Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2821

ตอนที่ 2821 ใกล้กำหนดกลับ

อาหารเต็มโต๊ะวางอยู่ตรงหน้าซย่าจื้อ

นางกินอาหารบนโต๊ะอย่างจริงจังและจดจ่อเหมือนแต่ก่อน

ห่างไปไม่ไกลหลินสวินกำลังย่างเนื้อ น่องสัตว์มหึมาเหลืองเกรียมมันเยิ้มย่างด้วยเพลิงเทพแดงสด ส่งเสียงปะทุละเอียดบางเบา กลิ่นหอมเย้ายวนแผ่อบอวล

ภายใต้ท้องฟ้ายามราตรี สถานที่ห่างไกลเงียบเหงาอย่างยอดเขานี้มีกลิ่นควันเพิ่มขึ้นมา

หลินสวินเงยหน้ามองไปทางซย่าจื้อเป็นครั้งคราว นัยน์ตาระบายยิ้ม มุมปากก็ยกยิ้ม ทั้งตัวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ละอายต่อตัวเอง

สูญเสียแล้วได้กลับคืนมา

คล้ายสถานการณ์พลิกผัน พบเจอแสงสว่าง

บนโลกนี้ไม่มีเรื่องไหนน่ายินดีกว่านี้แล้ว

ในตำหนักที่ห่างไปไม่ไกล เฉินหลินคงกับสือซานมองภาพนี้เงียบๆ สีหน้าทั้งสองก็ระบายยิ้มเช่นกัน

“นายหญิงตัดสินใจถูกแล้ว แม้ว่าความทรงจำและมรรควิถีในอดีตจะถูกผนึก แต่ขอแค่ก้าวออกจากความมืด กลับสู่แสงสว่าง ภายหน้าก็ไม่ใช่คนไร้บ้านอีก…”

สือซานเอ่ยเสียงเบา “ข้ารู้ว่านี่คือความปรารถนายิ่งใหญ่ของนายหญิง”

“ผู้ครอบครองกฎเกณฑ์โชคชะตาย่อมไม่ยอมถูกโชคชะตาเล่นตลกเป็นธรรมดา สำหรับนาง การตัดสินใจนี้อาจเรียกได้ว่าเป็นชีวิตใหม่ ภายหน้าความสำเร็จบนมหามรรคไม่มีทางด้อยกว่าอดีตแน่”

เฉินหลินคงเอ่ยปากเนิบช้า

…

หลังจากซย่าจื้ออิ่มท้องก็นอนหลับ

เดิมหลินสวินคิดพูดคุยความในใจกับนาง แต่เมื่อเห็นดังนี้ นอกจากอึ้งงันแล้วยังรู้สึกผ่อนคลายและดีใจจนพูดไม่ออกอย่างอดไม่ได้

นี่ถึงเป็นซย่าจื้อที่เขาคุ้นเคยที่สุด ยามกินก็กิน ยามนอนก็นอน ไม่ว่าโลกภายนอกเปลี่ยนไปอย่างไร นางแค่อยู่ในโลกของนาง

ส่วนโลกของนางก็มีตนอยู่!

แต่หลินสวินรู้ว่าสภาวะจิตของตนเปลี่ยนไปแล้ว

สักวันหนึ่งเขาจะแต่งซย่าจื้อเข้ามาอย่างผ่าเผยมีหน้ามีตา!

บางทีด้วยนิสัยของซย่าจื้อคงไม่สนใจเรื่องพวกนี้แต่แรก แต่นี่ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือเขาแค่อยากทำอะไรเพื่อนางบ้าง

เป็นอย่างที่จักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์กล่าวก่อนหน้านี้ ในอดีตเขาไม่เคยเผชิญหน้ากับความรู้สึกนี้อย่างแท้จริง

แต่ภายหน้าจะไม่เป็นเช่นนี้อีกแล้ว

“รู้สึกอย่างไรบ้าง”

เฉินหลินคงมาหาหลินสวิน ยิ้มพลางเอ่ยถาม

“อดีตเหมือนอยู่ในภวังค์ ปัจจุบันยามตื่นแล้วฉายแสงสดใส”

หลินสวินทอดถอนใจอยู่บ้าง

เฉินหลินคงกล่าว “เช่นนั้นตอนนี้เจ้าคิดว่าภูมิหลังและความเป็นมาของแม่นางซย่าจื้อยังสำคัญอยู่หรือไม่”

หลินสวินส่ายหัวกล่าว “ล้วนไม่สำคัญแล้ว”

ก่อนหน้านี้ตอนมาแหล่งสถานศุภโชค สาเหตุที่อยากสืบหาภูมิหลังในอดีตของซย่าจื้อก็แค่เพื่อตัดสินใจเท่านั้น

ตอนนี้ซย่าจื้อหลอมรวมกับร่างเดิมของนางแล้ว ภูมิหลังในอดีตของนางก็ไม่สำคัญแล้ว

“จักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์เป็นสตรีที่ยอดเยี่ยม หลังจากหลอมรวมวิญญาณ เดิมทีนางสามารถหยั่งรู้นัยเร้นลับของต้นกำเนิดศุภโชคในเมืองเทพศุภโชคนี้ ไปสลายเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพนั้นให้ตนทะลวงระดับได้อย่างแท้จริง”

เฉินหลินคงกล่าว “แต่สุดท้ายนางไม่ได้ทำเช่นนั้น หากแต่ผนึกประสบการณ์และมรรควิถีในอดีตไว้ อาศัยสิ่งนี้มาทำให้แม่นางซย่าจื้อสมปรารถนา ความอาจหาญเช่นนี้ทำให้บุรุษในใต้หล้าต้องชื่นชม”

ใจหลินสวินกระเพื่อมไหวเช่นกัน

ในสายตาของจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ บางทีมหามรรคทั้งร่างคงไม่อาจต้านคำว่า ‘มีบ้านให้กลับ’ ได้กระมัง

“สหายน้อย มีเรื่องหนึ่งที่เจ้าต้องรู้”

“ผู้อาวุโสโปรดชี้แนะ”

“ตอนนี้แม่นางซย่าจื้อไม่ใช่วิญญาณเสี้ยวหนึ่งอีก หากแต่ครอบครองกายมรรคของร่างต้นนางแล้ว ทว่าจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ผนึกมรรควิถีและความทรงจำทั้งตัวไว้ นี่ก็หมายความว่าพลังที่แม่นางซย่าจื้อครอบครองตอนนี้ยังเป็นมรรควิถีของนางเหมือนเมื่อก่อน”

เฉินหลินคงกล่าว “และสมบัติทั้งสามอย่างเกี้ยวโชคชะตา ไม้เท้ากฎกรรม หยกกาลเวลา กลายเป็นสมบัติบริสุทธิ์และถูกผนึกไว้แล้ว ในตอนนี้ด้วยมรรควิถีของนางยังไม่อาจใช้งานได้”

เขาเว้นช่วงไปก่อนกล่าวต่อ “แต่ภายหน้าเมื่อมรรควิถีของแม่นางซย่าจื้อยกระดับ พลังที่จักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ผนึกไว้จะถูกกำจัดไปอย่างต่อเนื่อง”

“หรือพูดได้ว่าทุกครั้งที่พลังปราณของแม่นางซย่าจื้อยกระดับขึ้นก็สามารถเปิดผนึกออกชั้นหนึ่ง ได้รับพลังของจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ที่คู่ควรกับระดับนั้น”

“แต่เจ้าไม่ต้องกังวล ซย่าจื้อไม่มีทางได้รับผลกระทบจากจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ กล่าวกันถึงที่สุดแล้ว ภายหน้าบนโลกนี้จะไม่มีบุคคลอย่างจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์อีก”

กล่าวถึงตอนท้ายเฉินหลินคงพลันถอนใจ

บุคคลที่มีความสามารถสลายเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพได้โดยสิ้นเชิง กลับยอมตัดขาดมรรควิถีในอดีต เพียงเพื่อก้าวออกจากความมืดและมีบ้านให้กลับ ถ้าเป็นผู้ยิ่งใหญ่คนอื่น… จะยอมสละหรือ

“ขอบคุณผู้อาวุโสที่ชี้แนะ”

หลินสวินกล่าว ในใจเขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้งที่มีต่อจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์

“ความจริงแล้วเรื่องพวกนี้ล้วนเป็นสิ่งที่จักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์บอกข้า ข้าแค่นำมาถ่ายทอดให้เจ้าเท่านั้น”

เฉินหลินคงกล่าว “หรือพูดได้ว่าตั้งแต่นางตื่นขึ้นมาจากโลงนิรันดร์ก็ตัดสินใจไว้แล้ว สาเหตุที่วางท่าเช่นนั้นกับเจ้า ก็แค่อยากดูว่าเจ้าเป็นคนเช่นไรกันแน่ คู่ควรให้แม่นางซย่าจื้อฝากชีวิตไว้หรือไม่”

หลินสวินนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ก่อนหน้านี้แล้วในใจพลันม้วนซัด

ฟุ่บ!

เฉินหลินคงยกมือโบก โลงนิรันดร์ปรากฏกลางอากาศ เพียงแต่รูปลักษณ์เปลี่ยนไปแล้ว ราวกับเรือสำริดเล็กลำหนึ่ง อบอวลด้วยกลิ่นอายยิ่งใหญ่หนาแน่น

“สมบัตินี้ถูกจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์กำจัดตราประทับแล้ว บอกว่าต้องการมอบให้สหายน้อย หวังว่าเจ้าจะช่วยเก็บไว้ ภายหน้ายามแม่นางซย่าจื้อฝึกปราณก็ให้นางอยู่ในสมบัตินี้ได้ สิ่งนี้มีประโยชน์อย่างมากต่อการหยั่งรู้มรรคโชคชะตา กาลเวลา กฎกรรมของนาง”

เฉินหลินคงกล่าว