Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3222

ตอนที่ 3222 ล้วนถกมากเร้น กุญแจแห่งนิพพาน

ไท่ชูครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วกล่าว “นี่ไม่ใช่กฎกรรมหรอก ว่ากันถึงที่สุดทั้งหมดนี้ล้วนเกี่ยวข้องกับนัยเร้นลับนิพพานที่หลินสวินครอบครอง”

นัยเร้นลับนิพพาน!

อีกาดำลอบพยักหน้าอย่างอดไม่ได้ พวกเขามองหลินสวินเป็นตัวแปรไม่ใช่เพราะพลังอันเร้นลับระดับนั้นหรอกหรือ

ไท่ชูกล่าวทอดถอนใจ “ไม่อาจไม่พูดว่าหลินสวินมีอาจารย์ดี ก็ไม่รู้ว่าเขาอนุมานความเร้นลับของ ‘แดนปรินิพพาน’ ได้อย่างไร ในแง่นี้ข้ายังไม่อาจไม่เลื่อมใสโพธิ”

“แต่จนตอนนี้เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าลัทธิ”

อีกาดำพูด

ไท่ชูกล่าว “ผิดแล้ว หากศิษย์ของเขามีโอกาสเอาชนะข้า มีหรือจะไม่แสดงชัดว่าคนเป็นอาจารย์อย่างเขาจะร้ายกาจยิ่งกว่า”

เขาถอนหายใจ “ยิ่งกว่านั้นเขาไม่ได้ไปครอบครองพลังแห่งนิพพานเอง หากแต่ฝากศุภโชคระดับนี้ไว้ให้หลินสวินศิษย์ของเขา ความห้าวหาญเช่นนี้น่าทึ่งจริงๆ”

“หลินสวินไม่มีโอกาสเอาชนะเจ้าลัทธิเด็ดขาด เรื่องเช่นนี้ก็ไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน”

อีกาดำไม่ยอมเป็นอย่างมาก

ไท่ชูหัวเราะ “ก่อนหน้านี้ตอนให้บรรพจารย์วานรลงมือข้าก็บอกไปแล้ว บนโลกนี้ไม่มีสิ่งที่แน่นอน มีเพียงการมองทะลุจุดนี้เท่านั้นจึงจะไม่ถูกความเบาปัญญาและเย่อหยิ่งบดบังจิตใจ”

“คำพูดนี้ของเจ้าลัทธิประเสริฐนัก”

ไกลออกไปบรรพจารย์วานรย้อนกลับมาแล้ว

“สหายยุทธ์ มรรควิถีของเจ้าเปิดเผยแล้ว ถึงตอนนี้ก็ไม่ต้องปิดบังอีกแล้ว”

ใต้ดินลึก จู่ๆ เสียงของไท่ชูก็เปลี่ยนเป็นละเอียดอ่อน

สหายยุทธ์!

อีกาดำหัวใจสะท้าน มองบรรพจารย์วานรด้วยความตกใจ

กลับเห็นบรรพจารย์วานรสีหน้าราบเรียบ นิ่งเฉยไม่หวั่นไหว ยังคงเป็นอย่างที่ผ่านมา กล่าวว่า “เจ้าลัทธิ ข้าไม่ใช่ข้าในอดีตอีกแล้ว จะปิดบังหรือไม่ไม่สำคัญสำหรับข้าแล้ว”

อีกาดำอดกล่าวไม่ได้ “บรรพจารย์วานร เจ้าในอดีตเป็นใครกันแน่”

ในใจนางไม่อาจเยือกเย็นได้จริงๆ จะว่าไปบรรพจารย์วานรติดตามข้างกายไท่ชูมาก่อนนางเสียอีก แต่ประกาศตนด้วยสถานะบ่าวเก่าแก่มาโดยตลอด กาลเวลาไร้สิ้นสุดผ่านไป เขาเอาแต่ปฏิบัติงานตามคำสั่งไท่ชูมาตลอด ไม่เคยเปิดเผยจุดพิเศษใดๆ

ฉะนั้นจนตอนนี้ไม่ว่านางหรือคนอื่นๆ ในเก้าภาคีไท่ชู แม้จะเคารพยำเกรงบรรพจารย์วานร ทว่าในใจกลับปฏิบัติต่อเขาในฐานะบ่าวเก่าแก่ข้างกายไท่ชูมาตลอด

แต่ตอนนี้อีกาดำกลับพบว่าสถานะของบรรพจารย์วานร… ถึงกับไม่ธรรมดา!!

นี่ก็เก็บงำลึกเกินไปแล้ว!

ในใจอีกาดำอดผวาไม่ได้ บรรพจารย์วานรเป็นคนที่นางไว้ใจมากที่สุดนอกเหนือจากเจ้าลัทธิ แต่ใครจะกล้าเชื่อ บรรพจารย์วานรถึงกับเก็บงำใบหน้าอื่นเอาไว้อีก ซ้ำยังซุกซ่อนมาในกาลเวลาไร้สิ้นสุด!

หากมใช่เพราะวันนี้บรรพจารย์วานรเปิดเผยมรรควิถีที่เหนือกว่าขั้นไร้ขอบเขตสัมบูรณ์ที่หน้าแท่นมรรคมากเร้น เกรงว่าเขาก็ยังจะปกปิดต่อไป!

“คุณหนู ข้าคนเดิมตายไปแล้ว” บรรพจารย์วานรกล่าว

ในใจอีกาดำผุดความเดือดดาลอย่างบอกไม่ถูกขึ้นมา เหมือนหลังถูกหลอกมาเป็นเนิ่นนานก็ยังไม่สามารถหาเหตุผลที่พอจะทำให้ตนยอมรับได้อีก

“อีกาน้อย อีกไม่นานเดี๋ยวเจ้าก็จะรู้ อย่าได้โทษบรรพจารย์วานรเลย ข้าให้เขาทำเช่นนี้เอง” เสียงของไท่ชูดังขึ้น

ทันใดนั้นความเดือดดาลในใจอีกาดำล้วนกลายเป็นความขมขื่นและจนปัญญา นิ่งเงียบไม่เอ่ยวาจา

“เจ้าลัทธิ ท่านว่าเฉินซีนั่นจะล่วงรู้ตัวตนของข้าแล้วหรือไม่”

จู่ๆ บรรพจารย์วานรก็เอ่ยถาม

ไท่ชูกล่าว “ในสายตาเขาเจ้าเวียนว่ายอยู่ในวัฏจักรตลอดกาล ไม่อาจปรากฏตัวได้อีก เขาอาจเดาไม่ออกว่าเป็นเจ้า แต่อย่างไรเจ้าก็เปิดเผยความแข็งแกร่งส่วนหนึ่งแล้ว นี่ย่อมต้องชักนำความระแวดระวังมาให้เขา”

“นี่ก็ไม่เป็นไร”

บรรพจารย์วานรสีหน้าเรียบเฉย

“รอก่อนเถอะ การประชันหมากเริ่มต้นแล้ว ข้ากลับอยากเห็นนักว่าหลินสวินที่ก้าวออกจากขั้นไร้ขอบเขตแล้ว จะสร้างความอัศจรรย์ในเขตผนึกอัศจรรย์ให้ข้าได้สักเท่าไร”

ลึกลงไปใต้ดินเสียงของไท่ชูเลือนหายไปเช่นนี้

บรรพจารย์วานรนิ่งเงียบครู่หนึ่งก่อนหมุนตัวออกไป

อีกาดำมองส่งเงาหลังของบรรพจารย์วานรจนลับสายตา แววตาซับซ้อน

…

โลกหงหลิง

เฉินหลินคงมาถึงหน้ากระท่อมฟางที่ปู่ของเขาเฉินซีอาศัยอยู่เพียงลำพัง ทิ้งตัวนั่งบนก้อนหินด้านข้าง กล่าวว่า “ท่านปู่ ครั้งนี้ข้าติดหนี้ชีวิตสหายน้อยหลินเสียแล้ว”

เสียงเจือแววเย้ยหยันตัวเอง

ย้อนคิดถึงปีนั้นในแหล่งสถานศุภโชค มรรควิถีของเขาเหนือชั้นกว่าหลินสวิน แต่วันนี้หากไม่ใช่เพราะหลินสวิน เขาก็เกือบถูกบรรพจารย์วานรสังหารแล้ว!

นี่เท่ากับหลินสวินช่วยชีวิตเขาไว้

เมื่อรู้ว่าหลินสวินใช้นัยเร้นลับนิพพานคืนชีพศิษย์พี่ใหญ่ของตน โพธิก็ยิ้มน้อยๆ กล่าวชื่นชม “ตอนนั้นข้าก็สังเกตเห็นร่องรอยบางอย่างแล้ว คาดว่าศิษย์พี่ใหญ่ของเจ้าจะ ‘เปลี่ยนชะตามาเกิด’ เป็นแน่ ตอนนี้ฟังเจ้าเล่าอีก ก็ยังรู้สึกว่านัยเร้นลับนิพพานนี่ช่างอัศจรรย์สุดบรรยายจริงๆ”

จักจั่นทองกลับเอ่ยถาม “สหายน้อย เจ้าครอบครองนัยเร้นลับนิพพานถึงขั้นไหนแล้ว”

“หลอมชำระถึงขั้นแรกกำเนิดแล้ว” หลินสวินใคร่ครวญน้อยๆ แล้วเอ่ยว่า “แต่หากจะศึกษาลงรายละเอียดจริงๆ แก่นอัศจรรย์ของนัยเร้นลับนิพพานอยู่นอกเหนือขอบเขตของมรรคานิรันดร์ไปอีก”

ถึงอย่างไรแม้แต่นัยเร้นลับมอบวิญญาณก็ยังถูกผสานกับนัยเร้นลับนิพพานได้ นี่ทำให้มรรคาของหลินสวินเกิดการเปลี่ยนแปลงเล็กละเอียดในขั้นไร้ขอบเขตสัมบูรณ์ ก้าวเข้าสู่มรรคาที่สูงกว่า

“ให้ข้ายลสักหน่อยได้หรือไม่”

จักจั่นทองเหมือนจะใคร่รู่เป็นอย่างมาก

หลินสวินเอ่ย “ทำไมจะไม่ได้เล่า”

กล่าวพลางปลายนิ้วเขาดีดเบาๆ คราหนึ่ง กลิ่นอายคลุมเครือของนิพพานปรากฏ ลึกล้ำสุดแสน อัศจรรย์เหนือบรรยาย

จักจั่นทองสัมผัสโดยละเอียดครู่หนึ่งแล้วนิ่งเงียบไปอย่างอดไม่ได้

“สหายยุทธ์สัมผัสได้ถึงอะไรหรือ”

โพธิถามยิ้มๆ

จักจั่นทองกล่าวเสียงขรึม “พลังระดับนี้อยู่เหนือขอบเขตมรรคานิรันดร์จริงๆ เกี่ยวโยงถึงคำว่า ‘เปลี่ยนแปลง’ ที่ทำให้คนไม่สามารถอนุมาน เป็นกับตาย ร่วงโรยกับรุ่งโรจน์ ทำลายล้างและเกิดใหม่ ต้นกำเนิดและจุดจบ… คล้ายมีแก่นอัศจรรย์นับไม่ถ้วนประทับอยู่ในนั้น แต่เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วนกลับรู้สึกเหมือนแรกกำเนิด ไร้นิยาม ว่างเปล่าไร้สรรพสิ่ง ทำให้คนรู้สึกแปลกจริงๆ”

“สภาพราวแรกกำเนิด ว่างเปล่าไร้สรรพสิ่ง”

โพธิแปลกใจ “คิดไม่ถึงว่าสหายยุทธ์จะสามารถอนุมานความเร้นลับมากมายขนาดนี้ได้จากกลิ่นอายนิพพานสายเดียว หรือตอนนี้เจ้าก็สัมผัสธรณีประตูของมรรคแห่งชีวิตแล้วเหมือนกัน”

จักจั่นทองอึ้งไป พูดเยาะตัวเองยิ้มๆ “หากเป็นเช่นนั้นก็ดีสิ”

หลินสวินมองจักจั่นทองเช่นกัน กล่าวว่า “ผู้อาวุโสมีความสามารถในการมองทะลุเช่นนี้ ยังต้องกังวลว่าวันหน้าจะไม่สามารถก้าวออกไปจากขั้นไร้ขอบเขตสัมบูรณ์อีกหรือ ไม่แน่ว่าขอเพียงจุดเปลี่ยนเดียวผู้อาวุโสก็จะทะลวงกระดาษหน้าต่างชั้นนี้ไปได้”

จักจั่นทองอดส่งเสียงหัวเราะชอบใจออกมาไม่ได้ กล่าวว่า “พวกเจ้าสองศิษย์อาจารย์นี่จะยอจนข้าเหลิงตายใช่หรือไม่ ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว สหายน้อยหลินเพิ่งมาถึงแดนเทพมากเร้น ดูท่าในใจยังมีข้อสงสัยไม่น้อย และข้าก็ค่อนข้างมีข้อสงสัยต่อมรรควิถีของสหายน้อยหลิน อาศัยโอกาสนี้จะได้พูดคุยกันดีๆ สักหน่อย”

จากนั้นทั้งสามคนดื่มชาไปพลางพูดคุยเรื่องของแดนเทพมากเร้นไปด้วย ทำให้หลินสวินได้เข้าใจฟ้าดินนี้เพิ่มมากขึ้น

และก็ทำให้หลินสวินเข้าใจในที่สุดว่าเป็นอย่างที่เขาคาดเดาไว้ก่อนหน้านี้ดังคาด ไม่ว่าจะเป็นพวกเจ้าแห่งคีรีดวงกมล จักจั่นทอง เฉินซี เฉินหลินคง หรือฝ่ายศัตรูอย่างไท่ชู ต่างก็กำลังเฝ้ารอให้ตัวแปรอย่างเขามาถึง

สาเหตุก็เพราะทุกคนต่างแน่ใจว่าตนซึ่งครอบครองนัยเร้นลับนิพพาน เป็นไปได้สูงว่าอาจมีโอกาสค้นพบ ‘เส้นทางชีวิต’ ที่เชื่อมสู่เขตผนึกอัศจรรย์!

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในสายตาของทุกคน นัยเร้นลับนิพพานก็เหมือนกุญแจดอกหนึ่ง สามารถไขประตูใหญ่ที่ปิดตายไม่รู้กี่กาลเวลาของเขตผนึกอัศจรรย์บานนี้ได้!

…………….