกายแสงที่ไหลลู่ลงจากเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งห่อหุ้มร่างเขาไว้ภายใน กลายเป็นเกิดมหาสมุทรที่เรืองรองแถบหนึ่ง ทำให้ฟ้าดินแถบนั้นสั่นไหว

เผชิญหน้ากับการโจมตีที่รุนแรงกว่าเดิมของเหิงเทียนซั่ว หลินสวินไม่เคยถอยหนี กลับพุ่งเข้าไปรับ

เมฆสิบทิศไหวเคลื่อน ปราณกระบี่ม้วนตัวดั่งมหาสมุทร ประกายสังหารเป็นสายๆ พวยพุ่ง แข็งแกร่งทรงพลัง กฎเกณฑ์ตัดสลับซับซ้อน

กระบวนผนึกมากมายในเมืองตั้งต้นฟื้นตื่น พริบไหวส่องประกาย มีพลังลึกลับปรากฏเป็นระยะๆ คุ้มกันพื้นที่ต่างๆ ในเมืองนี้ ไม่เช่นนั้นเกรงว่าคงถูกทำลายยับเยินไปนานแล้ว

ทั้งสองกลายเป็นแสงมรรคสองสาย ชั่วพริบตาเดียวก็ปะทะกันหลายร้อยครั้ง ซัดจนฟ้าถล่มดินทลาย ดาราไหลเคลื่อน ปรากฏการณ์ประหลาดต่างๆ ปรากฏขึ้น

ที่แตกต่างกับก่อนหน้านี้ คือหลินสวินในตอนนี้คล้ายมีพลังสูสีกับเหิงเทียนซั่ว ไม่เคยถูกกดดันและบาดเจ็บอีก!

นี่ทำให้เกิดเสียงอุทานตกใจและตะลึงไม่รู้เท่าไหร่ ต่อให้เป็นมกุฎมหาจักรพรรดิเหมือนกันก็ยังตื่นตกใจนัก

ใครก็ไม่สามารถจินตนาการได้ว่าหลินสวินจะแข็งแกร่งจนถึงขั้นน่ากลัวขนาดนี้ สามารถตีเสมอบรรพจารย์มรรคได้!

นี่ทำลายความรู้ความเข้าใจของผู้คนโดยสมบูรณ์!

ไม่นานเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งก็พุ่งทะลวงฟ้า โจมตีเหิงเทียนซั่วอย่างหนักหน่วงภายใจ้เสียงกึกก้องกัมปนาท ทำเอาอีกฝ่ายสะเทือนถอยหลัง สีหน้าเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวขาวสลับกัน

ในที่นั้นต่างแตกตื่น ทุกคนหวั่นไหว หลินสวินเหมือนจักรวาลที่หมุนย้อนกลับ เปิดฉากโจมตีที่คมกริบเลิศล้ำ!

“สามารถบีบให้ข้าใช้พลังทั้งหมด หลิงเสวียนจื่อ เจ้าสามารถตายอย่างไม่เสียดายได้แล้ว!”

เหิงเทียนซั่วในตอนนี้สีหน้าอึมครึมดุจสายน้ำ ทุกคำล้วนเจือเสียงมรรค เห็นได้ชัดว่าถูกยั่วโทสะถึงขีดสุด ตัดสินใจใช้วิธีการเด็ดขาด

ตูม!

กลิ่นอายรอบตัวเขาปั่นป่วน ทวนศึกสีเลือดในมือโจมตีพาดผ่านท้องฟ้า

ทันใดนั้นทั้งหน้าและหลังร่างเขาดวงดาวสีทองขนาดใหญ่ดวงแล้วดวงเหล่า เขาเหมือนเทพองค์หนึ่งมาเยือนโลก แผ่อานุภาพทรงพลัง

นี่เป็นอานุภาพที่ยิ่งใหญ่อย่างหนึ่ง เพียงการโจมตีเดียวกลับเหมือนเขตแดนดาราสีทองแถบหนึ่งกระแทกลงมา ดวงดาวโบราณโคจร ธารดาราสีทองไหลหลั่งพาให้คนใจสะท้าน

อานุภาพระดับนั้นทำเอามหาจักรพรรดิไม่รู้เท่าไหร่สะท้านไหวอย่างสิ้นเชิง มือเท้าเย็นเฉียบ

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

หลินสวินควบคุมเตากระบี่ไร้ก้นบึ้ง เสียงปะทะกังวาน พุ่งชนกับทวนศึกสีเลือดอย่างต่อเนื่อง สาดแสงบาดตา ไอสังหารราวกับคลื่นสมุทรซัดสาด

ส่วนดวงดาวเหล่านั้นยิ่งสั่นไหวรุนแรง ราวกับเขตแดนดาราที่ไพศาลแห่งหนึ่งกระเพื่อมไหว ดาวเก่าแก่แต่ละดวงแผ่อานุภาพไร้ขอบเขต

ประกายดาราพร่าเลือน ปกคลุมเงาร่างของหลินสวินเข้าไปโดยสมบูรณ์

มองจากภายนอกเหมือนโลกเล็กๆ แห่งหนึ่ง ทว่ามองจากภายใน มันกว้างใหญ่ไพศาลไร้ขอบเขต

โลกบรรพจารย์!

นี่คือพลังแห่งเขตแดนที่บรรพจารย์มรรคเท่านั้นจึงจะครอบครองได้ ไม่ใช่มายา และไม่ต่างอะไรกับของจริง ควบรวมจากมหามรรคระดับบรรพจารย์ที่สมบูรณ์แบบสายหนึ่ง

และในโลกนี้ เหิงเทียนซั่วสูงหมื่นจั้ง ยืนตระหง่านอยู่ในธารดาราจักรวาล อานุภาพศักดิ์สิทธิ์ไร้ใดเปรียบ

เขาแปลงเวิ้งฟ้าไพศาล ทำให้ตนกลายเป็นนายเหนือหัวหนึ่งเดียว สามารถทำลายสรรพสิ่ง ยามทวนศึกสีเลือดร่วงลงมา ธารดาราถล่มทลาย สรรพสิ่งแตกสลาย

ในโลกบรรพจารย์ของเขา ทุกสิ่งล้วนเป็นมดและเศษฝุ่น เหล่าคนที่มองดูการต่อสู้อยู่แทบจะหยุดหายใจ

“ในโลกบรรพจารย์หลอมทองของข้า ไม่มีใครสามารถฝืนเจตจำนงของข้าได้!”

เหิงเทียนซั่วตะโกนลั่น

โครม!

ท้องฟ้าแตกร้าว หมู่ดาวทองอร่ามสั่นไหว ร่วงหล่นลงมา โจมตีไปยังหลินสวิน

แต่ก็เป็นตอนนี้เองที่เห็นเงาร่างของหลินสวินพร่าเลือนไป แปลงเป็นภาพหุบเหวใหญ่ในชั่วพริบตา

ยิ่งใหญ่ไร้ขอบเขต ลึกล้ำไม่อาจคาดเดา

เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งเหมือนตื่นจากการหลับใหล ผลุบๆ โผล่ๆ อยู่ในหุบเหวของหลินสวิน ลายมรรคตัดสลับไปมาสาดประกายแสงนับไม่ถ้วน

กลิ่นอายทำลายล้างที่ไม่อาจจินตนาการได้แผ่ขยายออกมา

ธารดาราสีทองที่ร่วงลงมาเหล่านั้น หายไปในหุบเหวใหญ่อย่างเงียบเชียบ ก็เหมือนก้อนหินตกลงในมหาสมุทร มีเพียงวงคลื่นกระเพื่อมเล็กน้อยก็ถูกกลืนลับหายไป

หลินสวินในตอนนี้สำแดงมรรควิถีแห่งตนถึงขีดสุดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผสานเตากระบี่ไร้ก้นบึ้ง ปลดปล่อยในโลกบรรพจารย์ของเหิงเทียนซั่ว

ดั่งหุบเหวใหญ่แห่งหนึ่งกำลังกลืนกินดวงดาวหมื่นกาล มีพลังเหนือจำกัด!

เหิงเทียนซั่วนัยน์ตาหดรัดโดยพลัน แทบไม่กล้าเชื่อ เขากวัดแกว่งทวนศึกสีเลือด มีดาวสีทองอร่ามพรั่งพรูออกมาอย่างต่อเนื่อง ราวกับหมายจะทำลายล้างโลก พุ่งเข้าหาหลินสวินเพียงคนเดียวทั้งหมด

ทว่าต่อให้การจู่โจมของเขาจะน่ากลัวเพียงใด ดวงดาวสีทองที่พร่างพราวสว่างไสวนั่นล้วนถูกหุบเหวใหญ่กลืนกิน บดขยี้ และทำลายล้าง!

สุดท้ายพร้อมๆ กับเสียงดังครืนโครม โลกบรรพจารย์แห่งนี้ถึงกับถูกหุบเหวกลืนกินไปมุมใหญ่ทั้งอย่างนั้น

เหิงเทียนซั่วสีหน้าขาวซีด แทบกระอักเลือด ในดวงตาเต็มไปด้วยความยากจะเชื่อ

มกุฎมหาจักรพรรดิขั้นเจ็ดคนหนึ่ง ถึงกับสามารถสั่นคลอนโลกบรรพจารย์ที่ควบรวมออกมาจากมรรควิถีทั้งหมดของตนได้หรือ

“หลอมทองหลั่งอัคคี หมื่นดาราทำลายล้าง!”

เขาส่งเสียงคำราม กฎเกณฑ์ลายมรรคที่เก่าแก่พริบวาบออกมาจากทั้งร่าง ถักทอเป็นผืนฟ้าที่ประหนึ่งมีธารดาราสีทองลุกโชน พุ่งเข้าสังหารหลินสวิน

“เปิด!”

หลินสวินตะโกน ฟ้าสะเทือนดินสะท้าน หุบเหวใหญ่ไร้สิ้นสุดพาดขวางกลางอากาศ โคจรถึงขีดสุด ประหนึ่งหลุมดำที่ขวางกั้นฟ้าดารา กลืนกินดวงดาวสิบทิศ