Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2506

ตอนที่ 2506 คนตระกูลหลิ่วเซียง

ฟึ่บ!

สายตาทุกคู่ต่างหันไปมองทางหลินสวินที่อยู่บนบันไดหินเก้าสิบเก้าขั้นเป็นจุดเดียว

“หลังสังหารเจ้าเดรัจฉานนี่ บางทียังอาจได้ศุภโชคของเขตผนึกนี้ด้วย ไม่เสียแรงที่พวกเราลำบากตามหามาหลายวัน” เสียงของเหิงสิงโจวดังกังวาน เผยแววทอดถอนใจ

หลายวันมานี้พวกเขาตะบึงไปทั่วโบราณสถานมหามรรค มุ่งหวังเพียงสังหารหลินสวินเท่านั้น ระหว่างทางไม่รู้ว่าพลาดศุภโชคไปมากเท่าไหร่

คนอื่นๆ ต่างก็อารมณ์ไหวกระเพื่อมด้วยเช่นกัน

หลังตรากตรำค้นหา ในที่สุดก็ล้อมกรอบเป้าหมายไว้ที่นี่ได้แล้ว ความรู้สึกนี้ราวกับเมฆเปิดเห็นจันทร์กระจ่าง!

“พวกเจ้าสองคน รู้ทั้งรู้ว่าเจ้าเดรัจฉานนี่เป็นศัตรูกับพวกเรา แต่ยังเกลือกกลั้วอยู่กับเขา คิดจะรนหาที่ตายกันหรือ”

เหวินเทาเลวี่ยกวาดสายตาผ่านหลินสวิน มองไปยังเซี่ยงเสี่ยวหยวนและเยวี่ยตู๋ชิว สีหน้าไม่เป็นมิตร ในน้ำเสียงไม่ปกปิดไอสังหารคุกรุ่นสักนิด

คนอื่นๆ ก็ขมวดคิ้ว เผยแววเย็นชาและเหยียดแคลน

เยวี่ยตู๋ชิวสีหน้าเปลี่ยนไปมา เซี่ยงเสี่ยวหยวนกลับเอ่ยเรียบๆ ว่า “เจ้าเฒ่า แค่ใช้อำนาจรังแกกันไม่ใช่รึไง ข้าก็ทำเป็น”

ว่าพลางนางแบฝ่ามือออก ยันต์สีทองสายหนึ่งพุ่งทะยานขึ้น เคลื่อนไหวหมุนคว้าง ปรากฏแผนภาพประทับสมบัติสีทองขึ้นกลางอากาศ รอบๆ ประทับสมบัติสะท้อนฟ้าดาราไร้สิ้นสุด อานุภาพไร้ขอบเขต!

“ประทับมรรคมหาฟ้าดารา!”

พวกเหวินเทาเลวี่ยล้วนนัยน์ตาหดรัดในชั่วขณะ

“เจ้าเป็นคนตระกูลหลิ่วเซียงแห่งน่านฟ้าที่เจ็ดหรือ” ลั่วเสินถูขมวดคิ้ว

ตระกูลหลิ่วเซียง!

ชั่วขณะเดียวคนอื่นๆ ต่างก็มีปฏิกิริยา ล้วนเผยสีหน้าตกใจออกมา

นั่นเป็นถึงเผ่าจักรพรรดิอมตะโบราณตระกูลหนึ่งที่ครอบครองระเบียบระดับสวรรค์ รากฐานพลังแน่นหนาเก่าแก่สุดขีด และอาวุธพิทักษ์ตระกูลของพวกเราก็คือประทับมหาฟ้าดารา!

เซี่ยงเสี่ยวหยวนกล่าวด้วยสีหน้าราบเรียบ “ข้ายังไม่ถึงขั้นทำตัวเป็นจิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือ”

หลินสวินก็เพิ่งรู้เวลานี้เช่นกัน ว่าที่แท้มารดาของเซี่ยงเสี่ยวหยวนถึงกับมาจากเผ่าจักรพรรดิอมตะตระกูลหลิ่วเซียง

ทุกคนล้วนตระหนักได้ว่าเริ่มรับมือยากขึ้นแล้ว สีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมลงมา

ครั้งก่อนตอนอยู่เมืองยอดยุทธ์ก็มีไป๋เจี้ยนเฉินสอดมือ ทำให้พวกเขาคว้าน้ำเหลวในจังหวะสุดท้ายของการล้อมสังหารหลินสวิน

และตอนนี้ก็มีทายาทตระกูลหลิ่วเซียงโผล่มาอีกคน ทำให้พวกเขาอัดอั้นตันใจไประลอกหนึ่ง

“พวกเราไม่ได้มีเจตนาล่วงเกินตระกูลหลิ่วเซียง แต่หากแม่นางแทรกมือในเรื่องนี้ ก็อย่าหาว่าพวกข้าไม่เกรงใจ”

ลั่วเสินถูสายตาเย็นเยียบ เงาร่างของนางผอมแห้ง ผมขาวราวน้ำค้างแข็ง สภาพแก่ชรา แต่กลับมีอานุภาพบีบคั้นผู้คน

“แล้วถ้าข้าจะแทรกล่ะ” เซี่ยงเสี่ยวหยวนกล่าวเรียบๆ

ลั่วเสินถูขมวดคิ้ว ผ่านไปครู่หนึ่งกว่าจะเอ่ย “เช่นนั้นมีแต่ต้องจับเป็นเจ้า รอสังหารเศษสวะนั่นแล้วค่อยปล่อยเจ้าไป”

คนอื่นๆ สายตาวาบวาว

ไม่ว่าตระกูลเหวิน ตระกูลเหิง หรือตระกูลลั่ว หากพูดถึงรากฐานพลัง ล้วนไม่อาจเทียบกับตระกูลหลิ่วเซียงที่ตั้งรกรากอยู่ในน่านฟ้าที่เจ็ด

แต่เวลานี้เป็นแค่การเผชิญหน้ากับคนที่สงสัยว่าอาจเป็นคนในตระกูลหลิ่วเซียงเท่านั้น ขอเพียงไม่ทำอันตรายถึงชีวิตของนาง ย่อมไม่มีทางเรียกปัญหาใหญ่โตได้แน่นอน

ชั่วขณะหนึ่งในใจเซี่ยงเสี่ยวหยวนเปลี่ยนเป็นหนักอึ้ง เดิมนางคิดว่าหลังเปิดเผยฐานะจะสามารถทำให้อีกฝ่ายสั่นคลอน อย่างน้อยก็ทำให้อีกฝ่ายเกรงกลัวว่าจะทำอันตรายมาถึงนางได้

แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเพื่อจะฆ่าหลินสวินให้ตาย อีกฝ่ายก็ไม่สนสิ่งใดสักนิด!

เซี่ยงเสี่ยวหยวนตั้งท่าจะพูดอะไร กลับถูกหลินสวินห้ามไว้ กล่าวว่า “แค่คนใกล้ตายกลุ่มหนึ่งเท่านั้น จะพูดพล่ามกับพวกเขาไปทำไม”

คนใกล้ตายหรือ

เซี่ยงเสี่ยวหยวนและเยวี่ยตู๋ชิวสบตากันปราดหนึ่ง ในใจล้วนอดยิ้มขื่นไม่ได้ ที่นี่ไม่ใช่เมืองยอดยุทธ์นะ ไม่มีไป๋เจี้ยนเฉินโผล่มาแทรก พี่หลินหนอพี่หลิน เหตุใดเจ้าถึงจิตใจห้าวหาญปานนี้

“เจ้าเดรัจฉาน จะตายอยู่รอมร่อยังปากดีอยู่อีก คร้านจะมีชีวิตอยู่แล้วชัดๆ!”

ไกลออกไปเมื่อได้ยินคำพูดของหลินสวิน สีหน้าผู้ฝึกปราณเผ่าจักรพรรดิอมตะสามตระกูลล้วนเคร่งขรึม โกรธจนแทบจะหัวเราะ

กลับเห็นลั่วเสินถูก้าวออกมา นัยน์ตาดุจสายฟ้า จ้องหลินสวินเขม็งพลางกล่าวด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก

“ทางเดินโบราณฟ้าดารามีผู้แข็งแกร่งเช่นเจ้า ยังไม่ทันเป็นบรรพจารย์จักรพรรดิ มรรควิถีในตัวก็สามารถต้านบรรพจารย์มรรคได้แล้ว เป็นยอดอัจฉริยะแห่งยุคที่หาตัวจับยากในรอบพันปีจริงๆ หากเจ้าก้มหัวเสียตอนนี้ ข้าสัญญาว่าไม่เพียงจะปล่อยเจ้ารอดชีวิต แต่ยังจะทำให้เจ้ากลายเป็นบุคคลแกนหลักในตระกูลลั่วด้วย ในภายภาคหน้าด้วยรากฐานพลังของเจ้า ย่อมต้องมีวันที่ปกครองใต้หล้าในสักวัน”

ทั้งที่นั้นล้วนแตกตื่น

เหวินเทาเลวี่ยและเหิงสิงโจวสีหน้าไม่น่าดู คำพูดนี้ของลั่วเสินถู เห็นชัดว่าตั้งใจจะชักชวนหลินสวินเข้าพวก นี่ทำให้พวกเขาต่อต้านอย่างที่สุด

แต่ลั่วเสินถูก็กล่าวขึ้นโดยไม่รอให้พวกเขาเอ่ยปาก “ทั้งสองท่าน สัญญาก่อนหน้านี้ของพวกเราไม่เปลี่ยนแปลง อีกทั้งหากทั้งสองท่านเห็นด้วยกับเงื่อนไขที่ข้าเสนอเมื่อครู่ ตระกูลลั่วของข้ายินดีจ่ายค่าชดเชยให้เพิ่มอีกสิบเท่า!”

สิบเท่า!

ลั่วหลิงนัยน์ตาหดรัด การร่วมมือกับตระกูลเหวินและตระกูลเหิงครั้งนี้ ตระกูลลั่วก็จ่ายค่าตอบแทนเพื่อการนี้ไปไม่น้อย สามารถทำให้บรรพจารย์จักรพรรดิคนใดไม่อาจปฏิเสธได้

หากต้องจ่ายเพิ่มในราคานี้อีกสิบเท่า…

นั่นเท่ากับทำให้ตระกูลลั่วของพวกเขาเสียเลือดปริมาณมากชัดๆ!

ส่วนพวกเหวินเทาเลวี่ย เหิงสิงโจวล้วนสีหน้าเปลี่ยนไปมา ข้อเสนอที่ลั่วเสินถูยื่นให้ทำให้พวกเขาใจเต้นจริงๆ

อีกทั้งพวกเขายังไม่ห่วงว่าลั่วเสินถูจะคืนคำ

ในน่านฟ้าที่หก ลั่วเสินถูเป็นคนร้ายกาจยิ่งคนหนี่งในระดับบรรพจารย์จักรพรรดิ ปราณในตัวขาดเพียงนิดเดียวก็จะแตะขอบธรณีมรรคาอมตะ ครอบครองวิชาอสนีทั้งปวง การต่อสู้เข่นฆ่า ล้วนโดดเด่นเฉิดฉายในหมู่คนระดับเดียวกัน!

ด้วยสถานะของนาง การเอ่ยเช่นนี้ออกมาเปรียบเสมือนกฎทองคำบัญญัติหยก

แต่ในใจพวกเขาก็อดเคลือบแคลงไม่ได้ เหตุใดลั่วเสินถูถึงยืนกรานไม่สังหารหลินสวินนี่ให้ตาย หรือว่าในนี้จะมีเรื่องอื่นแอบแฝง

“หลินสวิน เจ้าก็เห็นแล้ว ตอนนี้เป็นโอกาสเดียวของเจ้า”

ลั่วหลิงเอ่ยพูด