Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2543

ตอนที่ 2543 ขอความช่วยเหลือ

แต่ไหนแต่ไรอุปนิสัยของหลินสวินคือผู้ใดไม่ล่วงเกินข้า ข้าไม่ล่วงเกินผู้นั้น

หากใครล่วงเกินข้า…

ขออภัย สนรึว่าเจ้ามีฐานะและความเป็นมาอะไร ตาต่อตาฟันต่อฟัน เลือดต้องล้างด้วยเลือด!

นอกจากตระกูลกู้กับตระกูลอวิ๋นแล้ว คนที่หลินสวินนึกถึงยังมีศัตรูอื่นอีกบางส่วน

เช่นเผ่าจักรพรรดิอมตะตระกูลเหวิน เหิง ลั่ว จู้เป็นต้น

ตั้งแต่ตอนอยู่เมืองจรดฟ้า ขุมอำนาจพวกนี้ก็ป่าวประกาศว่าขอแค่เขาหลินสวินกล้าปรากฏตัวในสมรภูมิทวยเทพ พวกเขาจะสังหารไม่ละเว้น

สำหรับเรื่องนี้หลินสวินย่อมไม่เกรงใจอยู่แล้ว

คนอื่นมีปัญหามากมายจนไม่ใส่ใจ ส่วนเขามีศัตรูมากจนไม่หวาดกลัวสิ่งใด

แกร๊ง!

หลินสวินดีดนิ้วคราหนึ่ง เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งส่งเสียงกังวานเนิบช้า

ครู่ต่อมาเขาก็หายไปในทะเลทรายไร้ขอบเขตแถบนี้

…

‘ระวังตัวด้วย เหลือเวลาแค่วันกว่าแล้ว อย่าประมาทเด็ดขาด!’

ในหุบเขาแห่งหนึ่ง

เหวินเป่ยตูสื่อจิตเตือน ‘สำหรับผลงานการต่อสู้ ไม่มีก็ไม่เป็นไร ขอเพียงรอดชีวิตก็สามารถเข้าไปในด่านที่สามได้’

เขาคือระดับบรรพจารย์จักรพรรดิที่อาวุโสยิ่งคนหนึ่งในตระกูลเหวิน

ข้างกายเขามีคนตระกูลเหวินอยู่หลายคน เมื่อได้ยินดังนี้แล้วต่างพยักหน้าอย่างอดไม่ได้

พวกเขาซุ่มอยู่ที่นี่มานานแล้ว ต่อให้ถูกคนพบเข้า ยามเห็นกระบวนรบของพวกเขา คนทั่วไปก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามลงมือ

‘ผู้อาวุโส ได้ยินว่าหลินสวินนั่นกำลังถูกสามขุมอำนาจใหญ่อย่างตระกูลกู้ ตระกูลอวิ๋น ตระกูลลี่ร่วมมือกันตามล่า ครั้งนี้เขาต้องยากพ้นเคราะห์แน่’ ชายคนหนึ่งยิ้มพลางสื่อจิต นัยน์ตาแฝงกลิ่นอายมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น

ทันใดนั้นเสียงแผ่วเบาพลันดังขึ้นบนท้องฟ้าเหนือหุบเขาแห่งนี้

“จากมุมมองของข้า ครั้งนี้ทุกท่านคงยากพ้นเคราะห์จริงๆ”

เสียงพูดไม่ดัง แต่กลับก้องอยู่ข้างหูพวกเหวินเป่ยตูอย่างชัดเจนทุก ทำให้พวกเขาหน้าเปลี่ยนสีพร้อมกัน

เมื่อเงยหน้ามองไป ก็เห็นว่าบนฟ้าสูงเหนือหุบเขานั้นมีเงาร่างสูงตระหง่านหนึ่งยืนอยู่กลางอากาศ ผมดำพลิ้วไหว ประดุจเทพเซียน

หลินสวิน!

ในใจพวกเหวินเป่ยตูสั่นสะเทือนรุนแรง แทบไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเอง ไม่ได้บอกว่าเจ้าหมอนี่กำลังถูกสามขุมอำนาจเผ่าจักรพรรดิอมตะนั่นตามล่าหรือ

‘ไป!’

เหวินเป่ยตูตอบสนองเร็วที่สุด สื่อจิตตั้งแต่พริบตาแรกทันที ต้องการพาทุกคนที่อยู่ข้างกายจากไป

แต่เวลานี้หลินสวินก็ลงมือโดยไม่ลังเลแล้ว

ตูม!

เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งส่องประกาย แสงมรรคนับหมื่นแสนไหลวนปกคลุมหุบเขาแห่งนี้ไว้

ส่วนเงาร่างของหลินสวินก็พุ่งวาบ กายมรรคทั้งห้าเคลื่อนผ่านอากาศไปพร้อมกับร่างต้น จู่โจมไปทางพวกเหวินเป่ยตู

ใช้เวลาเพียงดีดนิ้วสามสิบครั้งเท่านั้น

การต่อสู้ปิดฉากลง

เหวินเป่ยตูและคนตระกูลเหวินล้วนถูกสังหาร ภูผาธาราในรัศมีหลายพันลี้ล้วนกลายเป็นซากปรักหักพังแห้งแล้งราวกับพังทลาย

ฟุ่บ!

หลินสวินแปลงเป็นรุ้งเทพจากไปอย่างผ่าเผย

เวลาเคลื่อนคล้อย

ในเวลาต่อมาเงาร่างหลินสวินตัดผ่านฟ้าดินกว้างใหญ่ในแดนเซียนว่างเปล่า แล่นล่องไปตลอดทาง

เขาเหมือนเงามืดที่เงียบเชียบไร้สุ้มเสียง ต่อให้ถูกผู้ฝึกปราณบางคนสังเกตเห็น ประเดี๋ยวเดียวก็หายลับจากไป

แต่บนหนทางที่เขาก้าวผ่านกลับทยอยมีการนองเลือดเปิดฉาก มีผู้ฝึกปราณจากขุมอำนาจต่างกันสิ้นชีพ

เช่นตระกูลเหิง ตระกูลลั่ว ตระกูลจู้…

เปรียบเทียบกันแล้ว ขุมอำนาจอมตะที่ครองระเบียบระดับปฐพีและมีอาณาเขตในน่านฟ้าที่หกพวกนี้ ไม่ว่าจะเป็นจำนวนคนหรือศักยภาพโดยรวม ล้วนด้อยกว่าสี่ตระกูลตงหวงไม่ใช่แค่หนึ่งช่วง

ภัยคุกคามที่ส่งผลต่อหลินสวินก็น้อยลงไปมาก เวลาฆ่าก็ไม่ปรานีสักนิด ทั้งไม่เคยออมมือใดๆ

เวลาไม่ถึงหนึ่งวัน ศัตรูที่ถูกหลินสวินสังหารตลอดทางนี้มีถึงยี่สิบกว่าคนแล้ว ส่วนผลงานการต่อสู้บนป้ายยืนยันในมือก็มีถึงสี่สิบสามสายแล้ว!

การเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องนี้ปิดบังไม่อยู่โดยสิ้นเชิง ไม่นานก็ดึงดูดสายตาของผู้แข็งแกร่งนับไม่ถ้วนจนสั่นสะท้าน

“หรือการร่วมมือกันของสามตระกูลตงหวงล้มเหลวแล้ว”

ผู้คนมากมายเพิ่งรู้ตัว ตระหนักได้ว่าสถานการณ์ไม่ชอบมาพากล หลินสวินถึงกับเปิดฉากสังหารอย่างกำเริบเสิบสาน นี่หมายความว่าเคราะห์สังหารที่เพ่งเล็งเขาล้มเหลวไปแล้วหรือไม่

“เจ้าหมอนี่โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว พวกที่ตายไปนั้นล้วนเป็นคนจากขุมอำนาจที่มีความแค้นกับเขา!”

มีคนหนาวเยือกในใจ มองเจตนาของหลินสวินออก ถูกวิธีล้างแค้นที่เหี้ยมโหดไร้ปรานีนั้นของหลินสวินทำให้ตกใจ

“แดนเซียนว่างเปล่าที่กว้างใหญ่ ไม่มีใครกำราบคมประกายของคนผู้นี้ได้เลยหรือ”

มีคนส่งเสียงร้องโอดครวญ ในใจไม่สบอารมณ์นัก ขอเพียงเป็นผู้ที่สามารถเข้ามาในด่านล่าสัตว์นี้ได้ ใครบ้างไม่ใช่พวกกร้าวแกร่งที่ผงาดผยองเหนือคนระดับเดียวกัน

แต่คนพวกนี้กลับไม่มีใครกำราบความอหังการของหลินสวินได้สักคน!

“ไม่ต้องกังวล คนที่ไม่มีความแค้นใดกับหลินสวินนั่นอย่างพวกเราคงปลอดภัยไปชั่วคราว…”