Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 355

ร่างของหลินเสวี่ยเฟิงกระโจนขึ้นด้วยความโกรธเคือง ยกแขนกางฝ่ามือ กลางฝ่ามือนั้นมีละอองฝนหนาแน่น ราวภาพฝันในจินตนาการ

ชั่วขณะนั้นเองเกิดเสียงปะทะราวสายฟ้าฟาดดังกระหึ่มขึ้นในลานฝึกยุทธ์ พื้นลานแข็งแกร่งที่ปูลาดด้วยหินเหล็กกล้าสั่นสะเทือนแยกออกจากกัน

หลินสวินถูกกระแทกออกไปอีกครั้งอย่างไม่ต้องสงสัย

“จากนี้ข้าจะบอกให้เจ้ารู้ว่าพลังอำนาจที่แท้จริงของระดับมหาสมุทรวิญญาณเป็นอย่างไร”

ท่ามกลางถ้อยคำเรียบเฉยชัดถ้อยชัดคำ ร่างของหลินเสวี่ยเฟิงก็ทะยานขึ้นกลางอากาศ รอบตัวโอบล้อมไปด้วยแสงแรงกล้า พลางมองหลินสวินจากที่สูง

“ท่านพี่เสวี่ยเฟิงไม่ยั้งมือแล้ว!”

“ควรทำอย่างนี้เสียตั้งแต่แรก”

ฝูงชนรอบข้างตื่นเต้น อยากเห็นหลินเสวี่ยเฟิงกำราบหลินสวินเต็มที

‘บีบให้เสวี่ยเฟิงแสดงฝีมือที่แท้จริงออกมาได้ เจ้าเด็กนี่ก็ถือว่ามีความสามารถเก่งกล้าแล้ว แต่ว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไปนับแต่นี้ล่ะ’ หลินไหวหย่วนที่อยู่ไกลออกไปพึมพำอยู่ในใจ

‘เคลื่อนไหวกลางเวหา แผ่พลังกลางอากาศ การจู่โจมนี้เมื่อสำแดงออกมาก็ไม่ต้องสู้ต่อแล้ว นายน้อยตกอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบแล้ว’

หลินจงพลันบีบคั้นหัวใจ สีหน้ากังวลปรากฏบนใบหน้า

ความโดดเด่นที่สุดของระดับมหาสมุทรวิญญาณ คือสามารถเคลื่อนที่ในเวหา แผ่พลังกลางอากาศ หลินสวินในตอนนี้ยังไม่สามารถไปถึงขั้นนั้นได้

ด้านพลังที่มีแต่เดิมนั้น ถูกหลินเสวี่ยเฟิงกดลงให้ด้อยกว่าไปแล้ว!

ครืน

กลางอากาศนั้น หลินเสวี่ยเฟิงเหลือบมองด้วยสายตาดูถูกอย่างชัดเจน ราวกับเทพเจ้ามองลงมาสู่เบื้องล่าง มือทั้งสองของเขาไขว้เข้าหากัน เมื่อกระแทกออกไป แสงวิญญาณละอองฝนก็ไหลรินลงมา ทาบทับห้วงอากาศที่นี่

ปังๆๆๆ

เสียงระเบิดต่อเนื่องดังขึ้น

แสงวิญญาณละอองฝนที่ลอยละล่องนั้นดูอ่อนโยน ทว่าทันทีที่เทลงมาก็ยังให้ห้วงอากาศแตกสลาย เกิดเป็นเสียงอื้ออึงสั่นสะเทือนจนหูแทบดับ

น่ากลัวนัก เห็นได้ชัดว่าเป็นวิชาลับที่มีเอกลักษณ์วิชาหนึ่ง!

ทว่าดวงตาดำขลับของหลินสวินกลับนิ่งสงบ เคลื่อนไหวฉับพลันด้วยความเร็วทั้งหมด ราวสายฟ้าที่ฟาดฉับ ดุจปีศาจที่กระโดดไปมาไม่อยู่นิ่ง

ซ่าๆๆๆ

ในชั่วเวลาหนึ่ง ลานฝึกยุทธ์มีแต่รอยเงาที่หลินสวินทิ้งไว้ยามเคลื่อนไหว เห็นได้ว่าความเร็วของเขานั้นทำให้ผู้คนตกตะลึงได้มากแค่ไหน

และอาศัยแค่ความเร็วในการหลบหลีกนี้ ก็สามารถทำให้หลินสวินปลอดภัยจากการโจมตีของหลินเสวี่ยเฟิงได้แล้ว

“เวรเอ๊ย! เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร”

“แผ่พลังกลางอากาศเชียวนะ การโจมตีนี้ของท่านพี่เสวี่ยเฟิงปกคลุมไปทั่วทั้งสี่ด้านแปดทิศ ถ้าลองเป็นผู้ฝึกปราณขั้นผสานฟ้าคนอื่นคงหลบพ้นได้ยาก แต่หลินสวินผู้นี้…”

“เขาทำได้อย่างไรกันนะ”

“พลังของระดับมหาสมุทรวิญญาณน่าสะพรึงกลัวขนาดสร้างตาข่ายฟ้าที่ไม่สามารถหลุดพ้นไปได้ เจ้าเด็กนี่หลบพ้นได้อย่างไร”

เสียงเซ็งแซ่ไปทั้งลาน ทุกคนล้วนมีสีหน้าประหลาดใจ ไม่คิดเลยว่าหลินสวินที่ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบจะสามารถหลบหนีการโจมตีของหลินเสวี่ยเฟิงได้

“หึ!” กลางอากาศนั้น หลินเสวี่ยเฟิงส่งเสียงหยัน ใช้วิชาไม้ตายทั้งหมดที่ตนมี พลันปรากฏละอองฝนสวยงามราวนิมิตระลอกแล้วระลอกเล่าโปรยปรายลงมา

ทุกครั้งที่โจมตี เพียงพอที่จะฆ่าผู้ฝึกปราณระดับมหาสมุทรวิญญาณทุกคนอย่างง่ายดาย และสามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งในระดับมหาสมุทรวิญญาณล้วนหวาดกลัว

อำนาจที่ปลดปล่อยออกมานั้นยังให้ท้องฟ้าเหนือลานฝึกยุทธ์ตกอยู่ในสภาวะยุ่งเหยิง มีเสียงหวีดหวิวกลางอากาศ กระแสลมพัดปั่นป่วน กลายเป็นเสียงระเบิดเสียดหู

ฝูงชนจ้องมองด้วยใจระทึก ตื่นเต้นไม่หยุด

นี่คือพลังอำนาจของปราณระดับมหาสมุทรวิญญาณ หยัดยืนอย่างโอหังกลางห้วงเวหา แผ่พลังกลางอากาศสังหารศัตรู ชั่วขณะที่โบกมือ ก็สามารถปลดปล่อยพลังที่สามารถพลิกภูเขาล้มสมุทรได้!

ภายใต้การโจมตีโหดเหี้ยมรุนแรงน่าสะพรึงขั้นนี้ หลินสวินตกที่นั่งลำบากอย่างชัดเจน ราวกับเรือน้อยโดดเดี่ยวกลางมหาสมุทรเวิ้งว้างที่จะล่มเมื่อไรก็ได้

สภาพการณ์ที่โอบล้อมไปด้วยอันตรายเช่นนั้นทำให้หลินจงใจสะท้านด้วยความกลัว วิตกกังวลถึงที่สุด ผู้คนจำนวนมากในลานอดส่งเสียงโห่ร้องยินดีไม่ได้ ด้วยคิดว่าถูกกดดันถึงขั้นนี้ หลินสวินยากนักจะหนีพ้นเภทภัยไปได้!

แต่เมื่อเวลาผ่านไป หลินสวินที่ทุกคนเห็นว่าควรถูกกำราบเสียตั้งนานแล้ว กลับหลบท่าพิฆาตได้รอบแล้วรอบเล่า พาตัวเองพ้นจากอันตรายออกมาได้

ร่างกายของเขาแม้สะบักสะบอมหาใดเปรียบ ทั้งในระหว่างที่หลบหนีก็ได้รับบาดเจ็บอย่างมาก หลายจุดถึงกับมีเลือดไหลออกมา

แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ หลินสวินก็ยังไม่ล้มลงเลยจนถึงตอนนี้

“ข้าจะรอดูว่าเจ้าจะทนได้ถึงเมื่อไร”

หลินเสวี่ยเฟิงสีหน้าถมึงทึงขึ้น มือทั้งสองของเขาเคลื่อนไหวต่อเนื่อง ถักทอลำแสงละอองฝนเต็มท้องฟ้า ราวกับคลื่นน้ำตกม้วนเกลียว

ทั้งลานฝึกยุทธ์สั่นสะเทือน เกิดเสียงอื้ออึง เห็นได้ว่าการโจมตีของหลินเสวี่ยเฟิงน่าสะพรึงเพียงใด

แต่หากเพ่งพิศหลินเสวี่ยเฟิงโดยถ้วนถี่จะพบว่า ใบหน้าเขาแดงขึ้นแล้ว บนร่างเอ่อล้นไปด้วยลำแสงแรงกล้า แสดงให้เห็นว่าใช้พลังทั้งหมดจนสิ้น

ในการโจมตีระดับนี้ สถานการณ์ของหลินสวินยิ่งเข้าใกล้วิกฤติ เวลานี้เขาเลือดไหลไปทั้งร่าง ตามตัวมีรอยแผลเล็กๆ นับไม่ถ้วน

เพียงดวงตาสีดำล้ำลึกคู่นั้นยังคงสงบนิ่งน่ากลัวดังเดิม

เงาร่างของเขาดูเหมือนหลบหนีหัวซุกหัวซุน แต่กลับไม่ถูกกำราบจนราบ

“แปลก เจ้าเด็กนี่เหตุใดยังไม่แพ้อีก”

“เสวี่ยเฟิงเป็นถึงผู้ฝึกปราณระดับมหาสมุทรวิญญาณ ทั้งยังผ่านการทดสอบระดับอาณาจักรมาได้อย่างราบรื่น แต่เจ้าหลินสวินนั่นเป็นเพียงผู้ฝึกปราณขั้นผสานฟ้าเต็มขั้นชัดๆ เหตุใดถึงยืนหยัดมาได้ถึงตอนนี้”

“ไม่เข้าใจเลย การต่อสู้นี้แปลกเกินไปแล้ว”

ฝูงชนโดยรอบประหลาดใจไม่หยุดหย่อน ไม่รู้ว่าหลินสวินสู้มาถึงจุดนี้ได้อย่างไร

กระทั่งหลินไหวหย่วนที่อยู่ไกลออกไปยังตกใจระคนสงสัย ในสายตาเขา เพียงดูออกว่าหลินสวินคล้ายมีลางสังหรณ์ล่วงหน้า ทำให้ทุกครั้งที่ตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายถึงขีดสุด สามารถหลบท่าสังหารรอบแล้วรอบเล่าได้พ้น

นี่ทำให้คนทำใจเชื่อได้ยาก

‘นายน้อยเข้าใจพลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ของฟ้าดินได้ดีเยี่ยมถึงขั้นนี้แล้ว! ถึงกับก้าวข้ามหลินเสวี่ยเฟิงที่อยู่ในระดับมหาสมุทรวิญญาณไปได้!’

หลินจงเหมือนดูบางอย่างออก จิตใจสะท้านไหว

แน่นอนว่าหลินสวินยังไม่มีพลังพอโจมตีกลับ แต่ระหว่างที่เขาหลบการโจมตีนั้น กลับไล่ตามพลังฟ้าดินที่หลินเสวี่ยเฟิงก่อขึ้นตอนต่อสู้ได้!