Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3196

ตอนที่ 3196 หากก่อกรรมชั่ว ย่อมต้องกำจัด

โถงสำนัก

ผู้อาวุโสชั้นสูงชิงเกิง เจ้าสำนักฝูอวิ๋นจื่อ รวมถึงผู้อาวุโสมากมายมารวมตัวกัน สีหน้าแต่ละคนต่างอึมครึมหาใดเปรียบ

ห่างไปไม่ไกลชิงเหิงนั่งขัดสมาธิ สีหน้าซีดเผือด กลิ่นอายอ่อนแอ

“ทุกท่าน แผลเล็กน้อยเท่านั้น ทำไมต้องว้าวุ่นใจเช่นนี้เล่า” ชิงเหิงยิ้มพลางส่ายหัว แต่เพิ่งพูดจบก็ไออย่างรุนแรง มุมปากมีรอยเลือดเส้นหนึ่งหลั่งออกมา

“นี่ยังเรียกว่าแผลเล็กน้อยหรือ ทำลายถึงรากฐานของตนแล้ว!”

ชิงเกิงกัดฟันกล่าว “เถียนรั่วจิ้งนั่นไม่ลงมือหนักเกินไปหรือ ความแค้นนี้ปล่อยไปไม่ได้เด็ดขาด!”

ชิงเหิงโบกมือกล่าว “อย่าพูดด้วยความโมโหเช่นนี้ ตอนนั้นในงานชุมนุมร้อยสำนัก ข้ากับนางสู้กันอย่างยุติธรรม ข้าเป็นฝ่ายแพ้ โทษใครไม่ได้”

เขาเว้นช่วงไปก่อนกล่าวอย่างกลัดกลุ้ม “ยิ่งไปกว่านั้นปัจจุบันเถียนรั่วจิ้งถูกระดับอมตะของหอเซียนหมายตาแล้ว สิบปีต่อจากนี้จะเลือกนางเป็นผู้อาวุโสคนหนึ่งของหอเซียน ด้วยฐานะของนางตอนนี้ ต่อให้เป็นสำนักเซียนจงอางแดงก็ต้องให้เกียรติถึงสามส่วน พวกเรา… ไม่อาจเป็นศัตรูกับนางได้อีก…”

กล่าวถึงตอนท้ายเสียงเจือความขมขื่นอย่างยิ่ง

เมื่อได้ยินดังนี้สีหน้าทุกคนปรวนแปรไม่หยุด ล้วนพากันเงียบไปพักหนึ่ง

งานชุมนุมร้อยสำนักครั้งนี้ หอเซียนหนึ่งในสี่สำนักใหญ่มีระดับอมตะคนหนึ่งเข้าร่วมด้วย

สุดท้ายมีมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิสิบคนถูกระดับอมตะผู้นั้นหมายตา รับปากว่าสิบปีต่อจากนี้ย่อมเลือกมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิสิบคนนั้นเป็นผู้อาวุโสหอเซียน เข้าไปฝึกปราณในแดนลับของหอเซียน

ในบรรดาสิบคนนี้ยังมีเถียนรั่วจิ้งผู้อาวุโสชั้นสูงของสำนักวิญญาณสวรรค์ด้วย!

ใครต่างก็รู้ว่านับจากนี้ไปฐานะของเถียนรั่วจิ้งย่อมต่างไปโดยสิ้นเชิง เรียกว่าก้าวเดียวทะยานฟ้า!

ถึงอย่างไรหอเซียนก็เป็นหนึ่งในสี่สำนักใหญ่แห่งโลกแปรมรรค ทำให้ขุมอำนาจชั้นยอดสิบสองแห่งทั่วหล้าล้วนได้แต่ก้มหัว ย่อมเป็นขุมอำนาจโดดเด่นเหมือนนายเหนือหัวของโลกนี้

อีกสิบปีเถียนรั่วจิ้งจะกลายเป็นผู้อาวุโสของหอเซียน ความสูงส่งของฐานะสามารถทำให้ขุมอำนาจชั้นยอดอย่างสำนักเซียนจงอางแดงก้มหน้าหลุบตา!

ในสถานการณ์เช่นนี้หากสำนักสวรรค์ยุทธ์มองเถียนรั่วจิ้งเป็นศัตรู เกรงว่าไม่ต้องรอหอเซียนลงมือ สำนักเซียนจงอางแดงคงออกโรงกวาดล้างสำนักสวรรค์ยุทธ์ทันที!

ทุกคนในโถงใหญ่ล้วนรู้ถึงจุดนี้ดี แต่ในใจยังอึมครึมอึดอัดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ รู้สึกเดือดดาลแต่ไม่มีที่ระบายอยู่บ้าง

เวลานี้เงาร่างหนึ่งก้าวเข้ามาในโถงใหญ่

เป็นหลินสวินนั่นเอง

เมื่อทุกคนเห็นเขาปรากฏตัว สีหน้าแต่ละคนไม่น่าดูยิ่งกว่าเดิม ท่าทางโมโหเดือดดาล

“ชิงเฟิง เจ้าทำให้ศิษย์พี่ชิงเหิงลำบากนัก!”

ชิงเกิงกล่าวขุ่นเคืองอย่างอดไม่ได้ ระบายเพลิงโทสะทั่วท้องใส่หลินสวิน

หลินสวินเพิ่งเจอชิงเกิงเป็นครั้งแรก แต่กลับรู้ว่าชิงเฟิงยำเกรงศิษย์พี่รองอย่างเขามาก

สาเหตุอยู่ที่ชิงเกิงมีอุปนิสัยแข็งกร้าวเผด็จการ หยามหน้าคนอัปยศของสำนักอย่างเขาเรื่อยมา เคยตำหนิและด่าทอชิงเฟิงหลายครั้ง

“ข้าทำร้ายศิษย์พี่ชิงเหิงหรือ”

หลินสวินขมวดคิ้ว กวาดสายตามองโดยรอบ เมื่อเห็นทุกคนสีหน้าอึมครึมไม่น่าดู ในใจเขาหนักอึ้งอย่างอดไม่ได้ รับรู้ว่าครั้งนี้อาการบาดเจ็บของชิงเหิงคงร้ายแรงนัก

“ถ้าไม่ใช่ว่าหลายปีมานี้เจ้าพัวพันอยู่กับเถียนรั่วจิ้งตลอด ศิษย์พี่ชิงเหิงมีหรือจะไปสู้กับเถียนรั่วจิ้งในงานชุมนุมร้อยสำนัก”

ชิงเกิงกล่าวอย่างโมโห

สีหน้าของเจ้าสำนักฝูอวิ๋นจื่อและผู้อาวุโสคนอื่นล้วนไม่น่าดูนัก

“ชิงเกิง เรื่องนี้กล่าวโทษศิษย์น้องได้อย่างไร เขาไม่รู้เรื่องสักนิด”

ชิงเหิงที่นั่งขัดสมาธิกับพื้นถอนใจยาว “พวกเจ้าถอยไปก่อน ข้าอยากคุยกับศิษย์น้องชิงเฟิงลำพัง”

“จนป่านนี้แล้วท่านยังจะปกป้องเขาอีกหรือ ต้องรู้ว่าเถียนรั่วจิ้งได้รับการยอมรับจากหอเซียนแล้ว ถ้าไม่ให้ชิงเฟิงได้รับบทเรียนบ้าง ภายหน้าหากเขาไปหอเซียนยุ่งกับเถียนรั่วจิ้ง นั่นจะเป็นเรื่องใหญ่เพียงใด ถึงตอนนั้นศิษย์พี่ยังปกป้องเขาได้อีกหรือ”

ชิงเกิงหน้าคล้ำเขียว

“ถอยไป”

ชิงเหิงเหลือบตามองชิงเกิง

สีหน้าของชิงเกิงพลันปรวนแปรไม่หยุดทันที สุดท้ายค่อยสะบัดแขนเสื้อจากไปอย่างเดือดดาล ก่อนไปยังถลึงตาใส่หลินสวินวูบหนึ่ง ในแววตาเปี่ยมความรังเกียจและเย็นชา

เจ้าสำนักฝูอวิ๋นจื่อและผู้อาวุโสคนอื่นเห็นดังนี้ก็พากันจากไป

ไม่นานในโถงสำนักก็เหลือแค่ชิงเหิงกับหลินสวินสองคน

“ศิษย์พี่ เถียนรั่วจิ้งทำให้ท่านบาดเจ็บหรือ”

หลินสวินก้าวเข้ามา พริบตาก็มองออกว่าสภาพชิงเหิงย่ำแย่นัก พลังขับเคลื่อนทั่วร่างมีสัญญาณปั่นป่วนอยู่รางๆ หากเขาเดาไม่ผิด ชิงเหิงไม่ใช่แค่บาดเจ็บสาหัส เกรงว่าคงทำลายถึงรากฐานมหามรรค!

นี่ทำให้ในใจเขาไม่สบอารมณ์นัก