Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2824

ตอนที่ 2824 กระบี่ตัดโลกีย์

มองจากเมืองเทพศุภโชค

ก็เห็นฟ้าดาราปั่นป่วนทั้งแถบ พลังระดับนิรันดร์ม้วนพัดออกมาราวกับจะระเบิดฟ้าดาราแถบนี้

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

ระดับนิรันดร์อยู่เหนืออมตะ ราวกับตำนาน

ในขุมอำนาจเผ่าเทพนับร้อยในเมืองเทพศุภโชค เผ่าเทพที่มีระดับนิรันดร์บัญชาการนั้นน้อยนัก

และตอนนี้นอกเมืองเทพศุภโชคมีระดับนิรันดร์มากมายรวมตัวกัน เปิดฉากห้ำหั่นเหนือฟ้าดารา นั่นประหนึ่งโลกจะดับสลายจริงๆ พาให้ผู้คนตัวสั่นอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“สวรรค์!”

“ทำไม… ทำไมถึงเป็นเช่นนี้…”

“คิดไม่ถึงว่าหลินสวินจะเชิญผู้ยิ่งใหญ่ระดับนิรันดร์มาออกศึก นี่น่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว…”

“ยังดีที่เมืองเทพศุภโชคนี้มีพลังกฎระเบียบปกคลุม ไม่เช่นนั้นต้องถูกทำลายแน่”

…ในเมืองโกลาหล ผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วนกระวนกระวายใจ นี่คือความหวาดกลัวจากสัญชาตญาณ

ทันใดนั้น…

ในฟ้าดารามีเสียงตวาดราวอสนีบาตดังขึ้น

“ฆ่า!”

ทวนศึกเล่มหนึ่งมาเยือนราวกับมาจากพิบัติเคราะห์วันสิ้นโลก มีแสงมรรคอสนีเคราะห์ขมุกขมัวนับหมื่นแสนโน้มลงมา คมประกายไร้ใดเปรียบนั้นราวกับจะฉีกทึ้งฟ้าดาราออกจากกัน

หลินสวินที่กำลังทะยานอยู่ในห้วงอากาศรู้สึกถึงภัยคุกคามร้ายแรงโดยพลัน

“เจ้าเฒ่านี่มรรควิถีไม่ธรรมดา ให้ข้าจัดการเถอะ”

ท่ามกลางเสียงบางเบาเยียบเย็น จักรพรรดิสงครามอู๋ยางปรากฏตัว เงาร่างเพรียวสูงนั้นปกคลุมด้วยหมอกแสงเปล่งประกาย เดี๋ยวชัดเดี๋ยวเลือน

นางรวบนิ้วกรีดวาดออกมา

ฟึ่บ!

ห้วงอากาศถูกแหวกผ่าเป็นทางยาวดุจผืนผ้าวาด ปลายกระบี่ไร้ใดเปรียบแฝงพลังลึกลับเกินคาดเดา ขวางทวนศึกที่พุ่งสังหารมานั้นอย่างแข็งกร้าว

กระบี่ทวนปะทะกัน มีพลังน่าหวาดกลัวไร้ขอบเขตแผ่กระจายทันที

ต่อให้เมืองเทพศุภโชคอยู่ห่างไกลยิ่ง แต่เมื่อเห็นภาพนี้ผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วนก็ถูกทำให้ตกใจจนหนังหัวชาวาบ วิญญาณเกือบหลุดออกจากร่าง

นี่ช่างเหมือนทวยเทพชิงชัยในตำนานจริงๆ!

ขณะเดียวกันเมื่อเห็นว่าเงาร่างหลินสวินใกล้ได้รับผลกระทบ เสียงธรรมหนึ่งดังขึ้นจากกาหลอมจิต

“โอม!”

คลื่นลูกหลงจากการต่อสู้ที่ม้วนพัดมาสลายไปทันที

จากนั้นเงาร่างของอริยพุทธซิงเจียก้าวออกมา เขาเคร่งขรึมมีสง่า ทั้งตัวไร้มลทิน เปล่งแสงสว่างไสวเปิดทางอยู่ข้างหน้าหลินสวิน

“ภิกษุ อย่างเจ้าเรียกว่าหาเรื่องใส่ตัว!”

ส่วนลึกของฟ้าดารามีเสียงขุ่นมัวหนึ่งดังก้อง

เวลานี้เกาหยางจิ้งลงมือแล้ว

ตูม!

เมื่อเขาก้าวออกมา ฟ้าดาราพลันสั่นสะเทือน รุ้งเทพดุจดาบกระบี่มากมายแผ่ออกมาจากตัวเขา เมื่อเขาสะบัดแขนเสื้อคราหนึ่ง รุ้งเทพพวกนี้ล้วนระเบิดพุ่งออกมา

อริยพุทธซิงเจียพนมมือ เบื้องหน้าปรากฏสถูปเจดีย์องค์หนึ่ง ตัวเจดีย์เปล่งแสงธรรมนับหมื่นแสน พาดขวางออกไป

แต่เวลานี้เอง…

กระบี่ไม้สีดำเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นกะทันหัน ฟันไปทางหลังศีรษะของอริยพุทธซิงเจียโดยไร้สุ้มเสียง เร็วจนน่าเหลือเชื่อ

ปึง!

แต่กระบี่ไม้สีดำนี้กลับถูกมือใหญ่ข้างหนึ่งกระแทกใส่ กระเทือนจนสั่นไหวและกระเด็นย้อนกลับไป

“สองรุมหนึ่งหรือ หน้าไม่อาย!”

พลันเห็นว่าผู้ซัดกระบี่ไม้สีดำนั่นก็คือจักรพรรดิสงครามลักษณ์เทพหลงเซี่ยง เขาราวกับเด็กหนุ่มรูปงาม กลิ่นอายทั้งตัวกลับน่ากลัวจนทำให้ฟ้าดาราสั่นสะเทือน

ขณะกล่าวเขาพุ่งตัวไปเบื้องหน้า ซัดหมัดหนึ่งออกไป พริบตานั้นราวกับช้างยักษ์ตัวหนึ่งก้าวเหยียบฟ้าดารา แหงนมองฟ้าคำรามก้อง ดวงดาวล้วนดูเล็กจ้อยเป็นพิเศษ!

นี่ต้องเป็นการต่อสู้ชุลมุนครั้งใหญ่แน่

ต้นไม้เทพหมื่นดารา จักรพรรดินรกเลือดทมิฬ อู๋ยาง ซิงเจีย หลงเซี่ยงและเหล่าอัครบุคคลทยอยก้าวออกมา คอยคุ้มกันหลินสวิน แต่ก็ถูกศัตรูเข้ามาพัวพัน แต่ละพื้นที่ในฟ้าดาราเกิดการต่อสู้ดุเดือด

ฟ้าดาราแถบนี้ราวกับตกอยู่ในความโกลาหลทันที ทุกหนแห่งล้วนเป็นภาพฟ้าถล่มดินทลาย สรรพสิ่งดับสูญ

เมื่อหลินสวินมุ่งหน้าต่อไป เฒ่าดึกดำบรรพ์จากหลายเผ่าเทพคนแล้วคนเล่าจะลงมือ แต่ละคนล้วนเผยพลังน่ากลัวที่คาดไม่ถึงออกมา

หลินสวินตกใจจนเหงื่อท่วมตัวอย่างอดไม่ได้

ไม่จำเป็นต้องสงสัย หากเปลี่ยนเป็นตัวเขาเองเกรงว่าคงตายไปไม่รู้กี่ครั้งแล้ว

แต่ยังดีที่มีอัครบุคคลแห่งดินแดนรกร้างโบราณในกาหลอมจิตอยู่ เมื่อเขามุ่งหน้าก็จะทยอยมีเงาร่างปรากฏออกมา ช่วยหลินสวินสลายเคราะห์สังหารครั้งแล้วครั้งเล่า

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

ฟ้าดาราพลิกตลบ ห้วงอากาศปั่นป่วนราวกับทวยเทพทั่วหล้าควบทะยานกรำศึก เปิดฉากการต่อสู้แห่งยุค กฎเกณฑ์มหามรรคนานัปการแผ่กระจายดุจเขาถล่มสมุทรคำราม แค่คลื่นพลังนั้นก็ทำลายโลกแห่งหนึ่งได้โดยง่าย!

น่ากลัวเกินไปแล้ว

บนตัวหลินสวินยังมีการคุ้มครองจากพลังที่เฉินหลินคงเหลือไว้ แต่ยังตกตะลึงใจสั่นอย่างอดไม่ได้

ความรู้สึกนี้ก็เหมือนมดปลวกตัวหนึ่งถูกม้วนเข้าไปอยู่กลางมหาสมุทรที่ลมพายุโหมกระหน่ำ เล็กจ้อยเกินไป ฟองคลื่นหนึ่งล้วนฝังกลบเขาได้นับครั้งไม่ถ้วน

ตอนนี้เวลาดูเนิ่นนานเป็นพิเศษ

ไม่ทันไรหลินสวินก็หน้าเปลี่ยนสีแล้ว

บนทางข้างหน้าที่ห่างไกลมีเงาร่างสูงใหญ่ชวนประหวั่นสามสายปรากฏ

แต่ในกาหลอมจิต…

กลับเหลือแค่คนเดียวแล้ว!

“ไม่ต้องกังวล”

เฉินหลินคงปรากฏตัว ยิ้มพลางตบบ่าหลินสวินแล้วกล่าว “เรื่องพวกนี้ล้วนไม่เกี่ยวกับเจ้า ขอเพียงมุ่งหน้าไปก็พอ”

เสียงของเขาราวกับมีเวทมนตร์ ทำให้สภาวะจิตที่ตึงเครียดของหลินสวินเปลี่ยนเป็นนิ่งสงบลง

ห่างออกไประดับนิรันดร์สามคนพุ่งเข้ามา

คนหนึ่งถือกระบองสำริด ห้าวหาญหาใดเปรียบ คนหนึ่งถือแส้หางม้า แค่สะบัดแผ่วเบาก็ทำให้ห้วงอากาศปั่นป่วน อีกคนถือกระบี่มรรคเล่มหนึ่ง ไอสังหารเยียบเย็นบดบังฟ้าดิน

ตูม!

กระบองสำริดฟาดมาก่อน ก่อให้เกิดกระแสมหามรรคป่วนคลั่ง

เฉินหลินคงยื่นมือผ่านอากาศ ถึงกับคว้ากระบองสำริดได้อยู่หมัดแล้วออกแรงที่ฝ่ามือทันที

ตูม!

กระบองสำริดรวมถึงเจ้าของมันถูกซัดลอยออกไปอย่างแรง

“ตาย!”