Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2994

ตอนที่ 2994 สลักกฎระเบียบ

ในถ้ำสถิต

เงาร่างของหลินสวินกับหลิงเสวียนจื่อเดินออกมาจากแดนเนรเทศ

หลินสวินแบ่งสมบัติที่ได้มาทั้งหมดเป็นสองส่วน ให้หลิงเสวียนจื่อไปครึ่งหนึ่ง

“ให้ข้าเยอะขนาดนี้เลยหรือ” หลิงเสวียนจื่อประหลาดใจนัก

หลินสวินยิ้มเอ่ย “ไม่อยากได้หรือ”

หลิงเสวียนจื่อพลันเก็บสมบัติไป ยิ้มเอ่ยว่า “สมบัติแบบนี้ใครจะรังเกียจได้เล่า”

ทันใดนั้นเขาคิดๆ แล้วยังเอ่ยทักอย่างอดไม่ได้ว่า “ศิษย์น้อง เจ้ารู้สึกว่าแดนเนรเทศออกจะคล้ายกับแดนฝังมรรคแห่งนี้หรือไม่”

หลินสวินอึ้งไป

กฎระเบียบต้นกำเนิดห้าชนิดของแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์หลอมผู้ฝึกปราณเช่นกัน เพียงแต่แบ่งออกเป็นด้านต่างๆ กันออกไป บ้างหลอมเลือดลม บ้างหลอมร่างกาย จิตวิญญาณ พลังปราณ สมบัติ

และพลังกฎระเบียบสองชนิดของประตูเนรเทศก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน

แตกต่างกันตรงที่กฎระเบียบลบล้างหลอมอีกฝ่ายให้มลายสิ้น ส่วนกฎระเบียบสมบัติก็แค่กักสมบัติไว้เท่านั้น

แต่ไม่ว่าจะพูดอย่างไร แดนเนรเทศกับแดนฝังมรรคก็เหมือนกันมากจริงๆ!

“หรือศิษย์พี่ดูออกอะไรบางอย่างออกแล้ว” หลินสวินถามอย่างอดไม่ได้

หลิงเสวียนจื่อเอ่ยเสียงขรึม “ข้าเห็นว่าสถานที่อย่างแดนฝังมรรคมีอยู่ได้แค่ในจตุโบราณสถานเท่านั้น ศิษย์น้องเจ้าคิดว่าแดนเนรเทศนั่นจะอยู่สักที่ในโบราณสถานอีกสามแห่งหรือไม่”

หลินสวินใจสะท้าน จมสู่ภวังค์ความคิด

ถ้าย้อนไปถึงต้นกำเนิด พรสวรรค์หุบเหวกลืนกินมาจากโลงนิรันดร์ และเฉินหลินคงก็เคยพูดไว้ว่าโลงนิรันดร์ควรเรียกว่าเรือนิรันดร์ ไอรีนโนเวล

พลังมหามรรคที่จักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ครอบครองก็มาจากเรือนิรันดร์เช่นกัน

ส่วนเรือนิรันดร์มาจากไหนกันแน่ เกรงว่าจะมีแต่จักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์เท่านั้นถึงล่วงรู้

แต่ที่มั่นใจได้ก็คือ มีแผนที่ดวงดาวลึกลับชิ้นหนึ่งซ่อนอยู่ในเรือนิรันดร์ สามารถไปยังประตูนิรันดร์ได้

นานมาแล้วลั่วทงเทียนก็เคยไปประตูนิรันดร์ด้วยแผนที่ดวงดาวนี้ แต่กลับถูกขัดขวางจน ถูกกำลังพลสิบยักษ์ใหญ่อมตะที่ดักซุ่มอยู่ใกล้ๆ ล้อมจู่โจม…

แน่นอนว่าร่องรอยเหล่านี้ต่างดูเหมือนไม่สำคัญ แต่หลินสวินกลับสัมผัสได้อย่างฉับไวว่าหากคิดจะเปิดเผยความลับของแดนเนรเทศอย่างแท้จริง เกรงว่ายังต้องเริ่มจากสมบัติอย่างเรือนิรันดร์

ถึงอย่างไรประตูเนรเทศก็เป็นอภินิหารพรสวรรค์ขั้นที่สี่ของหุบเหวกลืนกิน และพรสวรรค์หุบเหวกลืนกินก็มาจากเรือนิรันดร์!

ตอนนี้สมบัติอย่างเรือนิรันดร์นี้ก็อยู่กับซย่าจื้อ

“ศิษย์พี่ ท่านเคยได้ยินชื่อเรือนิรันดร์ไหม” หลินสวินถาม

หลิงเสวียนจื่อส่ายหัว “ไม่เคย”

หลินสวินเอ่ย “ช่างเถอะ ยังไม่ต้องคิดเรื่องนี้ รอภายหน้าไม่ช้าก็เร็วย่อมสามารถสืบให้รู้ได้”

หลิงเสวียนจื่อยิ้มน้อยๆ พูดว่า “ศิษย์น้อง เจ้าอยากอยู่ที่นี่ต่อหรือเปล่า พวกเราศิษย์พี่ศิษย์น้องแจ้งมรรคนิรันดร์ด้วยกันที่นี่ไหม”

หลินสวินเอ่ยใคร่ครวญ “รอหลังจากข้าหลอมกฎเกณฑ์นิรันดร์พวกนั้นค่อยว่ากันเถอะ”

เขากลับมาคราวนี้ เป้าหมายก็เพื่อรับญาติมิตรเหล่านั้นกลับโลกยอดนิรันดร์ด้วยกัน จะอ้อยอิ่งนานเกินไปไม่ได้ ถึงอย่างไรตอนนี้เขาก็เป็นหัวหน้าหอลัทธิแรกกำเนิด แบกรับภาระยิ่งใหญ่ไว้อยู่

หลิงเสวียนจื่อกล่าว “การเปลี่ยนแปลงในแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ต้องดำเนินต่อไปแน่ ภายหน้าทางเดินโบราณฟ้าดารามีแต่จะยิ่งแกร่งกล้า ข้ากลับรู้สึกว่าในอนาคตเจ้าสามารถเลือกมาพำนักที่แหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ได้”

หลินสวินยิ้มเอ่ย “เรื่องในอนาคตไว้ค่อยว่ากันที่หลังเถอะ”

หลิงเสวียนจื่อเห็นดังนี้ก็ไม่พูดอะไรอีก

……

ในช่วงเวลาต่อมา หลินสวินกับหลิงเสวียนจื่อต่างจดจ่อนั่งสมาธิฝึกปราณ

หลิงเสวียนจื่อทำเพื่อแจ้งมรรคนิรันดร์

ส่วนหลินสวินทำเพื่อหลอมกฎเกณฑ์อมตะจนถึงขีดสูงสุดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ตอนนี้ในมือเขามีกฎเกณฑ์นิรันดร์ที่หลอมมาจากศพคลั่งนิรันดร์ เทียบได้กับระเบียบระดับเทพที่ไม่สมบูรณ์สิบสาย

หลินสวินอยากเห็นนักว่ากฎเกณฑ์อมตะของตนยังต้องหลอมไปอีกเท่าไรจึงจะพัฒนาถึงขั้นสมบูรณ์สูงสุดได้

กาลเวลาเคลื่อนคล้อย

หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลินสวินหลอมกฎเกณฑ์นิรันดร์ไปแล้วสี่สาย และในตอนที่เขาคิดจะหลอมสายที่ห้าก็สัมผัสได้ขึ้นมาฉับพลัน…

นี่ถึงขีดจำกัดที่กฎเกณฑ์อมตะของตนจะพัฒนาได้แล้ว!

พูดอีกอย่างก็คือ หลังจากหลอมกฎเกณฑ์นิรันดร์ไปแล้วสี่สาย ในที่สุดกฎเกณฑ์อมตะของหลินสวินก็มาถึงขั้นสูงสุดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน!

‘ในที่สุดก็สมบูรณ์แล้ว…’

หลินสวินยังทอดถอนใจอย่างอดไม่ได้

หลายปีมานี้กฎเกณฑ์อมตะของเขาหลอมพลังระเบียบไปไม่รู้เท่าไร พลังระเบียบสูงกว่าระดับปฐพี ต่ำกว่าระดับสวรรค์ขั้นเก้าที่ถูกหลอมเหล่านั้นมากมายจนไม่อาจประเมินได้แล้ว

แค่ระเบียบระดับสวรรค์ขั้นเก้าก็ยังหลอมไปหลายสิบสายแล้ว!

และที่เหมือนกับระดับสวรรค์ขั้นเก้าที่หายากก็มีห้าสาย

แต่ต่อให้เป็นเช่นนี้ก็ยังไม่พัฒนาถึงขีดสุด

กระทั่งเข้ามาในแดนฝังมรรคแห่งนี้ หลังจากหลอมกฎเกณฑ์นิรันดร์ที่เทียบได้กับระเบียบระดับเทพห้าสายถึงได้พัฒนาถึงขีดสูงสุดได้ในที่สุด

นี่จะไม่ทำให้หลินสวินทอดถอนใจได้อย่างไร

ตอนนี้เขาถึงขั้นกล้ามั่นใจ ว่ากฎเกณฑ์อมตะของตนเหนือกว่าระเบียบระดับเทพในความหมายทั่วไปแล้ว!

‘ยังเหลือกฎเกณฑ์นิรันดร์หกสาย ต้องเก็บไว้ดีๆ สมบัติเช่นนี้ต่อให้เป็นระดับนิรันดร์ยังเป็นสมบัติล้ำค่าที่เฝ้าฝันถึง’

หลินสวินลอบเอ่ยในใจ

เขาลุกขึ้นจากการนั่งสมาธิ มองดูหลิงเสวียนจื่อที่นั่งสมาธิอยู่ไม่ไกล ไม่ได้ไปรบกวน เดินตรงออกไปจากถ้ำสถิต

ผ่านไปสักพัก

เงาร่างของหลินสวินก็ปรากฏตัวบนภูเขาอิ๋งโจว

เขายืนอยู่ตรงนั้น โคจรกฎเกณฑ์อมตะของตนพลางสงบใจสัมผัส

ฮูม…

กฎเกณฑ์อมตะพลุ่งพล่านเหมือนหุบเหวดั่งนรก แสงเงาลึกลับคลุมเครือหลั่งไหล

หลินสวินประสานมือยิ้มกล่าวว่า “เช่นนั้นข้าก็ขออวยพรล่วงหน้าให้ศิษย์พี่แจ้งมรรคสำเร็จ!”

หลิงเสวียนจื่อหัวเราะลั่นเอ่ยว่า “ก่อนไปอยากดื่มเหล้าด้วยกันสักหนไหม”

“แน่นอน”

หลินสวินตอบรับอย่างยินดี นำสุราโบราณเทพบ่มที่เก็บไว้หลายปีไหหนึ่งออกมา

ในถ้ำสถิต ศิษย์พี่ศิษย์น้องสองคนดื่มด้วยกัน พูดคุยสรวลเสเฮฮา

แล้วหลินสวินก็ออกจากแดนฝังมรรคในวันนั้น

เขานัดกับหลิงเสวียนจื่อแล้วว่าจะพยายามไปรวมตัวกันที่แหล่งสถานคุนหลุนก่อนเคราะห์แห่งยุคสมัยมาเยือน

การเคลื่อนไหวเพื่อสืบหาสาเหตุการเปลี่ยนแปลงน่าตกตะลึงของแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์คราวนี้ใช้เวลาสี่เดือนกว่า ทำให้หลินสวินไม่เพียงแต่ได้พบกับศิษย์พี่สี่โดยไม่คาดคิด ยังได้รับวาสนากับสมบัติที่ไม่คาดฝันมากมายอีกด้วย

สิ่งที่สำคัญเป็นพิเศษก็คือ ในที่สุดกฎเกณฑ์อมตะของเขาก็พัฒนาถึงขีดสุดแล้ว!

ถ้าไม่ใช่เพราะครั้งนี้มาแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ หลินสวินก็คงไม่รู้สักนิดว่ากฎเกณฑ์อมตะของตนจะถึงกับมีข้อบกพร่องเช่นนี้อยู่

สรุปแล้วคราวนี้เรียกได้ว่าได้ผลเก็บเกี่ยวอย่างต่อเนื่อง

หนึ่งวันผ่านไป

หลินสวินกลับสู่แดนลับดวงกมลอย่างราบรื่น

เขาคิดจะพาทุกคนจากไปแล้ว

แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงของแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์คราวนี้จะทำให้ทั้งทางเดินโบราณฟ้าดาราแปรสภาพ แต่ในตอนนี้ก็ยังไม่อาจเทียบกับน่านฟ้าที่เจ็ดที่ลัทธิแรกกำเนิดตั้งอยู่ได้

ภายหน้าทางเดินโบราณฟ้าดาราอาจจะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น แต่หลินสวินรอนานขนาดนั้นไม่ได้

แดนลับดวงกมลไม่ต่างกับตอนที่หลินสวินจากไป ไม่เกิดคลื่นลมแต่อย่างใด

“ท่านพี่ ข้ากับน้องซย่าจื้อรับพวกท่านพ่อท่านแม่กลับมาแล้ว”

ทันทีที่หลินสวินมาถึงโถงใหญ่ของตระกูล จ้าวจิ่งเซวียนที่รู้ข่าวก็ออกมา ที่มาด้วยกันกับนางยังมีซย่าจื้อ กับสองสามีภรรยาจ้าวหยวนจี๋ อ๋าวซิงถัง

“คารวะท่านพ่อตา ท่านแม่ยาย”

หลินสวินรีบเข้าไปทักทาย

จ้าวหยวนจี๋ยิ้มเอ่ย “ข้าได้ฟังจิ่งเซวียนเล่าเรื่องเจ้าตอนอยู่ในโลกยอดนิรันดร์แล้ว ทั้งยังได้รู้ว่าที่ตอนนี้ทางเดินโบราณฟ้าดาราสงบสุขเป็นเพราะฝีมือของเจ้า ดีมาก ดีมากจริงๆ”

“พูดเรื่องพวกนี้ทำไม พวกเราทั้งบ้านได้มารวมตัวกันอีกครั้งในรอบหลายปี ไม่ใช่ง่ายๆ เลยจริงๆ”

อ๋าวซิงถังยิ้ม “จริงสิ ฝานเอ๋อร์ล่ะ”

จ้าวจิ่งเซวียนก็มองไปทางหลินสวิน

หลินสวินรีบเอ่ย “ตอนนี้ฝานเอ๋อร์กำลังปิดด่าน อีกประมาณครึ่งปีก็ออกมาได้”

ต่อมาเขาจัดงานเลี้ยงด้วยตัวเอง ทั้งยังเชิญคนรุ่นอาวุโสอย่างพวกหลินจง เสวียนซั่งเฉิน หลินไหวหย่วนมาร่วมสังสรรค์ ชื่นมื่นทั้งแขกและเจ้าภาพ

เมื่องานเลี้ยงจบลง หลินสวินพูดถึงเรื่องต้องการกลับไปโลกยอดนิรันดร์ ทุกคนก็คาดเดาได้นานแล้วว่าวันนี้จะต้องมาถึง จึงไม่ได้ประหลาดใจนัก

วันนั้นทุกคนต่างเคลื่อนไหว ส่งข่าวไปหาขุมอำนาจอย่างสำนักยุทธ์ก่อเกิด ตระกูลหลิน ตระกูลเสวียน ตระกูลจินเทียนเป็นต้น

——