Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3215

ตอนที่ 3215 เคราะห์พิฆาตมรรค

ขั้นไร้ขอบเขตสัมบูรณ์ก็คือปลายทางของมรรคานิรันดร์ และเป็นจุดสิ้นสุดของมรรคาที่ทั่วโลกรับรู้แล้ว

บนมรรคานิรันดร์ มีมรรคาที่สูงกว่าดำรงอยู่จริงหรือไม่

ในสายตาขั้นไร้ขอบเขตส่วนใหญ่ นี่ยังคงเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบ

แต่สำหรับหลินสวิน เขากล้ายืนยันว่าหากบอกว่าบนโลกนี้มีมรรคาที่สูงกว่ามรรคานิรันดร์จริงๆ นั่นจะต้องเป็นมรรคแห่งชีวิต

เพราะเขาเองก็สัมผัสถึงธรณีประตูนี้แล้ว

อีกทั้งแตกต่างจากคนอื่นๆ ยามเขาสัมผัสถึงธรณีประตูนี้ เห็นชัดว่าง่ายดาย ไม่พบเจออุปสรรคและการขัดขวางใดๆ

ไม่ต้องเหมือนอย่างราชันไท่ชูที่สำรวจในแดนเทพมากเร้นอย่างยากลำบากหนึ่งแสนปี และผ่านความล้มเหลวหนึ่งแสนปีกว่าจะสืบเสาะเจอโลกมอบวิญญาณจากเรือนิรันดร์ที่พุ่งออกจากแดนเทพอัศจรรย์ในที่สุด ทำให้สัมผัสถึงนัยเร้นลับของมรรคแห่งชีวิตในต้นกำเนิดมอบวิญญาณ

ว่ากันถึงที่สุดเพราะครอบครองนัยเร้นลับนิพพาน ทำให้หลินสวินสัมผัสถึงนัยเร้นลับของมรรคแห่งชีวิตตั้งแต่เมื่อนานมาแล้ว

อย่างเช่นยามเขาช่วยศิษย์อย่างถังเจียงให้ฟื้นคืนชีวิต ความจริงก็เป็นการนิพพานของชีวิตอย่างหนึ่ง

และอย่างการช่วยศิษย์พี่ใหญ่ก็เป็นเช่นเดียวกัน

เพียงแต่ตอนนั้นถูกพลังปราณจำกัด เขาจึงไม่รู้ถึงความเกี่ยวข้องระหว่างนัยเร้นลับนิพพานกับมรรคแห่งชีวิตก็เท่านั้น

และตอนนี้ในขอบเขตปลายสุดอย่างขั้นไร้ขอบเขตสัมบูรณ์ หลังผสานนัยเร้นลับมอบวิญญาณเข้าไปในนัยเร้นลับนิพพาน ทั้งสัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงละเอียดอ่อนบนร่างตน หลินสวินรู้แล้วว่าตนได้สัมผัสเส้นทางมหามรรคที่เหนือกว่ามรรคานิรันดร์อย่างแท้จริงแล้ว!

‘มือกระบี่คนนั้นเคยกลับไปฝึกปราณใหม่ในวัฏจักรที่แหล่งสถานอัศจรรย์ นี่เรียกได้ว่าเป็นมรรคแห่งชีวิตอย่างหนึ่ง…’

‘ผู้อาวุโสเฉินซีสามารถเคียงบ่าเคียงไหล่มือกระบี่และไท่ชูได้ ย่อมสัมผัสถึงมรรคแห่งชีวิตแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย’

‘ถึงขั้นที่แม้แต่การเกิดใหม่ฝึกปราณอีกครั้งของจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ ยังสามารถมองเป็นการสะท้อนถึงมรรคแห่งชีวิตได้ ถึงอย่างไรจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ก็เป็นพลังพรสวรรค์ที่ถือกำเนิดในต้นกำเนิดมอบวิญญาณ ในตัวนางเดิมก็สั่งสมนัยเร้นลับของมรรคแห่งชีวิตไว้…’

ในการนั่งสมาธิหยั่งรู้ หลินสวินใคร่ครวญออกมาได้มากมาย ปริศนาในใจก็คลี่คลายไปมาก ความเข้าใจที่มีต่อนิพพาน ต่อมหามรรค ต่อชีวิตก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอันละเอียดอ่อน

……

หนึ่งเดือนหลังจากนั้น

ซย่าจื้อตื่นจากการนั่งสมาธิ

กลิ่นอายบนร่างนางเกิดการเปลี่ยนแปลงอันน่าตกใจ

“ขั้นไร้ขอบเขตสัมบูรณ์หรือ”

หลินสวินสังเกตเห็นแล้วอดถามไม่ได้

ซย่าจื้อขานรับว่าอืม เอ่ยว่า “ย่อมเป็นเช่นนี้”

หลินสวินยิ้มขึ้นมาทันที “จักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ในตอนนั้นยังสู้เจ้าในตอนนี้ไม่ได้สักนิด”

“นี่ก็คือจุดประสงค์ที่นางมาเกิดใหม่ฝึกปราณอีกครั้งไม่ใช่หรือ” ซย่าจื้อพูด “เพียงแต่นางตัดความทรงจำและประสบการณ์ของนาง ทำให้ข้าในตอนนี้สมปรารถนา”

หลินสวินเข้าใจอย่างลึกซึ้ง กล่าวว่า “สามารถจากไปได้แล้วใช่หรือไม่”

“น่าจะได้แล้ว”

ซย่าจื้อลุกขึ้น จู่ๆ บนร่างก็ปรากฏมรรคโลกาสวรรค์ กลายเป็นฟ้าดินรัตติกาลนิรันดร์ไร้สิ้นสุดแถบหนึ่ง อารยธรรมและมหามรรคที่รองรับภายในราวกับดวงดาวมากมายไหลเคลื่อนอยู่ภายใน ลึกล้ำเร้นลับ แม้รัตติกาลนิรันดร์จะมืดมิดเช่นไร ก็ไม่สามารถบดบังความเจิดจรัสของดวงดาวเหล่านั้นได้

ตูม!

ชั่วขณะนี้ฟ้าดินสั่นพ้อง หมื่นลักษณ์สั่นไหว

เฒ่าโดดเดี่ยวและราชครูที่กำลังฝึกปราณอยู่ไม่ไกลต่างตกใจ พากันพุ่งเข้ามา

“พวกเจ้าจะไปแล้วหรือ” เฒ่าโดดเดี่ยวถาม

“ควรจากไปแล้ว”

หลินสวินยิ้มพูด “รอภายหน้าค่อยมาดื่มกับผู้อาวุโสทั้งสอง”

เฒ่าโดดเดี่ยวกลอกตาใส่ “เจ้าพูดเช่นนี้เพราะคิดว่าพวกเราไม่มีโอกาสข้ามโลกนี้ไปหรือ รอก่อนเถอะ ภายหน้าพวกเราจะไปหาเจ้า!”

ราชครูอดยิ้มไม่ได้ “ไม่ผิดๆ”

หลินสวินบื้อใบ้ไป เอ่ยพูดอย่างเบิกบาน “ไม่ว่าผู้อาวุโสทั้งสองจะมาเมื่อไร ข้าจะกวาดเตียงรอรับรอง”

“ใครจะนอนเตียงเดียวกับเจ้า” เฒ่าโดดเดี่ยวพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าแค่เตรียมเหล้ารอก็พอ”

หลินสวิน “…”

จากนั้นเขาก็ยิ้มออกมา อุปนิสัยและอารมณ์ของเฒ่าโดดเดี่ยวยังคงเหมือนเมื่อก่อน

ตูม!

ฟ้าดินสั่นสะเทือน ทั้งโลกโลกาสวรรค์เกิดท่วงทำนองแปลกประหลาด

มองเห็นด้วยตาเปล่าว่าผลมรรคแรกกำเนิดเร้นลับแถบหนึ่งปรากฏ อาบร่างสูงเพรียวอรชรของซย่าจื้อไว้ภายใน

“ชักนำผลมรรคแรกกำเนิดมาได้เร็วขนาดนี้เลยหรือ…”

สายตาของเฒ่าโดดเดี่ยวและราชครูเปลี่ยนเป็นละเอียดอ่อน

หลินสวินและซย่าจื้อมาถึงโลกโลกาสวรรค์จนถึงตอนนี้เพิ่งจะสองเดือนเท่านั้น

“บนทางพิฆาตมรรค ข้าเดินทางลำพัง หลังไปถึงแดนเทพมากเร้นข้าจะรอเจ้าบนแท่นมรรคมากเร้น”

ไม่นานซย่าจื้อก็ผินหน้ามา สายตามองไปยังหลินสวิน ไม่ต้องให้หลินสวินกำชับก็ตอบมาเองแล้ว เพื่อให้หลินสวินวางใจ

หลินสวินพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม

ก่อนหน้านี้เขาเคยบอกซย่าจื้อแล้ว ว่าหลังจากผ่านทางพิฆาตมรรคให้ไปรอบนแท่นมรรคมากเร้น

แท่นมรรคมากเร้นมหัศจรรย์และลึกลับมาก ผู้ฝึกปราณที่เข้าไปครั้งแรกจะถูกพลังแท่นมรรคคุ้มครอง แม้มีการซุ่มโจมตีอยู่รอบๆ ก็ไม่สามารถเข้าใกล้แท่นมรรคนี้ได้

ในทางกลับกัน เมื่อออกไปก็จะไม่สามารถย้อนกลับไปในแท่นมรรคมากเร้นได้อีก

แน่นอนว่าข้อมูลนี้เป็นเฒ่าโดดเดี่ยวบอกหลินสวิน

แต่เฒ่าโดดเดี่ยวครอบครองวิชาลับชนิดหนึ่ง สามารถปรากฏตัวในโลกจำศีลในแดนเทพมากเร้นได้ในช่วงสั้นๆ ทำให้ไปพบเจ้าแห่งคีรีดวงกมลและจักจั่นทองได้

น่าเสียดาย วิชาลับนี้ต้องสิ้นเปลืองความทุ่มเทและจ่ายค่าตอบแทนมหาศาล ในทุกๆ หนึ่งพันปีใช้ได้เพียงครั้งเดียว เจ้าแห่งคีรีดวงกมลเป็นผู้ถ่ายทอดวิชานี้ นามว่า ‘ใกล้ดุจสุดหล้า’

ยามหลินสวินเพิ่งมาถึงแหล่งสถานอัศจรรย์ เฒ่าโดดเดี่ยวใช้ไปแล้วหนึ่งครั้ง

ดังนั้นเฒ่าโดดเดี่ยวจึงได้รู้เรื่องเกี่ยวกับแท่นมรรคมากเร้นอยู่บ้าง

วู้ม…

ไม่นานประตูสวรรค์ปรากฏ เงาร่างของซย่าจื้อพุ่งเข้าไปแล้วหายไปทันที

ชั่วพริบตาภาพตรงหน้าหลินสวินเปลี่ยนไปกะทันหัน เหมือนย้อนกลับไปในสายธารแห่งชีวิต ภาพในอดีตมากมายวาบผ่านเบื้องหน้าสายตาดุจขี่ม้าชมบุปผา

ก็ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไร

ยามครรลองสายตาของหลินสวินกลับมาชัดเจน ก็เห็นทุกภาพในอดีตของตนรวมตัวเป็นสายน้ำเส้นหนึ่ง สะท้อนในห้วงอากาศที่อยู่ห่างออกไป

สายน้ำของชีวิตในอดีตหรือ

หลินสวินนัยน์ตาหดรัด

ภาพนี้คล้ายกับสายน้ำที่เขาเห็นยามย้อนอดีตในโลกย้อนกำเนิด ล้วนสะท้อนทุกสิ่งที่เขาประสบในอดีต

ไม่ถูก!

แต่ไม่ทันไรหลินสวินก็สังเกตเห็นความแตกต่าง ในสายน้ำที่สะท้อนอดีตในตอนนี้ ภาพและประสบการณ์ทั้งหมดในอดีตของตนล้วนปกคลุมด้วยกลิ่นอายด่านเคราะห์ที่คลุมเครือลึกลับชั้นหนึ่ง…

จนสุดท้ายทุกสิ่งในอดีตล้วนถูกกระแสด่านเคราะห์กลบท่วมโดยสมบูรณ์

‘ข้าเข้าใจแล้ว นี่คือสายน้ำด่านเคราะห์ที่เป็นตัวแทนของ ‘อดีต’! หรือก็คือเคราะห์พิฆาตมรรคที่เรียกกัน…’ หลินสวินกระจ่างแจ้งทันที

เพิ่งคิดถึงตรงนี้…

ตูม!

อสนีแรกกำเนิดสายหนึ่งพุ่งออกจากสายน้ำนั้น ทะยานมากะทันหัน

ไม่สามารถหลบหนีได้สักนิด เพราะอสนีแรกกำเนิดระดับนี้อยู่เหนือพันธนาการของกาลเวลา ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็ต้องถูกโจมตี

หลินสวินเองก็ไม่ได้คิดจะหนี

ยามอสนีแรกกำเนิดสายนั้นโจมตีบนร่าง ไม่ได้เกิดพลังทำลายล้างยิ่งใหญ่อะไร แต่ในสภาวะจิตของหลินสวินกลับเหมือนถูกดาบแหลมคบกริบแทงอย่างรุนแรง

ภาพตรงหน้าหลินสวินมืดมิดลง พลันรู้สึกได้ว่าตนเหมือนกลายเป็นทารกนอนอยู่ในผ้าอ้อม สิ่งที่สะท้อนอยู่ตรงหน้าคือใบหน้าอันหล่อเหลาของอวิ๋นชิ่งไป๋ ในมืออวิ๋นชิ่งไป๋ยังกำดาบกระดูกคมกริบเปื้อนเลือดไว้เล่มหนึ่ง

และตรงหน้าอกของตนเองกลับถูกผ่าแหวก เลือดสดสาดกระเซ็น…

‘นี่เป็นการย้อนกลับไปยามข้าเพิ่งเกิดหรือ’

ยามตระหนักได้ถึงจุดนี้ หลินสวินกลับไม่ลนลานเท่าไรแล้ว

เพราะเขาคุ้นเคยกับเหตุการณ์นี้มาก เป็นโศกนาฎกรรมนองเลือดที่เกิดขึ้นกับตระกูลหลินเมื่อนานมาแล้ว

อวิ๋นชิ่งไป๋ในตอนนี้ลอบเข้าตระกูลหลินพร้อมกับปาฉี เพื่อชิงชีพจรปราณวิญญาณต้นกำเนิดบนร่างตน

‘ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความจริง ไม่ใช่ภาพลวงตา เพียงแค่เกิดขึ้นในช่วงชีวิตในอดีต ก็เหมือนทุกสิ่งที่เห็นในสายน้ำแห่งอดีตในโลกย้อนกำเนิด’

‘และสิ่งที่ข้าสัมผัสได้ตอนนี้ ก็คือพลังของเคราะห์อสนีแรกกำเนิด… ไม่ถูก!’

‘หรือเคราะห์นี้จะสังหารข้าในอดีตของข้า!?’

หลินสวินคิดถึงตรงนี้ในใจพลันสั่นสะท้าน

เขาเคยเข้าไปในโลกย้อนกำเนิด รู้ว่าบนสายน้ำแห่งชีวิตในอดีต ผู้ฝึกปราณสามารถเปลี่ยนแปลงโชคชะตาในอดีตของตนได้

ในทางกลับกัน สิ่งที่เขาประสบตรงหน้าเป็นเคราะห์พิฆาตมรรคที่ปรากฏในชีวิตในอดีตของเขา และหมายจะสังหารเขาในอดีต!

——