Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2871

ตอนที่ 2871 กวาดล้างอุปสรรคให้สิ้นซาก

“พลังระเบียบที่สมบูรณ์เก้าชนิด กลิ่นอายเรียกหากัน ส่งสริมประกายกันและกัน เป็นของดีจริงๆ”

ในดวงตาหลินสวินปรากฏแววตะลึง

กระทั่งเขายังต้องยอมรับว่าบุตรเทพพวกนี้จะมั่งคั่งเกินไปแล้วจริงๆ เอาสมบัติเทพที่แปลงมาจากระเบียบระดับสวรรค์ขั้นเก้าเก้าชนิดออกมาได้ตามใจ นี่ทำให้ยักษ์ใหญ่อมตะน่านฟ้าที่แปดพวกนั้นก้มหน้าด้วยความละอายได้เลย!

ขณะพูดเขาก็สะบัดแขนเสื้อ

ตูม!

กฎเกณฑ์อมตะพร่าเลือนลุ่มลึก คลุมเครือดุจหุบเหวเคลื่อนที่ หมายจะกำราบกระบี่บินทั้งเก้าเล่มนี้ให้หมด

“เปิด!”

เมื่อความคิดชางฝูเฟิงขยับไหว กระบี่บินเก้าเล่มก็รวมเป็นหนึ่งเดียวอย่างรวดเร็ว กลายเป็นกระบี่ยักษ์สีสันลายพร้อยเล่มหนึ่ง สลัดการกดข่มจากพลังของหลินสวินได้ทันที เข้าฟาดฟันหลินสวินอย่างกราดเกรี้ยว

“บนวิถีอมตะ สำหรับข้าแล้ว ผู้กล้า บุตรเทพ อัจฉริยะที่ว่านั่นล้วนต้องหม่นหมองไร้ราศี”

“ถ้าข้าต้องการ ไม่มีใครเป็นศัตรูกับข้าได้!”

หลินสวินเดินไพล่หลังมาบนอากาศ

ทั้งตัวเขาอยู่ในแสงมรรคหุบเหวอันคลุมเครือ ประหนึ่งหมื่นวิชามิอาจรุกราน

ไม่ว่าชางฝูเฟิงจะสำแดงวิชาใด ฟันพลังมรรคกระบี่อันน่ากลัวยิ่งยวดออกมา ปราณกระบี่เต็มฟ้าดินเจิดจรัส แต่เมื่อมาถึงร่างหลินสวินก็ถูกกฎเกณฑ์อมตะรอบตัวหลินสวินบดขยี้ทำลายล้างทั้งสิ้น

นี่ทำให้ชางฝูเฟิงไม่อาจเยือกเย็นได้

ตัวเขาก่อนหน้านี้ยังโอหังเชื่อมั่น หยิ่งผยองดุจจอมราชัน แต่ตอนนี้สีหน้ากลับเคร่งเครียดหาใดเทียบ ในดวงตามีแต่ความฉงน

จนท้ายที่สุดหลินสวินเหยียบลงไปเบาๆ คราหนึ่ง

ห้วงอากาศในรัศมีหมื่นจั้งพลันควบแข็งเหมือนกระดานเหล็ก กระบี่ยักษ์ที่ฟันมาแข็งทื่ออยู่เช่นนั้น

จากนั้นก็เห็นว่าหลินสวินยื่นมือไปคว้า

กระบี่ยักษ์ที่อยู่ไกลลิบบินมาหาหลินสวินอย่างไม่อาจควบคุมได้ เมื่อตกลงบนมือเขา ไม่ว่าจะดิ้นรนเท่าไรก็เปลืองแรงเปล่า ทำได้เพียงส่งเสียงโหยหวนดังลั่น

พรูด!

ด้วยถูกพลังสะท้อนกลับ ชางฝูเฟิงที่อยู่ไกลออกไปกระอักเลือด สีหน้าซีดขาว สมบัติถูกชิงไป ทำให้ใจเขาเหมือนถูกมีดกรีด ใกล้จะคลุ้มคลั่งแล้ว

“ฆ่า!”

เขากระโจนออกมา ในมือมียันต์โบราณเพิ่มขึ้นมาอีกชิ้น เขวี้ยงออกไปแรงๆ

ตูม!

ยันต์โบราณระเบิดออกกลายเป็นเพลิงเทพอาละวาดที่งดงามสะดุดตา ถาโถมลงมาหาหลินสวินอย่างทรงพลัง นั่นเป็นพลังที่เหนือกว่าขั้นดับเทพ เห็นได้ชัดว่านี่เป็นไพ่ตายอย่างหนึ่งของชางฝูเฟิง

หลินสวินตบที่เอวเบาๆ “เสี่ยวชิง”

น้ำเต้าเขียวทะยานสูงขึ้น กระบี่เทพสีม่วงเล่มหนึ่งโฉบออกมา พาดขวางห้วงอากาศ ชั่วพริบตานั้นก็เคลื่อนตัวไปเหมือนพื้นใดนี้ไร้ขอบเขต

ตูม!

เพลิงเทพอาละวาดเต็มฟ้าพลันถูกหนึ่งกระบี่แหวกออก แหลกสลายหายลับไป

นัยน์ตาชางฝูเฟิงหดรัด ไฟโทสะเต็มอกคล้ายถูกดับลงด้วยการโจมตีนี้ ทำให้ตัวเขาใจเย็นลง

เขาไม่ไปฝืนปะทะอีก หมุนตัวหมายจะหนีไป

ทว่าหลินสวินที่เตรียมป้องกันการหลบหนีของเขาอยู่ก่อนแล้วก็ลงมือในยามนี้

ตูม!

กลางฟ้าดินละอองแสงกาลเวลาสาดพรม ดุจดั่งตาข่ายถักทอแน่นขนัด กลายเป็นพลังผนึกที่ปกคลุมภูผาธารานับพันจั้ง ครอบชางฝูเฟิงไว้ในนั้น

ประทับผนึกเวลา!

ก่อนหน้านี้หลินสวินใช้อภินิหารหยุดเวลานี้ต้านทานและป้องกันการโจมตีจากศัตรู

แต่ตอนนี้ถูกเขาเอามาใช้ขังศัตรู

ทันใดนั้นชางฝูเฟิงร้อนใจไปหมด ในมือเรียกไพ่ตายรักษาชีวิตชิ้นแล้วชิ้นเล่าออกมา โจมตีประทับผนึกเวลาเหมือนไม่เสียดาย

แต่ล้วนล้มเหลวไปโดยไม่มีข้อยกเว้น

พลังเช่นนั้นอย่าว่าแต่ขั้นดับเทพอย่างเขา ต่อให้เป็นขั้นหลุดพ้นยังทำลายได้ยาก

มองจากไกลๆ ชางฝูเฟิงก็เหมือนแมลงวันบินสะเปะสะปะ ทำเอาจิ่งจงเยวี่ยยังตาเบิกกว้าง

หลินสวินก็มองดูอยู่เงียบๆ ในใจเสียดายอยู่บ้าง พลังประทับผนึกเวลาเย้ยฟ้าหาใดเทียบจริงๆ แต่กลับไม่มีพลังโจมตี หาไม่แล้วต้องเผยอานุภาพเหนือจินตนาการในการต่อสู้แน่ๆ

ผ่านไปสักพักชางฝูเฟิงผมเผ้ากระเซอะกระเซิง หอบหายใจหนัก เขาหยุดการเคลื่อนไหวในมือ ตระหนักได้แล้วว่าผนึกเวลาเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะสลายได้ ความรู้สึกพ่ายแพ้ที่ไม่อาจบรรยายได้ปรากฏขึ้น

“จะฆ่าจะแกงก็เข้ามาเลย”

เขาเงยหน้าโดยพลัน แววตาดุจสัตว์ป่าจ้องหลินสวินที่อยู่ไกลออกไปอย่างเย็นชา

ขณะนี่เขาไม่ปิดบังความแค้นและเดือดดาลในใจอีกแล้ว

“วางใจได้ ตอนนี้เจ้าจะยังไม่ตาย”

ขณะพูดหลินสวินก็ก้าวเข้าไปในประทับผนึกเวลา

ตูม!

เห็นดังนี้ชางฝูเฟิงก็โจมตีใส่หลินสวินอีกครั้งเหมือนจะฉวยโอกาสพลิกสถานการณ์

หลินสวินกดนิ้วออกไปนิ้วหนึ่ง

นิ้วนี้ทะลวงผ่านห้วงอากาศ เหนือล้ำโลกา แทบจะทันทีที่ชูนิ้วขึ้นมาก็มาอยู่ตรงหน้าผากชางฝูเฟิงแล้ว ฝ่ายหลังเหมือนถูกสายฟ้าฟาด ร่างระเบิดกลายเป็นหมอกเลือดสลายไปกลางฟ้าดิน

เรียบง่ายเบาสบาย ไม่เจือกลิ่นอายใดๆ ประหนึ่งยื่นมือไปล้วงของ

ส่วนพลังจิตชางฝูเฟิงก็ถูกหลินสวินจับไว้แล้วยัดเข้าไปในเตากระบี่ไร้ก้นบึ้ง

เสียงตบมือดังอยู่ไกลๆ จิ่งจงเยวี่ยเอ่ยชมว่า “ศิษย์น้อง เจ้าทำให้ข้าได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ มิน่าศิษย์พี่สามถึงเคยพูดว่า คนที่อาจารย์ตั้งตารอมาหมื่นกาลจะต้องเป็นคนที่ช่วยให้คีรีดวงกมลของพวกเราเย้ยจักรวาลได้ เห็นเช่นนี้แล้วเป็นเรื่องจริงเสียด้วย”

หลินสวินอึ้งไป ยิ้มเจื่อนเอ่ยว่า “ศิษย์พี่ พวกเราศิษย์พี่ศิษย์น้องอย่ามายอกันเองเลย”