Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2823

ตอนที่ 2823 เขาเดินออกมาจากเมือง

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

บนท้องถนนที่ขวักไขว่คับคั่ง หลินสวินเดินไปทางประตูสวรรค์ทิศใต้เพียงลำพัง

ผู้ฝึกปราณมากมายล้วนสังเกตเห็นภาพนี้แล้วแอบสงสัย เจ้าคนแซ่หลินนี่จะทำอะไร

กระทั่งเห็นเงาร่างหลินสวินเข้าใกล้ประตูสวรรค์ทิศใต้ช้าๆ ผู้ฝึกปราณระหว่างทางที่ติดตามการเคลื่อนไหวของหลินสวินล้วนตื่นตระหนก

นี่หลินสวินจะออกจากเมืองหรือ!?

…

นอกประตูสวรรค์ทิศใต้คือจัตุรัสมหึมาแห่งหนึ่ง โดยทั่วไปผู้เข้าออกเมืองนี้ หลังจากยืนอยู่บนจัตุรัสจะเข้าออกเมืองได้

แต่ตอนนี้บนจัตุรัสกลับเงียบสงัดไร้ผู้คน

ด้วยวันนี้ผู้ฝึกปราณที่มุ่งหน้ามาเมืองเทพศุภโชคล้วนถูกกลิ่นอายน่าหวาดกลัวไร้ขอบเขตปิดทาง ไม่อาจมุ่งหน้ามาได้

แน่นอนว่าไม่มีใครออกจากเมืองได้เช่นกัน

ดังนั้นยามเงาร่างหลินสวินปรากฏตัวบนจัตุรัสมหึมานี้จึงดูสะดุดตานัก ยืนอยู่ตรงนั้นเพียงคนเดียว ทั้งดูโดดเดี่ยวเป็นพิเศษ

ตูม!

ส่วนลึกของฟ้าดารา กลิ่นอายน่ากลัวมากมายที่สะกดกลั้นรอมานานซัดโหม หมื่นดาราส่ายสั่น ห้วงอากาศเกิดเสียงดังครั่นครืน คล้ายว่าทั่วจักรวาลฟ้าดารากำลังสั่นสะเทือนรุนแรง

จากนั้นเจตจำนงน่ากลัวมากมายม้วนพัดมาทางประตูสวรรค์ทิศใต้ แต่เมื่อเกือบจะเข้าใกล้จัตุรัสมหึมาแห่งนั้นก็ถูกพลังกฎระเบียบที่ปกคลุมทั่วเมืองนี้ต้านไว้

ด้วยเหตุนี้หลินสวินจึงไม่ได้รับผลกระทบ สีหน้าราบเรียบนิ่งสงบ

สายตาเขามองไปยังส่วนลึกของฟ้าดารา จากนั้นค่อยยิ้มพลางกล่าว “ให้ทุกท่านรอนานแล้ว”

เพียงประโยคเดียวเบาๆ ดังก้องอยู่ในฟ้าดาราปั่นป่วนเยียบเย็นแถบนี้ ทั้งเข้าหูเฒ่าดึกดำบรรพ์มากมายซึ่งรออยู่ที่นี่มาหกปีกว่านั้นด้วย

“หลินสวิน เจ้ารู้ความผิดดีใช่ไหม!”

เสียงลุ่มลึกหนึ่งดังก้อง ส่วนลึกของฟ้าดารามีชายชุดดำคนหนึ่งปรากฏตัว ผมดำเคราดำ ทั่วร่างอบอวลด้วยรัศมีสายฟ้าสีดำ ราวกับนายแห่งอสนีบาตในความมืด

เหลียงชิวเซียว!

เฒ่าดึกดำบรรพ์ระดับนิรันดร์คนหนึ่งในเผ่าเทพตระกูลเหลียงชิว

เมื่อเขามาถึงก็กล่าวโทษเสียงกร้าว หากเปลี่ยนเป็นคนทั่วไปเกรงว่าคงถูกสะเทือนจิตใจนานแล้ว

แต่หลินสวินกลับยิ้มแล้วกล่าว “ด้วยประโยคนี้ของเจ้า ก็มอบความตายให้กับชีวิตของคนตระกูลเหลียงชิวทั้งหมดในเมืองได้”

วู้ม!

ละอองแสงไหลวน ม่านแสงจอภาพหนึ่งปรากฏออกมา

ในจอภาพเผยภาพเหตุการณ์ต่างๆ ทุกภาพล้วนมีเงาร่างของผู้ฝึกปราณปรากฏ แต่เพียงพริบตาก็ถูกกำจัดโดยไร้สุ้มเสียง

เพียงชั่วขณะภาพเหล่านี้ล้วนหายลับไป

“เห็นชัดหรือยัง” หลินสวินยิ้มถาม

สำหรับเขาที่เป็นเจ้าเมืองเทพศุภโชค ภายในหนึ่งห้วงคิดก็สามารถกำจัดผู้ฝึกปราณคนใดก็ตามในเมืองได้

ห่างออกไปสีหน้าของเหลียงชิวเซียวอึมครึมลง นัยน์ตาส่องประกายวาววาบ ทำให้ฟ้าดาราแถบนี้ม้วนซัดปั่นป่วน

เขาเดือดดาลแล้ว

ด้วยผู้ถูกฆ่าที่ปรากฏในจอภาพนั้นล้วนมาจากตระกูลเหลียงชิว!

“เจ้าเดรัจฉาน!”

เหลียงชิวเซียวแผ่ไอสังหารเยียบเย็น อสนีบาตสีดำทั่วร่างกู่ก้อง ซัดหมัดออกไปทันที

ตูม!

บนท้องฟ้าเหนือเมืองเทพศุภโชคมีพลังกฎระเบียบลึกลับราวกับสิ่งต้องห้ามมาเยือนกะทันหัน เหมือนแส้เทพจากสวรรค์ ฟาดใส่พลังหมัดนี้เต็มแรงจนละเอียด ฟุ้งกระจายดังสนั่น

นัยน์ตาเหลียงชิวเซียวหดรัด ถอยหนีห่างไป ถึงได้ไม่ถูกโจมตีจากพลังกฎระเบียบนั้น

หลินสวินก็มองเห็นภาพนี้ ย่อมรู้ว่านี่คือพลังต้องห้ามที่วิวัฒน์จาก ‘กฎระเบียบลายธาร’ ซึ่งปกคลุมอยู่บนท้องฟ้าทั่วเมือง

“หลินสวิน ปล่อยบุตรเทพแต่ละเผ่าของพวกเราไป พวกเราจะไว้ชีวิตเจ้า มิฉะนั้นชาตินี้ทั้งชาติเกรงว่าเจ้าจะออกจากเมืองนี้ไม่ได้อีก”

เสียงแหบชราขุ่นมัวหนึ่งดังขึ้น

ก็เห็นฟ้าดาราที่ห่างไกลมีร่างเด็กหนุ่มชุดทองคนหนึ่งปรากฏ นัยน์ตาดุจโคมทองสาดแสงเจิดจ้า ยืนมือไพล่หลัง ด้านหลังมีเพลิงเทพหมื่นจั้งพุ่งออกมา ราวกับจะผลาญฟ้าดารา กลิ่นอายน่ากลัวถึงขีดสุด

เขาดูเหมือนเด็กหนุ่ม แต่เสียงกลับแหบชราขุ่นมัวเป็นอย่างยิ่ง

คนผู้นี้ก็คือเฒ่าดึกดำบรรพ์คนหนึ่งในตระกูลเกาหยาง เกาหยางจิ้ง

“นี่คือความเห็นของพวกเจ้าทุกคนหรือ” หลินสวินถาม

“ไม่ผิด” เกาหยางจิ้งพยักหน้า

หลินสวินถอนใจยาวแล้วกล่าว “น่าเสียดาย”

เกาหยางจิ้งขมวดคิ้วพลางกล่าว “น่าเสียดายอะไร”

หลินสวินกล่าว “เมื่อคืนข้าสังหารบุตรเทพและธิดาเทพสามสิบเจ็ดคนที่จับตัวมาแล้ว หากพวกเจ้าพูดเร็วกว่านี้ พวกเขาก็ไม่ต้องตายแล้ว…”

เขาเผยสีหน้าผิดหวัง

แต่คำพูดพวกนี้กลับกระตุ้นจนเฒ่าดึกดำบรรพ์อย่างพวกเกาหยางจิ้งทั้งตระหนกและขุ่นเคือง แทบไม่กล้าเชื่อหูตัวเอง

“บังอาจ! เจ้าถึงกับฆ่าพวกเขาแล้วหรือ”

“เจ้าสวะบัดซบ เจ้าสมควรโดนพันมีดหมื่นแล่จริงๆ!!”

“บ้าเอ๊ย น่าชังนัก…”

ฟ้าดาราปั่นป่วน หมื่นดาราสั่นไหว เสียงคำรามเดือดดาลดังก้องส่วนลึกของฟ้าดารา ราวกับเหล่าเทพบันดาลโทสะ

เฒ่าดึกดำบรรพ์พวกนี้ต่างคาดไม่ถึงว่าหลินสวินจะกล้าฆ่าตัวประกัน!

การเคลื่อนไหวชวนประหวั่นนั้นทำให้ผู้ฝึกปราณทุกคนในเมืองเทพศุภโชคตื่นตระหนก แต่ละคนหน้าเปลี่ยนสีไม่หยุด ในใจสงสัยยิ่งกว่าเดิมว่าหลินสวิน…

คิดจะทำอะไรกันแน่!?

“เจ้าทำเช่นนี้ คิดเอาตัวรอดด้วยการอยู่ในเมืองนี้ไปชั่วชีวิตหรือ”

เนิ่นนานกว่าเกาหยางจิ้งจะเอ่ยปาก ชุดคลุมทองสะบัดโบก กลิ่นอายน่าหวาดกลัว

“ไม่ ข้าคนแซ่หลินจะจากไปวันนี้”

หลินสวินส่ายหัว

จากไป!?

เฒ่าดึกดำบรรพ์ในส่วนลึกของฟ้าดาราเหล่านั้นล้วนอึ้งไปครู่หนึ่ง ไม่มีตัวประกันแล้ว เขายังจะมีชีวิตรอดจากไปอีกหรือ

“ดูเจ้ามั่นใจมาก คงไม่ใช่มีแผนอื่นกระมัง”