Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3199

ตอนที่ 3199 ดีดนิ้วฆ่าศัตรู

เมื่อเห็นหลินสวินออกจากประตูเขาไปลำพัง พวกชิงเกิงล้วนอึ้งงัน วิธีจัดการที่เจ้าหมอนี่กล่าวถึงก็คือเข้าไปติดกับเองหรือ

สีหน้าพวกเขาเปลี่ยนเป็นแปลกประหลาด

“อาจารย์ลุง ทำไมท่านไม่ขวางอาจารย์อาไว้”

ฝูอวิ๋นจื่อร้อนรนอยู่บ้าง เขาคิดไม่ถึงว่าชิงเหิงซึ่งปกป้องชิงเฟิงมาตลอด ทำไมเวลานี้กลับปล่อยชิงเฟิงไปรนหาที่ตาย

“ดูไปก่อน” สีหน้าชิงเหิงซับซ้อน คล้ายเข้าใจรางๆ แล้ว

ห่างออกไปเมื่อเห็นหลินสวินเดินมาคนเดียว พวกเหวินถูหยางอดหัวเราะขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้

“ชิงเหิง คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะยอมปล่อยคนอัปยศอย่างศิษย์น้องเจ้ามา…”

เหวินถูหยางเยาะหยัน

ชายผมขาวข้างกายเขาพุ่งตัวมาทางหลินสวิน “ข้าจับตัวเจ้าหมอนี่ก่อนจะได้ไม่ต้องยืดเยื้อ…”

พูดไม่ทันจบคอของเขาก็ถูกหลินสวินคว้าหมับ หิ้วขึ้นมาเหมือนหิ้วลูกไก่

“การยืดเยื้อก็เป็นเรื่องดีอย่างหนึ่ง อย่างน้อยก็ไม่ต้องตาย เจ้าว่าอย่างไรเล่า”

หลินสวินยิ้มน้อยๆ นัยน์ตาล้ำลึกและเฉยชา

ชายผมขาวเบิกตากว้าง สีหน้าอึดอัดม่วงคล้ำ เขาดิ้นรนไม่หยุด แต่กลับไม่เป็นผล ออกแรงไม่ได้สักนิด

ทั่วลานเงียบสงัด

บุคคลสำคัญของสำนักวิญญาณสวรรค์ซึ่งหัวเราะอยู่พวกนั้น แต่ละคนรอยยิ้มค้างแข็ง เบิกตากว้าง เกือบคิดว่าตัวเองตาลาย

สวะระดับกระบวนแปรจุติคนหนึ่งถึงกับยื่นมือจับตัวผู้แข็งแกร่งที่มีมรรควิถีระดับจักรพรรดิด่านเจ็ดได้!

ในประตูเขาที่ห่างออกไป ชิงเกิงสีหน้าค้างแข็ง กล่าวเสียงหลง “นี่…”

เมื่อมองคนอื่นก็เห็นว่าสมองเบลอกันไปหมด

“อาจารย์อาเขา…”

ฝูอวิ๋นจื่ออึ้งงันอย่างอดไม่ได้

ปัง!

ร่างชายผมขาวกลายเป็นเถ้าถ่านลอยล่อง เรียบง่ายเหมือนบดขยี้มดปลวกตัวหนึ่ง

จากนั้นหลินสวินเหลือบมองพวกเหวินถูหยางพลางกล่าว “ทำไมไม่หัวเราะเล่า หัวเราะต่อสิ”

พวกเหวินถูหยางสีหน้าปรวนแปรไม่หยุด

“เจ้าเป็นใครกันแน่”

ชายชุดดำคนหนึ่งก้าวออกมา น้ำเสียงอึมครึม

เสออวิ๋นเหลิ่ง

ผู้อาวุโสชั้นสูงแห่งสำนักวิญญาณสวรรค์ มกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิขั้นสมบูรณ์คนหนึ่ง!

เมื่อเขาก้าวออกมา อานุภาพน่ากลัวม้วนกลืน ทำให้ฟ้าดินแถบนี้ปั่นป่วน

ในโลกแปรมรรคมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิเรียกได้ว่าเป็นบุคคลแข็งแกร่งที่สุดรองจากระดับอมตะแล้ว สามารถโอหังเหนือผู้ฝึกปราณส่วนใหญ่ในใต้หล้า

แต่หลินสวินมีหรือจะเห็นเจ้าตัวจ้อยเช่นนี้อยู่ในสายตา

เมื่อเขาก้าวเท้า ครู่ต่อมาก็ปรากฏตัวตรงหน้าเสออวิ๋นเหลิ่งกะทันหัน พร้อมยื่นมือออกมาลวกๆ

ความเร็วนั้นเร็วเกินไปแล้ว!

ภายใต้ความตกใจเสออวิ๋นเหลิ่งยกสองแขนขวางหน้าตามจิตใต้สำนึก

กร๊อบ! กร๊อบ!

กระดูกแขนทั้งสองของเขาหักละเอียด เลือดสีสดสาดกระเซ็น

ส่วนคอของเขาก็ถูกหลินสวินบีบ หิ้วขึ้นมาอย่างสบายๆ

มกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิคนหนึ่งกลับอ่อนแอเช่นนี้!

ภาพนี้ทำให้ทุกคนตรงนั้นขนหัวลุกเกรียว มีความรู้สึกมึนงง แม้ผ่าสมองออกมาก็ไม่อาจจินตนาการว่าชิงเฟิงซึ่งถูกสำนักมากมายมองเป็นตัวตลก ทั้งถูกสำนักสวรรค์ยุทธ์มองเป็นความอัปยศของสำนักเช่นกัน ทำไมถึงเปลี่ยนเป็นน่ากลัวเช่นนี้ในชั่วขณะเดียว!

“หยุด!”

พวกเหวินถูหยางที่อยู่ใกล้ตาแทบถลน เสออวิ๋นเหลิ่งถูกจับตัว ทำให้พวกเขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

แต่พวกเขาคิดผิดแล้ว

หลินสวินไม่มีความคิดจับเสออวิ๋นเหลิ่งเป็นตัวประกันแต่แรก

ปัง!

เมื่อเขาออกแรงที่ฝ่ามือ ร่างของเสออวิ๋นเหลิ่งกลายเป็นเถ้าถ่านลอยล่อง

ผู้อาวุโสชั้นสูงของสำนักวิญญาณสวรรค์คนหนึ่งถูกกำจัดเช่นนี้!

ภาพนั้นทำให้ชิงเหิงกับฝูอวิ๋นจื่อตื่นตระหนก ในใจสั่นสะท้าน

เมื่อมองพวกเหวินถูหยางอีกครั้ง ทุกคนล้วนตกใจจนหนังศีรษะชาวาบ สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว เลือกเผ่นกระเจิงทันที!

เสออวิ๋นเหลิ่งยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ นับประสาอะไรกับพวกเขา

น่าเสียดายที่สุดท้ายพวกเขาก็ไม่รู้ว่าคู่ต่อสู้ครั้งนี้ของพวกเขาน่ากลัวเพียงใด

ก็เห็น…

หลินสวินดีดนิ้วกลางอากาศ เรียบง่ายเหมือนวางหมาก

แต่กลางอากาศกลับมีปราณกระบี่สายแล้วสายเล่าทะยานออกมา คมประกายของมันสาดส่องภูผาธาราแถบนี้ชั่วพริบตา แสบตาจนผู้คนต่างลืมตาไม่ขึ้น

ฉัวะๆๆๆ!

เสียงทึบหนักระลอกหนึ่งดังทั่วบริเวณ เลือดสีสดพุ่งสาดออกมาเป็นสายๆ

ทั้งสิบเก้าคนรวมถึงเหวินถูหยางเจ้าสำนักวิญญาณสวรรค์ล้วนถูกปราณกระบี่ทะลวงร่างและพลังจิต สิ้นชีพกลางฟ้าดิน

เมื่อปราณกระบี่หายไป ในที่นั้นมีกลิ่นคาวเลือดอบอวล เงาร่างคู่ต่อสู้พวกนั้นราวถูกลบหายไปจากโลก

ในประตูเขาที่ห่างออกไป ทุกคนต่างอึ้งงันอยู่ตรงนั้น

ครั้งนี้พวกเหวินถูหยางรับคำสั่งเถียนรั่วจิ้งมา ทำให้เหล่าบุคคลสำคัญของสำนักสวรรค์ยุทธ์ล้วนมองเป็นวิกฤติใหญ่และรู้สึกไม่ปลอดภัย

ใครจะคิดว่าชิงเฟิงกลับสังหารคู่ต่อสู้พวกนั้นทั้งหมดได้ในเวลาอันสั้น!?

“อาจารย์อาเขา… เขา…”

ฝูอวิ๋นจื่อตกใจจนพูดไม่ออก

เมื่อมองคนอื่นก็เป็นเช่นนี้ ทุกคนล้วนไม่อาจสงบนิ่ง

หลินสวินไม่อธิบายอีก กล่าวเปลี่ยนประเด็น “เวลาไม่คอยท่า ข้าจะไปเยือนสำนักวิญญาณสวรรค์ก่อน ไปเจอเถียนรั่วจิ้งสักหน่อย ทุกท่านกลับสำนักไปรอก่อนเถอะ”

พูดจบเขาก็หันหลังจากไป

กระทั่งมองดูเงาร่างเขาหายไป พวกชิงเหิงกับฝูอวิ๋นจื่อถึงได้สงบสติลงช้าๆ

ฝูอวิ๋นจื่อกล่าวอย่างว้าวุ่นใจ “อาจารย์ลุง ถ้าเรื่องวันนี้แพร่ออกไป สำนักสวรรค์ยุทธ์ต้องอยู่ตรงปากเหวแน่ เรื่องนี้ควรทำอย่างไรดี”

ชิงเหิงพลันกล่าว “เจ้ารู้ไหมว่าสี่สำนักใหญ่ยืนอยู่เหนือโลกแปรมรรคได้อย่างไร”

ฝูอวิ๋นจื่ออึ้งงัน ส่ายหัวแสดงออกว่าไม่รู้

“เพราะพวกเขาทุกสำนักล้วนมีผู้แปรมรรค!”

ชิงเหิงสูดหายใจลึกพลางกล่าว “ผู้แปรมรรคมีพลังยิ่งใหญ่ ครองยอดวิชาที่พวกเราไม่อาจจินตนาการ ตั้งแต่อดีตจนปัจจุบันเมื่อไหร่ก็ตามที่ผู้แปรมรรคคนหนึ่งจากไป ย่อมทิ้งมหามรรคเทียมฟ้าไว้บนโลกแปรมรรค ในสี่สำนักใหญ่มีบันทึกมหามรรคสมบูรณ์พวกนี้อยู่ ดังนั้นสี่สำนักใหญ่จึงยืนอยู่เหนือโลกมาตลอด!”

ฝูอวิ๋นจื่อกล่าว “อาจารย์ลุงหมายความว่าอย่างไร”

ชิงเหิงกล่าวเสียงขรึม “ตอนนี้หากพวกเราสำนักสวรรค์ยุทธ์อยากรอดต่อไปย่อมเหลือเพียงทางเดียว นั่นก็คือเชื่อหลินสวินนั่นอย่างสนิทใจ!”

“เชื่อเขาหรือ”

ฝูอวิ๋นจื่ออดนึกถึงคำพูดเมื่อครู่ของหลินสวินไม่ได้ ในใจสั่นสะท้าน “อาจารย์ลุงเชื่อว่าหลินสวินนั่นมีโอกาสไปกวาดล้างศัตรูในสี่สำนักใหญ่พวกนั้นหรือ”

ชิงเหิงกล่าว “ใช่ว่าข้าเชื่อ แต่ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาต้องสู้กันแน่ ส่วนข้ายอมเชื่อว่าหลินสวินจะชนะ!”

“หากว่าเขาแพ้เล่า”

มีคนอดถามไม่ได้

“เช่นนั้นพวกเราสำนักสวรรค์ยุทธ์ย่อมพินาศย่อยยับโดยไม่ต้องสงสัย”

ชิงเหิงกล่าวด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก

ทุกคนต่างเงียบไป จิตใจกระเพื่อมไหว

“ทำไมต้องประหม่าเช่นนี้เล่า หากหลินสวินชนะ บางทีพวกเราสำนักสวรรค์ยุทธ์… อาจได้เจอกับการเปลี่ยนแปลงที่ไม่เคยมีมาก่อน!”

แววตาชิงเหิงลุกโชนพลางกล่าว “เดิมเรื่องบนโลกล้วนโชคเคราะห์อิงแอบ ตอนนี้ดูท่าว่าหลินสวินนั่นยังเห็นแก่บุญคุณของชิงเฟิงศิษย์น้องข้า เท่านี้ก็พอแล้ว”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ในใจเขารู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้างรางๆ

เท่าที่เขารู้คือสักวันหนึ่งเมื่อผู้แปรมรรคจากไป ร่างผู้ฝึกปราณที่เขายืมจะคงความสำเร็จในขอบเขตและมหามรรคระดับอมตะไว้

นี่ก็หมายความว่าภายหน้าถ้าหลินสวินจากไป ชิงเฟิงศิษย์น้องเขาจะเกิดการเปลี่ยนแปลงน่าเหลือเชื่อ!

…

หลินสวินเดินเล่นกลางอากาศ

‘แค่ครึ่งปีเท่านั้น ห้ากายมรรคอนุมานยอดมหามรรคที่เหมาะกับการฝึกปราณของชิงฟิงได้แล้ว นับว่าไม่เลว…’

หลินสวินรู้สึกถึงมรรควิถีของระดับมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิซึ่งพลุ่งพล่านโหมกระหน่ำอยู่ภายในกาย ในใจลอบโล่งอกอย่างอดไม่ได้

เทียบกับพลังปราณซึ่งใกล้ถึงขั้นไร้ขอบเขตสัมบูรณ์ของเขาแล้ว แม้พลังที่มีตอนนี้ยังอ่อนแอมาก แต่อย่างน้อยก็มีพลังป้องกันตัวเองแล้ว

นี่ก็คือสาเหตุที่เขากล้าเปิดเผยฐานะในวันนี้

‘รอจัดการเรื่องเถียนรั่วจิ้งคนนี้แล้วค่อยจากที่นี่ไป หาสถานที่สงบเงียบเพื่อฝึกปราณ มีเพียงก้าวสู่มรรคาอมตะจึงจะเทียบกับทูตชะตาสวรรค์พวกนั้นได้…’

หลินสวินตัดสินใจ

………………