Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3222

ตอนที่ 3222 ล้วนถกมากเร้น กุญแจแห่งนิพพาน

ไท่ชูครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วกล่าว “นี่ไม่ใช่กฎกรรมหรอก ว่ากันถึงที่สุดทั้งหมดนี้ล้วนเกี่ยวข้องกับนัยเร้นลับนิพพานที่หลินสวินครอบครอง”

นัยเร้นลับนิพพาน!

อีกาดำลอบพยักหน้าอย่างอดไม่ได้ พวกเขามองหลินสวินเป็นตัวแปรไม่ใช่เพราะพลังอันเร้นลับระดับนั้นหรอกหรือ

ไท่ชูกล่าวทอดถอนใจ “ไม่อาจไม่พูดว่าหลินสวินมีอาจารย์ดี ก็ไม่รู้ว่าเขาอนุมานความเร้นลับของ ‘แดนปรินิพพาน’ ได้อย่างไร ในแง่นี้ข้ายังไม่อาจไม่เลื่อมใสโพธิ”

“แต่จนตอนนี้เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าลัทธิ”

อีกาดำพูด

ไท่ชูกล่าว “ผิดแล้ว หากศิษย์ของเขามีโอกาสเอาชนะข้า มีหรือจะไม่แสดงชัดว่าคนเป็นอาจารย์อย่างเขาจะร้ายกาจยิ่งกว่า”

เขาถอนหายใจ “ยิ่งกว่านั้นเขาไม่ได้ไปครอบครองพลังแห่งนิพพานเอง หากแต่ฝากศุภโชคระดับนี้ไว้ให้หลินสวินศิษย์ของเขา ความห้าวหาญเช่นนี้น่าทึ่งจริงๆ”

“หลินสวินไม่มีโอกาสเอาชนะเจ้าลัทธิเด็ดขาด เรื่องเช่นนี้ก็ไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน”

อีกาดำไม่ยอมเป็นอย่างมาก

ไท่ชูหัวเราะ “ก่อนหน้านี้ตอนให้บรรพจารย์วานรลงมือข้าก็บอกไปแล้ว บนโลกนี้ไม่มีสิ่งที่แน่นอน มีเพียงการมองทะลุจุดนี้เท่านั้นจึงจะไม่ถูกความเบาปัญญาและเย่อหยิ่งบดบังจิตใจ”

“คำพูดนี้ของเจ้าลัทธิประเสริฐนัก”

ไกลออกไปบรรพจารย์วานรย้อนกลับมาแล้ว

“สหายยุทธ์ มรรควิถีของเจ้าเปิดเผยแล้ว ถึงตอนนี้ก็ไม่ต้องปิดบังอีกแล้ว”

ใต้ดินลึก จู่ๆ เสียงของไท่ชูก็เปลี่ยนเป็นละเอียดอ่อน

สหายยุทธ์!

อีกาดำหัวใจสะท้าน มองบรรพจารย์วานรด้วยความตกใจ

กลับเห็นบรรพจารย์วานรสีหน้าราบเรียบ นิ่งเฉยไม่หวั่นไหว ยังคงเป็นอย่างที่ผ่านมา กล่าวว่า “เจ้าลัทธิ ข้าไม่ใช่ข้าในอดีตอีกแล้ว จะปิดบังหรือไม่ไม่สำคัญสำหรับข้าแล้ว”

อีกาดำอดกล่าวไม่ได้ “บรรพจารย์วานร เจ้าในอดีตเป็นใครกันแน่”

ในใจนางไม่อาจเยือกเย็นได้จริงๆ จะว่าไปบรรพจารย์วานรติดตามข้างกายไท่ชูมาก่อนนางเสียอีก แต่ประกาศตนด้วยสถานะบ่าวเก่าแก่มาโดยตลอด กาลเวลาไร้สิ้นสุดผ่านไป เขาเอาแต่ปฏิบัติงานตามคำสั่งไท่ชูมาตลอด ไม่เคยเปิดเผยจุดพิเศษใดๆ

ฉะนั้นจนตอนนี้ไม่ว่านางหรือคนอื่นๆ ในเก้าภาคีไท่ชู แม้จะเคารพยำเกรงบรรพจารย์วานร ทว่าในใจกลับปฏิบัติต่อเขาในฐานะบ่าวเก่าแก่ข้างกายไท่ชูมาตลอด

แต่ตอนนี้อีกาดำกลับพบว่าสถานะของบรรพจารย์วานร… ถึงกับไม่ธรรมดา!!

นี่ก็เก็บงำลึกเกินไปแล้ว!

ในใจอีกาดำอดผวาไม่ได้ บรรพจารย์วานรเป็นคนที่นางไว้ใจมากที่สุดนอกเหนือจากเจ้าลัทธิ แต่ใครจะกล้าเชื่อ บรรพจารย์วานรถึงกับเก็บงำใบหน้าอื่นเอาไว้อีก ซ้ำยังซุกซ่อนมาในกาลเวลาไร้สิ้นสุด!

หากมใช่เพราะวันนี้บรรพจารย์วานรเปิดเผยมรรควิถีที่เหนือกว่าขั้นไร้ขอบเขตสัมบูรณ์ที่หน้าแท่นมรรคมากเร้น เกรงว่าเขาก็ยังจะปกปิดต่อไป!

“คุณหนู ข้าคนเดิมตายไปแล้ว” บรรพจารย์วานรกล่าว

ในใจอีกาดำผุดความเดือดดาลอย่างบอกไม่ถูกขึ้นมา เหมือนหลังถูกหลอกมาเป็นเนิ่นนานก็ยังไม่สามารถหาเหตุผลที่พอจะทำให้ตนยอมรับได้อีก

“อีกาน้อย อีกไม่นานเดี๋ยวเจ้าก็จะรู้ อย่าได้โทษบรรพจารย์วานรเลย ข้าให้เขาทำเช่นนี้เอง” เสียงของไท่ชูดังขึ้น

ทันใดนั้นความเดือดดาลในใจอีกาดำล้วนกลายเป็นความขมขื่นและจนปัญญา นิ่งเงียบไม่เอ่ยวาจา

“เจ้าลัทธิ ท่านว่าเฉินซีนั่นจะล่วงรู้ตัวตนของข้าแล้วหรือไม่”

จู่ๆ บรรพจารย์วานรก็เอ่ยถาม

ไท่ชูกล่าว “ในสายตาเขาเจ้าเวียนว่ายอยู่ในวัฏจักรตลอดกาล ไม่อาจปรากฏตัวได้อีก เขาอาจเดาไม่ออกว่าเป็นเจ้า แต่อย่างไรเจ้าก็เปิดเผยความแข็งแกร่งส่วนหนึ่งแล้ว นี่ย่อมต้องชักนำความระแวดระวังมาให้เขา”

“นี่ก็ไม่เป็นไร”

บรรพจารย์วานรสีหน้าเรียบเฉย

“รอก่อนเถอะ การประชันหมากเริ่มต้นแล้ว ข้ากลับอยากเห็นนักว่าหลินสวินที่ก้าวออกจากขั้นไร้ขอบเขตแล้ว จะสร้างความอัศจรรย์ในเขตผนึกอัศจรรย์ให้ข้าได้สักเท่าไร”

ลึกลงไปใต้ดินเสียงของไท่ชูเลือนหายไปเช่นนี้

บรรพจารย์วานรนิ่งเงียบครู่หนึ่งก่อนหมุนตัวออกไป

อีกาดำมองส่งเงาหลังของบรรพจารย์วานรจนลับสายตา แววตาซับซ้อน

…

โลกหงหลิง

เฉินหลินคงมาถึงหน้ากระท่อมฟางที่ปู่ของเขาเฉินซีอาศัยอยู่เพียงลำพัง ทิ้งตัวนั่งบนก้อนหินด้านข้าง กล่าวว่า “ท่านปู่ ครั้งนี้ข้าติดหนี้ชีวิตสหายน้อยหลินเสียแล้ว”

เสียงเจือแววเย้ยหยันตัวเอง

ย้อนคิดถึงปีนั้นในแหล่งสถานศุภโชค มรรควิถีของเขาเหนือชั้นกว่าหลินสวิน แต่วันนี้หากไม่ใช่เพราะหลินสวิน เขาก็เกือบถูกบรรพจารย์วานรสังหารแล้ว!

นี่เท่ากับหลินสวินช่วยชีวิตเขาไว้