Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3191

ตอนที่ 3191 มอบคุณลักษณะ สร้างแก่นอัศจรรย์

บรรยากาศอึมครึมนัก ไม่มีใครเอ่ยปาก

สำหรับเฒ่าชราอย่างพวกเขา แน่นอนว่าย่อมรู้ชัดหาใดเปรียบถึงความน่ากลัวของทูตชะตาสวรรค์ ใช่ว่าหวาดกลัวมรรควิถีของพวกเขา หากแต่หวาดกลัวขุมอำนาจที่พวกเขาอยู่

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ใครยังกล้าแทรกแซงอีก

หลินสวินเห็นดังนี้แล้วไม่แปลกใจ

แต่เขารู้ดีว่าผู้ฝึกปราณพวกนี้ติดอยู่ที่นี่นานปี ไม่มีทางไม่มีความแค้นกับทูตชะตาสวรรค์พวกนั้นแน่

แค่ชั่วขณะเขาก็ได้ยินเสียงสื่อจิตดังคาด ‘สหายน้อย โลกนี้มีทูตชะตาสวรรค์ภาคีประจิมสิบเอ็ดคน ผู้นำมีฉายามรรคว่า ‘จอมเทพลิ่วหยาง’ ปัจจุบันเขาครองอาณาเขตอยู่ที่…’

ไม่นานหลินสวินก็รู้ข้อมูลที่ตนต้องการ

เขาไม่ได้เปิดโปงฐานะของผู้สื่อจิตคนนั้น ยิ่งไม่เคยมองอีกฝ่ายสักนิด พาซย่าจื้อจากที่นี่ไปทั้งอย่างนั้น

มีบทเรียนจากการถูกจู่โจมกะทันหันในโลกพันเคราะห์ครั้งก่อน ครั้งนี้หลินสวินตัดสินใจลงมือก่อน กวาดล้างศัตรูพวกนั้นเพื่อตัดไฟแต่ต้นลม ค่อยไปกำหนดมรรคบนเขากำหนดมรรค

…

ริมทะเลสาบกว้างใหญ่แห่งหนึ่ง

จอมเทพลิ่วหยางกับทูตชะตาสวรรค์คนอื่นครองอาณาเขตอยู่ที่นี่

หลายปีนี้พวกเขาฝึกปราณที่นี่มาตลอด

“นายท่านพูดว่าไม่ให้พวกเราไปจัดการหลินสวินนั่น ถ้าหลินสวินนั่นมาโลกนี้ พวกเราจะเพิกเฉยรึ”

ชายร่างสูงใหญ่สวมเกราะสำริดคนหนึ่งขมวดคิ้วกล่าว

“นายท่านย่อมมีแผนการของนายท่าน พวกเราทำตามคำสั่งก็พอแล้ว”

จอมเทพลิ่วหยางกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เขาเหมือนนักพรตชราคนหนึ่ง สวมเกี้ยวประดับสูงใส่ชุดนักพรต มือถือแส้หางม้า

“นายท่านคิดว่าพวกเรารวมกันแล้วยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินสวินนั่นหรือ”

มีคนถอนใจยาว คำพูดเจือความไม่พอใจอยู่บ้าง

“ไม่เช่นนั้นพวกเราไปลองหยั่งเชิงหลินสวินนั่นไหม หากไม่อาจต่อกรจริงก็ช่างเถอะ หากเขาไม่เอาไหนก็สบายพวกเราแล้ว”

มีคนกระตือรือร้นอยากลอง

จอมเทพลิ่วหยางเงียบไปครู่หนึ่งค่อยกล่าว “ลองดูหรือ”

“ใช่ ลองดู!”

หลายคนต่างเผยสีหน้าเฝ้ารอ

คนอย่างพวกเขาเข้ามาในโลกกำหนดมรรคนี้ได้ แน่นอนว่าไม่ใช่คนที่ขั้นไร้ขอบเขตทั่วไปเทียบได้

เวลานี้เสียงหัวเราะหนึ่งดังขึ้นแต่ไกล

“เช่นนั้นก็ลองดู”

เสียงยังคงสะท้อนก้อง เงาร่างหลินสวินกับซย่าจื้อพุ่งมาแต่ไกลแล้ว

นัยน์ตาจอมเทพลิ่วหยางหดรัด พวกเขายังไม่ออกเคลื่อนไหว แต่คู่ต่อสู้กลับมาหาถึงที่แล้ว!

คนอื่นล้วนรู้สึกผิดคาดเช่นกัน รับมือไม่ทันอยู่บ้าง

“หลินสวิน เจ้าจะสู้กับพวกเราหรือ”

จอมเทพลิ่วหยางอดถามไม่ได้

เขายังยากจะจินตนาการอยู่บ้าง ต้องมีความมั่นใจมากแค่ไหนหลินสวินจึงกล้ามาหาถึงที่

“หากข้าไม่มาเกรงว่าพวกเจ้าคงไม่ยินยอม”

หลินสวินกล่าวเรียบๆ “หยุดพูดไร้สาระ พวกเจ้าจะเข้ามาลองทีละคนหรือลองพร้อมกัน”

พวกจอมเทพลิ่วหยางล้วนขมวดคิ้ว

หลินสวินมั่นใจเกินไปแล้ว มาเยือนด้วยตัวเอง ประกาศศึกอย่างแข็งกร้าว นี่ทำให้พวกเขาต่างรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่เข้าที

‘เข้าไปพร้อมกัน หากสังเกตเห็นว่าไม่ชอบมาพากลค่อยถอนตัวทันที’

จอมเทพลิ่วหยางสูดหายใจลึก สื่อจิตบอกคนอื่น

‘ได้’

‘ตกลงตามนั้น’

‘ด้วยพลังของพวกเราสิบเอ็ดคน หากทำอะไรพวกเขาสองคนไม่ได้อีกคงไม่จำเป็นต้องสู้ต่อจริงๆ’

คนอื่นแววตาลุกโชน พากันตกปากรับคำ

ครู่ต่อมา…

ตูม!

พวกจอมเทพลิ่วหยางลงมือพร้อมกันแล้ว ล้วนใช้พลังทั้งหมดทันที ศาสตรามรรคและวิชามรรคนานัปการตัดผ่านอากาศ ก่อให้เกิดกระแสป่วนคลั่งปกฟ้าคลุมตะวัน

“ครั้งนี้ข้าจัดการเอง จำไว้ เจ้าอย่าแทรกแซง”

ซย่าจื้อพูดพลางเคลื่อนแหวกอากาศไปแล้ว

หลินสวินอึ้งงัน จากนั้นค่อยส่ายหัวอย่างจนปัญญา ได้แต่มองจากไกลๆ

ชิ้ง!

ก็เห็นร่างอรชรสูงโปร่งของซย่าจื้อแผ่ละอองแสงพร่าเลือน เมื่อแทงทวนกระดูกขาวในมือออกไป ธารโชคชะตาสายหนึ่งพลิกตลบออกมากลางอากาศ ยิ่งใหญ่ทรงพลังไร้สิ้นสุด

ตูม!

ศึกใหญ่ปะทุ ฟ้าดินแถบนั้นปั่นป่วน สุริยันจันทราหม่นแสง

หลังการต่อสู้นี้สืบเนื่องไปแค่ไม่กี่ลมหายใจก็เริ่มมีคนตาย…

พรูด!

ทวนศึกกระดูกขาวของซย่าจื้อแทงทะลวงคู่ต่อสู้คนหนึ่งอย่างง่ายดาย ร่างกายระเบิดออกดังปัง ก่อนถูกธารโชคชะตาฝังกลบหายไป

พวกจอมเทพลิ่วหยางพลันหน้าเปลี่ยนสี กำลังจะหนีไปโดยไม่ลังเล

แต่ธารโชคชะตากว้างใหญ่เพียงใด ปกคลุมฟ้าดินแถบนี้จนหมด ปิดทางหนีของจอมเทพลิ่วหยาง เมื่อพวกเขาลองฝ่าวงล้อมเต็มกำลังกลับถูกพลังของธารโชคชะตาโจมตีจนยากจะรับหาใดเปรียบ