Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2850

ตอนที่ 2850 หยุดชะงัก

บนยอดเขา

หลินสวินและหลีเจินยืนเคียงกัน

เบื้องหน้าพุทธองค์สี่คนแห่งลัทธิฌานยืนห่างออกไปพันจั้ง แสงธรรมพุ่งขวางกลางฟ้าดิน วิเศษศักดิ์สิทธิ์ไร้ขอบเขต

เบื้องหลังหวังเจวี๋ยฮ่วนโบกมือเบาๆ นำทุกคนมายืนกลางห้วงอากาศห่างไปพันจั้งเช่นกัน

“สหายยุทธ์ลัทธิฌานทั้งสี่ เพื่อไม่ให้เกิดความขัดแย้ง ข้าคนแซ่หวังหวังว่าทุกท่านจะยอมถอยสักก้าว ยกเจ้าหลินสวินนี่ให้พวกเราจับตาย”

หวังเจวี๋ยฮ่วนเอ่ยปากราบเรียบ

เขาเป็นบุตรฟ้าประทานตระกูลหวัง ยามเผชิญหน้ากับผู้ฝึกปราณลัทธิฌานก็มั่นใจเต็มเปี่ยม

“คนผู้นี้เป็นศัตรูตัวฉกาจของลัทธิฌานของข้า ย่อมต้องให้พวกข้ารับตัวเขาไปลงโทษที่สำนัก หวังว่าทุกท่านจะไม่ทำให้พวกข้าลำบากใจ”

พุทธองค์ขู่เสวียนที่เป็นผู้นำพนมสองมือ เอ่ยปากราบเรียบ

เห็นชัดว่าเหตุที่พวกเขาทั้งสองฝ่ายเลือกหยุดเท้า ไม่ได้ลงมือในทันที เป็นเพราะหวั่นเกรงอีกฝ่าย กังวลว่าจะเกิดความขัดแย้งแย่งกันล่าหลินสวิน

ในใจหลีเจินผุดความโกรธและไอสังหารที่บอกไม่ถูก

ขุมอำนาจสองแห่งนี้ถึงกับมองพวกเขาเป็นเหยื่อที่รอถูกเชือดตามใจ!

หลินสวินไม่หวั่นไหว มีเพียงนัยน์ตาที่ลุ่มลึกจนน่ากลัว

ขณะเดียวกันหัวคิ้วหวังเจวี๋ยฮ่วนขมวดน้อยๆ กล่าวว่า “ดื้อด้านเช่นนี้มีแต่จะให้เวลาเจ้าหลินสวินนี่ฟื้นฟูพลังกาย หากทุกท่านดึงดันไม่ยอมถอย เช่นนั้นก็มีแต่ต้องพึ่งวิธีการของตัวเองเท่านั้นแล้ว”

“ก็ดี”

ขู่เสวียนพยักหน้า สีหน้านิ่งสงบไม่หวั่นไหว

ตูม!

มือซ้ายหวังเจวี๋ยฮ่วนโบกคราหนึ่ง กระบี่โบราณลายสนส่งเสียงครวญกังวานทันที ฟันไปทางหลินสวิน

กระบี่นี้อานุภาพทะลวงอากาศ สะเทือนฟ้าดิน!

เกือบจะในเวลาเดียวกันขู่เสวียนก็ลงมือเช่นกัน บาตรทองอร่ามใบหนึ่งทะยานอากาศ ปากบาตรลาดเอียง ในนั้นพ่นกระแสแสงธรรมสว่างเรืองรองออกมา พุ่งไปทางยอดเขาที่หลินสวินและหลีเจินอยู่

ชิ้ง!

หลีเจินโบกดาบศึกสีดำหมายจะสกัดกั้น ก็เป็นตอนนี้เอง…

กฎเกณฑ์เวลากลางฟ้าดินราวถูกชักนำ แสงไหลเวียนนับไม่ถ้วนร่ายระบำ พลังกาลเวลาเป็นสายๆ ตัดสลับพันเกี่ยวเข้าด้วยกัน กลายเป็นพลังผนึกคลุมเครือลวงตาปกคลุมทั่วทั้งบนล่างของยอดเขาลูกนี้

อภินิหารพรสวรรค์ขั้นสี่ ประทับผนึกเวลา!

ทันทีที่ปราณกระบี่ที่หวังเจวี๋ยฮ่วนฟันออกมาสัมผัสกับประทับผนึกเวลา ก็อันตรธานหายไปอย่างเงียบๆ ส่วนพลังแสงธรรมที่รินรดออกมาจากบาตรทองก็ถูกสลายไปอย่างเงียบงันเช่นกัน

ไม่มีเสียงดังกึกก้อง ไม่มีการปะทะ

เสมือนหิมะละลายไปกับน้ำ วัวดินจมสู่สมุทร!

ภาพน่าเหลือเชื่อนี้ทำเอาพวกหวังเจวี๋ยฮ่วนและพวกขู่เสวียนล้วนนัยน์ตาหดรัด

“ผนึกที่สร้างจากพลังแห่งกาลเวลา!”

นัยน์ตาหวังเจวี๋ยฮ่วนเผยแววยากจะเชื่อออกมา

กาลเวลาเดิมก็เป็นมหามรรคระดับสูงสุดอย่างหนึ่ง ระดับจักรพรรดิสามารถสัมผัสได้ แต่ไม่อาจหยั่งรู้

ระดับอมตะสามารถหยั่งรู้ แต่ก็หยั่งรู้ได้เพียงผิวเผินเท่านั้น ไม่อาจหยั่งถึงลึกซึ้ง

ในโลกนี้มีเพียงระดับนิรันดร์เท่านั้นจึงจะสามารถสัมผัสและครอบครองนัยเร้นลับแห่งกาลเวลาได้!

แต่ตอนนี้หลินสวินกลับใช้พลังแห่งกาลเวลาควบรวมเป็นผนึก!

หากไม่รู้แต่แรกว่าพลังพรสวรรค์ของหลินสวินเกี่ยวข้องกับกาลเวลา ภาพนี้ก็เกือบล้มล้างความรู้ความเข้าใจของหวังเจวี๋ยฮ่วนได้แล้ว

ไม่เพียงแค่เขา ในใจคนอื่นๆ ในที่นี้ก็สะท้านสะเทือนเช่นกัน

แววตาหลีเจินวูบไหวระลอกหนึ่ง เก็บดาบศึกลงไปเงียบๆ

เพียงแต่เขามองออกว่าสีหน้าของหลินสวินในขณะนี้กลับซีดขาวผิดปกติ พลังขับเคลื่อนทั่วร่างอ่อนแรงสุดขีด เห็นชัดว่าผนึกกาลเวลานี้ทำให้เขาสูญเสียพลังไปมหาศาล!

อันที่จริงสภาพของหลินสวินในตอนนี้เหมือนตะเกียงใกล้หมดน้ำมันแล้ว

ตั้งแต่เริ่มโจมตีพวกจิงอิ่งจนบัดนี้ เขาใช้ทั้งอภินิหารหยุดเวลา ประตูเนรเทศ จนตอนนี้ยังใช้ประทับผนึกเวลาอีก ทำให้พลังในตัวเขาจวนจะเหือดแห้ง

“ผู้อาวุโสไม่ต้องสนใจพวกเขา พวกเราแค่นั่งฝึกปราณอยู่ที่นี่ก็พอ”

หลินสวินกล่าวพลางนั่งขัดสมาธิ คว้าโอสถอมตะสุริยันจันทรากำใหญ่ยัดใส่ปาก จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาทำสมาธิสุดกำลัง

ส่วนศัตรูในบริเวณใกล้เคียง เขาไม่สนใจอย่างสิ้นเชิง ทำเหมือนมองไม่เห็น

หลีเจินอึ้งค้างไปครู่หนึ่ง จากนั้นอดยกยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ก่อนจะนั่งขัดสมาธิฝึกปราณตามอย่างหลินสวิน

ยามมองเห็นภาพนี้ สีหน้าพวกหวังเจวี๋ยฮ่วนล้วนอึมครึม

หัวคิ้วของพวกขู่เสวียน ขู่จี้ก็ขมวดมุ่นเช่นกัน

“ข้าลองดูเอง!”

ขู่จี้เอ่ยปากเสียงขรึม สาวเท้าก้าวขึ้นไปพลางหยิบโคมเขียวออกมาจากแขนเสื้อ

โคมเขียวกวัดแกว่ง ประพรมพลังกาลเวลา งดงามดั่งมายา ประหนึ่งระลอกคลื่นเป็นริ้วๆ แผ่มาทางยอดเขาที่หลินสวินอยู่

ปึงๆๆ!

เสียงกึกก้องดังอึงอล ก็เห็นว่าหลังจากระลอกคลื่นเป็นริ้วๆ นั่นปะทะกับประทับผนึกเวลา กลับเหมือนลำธารไหลรวมสู่มหาสมุทร ถูกประทับผนึกเวลาดูดซับกลืนกินจนเกลี้ยง

ขู่จี้หน้าเปลี่ยนสีน้อยๆ รีบเก็บโคมเขียวไว้ทันที หว่างคิ้วเจือแววประหลาดใจเสี้ยวหนึ่ง

“ฟัน!”

ขณะเดียวกันขั้นดับเทพคนหนึ่งข้างกายหวังเจวี๋ยฮ่วนตะโกนเสียงดัง โบกควงทวนใหญ่เล่มหนึ่งฟันออกไปเต็มแรง ในคมประกายของทวนใหญ่ถึงกับมีพลังแห่งกาลเวลาไหลเวียนอยู่รำไร

ฟุ่บ!

ก็เห็นประกายคมเสี้ยวหนึ่งฟันออกไป กระแทกเข้ากับประทับผนึกเวลาเต็มแรง แต่กลับทำได้เพียงเกิดคลื่นพลังระลอกหนึ่งพุ่งออกมาเท่านั้น จากนั้นประทับผนึกเวลาก็กลับสู่สภาพปกติตามเดิม

ภาพนี้ทำเอาทุกคนในที่นี้สีหน้าเริ่มไม่น่าดูอยู่บ้าง “ฮณ๊ฯดฯฌซ,

หรือว่าผนึกกาลเวลานี้ไม่สามารถทำลายได้จริงๆ

พวกเขาไม่ยอม!