Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2905

ตอนที่ 2905 ผู้มาเยือนจากเผ่าเทพ

ตู๋กูโยวหรันยกจอกเหล้าลุกขึ้น ริมฝีปากเผยรอยยิ้ม ดวงตาคู่งามมองหยวนชิงเหิงพร้อมพูดว่า “พี่ชิงเหิงเกรงใจเกินไปแล้ว”

กล่าวพลางดื่มหมดในคราเดียว

หยวนชิงเหิงเองก็ดื่มเหล้าในจอกจนหมด ถามด้วยท่าทางราวกับไม่ใส่ใจ “น้องสาวกับรองหัวหน้าหอสนิทสนมกันขนาดนี้ หรือว่าต้องใจกันจะผูกสัมพันธ์คู่บำเพ็ญ”

ตู๋กูโยวหรันชะงักไป จากนั้นยิ้มพูด “ไม่ถึงกับต้องใจกัน แต่ก็นับว่าเป็นสหายสนิทที่คุยกันรู้เรื่อง ภายหน้าจะมีวาสนาอยู่ด้วยกันหรือไม่ก็ต้องดูชะตาฟ้าลิขิตแล้ว”

หยวนชิงเหิงเผยสีหน้าขออภัยทันที เอ่ยว่า “ที่แท้น้องสาวยังไม่ได้ครองคู่กับรองหัวหน้าหอหลิน ข้าคิดมากไปเอง น้องสาวโปรดอย่าถือสา”

ตู๋กูโยวหรันยิ้มตาหยีพูด “เรื่องเล็กแค่นี้ข้าไม่ใส่ใจหรอก เชื่อว่าหลินสวินเองก็คงไม่ใส่ใจ”

ดวงตาของหยวนชิงเหิงเกิดการเปลี่ยนแปลงละเอียดอ่อน กลับไปที่นั่งของตนเอง

ทั้งสองเหมือนพูดคุยกันอย่างสบายๆ

ทว่าภายใต้การลอบสังเกตของหลินสวิน กลับสัมผัสได้อย่างฉับไวว่าบรรยากาศระหว่างผู้หญิงทั้งสองคนผิดปกติ เหมือนกำลังลอบประชันกันอย่างไรอย่างนั้น เขาอดปวดหัวไม่ได้

อย่างเช่นประเด็นสำคัญที่หยวนชิงเหิงพูด อยู่ที่ว่าตู๋กูโยวหรันกับตนไม่ได้อยู่ด้วยกัน

เช่นนี้ทุกคนที่นั่งอยู่ก็จะรู้ว่าระหว่างตู๋กูโยวหรันกับเขาไม่มีความใกล้ชิดสนิทสนมอะไรกัน

แต่ตู๋กูโยวหรันเองก็ไม่ได้โง่ โต้ตอบโดยการเรียกชื่อเขาโดยตรง พลันทำให้แววตาของหยวนชิงเหิงเกิดการเปลี่ยนแปลงละเอียดอ่อนทันที

ถึงอย่างไรทุกคนที่นั่งอยู่ล้วนเรียกเขาว่า ‘รองหัวหน้าหอหลิน’

แต่ตู๋กูโยวหรันกลับเรียกชื่อโดยตรง หากไม่ใช่คนที่สนิทกัน ใครจะกล้าเรียกเช่นนี้

ภายนอกคุยกันอย่างสนุกสนาม แต่ลอบทิ่มแทงอยู่ภายใน ผู้ชายคนไหนสัมผัสถึงความเร้นลับภายในเกรงว่าคงล้วนหวาดหวั่น

หลินสวินก้มหน้าก้มตาดื่มสุรา ถือซะว่าตนไม่ได้สังเกตเห็นทั้งหมดนี้

บางคราวการแกล้งเลอะเลือนก็เป็นความสามารถอย่างหนึ่ง

หลังจากตู๋กูโยวหรันนั่งลง มองหลินสวินที่ก้มหน้าก้มตาดื่มแวบหนึ่งแล้วเผยรอยยิ้มน้อยๆ ไม่ได้พูดอะไรมาก

เพียงแต่ในใจกลับเกิดความเศร้าอย่างไม่ทราบสาเหตุ

ไม่ไกลนักหยวนชิงเหิงเองก็ก้มหน้าดื่มกับตัวเอง เยาะเย้ยตนเองในใจ ‘นี่ตนเป็นอะไร ไปถือสาตู๋กูโยวหรันนั่นโดยไม่มีเหตุผลทำไม’

สายตาของนางไหลเคลื่อน เหลือบมองหลินสวินที่นั่งเคียงข้างตู๋กูโยวหรันปราดหนึ่งแล้วเก็บสายตากลับมา

บุคคลระดับตำนานที่โดดเด่นอย่างมากคนหนึ่ง แน่นอนว่าต้องดึงดูดความสนใจของผู้หญิง

บนโลกนี้ไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงได้

หลินสวินในตอนนี้คือตำนานคนหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย

……

พลบค่ำวันนั้น

หลังจากกายมรรคไม้เขียวของหลินสวินกลับมาก็ไม่ได้ล่าช้าอีก พาหยวนชิวอู้ที่จัดแจงคนทั้งตระกูลเรียบร้อยแล้วไปจากเขตแดนดาราเร้นฟ้า

หนึ่งวันหลังจากนั้น

หลินสวินพาคนตระกูลตู๋กูและคนตระกูลหยวนมาถึงแดนแรกเริ่ม ระหว่างทางไม่ได้เกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรขึ้นอีก

จากนั้นรองหัวหน้าหอทั้งสองอย่างตู๋กูยงและหยวนอู่เทียนออกหน้าด้วยตัวเอง จัดที่ทางให้คนตระกูลตน

ส่วนหลินสวินกลับถ้ำสถิตของตนโดยตรง

ไม่กี่วันหลังจากนั้น รองหัวหน้าหอทั้งสี่อย่างฟางเต้าผิง อวี๋สิ่ง ถงเจาอวิ๋น จางเชียนซี และผู้อาวุโส ผู้ดูแลในสำนักต่างทยอยกลับมา

ยามย้อนกลับมาล้วนพาขุมอำนาจตระกูลส่วนหนึ่งกลับมาด้วย

แดนแรกเริ่มยิ่งใหญ่มาก กว้างใหญ่ไพศาล สามารถรองรับการอยู่อาศัยของตระกูลเหล่านี้ได้อย่างเหลือเฟือ

เจ็ดวันหลังจากนั้น

หลินสวินได้รับข่าวว่าขุมอำนาจตระกูลเบื้องหลังคนใหญ่คนโตลัทธิแรกกำเนิดเหล่านั้น ล้วนย้ายมาแดนแรกเริ่มทั้งหมดแล้ว จากนี้ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าสิบยักษ์ใหญ่อมตะจะข่มขู่ด้วยเรื่องนี้อีก

นี่ย่อมเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่ง

และในน่านฟ้าที่เจ็ด เมื่อขุมอำนาจชั้นยอดที่สุดอย่างตระกูลตู๋กู ตระกูลหยวนโยกย้ายถิ่นฐาน ไม่นานก็กลายเป็นที่จับตามองของทั่วหล้า

จากนั้นข่าวที่สี่ตระกูลตงหวงล่มสลายก็กระจายออกมาอย่างรวดเร็ว ทำให้ทั่วหล้าแตกตื่น เกิดคลื่นลมไม่รู้เท่าไร

ว่ากันว่าเผ่าจักรพรรดิอมตะมากมายต่างถูไม้ถูมือ เริ่มลองไปยึดครองถ้ำสวรรค์แดนมงคลที่เดิมทีตระกูลตู๋กูและตระกูลหยวนตั้งอยู่ สถานการณ์ทั่วหล้าก็เกิดการสั่นคลอนไปด้วย

สิ่งที่ควรแก่การพูดถึงคือการชำระล้างที่เกิดขึ้นในลัทธิแรกกำเนิดไม่เคยรั่วไหล ไม่เช่นนั้นทั่วหล้าคงวุ่นวายอลม่านไม่เหลือสภาพ

แต่ไม่ว่าจะเป็นหลินสวินหรือคนใหญ่คนโตคนอื่นๆ ของลัทธิแรกกำเนิด ต่างรู้ดีว่าข่าวนี้ไม่อาจปิดบังได้นาน…

“รองหัวหน้าหอหลิน พรุ่งนี้ถึงคราวท่านไปแสดงมรรคที่เก้ายอดเขาแล้ว”

วันนี้ยามหลินสวินกำลังทำสมาธิ ผู้สืบทอดคนหนึ่งมารายงาน

“ข้ารู้แล้ว”

หลินสวินลืมตาขึ้นแล้วตอบรับลวกๆ

ทุกเดือนจะมีการแสดงมรรคเก้ายอดเขาหนึ่งครั้ง ถึงตอนนั้นรองหัวหน้าหอจะพลัดกันไปแสดงมรรคที่เก้ายอดเขา

เช้าวันถัดมาหลินสวินออกจากถ้ำสถิต

การแสดงมรรคเก้ายอดเขาครั้งนี้จัดขึ้นที่ยอดเขาที่สาม ยามหลินสวินไปถึง บนลานมรรคขนาดใหญ่ของยอดเขามีเงาร่างมากมายนั่งอยู่ก่อนแล้ว

เป็นผู้สืบทอดเก้ายอดเขาแทบจะทั้งหมด มีนับพันคน

และบริเวณนอกลานมรรคก็มีเงาร่างยืนอยู่อย่างหนาแน่น มีผู้อาวุโสยอดเขาต่างๆ มีศิษย์และผู้ดูแลในสามหอ

เมื่อเห็นเงาร่างของหลินสวินปรากฏขึ้น ในลานพลันเกิดความฮือฮาระลอกหนึ่ง

“คารวะรองหัวหน้าหอหลิน”

“คารวะผู้อาวุโสหลิน”

ทันใดนั้นเสียงทักทายเช่นนี้ดังขึ้นเป็นคลื่นไม่ขาดสาย สีหน้าของผู้สืบทอดเก้ายอดเขาเหล่านั้นล้วนแฝงความตื่นเต้นและเคารพ

แม้แต่คนใหญ่คนโตอย่างผู้นำยอดเขา ผู้ดูแล ผู้อาวุโสยังมาต้อนรับโดยพร้อมเพรียง

ในลัทธิแรกกำเนิดตอนนี้ หลินสวินเป็นยักษ์ใหญ่ระดับตำนานอย่างไร้ข้อกังขา ผลงานการต่อสู้และชื่อเสียงของเขาฝังลึกในใจผู้คนนานแล้ว

“เหตุใดคนเยอะขนาดนี้”

หลินสวินอดถามไม่ได้

ฉวี่จิ้งฉือผู้นำยอดเขาที่สามตอบพร้อมรอยยิ้ม “พวกเขารู้ว่าครั้งนี้รองหัวหน้าหอหลินจะมาแสดงมรรคเก้ายอดเขา จึงล้วนมารออยู่นานแล้ว”