Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3217

ตอนที่ 3217 เคราะห์จิตก่อกวน

สภาวะจิต!

‘หลินสวิน’ ที่อยู่ตรงหน้าอดยิ้มไม่ได้ กล่าวว่า “ผิดแล้ว ข้ากับเจ้าล้วนเหมือนกัน สภาพวะจิตย่อมเหมือนกัน แน่นอนว่าพูดเรื่องพวกนี้ก็ไม่มีความหมาย ว่ากันถึงที่สุด ระหว่างข้ากับเจ้ารอดชีวิตได้เพียงแค่คนเดียว”

พูดจบจู่ๆ เขาก็ยกมือขึ้น นิ้วหนึ่งกดลงไปกลางอากาศ

ตูม!

เจตกระบี่ไร้สิ้นสุดอุบัติ ควบรวมเป็นปราณกระบี่สายหนึ่ง

ในปราณกระบี่ สิ่งที่สั่งสมอยู่ล้วนเป็นแก่นอัศจรรย์ของนัยเร้นลับนิพพานอันไร้สิ้นสุด

ในใจหลินสวินสะท้าน

พลัง กลิ่นอาย รวมถึงอานุภาพที่แปลงมาจากสารกาย พลังชีวิต จิตวิญญาณบนกระบี่นี้ ทำให้เขาคุ้นเคยเป็นอย่างมาก มาจากต้นกำเนิดเดียวกันกับมรรควิถีของเขา

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ปราณกระบี่สายนั้น นอกจากเขาไม่มีทางมีใครสำแดงออกมาได้อีก!

แต่ตอนนี้กลับถูก ‘หลินสวิน’ ที่อยู่ตรงหน้าสำแดงออกมา นี่จะให้หลินสวินไม่ตกใจได้อย่างไร

“ไป!”

เสียงตวาดหนึ่งดังขึ้นเบาๆ

เสียง แววตา รวมถึงท่าทางที่ราบเรียบของ ‘หลินสวิน’ ซึ่งอยู่ตรงหน้า ทำให้หลินสวินรู้สึกเหมือนกำลังส่องกระจก

แต่หลินสวินไม่อาจคิดมาก เพราะปราณกระบี่นั่นก็ฟันเข้ามาแล้ว

เพียงแต่ยามเขาจะรับมือ จู่ๆ กลับพบว่าตนราวกับสูญเสียการครอบครองมรรควิถีของตน ทำได้เพียงมองดูกระบี่นี้มาเยือนโดยไม่สามารถทำอะไรได้

พรูด!

ภายใต้หนึ่งกระบี่หลินสวินได้รับบาดเจ็บทันที เลือดสดสาดกระเซ็น ร่างถูกฟันเป็นรอยกระบี่ เกือบจะแหวกท้อง

บาดแผลสาหัสมาก!

ทว่าเมื่อเทียบกันแล้ว สิ่งที่ทำให้หลินสวินยากจะรับคือตนดันบาดเจ็บสาหัสเพราะกระบี่ของตัวเอง!

“ไม่ต้องดิ้นรนแล้ว ข้ากำจัดเจ้า ข้าก็จะเป็นเจ้า กล่าวในอีกนัยหนึ่ง สภาวะจิต อุปนิสัย มรรควิถี สติปัญญา มหามรรคของพวกเราล้วนเหมือนกัน เจ้าตายไปก็ทำให้ข้าสมปรารถนา และเท่ากับทำให้ตัวเองสมปรารถนา”

ไม่ไกลนัก ‘หลินสวิน’ พูดเรียบๆ

พูดจบเขาชูมือฟันอีกหนึ่งกระบี่ออกมา

ปัง!

หลินสวินยังคงไม่สามารถต้านทานได้ ถูกหนึ่งกระบี่ฟาดฟัน ร่างบาดเจ็บหนักหน่วงราวกับเครื่องลายครามที่เต็มไปด้วยรอย ใกล้จะแตกสลาย

เปลี่ยนเป็นคนอื่นคงถูกภาพอันแปลกประหลาดนี้โจมตีจนพังทลายไปนานแล้ว จมสู่ความรู้สึกล่มสลายยากจะยอมรับ

แต่หลินสวินไม่ใช่

เขาพยายามย้อนความคิดทุกรายละเอียดที่ประสบก่อนหน้านี้

“อีกหนึ่งกระบี่กายมรรคของเจ้าก็ต้องถูกทำลาย ยังไม่คิดจะยอมแพ้หรือ”

ห่างออกไป ‘หลินสวิน’ ขมวดคิ้วเล็กน้อย

แต่ตอนนี้เองจู่ๆ หลินสวินกลับหยัดร่างที่เลือดไหลหลั่งแทบดูไม่ได้ตั้งตรง สีหน้านิ่งสงบผิดปกติ เอ่ยว่า “ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าในตอนนี้ไม่มีอยู่จริง สิ่งที่ข้าเผชิญเป็นเพียง ‘เคราะห์’ ที่ปรากฏบนสภาวะจิตเท่านั้น”

เขาเว้นช่วงไปก่อนเผยรอยยิ้มเย็นเยียบเสี้ยวหนึ่ง “หรือควรพูดว่า เจ้าเป็นเพียงเคราะห์จิตหนึ่งที่เกิดขึ้นกับสภาวะจิตของข้า!”

‘หลินสวิน’ ที่อยู่ตรงหน้าอึ้งงัน จู่ๆ ก็ยิ้มออกมา “ใครเป็นเคราะห์จิตของใครก็ยังไม่แน่!”

เขาพูดพลางรวบนิ้ว ฟันหนึ่งกระบี่ออกมา

แต่ยามนี้หลินสวินกลับหลับตา ความคิดฟุ้งซ่านทั้งหมดหายไป จิตรับรู้ทั้งหมดกลับคืนสู่สภาวะจิต

จิต สถานที่แห่งใจ ที่ตั้งของแท่นวิญญาณ

แต่ไรมาสภาวะจิตลึกลับที่สุด ยากจะทำความเข้าใจ

แต่สำหรับหลินสวิน เขาคุ้นเคยกับพลังเช่นนี้นานแล้ว ยิ่งยามอยู่โลกแปรปุถุชน การต่อสู้กับรูปจำลองวิชามรรคที่อาจารย์เจ้าแห่งคีรีดวงกมลทิ้งเอาไว้ ทำให้สภาวะจิตของเขาก้าวไปถึงขั้น ‘จิตท่องหมื่นเร้น ใจท่องหมื่นกาล’ แล้ว!

สามารถพูดได้ว่าในด้านสภาวะจิต ทอดสายตามองคนรุ่นเดียวกันทั่วโลก ยากจะหาคนเทียบกับหลินสวินได้

เพียงแต่หลินสวินกลับคิดไม่ถึงว่าบนทางพิฆาตมรรคนี้ เคราะห์พิฆาตมรรคถึงกับกลายเป็น ‘เคราะห์จิต’ เปิดฉากโจมตีกะทันหันภายใต้สถานการณ์ที่เขาไม่ทันสังเกต

ทว่าเขาในตอนนี้ตระหนักได้อย่างสิ้นเชิงแล้ว แน่นอนว่าย่อมมีวิธีแก้ไข

สภาะจิต สามารถมองเป็น ‘แดนลับแห่งจิต’

แม้ตัวผู้ฝึกปราณเองก็ยากจะมองทะลุสภาพสภาวะจิตของตน โดยปกติสิ่งที่รับรู้และรู้สึก ทั้งสุขเศร้าท้อถอยเบิกบาน ความยึดมั่นหลายหลาก อันที่จริงล้วนกำเนิดในสภาวะจิต

และตอนนี้เมื่อจิตรับรู้ของหลินสวินกลับคืนสู่สภาวะจิต ก็เจอเคราะห์จิตนั่นแล้ว

เคราะห์นี้เดิมทีไร้รูป แต่ยามปรากฏในสภาวะจิตกลับกลายเป็นรูปลักษณ์ของหลินสวิน ดุจดั่งจิตชั่วร้าย จิตมาร แต่ก็ไม่เหมือนจิตชั่วร้ายและจิตมาร

จิตชั่วร้ายกับจิตมารล้วนแปลงมาจากความยึดติด

ส่วนเคราะห์จิตนี้แปลงมาจากเคราะห์พิฆาตมรรค!

“ในที่สุดก็เจอเจ้าแล้ว…”

เจตจำนงของหลินสวินปรากฏไอสังหารแรงกล้า ทันใดนั้นทิวทัศน์ในสภาวะจิตเขาพลันเปลี่ยนไป หนึ่งกระบี่ควบรวม ฟันไปยังเคราะห์จิตนั่น

จิตดุจกระบี่ พิฆาตเคราะห์จิต!

หลินสวินที่แปลงมาจากเคราะห์จิตหายไปอย่างไร้สุ้มเสียง ถูกเจตกระบี่ทำลาย

ทว่าไม่ทันไรเคราะห์จิตนี้ก็ควบรวมอีกครั้ง ทั้งยังหัวเราะเบิกบาน “ข้ามาจากสภาวะจิตของเจ้า ทำลายข้าก็เท่ากับทำลายสภาวะจิตของเจ้า”

ฉัวะ!

ในสภาวะจิต มีอีกหนึ่งกระบี่ควบรวม ฟันลงมาอย่างไม่เกรงใจสักนิด

‘พิฆาตกฎกรรมแห่งอดีต พิฆาตพันธนาการแห่งปัจจุบัน แม้ทำให้ข้าพบเจอเคราะห์สังหารที่อันตรายยิ่งยวด แต่ก็ทำให้ได้ประโยชน์ถึงสองครา ทำให้มหามรรคบนร่างเข้าใกล้แรกกำเนิดยิ่งขึ้น…’

หลินสวินสัมผัสการเปลี่ยนแปลงของตนแล้วนึกถึงคำพูดหนึ่ง ‘เบิกม่านแรกกำเนิด แรกพบโลกาสวรรค์’

ยามอยู่ในโลกโลกาสวรรค์ มหามรรคทั้งหมดของเขาล้วนกลายเป็นมรรคโลกาสวรรค์ แต่ตอนนี้มหามรรคของเขาแปรสภาพไปเป็นมรรคแรกกำเนิด

จากภายนอกสู่ภายใน สัมผัสแก่นแท้มหามรรค!

ครู่ใหญ่การเปลี่ยนแปลงบนตัวหลินสวินถึงสิ้นสุดลง

กลิ่นอายทั้งร่างเขาเปลี่ยนเป็นว่างเปล่าแผ่วพลิ้ว เพียงยืนลวกๆ อยู่ตรงนั้น กลับเหมือนยืนอยู่นอกกาลเวลา อยู่เหนือกฎกรรม!

‘ก็ไม่รู้ว่า ‘เคราะห์แห่งอนาคต’ หลังจากนี้มีไอสังหารซ่อนอยู่มากน้อยเท่าไร’

ยามใคร่ครวญหลินสวินก้าวเท้าไปข้างหน้า

ทางพิฆาตมรรคนี้ควบรวมจากกลิ่นอายบ่อเกิดแรกกำเนิด พาดผ่านผ่านห้วงอากาศไร้ขอบเขต เหมือนแผ่ขยายไปไม่มีที่สิ้นสุดอย่างไรอย่างนั้น

ระหว่างทางหลินสวินระแวดระวังป้องกันอยู่ตลอด

ทว่าที่เหนือคาดคือระหว่างนี้กลับไม่ปรากฏอันตรายใดๆ นอกจากมีหมอกแผ่วพลิ้วเพิ่มขึ้นมาส่วนหนึ่ง แต่หมอกเหล่านั้นก็ไม่มีอันตรายใดๆ

กระทั่งเดินไปไม่รู้นานเท่าไร หลินสวินพลันขมวดคิ้ว

ทางพิฆาตมรรค สิ่งที่พิฆาตคือมรรคแห่งอดีต ปัจจุบันและอนาคต ก่อนหน้านี้เขาสลายเคราะห์สังหารของอดีตและปัจจุบันไปแล้ว เคราะห์แห่งอนาคตกลับยังไม่ปรากฏเสียที

นี่ผิดปกติอยู่บ้าง

ไม่ใช่ว่าหมอกเหล่านั้นก็คือเคราะห์พิฆาตมรรคที่เจาะจงเล่นงาน ‘อนาคต’ กระมัง

หลินสวินหยุดเท้า สายตามองไปยังหมอกที่ลอยเอื่อยในห้วงอากาศไกลๆ นั้นอีกครั้ง

ก่อนพบเจอเคราะห์พิฆาตมรรคอดีตและปัจจุบัน ใกล้ๆ ทางพิฆาตมรรคนี้มีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีหมอกใดๆ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง หมอกเหล่านี้ปรากฏทีหลัง

ทว่าตลอดทางแม้หมอกเหล่านี้สามารถมองเห็นได้ทุกแห่งแต่กลับไม่มีอันตรายใดๆ หลินสวินเองก็ไม่ได้รู้สึกถึงการคุกคามใดๆ จึงได้มองข้ามมัน

แต่ตอนนี้เคราะห์แห่งอนาคตไม่ปรากฏเสียที ทำให้หลินสวินตระหนักได้ว่าเกรงว่าหมอกเหล่านี้จะมีความพิสดารอยู่!

คิดถึงตรงนี้หลินสวินใคร่ครวญเล็กน้อย จากนั้นปลดปล่อยพลังจิตรับรู้ออกมา แผ่เข้าไปในหมอกไกลๆ เหล่านั้น

ฮูม…

หมอกที่ไม่ขยับเหล่านั้นชั่วขณะนี้กลับดูเหมือนตื่นตกใจ ถดถอยไปไกลกว่าเดิม ราวกับกลัวถูกจิตรับรู้ของหลินสวินสัมผัสก็ไม่ปาน

‘มีปัญหาดังคาด!’

ในใจหลินสวินตกตะลึง

ทว่าทันใดนั้น เขาก็อดสงสัยไม่ได้ หากหมอกนี้เป็นเคราะห์แห่งอนาคต เหตุใดจึงดูเหมือนกลัวตนเข้าใกล้มาก

…………..