Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2810

ตอนที่ 2810 ยังมีใครอยากรับความตายอีก

การตายของอิ๋งเยวี่ย ก่อให้เกิดแรงสะเทือนยิ่งใหญ่ในหมู่ผู้ชมการต่อสู้ที่อยู่ห่างไป

โดยเฉพาะเหล่าผู้แข็งแกร่งของเผ่าเทพตระกูลอิ๋ง ไม่มีใครไม่ดวงตาปูดโปน!

ส่วนในสนามรบ กายมรรคไม้เขียวของหลินสวินห้ำหั่นกับระดับบุตรเทพสามคนของตระกูลเหลียงชิวแล้ว

ตูม!

แสงศักดิ์สิทธิ์สาดประกาย วิชามรรคกู่ก้อง

บริเวณใกล้ๆ นภาดาราศุภโชคถูกคลื่นการต่อสู้ชวนประหวั่นปกคลุมโดยสมบูรณ์

อย่างน้อยในเมืองเทพศุภโชค การต่อสู้เช่นนี้ก็เรียกได้ว่าเป็นการต่อสู้ชั้นสูง เป็นการประลองระหว่างผู้ไร้คู่ต่อกรในระดับมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิ

การตายของอิ๋งเยวี่ยกระตุ้นพวกเหลียงชิวหูอย่างที่สุดเช่นกัน พวกเขาแต่ละคนไม่กล้าเก็บงำ ปลดปล่อยมรรควิถีของตนถึงขีดสุด

แต่ยิ่งสู้ยิ่งทำให้พวกเขาหวั่นใจ

ด้วยร่างแยกของหลินสวินแข็งแกร่งกว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก ต่อให้ถูกล้อมโจมตีก็ยังไม่ถูกกำราบ กลับเป็นว่าทุกครั้งที่ออกโจมตีจะสร้างผลกระทบและภัยคุกคามให้พวกเขาอย่างมาก!

ตูม!

ท่ามกลางแสงศักดิ์สิทธิ์พลุ่งพล่านลุกโชน ภายใต้หมัดของหลินสวิน ทวนยาวเจิดจ้าของเหลียงชิวเวิ่นถูกซัดจนเกือบกระเด็นหลุดจากมือ ไม่รอให้นางตอบสนอง หลินสวินก็พุ่งตัวเข้าไป แขนเสื้อสะบัดโบก ปราณกระบี่นับไม่ถ้วนทะยานออกมา

คล้ายหมื่นกระบี่พุ่งออกมาพร้อมกัน!

เหลียงชิวเวิ่นส่งเสียงร้องแหลม ยามเงาร่างพริบไหวหลบหลีกก็ช้าไปก้าวหนึ่งแล้ว ถูกปราณกระบี่หลายสายฟันใส่ตัว เลือดสดสาดกระเซ็นไปทั้งร่าง แทบถูกฟันเป็นชิ้นๆ

“ฆ่า!”

เหลียงชิวหูกับเหลียงชิวเจี้ยนเข้ามาช่วยทันเวลา ใช้พลังทั้งหมดโจมตีหลินสวิน

กลับเห็นหลินสวินไม่หลบไม่หลีก ใช้ร่างกายต้านการโจมตีนี้อย่างแข็งกร้าว ทั้งเขายังเหิมฮึก กำหมัดกระหน่ำซัด

ปัง!

เหลียงชิวเวิ่นที่เดิมได้รับบาดเจ็บสาหัสถูกพลังหมัดสังหารโดยตรง เลือดสดสาดกระเซ็น

“นี่…”

“สวรรค์!”

“ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งเช่นนี้”

เสียงอุทานดังขึ้นแต่ไกล ผู้ชมการต่อสู้ล้วนถูกภาพนองเลือดกระตุ้น อกสั่นขวัญหาย อึ้งงันอยู่ตรงนั้น

ร่างแยกร่างเดียวกลับร้ายกาจเช่นนี้ ฆ่าอิ๋งเยวี่ย สังหารเหลียงชิวเวิ่น ราวกับไม่อาจทัดเทียม!

“บัดซบ!”

สีหน้าเหลียงชิวหูกับเหลียงชิวเจี้ยนอึมครึมเป็นพิเศษ ทั้งตระหนกและขุ่นเคือง อานุภาพทั้งตัวน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม พลังที่สำแดงออกมายามเคลื่อนไหวล้วนมีอานุภาพทลายฟ้ามลายดิน

“เปล่าประโยชน์”

กายมรรคไม้เขียวของหลินสวินเยาะหยัน ออกหมัดสังหารเหมือนเทพองค์หนึ่ง ทุกการโจมตีล้วนมีอานุภาพทำลายภูผาธารา บดขยี้เก้าชั้นฟ้า

อันที่จริงหลังจากเริ่มเปิดศึก หลินสวินก็ไม่เคยเก็บงำ!

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ข้อห้ามสำคัญก็คือการถูกปิดล้อมและพัวพัน

ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นการฆ่าอิ๋งเยวี่ยหรือกำจัดเหลียงชิวเวิ่นก่อนหน้านี้ ล้วนเป็นการสะท้อนมรรควิถีทั้งตัวเขาถึงขีดสุด

หากเก็บงำคงไม่มีทางสังหารอีกฝ่ายได้เร็วเช่นนี้แน่

จากมุมมองคนนอก อิ๋งเยวี่ยกับเหลียงชิวเวิ่นดูไม่ได้ความนัก แต่ความจริงเป็นเพียงเพราะความสำเร็จบนระดับมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิของหลินสวินเหนือกว่าสองคนนี้เท่านั้น

ต้องรู้ว่าตั้งแต่แจ้งมรรคเป็นมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิที่โบราณสถานทวยเทพ หลินสวินก็ใช้พลังของตัวเองกำราบมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิที่แจ้งมรรคมาหลายปีอย่างฉีหลิงอวิ๋น จงหลีเซียว มู่อี้ ชือพั่วจวินได้แล้ว

กระทั่งต่อมายามเข้าสู่โลกยอดนิรันดร์ เมื่อพลังปราณระดับมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิของเขาเลื่อนขั้นอย่างต่อเนื่อง ยามมาถึงน่านฟ้าที่หก เขาถึงขั้นข้ามระดับไปต่อสู้กับระดับอมตะขั้นอายุขัยเทียมฟ้าได้

พลังนั้นมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิในความหมายทั่วไปมีหรือจะเทียบได้

ตอนนี้แม้ว่าสิ่งที่หลินสวินใช้คือกายมรรคไม้เขียว แต่ก็มีพลังต่อสู้เหมือนร่างต้น!

กล่าวสรุปโดยง่าย นี่ก็คืออานุภาพของมกุฎบรรพจารย์หมื่นมรรค!

ในโลกยอดนิรันดร์ก่อนหน้านี้ เขาทรงพลังไร้เทียมทาน

ในแหล่งสถานศุภโชคตอนนี้ เขาไม่ใช่คนที่บุตรเทพและธิดาเทพใดต้านทานได้

ตำนานแล้วอย่างไร

ปีศาจแล้วอย่างไร

ในการประลองบนมรรคาระดับจักรพรรดิ หลินสวินไม่หวาดกลัวอะไรนานแล้ว

ปึง!

เหลียงชิวเจี้ยนบาดเจ็บในการต่อสู้ ถูกแขนเสื้อหลินสวินซัดโดนตัว เหมือนถูกเทพสวรรค์ฟาดแส้ใส่ ผิวแตกเลือดอาบ กระดูกแตกหัก ทั้งตัวกระเด็นออกไป

ริมฝีปากเขาส่งเสียงอึดอัด ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ยามนี้เหลียงชิวหูคิดไปช่วยก็ไม่ทันแล้ว

ตูม!

ครู่ต่อมาร่างเหลียงชิวเจี้ยนระเบิดออก ถูกหลินสวินซัดฝ่ามือใส่กลางอากาศ

“ใต้เท้า!”

ห่างออกไปเหล่าผู้แข็งแกร่งตระกูลเหลียงชิวส่งเสียงร้องอย่างอดไม่ได้

เหลียงชิวเวิ่นตายแล้ว ตอนนี้เหลียงชิวเจี้ยนก็ตายแล้ว แรงโจมตีที่นำพามาสู่พวกเขาหนักหน่วงนัก

คนอื่นในที่นั้นก็ถูกทำให้ตกใจโดยสมบูรณ์

ต่อให้ผ่าสมองออกมาก็ไม่อาจจินตนาการ ว่าแม้ระดับบุตรเทพลงมือพร้อมกันยังไม่อาจกำราบหลินสวินได้ กลับเป็นว่าถูกหลินสวินปลิดชีพทีละคน

นี่เหมือนความฝันที่ไม่ใช่ความจริง!

“ตอนนี้เจ้าคิดว่าพอหรือยัง”

กายมรรคไม้เขียวของหลินสวินเอ่ยปาก ตอนนี้เหลือแค่เหลียงชิวหูคนเดียว เพียงแต่สีหน้าผิดแปลกหาใดเปรียบ บนหน้าผากมีเส้นเลือดปูดโปน ดวงตาแดงก่ำ เคียดแค้นเหมือนบ้าคลั่ง

“เจ้าจองหองตอนนี้แล้วอย่างไร สุดท้ายก็ออกจากเมืองเทพศุภโชคนี้ไม่ได้”

เหลียงชิวหูกล่าวข่มขู่

“ขอแค่รอดชีวิตก็มีโอกาสพลิกสถานการณ์ หากตายไป ทุกอย่างล้วนไม่ต้องพูดถึง”

หลินสวินกล่าวราบเรียบ

ฟุ่บ!

เงาร่างเหลียงชิวหูพุ่งวาบ กลายเป็นร่างแยกนับไม่ถ้วนเคลื่อนย้ายไปทั่วทิศ

ถึงกับหนีแล้ว!

กลับเห็นหลินสวินไม่ร้อนรน ยกมือกรีดวาด

สำหรับธิดาเทพอย่างนาง การถอยโดยไม่สู้ย่อมเป็นความอัปยศชั่วชีวิต ถึงขั้นมีโอกาสสูงว่าในจิตมรรคจะเหลือเงามืดไว้ ส่งผลต่อมรรคาของนางในวันหน้า

แต่ถ้าอยากมีชีวิตรอด นางได้แต่ทำเช่นนี้

มองดูนางจากไป สีหน้าทุกคนในที่นั้นล้วนซับซ้อน บ้างตกตะลึง บ้างทอดถอนใจ บ้างหวาดกลัวและยำเกรงอยู่ลึกๆ

หลินสวินแค่ใช้ร่างแยกออกโรงก็กำราบระดับบุตรเทพได้ทั้งหมด นี่อยู่เหนือการคาดเดาก่อนหน้านี้ของพวกเขาโดยสิ้นเชิง

เดิมทีพวกเขาแค่คิดว่าอย่างมากหลินสวินก็ได้แต่สูสีกับระดับบุตรเทพพวกนั้น

แต่ตอนนี้พวกเขาเพิ่งรู้ซึ้งว่าหลินสวินโดดเด่นไม่เหมือนใครเพียงใด

ปีศาจพวกนั้นโดดเด่นเหนือฝูงชน แต่เขากลับสังหารปีศาจเหล่านั้นทั่วทิศ!

“ยังมีใครอยากรับความตายอีก”

ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงัดกดดัน หลินสวินกวาดสายตามองโดยรอบ ขอแค่เป็นผู้ฝึกปราณที่ถูกสายตาเขากวาดผ่าน ทุกคนล้วนหลบหนีโดยไม่รู้ตัว ไม่กล้าสบตาเขา

“ที่นั่นใช่ไหม”

ทันใดนั้นเสียงหยิ่งทะนงเย็นชาหนึ่งดังขึ้นแต่ไกล จากนั้นตรงขอบฟ้าไกลโพ้นมีรุ้งเทพสายหนึ่งเคลื่อนตัวมาทางนี้เต็มกำลัง

เมื่อมองอย่างละเอียด นั่นเป็นชายชุดดำที่มีกลิ่นอายน่ากลัวถึงขีดสุดคนหนึ่ง

แต่มาถึงครึ่งทางก็ถูกเสียงลนลานกระวนกระวายห้ามไว้

“นายน้อย! ไปไม่ได้!”

เสียงลนลานนี้เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อครู่อย่างรวดเร็ว

ฟุ่บ!

ภายใต้การจับจ้องด้วยสายตาตกตะลึงนับไม่ถ้วน พลันเห็นชายชุดดำนั่นหันหลังกลับ เพียงพริบตาก็หายลับไป

“เจ้าหมอนั่น…”

หลายคนหมดคำพูด รู้สึกแปลกๆ

“นั่นดูเหมือนว่าจะเป็นบุตรเทพของเผ่าเทพต้าฉู่”

“ขี้ขลาดเกินไปแล้ว!”

“ขี้ขลาด? ถ้าข้าเป็นเขาก็คงหนีไปทันทีเหมือนกัน!”

ผู้คนวิพากษ์วิจารณ์ไม่หยุด

กายมรรคไม้เขียวของหลินสวินไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ย้อนกลับเข้าร่างต้นโดยตรง

คลื่นลมครานี้จึงปิดฉากเพียงเท่านี้

แต่เหล่าผู้ฝึกปราณที่รวมตัวอยู่ที่นี่กลับรู้ว่าเมื่อเรื่องในวันนี้แพร่ออกไป ระดับบุตรเทพที่กำลังเร่งเดินทางมาพวกนั้น เกรงว่าต้องชั่งน้ำหนักพิจารณาผลลัพธ์ของการมาจัดการหลินสวินแล้ว

เท่านี้ก็คาดเดาได้ว่าหากเกิดเคราะห์สังหารที่หมายหัวหลินสวินอย่างวันนี้อีก คนที่ลงมือพวกนั้นต้องเตรียมการมาก่อน!

ผู้คนแยกย้ายกันไปช้าๆ ทั้งกระจายเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ออกไป

คาดการณ์ได้ว่าเมืองเทพศุภโชคในวันนี้ต้องปั่นป่วนโกลาหลอีกครั้งแน่

ไม่ทันไรบริเวณใกล้ๆ นภาดาราศุภโชคเปลี่ยนเป็นเงียบสงบลง มีแค่ผู้ฝึกปราณบางส่วนยืนกระจัดกระจาย ลังเลว่าจะเข้าไปในอาณาเขตของนภาดาราศุภโชคเพื่อหยั่งรู้ระบบการฝึกปราณที่สมบูรณ์นับร้อยนั่นหรือไม่

สำหรับเรื่องพวกนี้หลินสวินเหมือนไม่รับรู้ นั่งเฉยอยู่ตรงนั้นราวกับรูปปั้นแกะสลักที่ไม่ขยับมาหมื่นกาล นิ่งไม่ไหวติง

……………….