Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 562

Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ – ตอนที่ 562 พญาเผิงปีกทองและเอกพญางู
ตอนที่ 562 พญาเผิงปีกทองและเอกพญางู
โดย
ProjectZyphon
ปึง! ปึง! ปึง!

ลูกธนูไร้รูปพุ่งออกไป ประดุจแสงแหวกอากาศ แต่กลับไม่มีสีสันและระลอกคลื่น เงียบเชียบไร้ซุ่มเสียง น่ากลัวและลึกลับ

ห่างออกไปมีผู้แข็งแกร่งเผ่าวาฬมังกรถูกยิงสังหารต่อเนื่อง บางคนถึงขั้นไม่ทันเข้าใจด้วยซ้ำ ร่างกายก็ถูกทะลวงถึงแก่ความตาย

ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะธนูวิญญาณนั้นเร้นลับเกินไป เงียบเชียบไร้ซุ่มเสียง ยากเสาะหา เสมือนมือสังหารไร้รูปที่อยู่ดีๆ ก็ปรากฏขึ้นมาอย่างแท้จริง ไม่ทันตั้งตัวก็ถูกช่วงชิงชีวิตไป

ขณะที่ถือคันธนูนี้ วิสัยทัศน์หลินสวินพลันเปลี่ยนเป็นชัดเจนหาใดเปรียบ ราวกับสามารถเห็นความลับแห่งเก้าสวรรค์สิบทิศได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ขณะเดียวกันความนึกคิดก็จมสู่สภาพสงบเยือกเย็น ประหนึ่งไร้ซึ่งความรู้สึก

นี่คือธนูวิญญาณไร้แก่นสาร

ตอนนั้นที่หลินสวินอยู่ในเมืองหมอกอำพราง ได้ชิงมาจากมือสังหารคนหนึ่งฉายา ‘สายลมเดียวดาย’

ธนูนี้เดิมทีถูกผนึกในนัยน์ตาสีเทาดวงหนึ่ง ภายหลังถึงถูกหลินสวินค้นพบอย่างไม่ตั้งใจ และควบคุมไว้ในมือ

พลังของมันน่ากลัวลึกลับถึงขีดสุด สามารถส่งผลต่อจิตใจ ครอบครองเจตจำนงผู้ฝึกปราณ หากไม่สะกดด้วยเคล็ดเวทบริกรรม แม้แต่หลินสวินยังไม่อาจต้านทานพลังเช่นนี้ได้

หากสัมผัสรับรู้โดยละเอียดก็จะทำให้ตกอยู่ในแดนฝันแห่งหนึ่ง เสมือนมายังที่ราบสีเทารกร้างว่างเปล่าไร้ขอบเขตผืนหนึ่ง ธนูคันหนึ่งลอยเคว้งอยู่ใต้แผ่นฟ้า ปลดปล่อยกลิ่นอายยะเยือกเย็นสั่นสะเทือนสรรพสิ่ง

หลินสวินยังจดจำได้ชัดเจน ตอนนั้นเขาเคยเห็นปรากฏการณ์ประหลาดฉากหนึ่งกับตาตนเอง นภากาศในนั้นพังทลาย อยู่ๆ ก็ปรากฏตะพาบมังกรดึกดำบรรพ์ตัวมหึมาราวภูผาสูงชัน ทันทีที่ปรากฏตัวก็แผดเสียงคำรามบดขยี้ใต้หล้า พลานุภาพร้ายกาจน่าหวาดกลัว

แต่เมื่อธนูยักษ์ซึ่งลอยคว้างบนท้องฟ้าคันนั้นปรากฏ แค่พริบตาเดียวลูกธนูวิญญาณไร้รูปดอกหนึ่งก็ยิงสังหารตะพาบมังกรดึกดำบรรพ์ตัวนี้ โลหิตสีแดงสดย้อมฟ้าดินเป็นสีชาด!

เหตุการณ์อันเงียบสงัด แปลกประหลาดและเด็ดขาดเช่นนั้น ไม่มีเสียงกัมปนาทสะท้านฟ้าสะเทือนดิน แต่กลับมีพลังน่าประหวั่นชวนระทึกขวัญ!

และเวลานั้นเอง หลินสวินจึงรู้ว่าคันธนูนี้นาม ‘ไร้แก่นสาร’ เป็นชื่อที่ลี้ลับซ่อนเร้นเช่นเดียวกัน

ยามนี้หลินสวินมือกระชับคันธนูล่าสังหารผู้แข็งแกร่งเผ่าวาฬมังกรพวกนั้น เรียกได้ว่าหนึ่งโจมตีหนึ่งสิ้นชีพ แม่นยำไม่พลาดเป้า เพียงแค่ยิงออกไปธรรมดาๆ ก็สังหารชีวิตหนึ่งได้อย่างแน่นอน

เงียบเชียบไร้ซุ่มเสียง นิ่งสงัดแต่น่าพรั่นพรึง

เพียงแต่คันธนูนี้ผลาญพลังมากเกินไป หากไม่ใช่เช่นนั้น ก่อนหน้านี้หลินสวินคงไม่ซ่อนธนูนี้มาตลอด ไม่นำมาใช้โดยง่าย

แต่ว่าตอนนี้กลับแตกต่าง หลินสวินเพิ่งกลืนกินโสมราชันโคมสมบัติไปผลหนึ่ง พละกำลังภายในร่างพลุ่งพล่านหาใดเปรียบ ต่อเนื่องไม่ขาดสาย อยู่ในสภาพยอดเยี่ยมถึงขีดสุดสม่ำเสมอ

นี่ทำให้หลินสวินสมใจอยากนัก แน่นอนว่านี่เป็นแค่ความคิดอย่างหนึ่ง ด้วยเวลานี้เขาอยู่ในสภาพ ‘สงบนิ่งสิ้นเชิง’ ไม่มีความรู้สึกผันผวนแต่แรก

ไม่นาน ภายใต้การล่าสังหารอันแข็งกร้าวของหลินสวิน ผู้แข็งแกร่งเผ่าวาฬมังกรนั่นเหลือแค่สี่ห้าคน แต่ละคนต่างสิ้นหวังหมดหนทาง ในใจถูกความหวาดกลัวต่อความตายเข้าปกคลุม

มีหรือพวกเขาจะคาดคิดว่าเด็กหนุ่มเผ่ามนุษย์คนหนึ่งที่ใกล้จะถูกพวกเขาล่าสังหารจนตาย แค่พริบตาเดียวกลับสำแดงการตอบโต้อย่างแข็งกร้าว

ตูม!

ไกลออกไปมีผู้แข็งแกร่งเผ่าวาฬมังกรคนหนึ่งถูกยิงสังหารอีก ลำคอปรากฏรูโหว่ชุ่มเลือดรูหนึ่ง ทั้งร่างถูกพาลอยออกไปอย่างหนักหน่วง นัยน์ตาเลื่อนลอยสิ้นลมทันใด

หืม?

เพียงแต่เมื่อหลินสวินเตรียมสังหารล้างบางศัตรูที่เหลือต่อ จู่ๆ นัยน์ตากลับหรี่ลง สะดุ้งตื่นจากสภาพ ‘สงบนิ่งสิ้นเชิง’ ทันที

เขาสังเกตเห็นอันตรายสุดขีดอย่างหนึ่ง กลิ่นอายอันตรายนั่นราวใบมีดคมกริบเสียดกระดูก ทำให้เขาไม่อาจรักษาความนิ่งสงบ ขนลุกไปทั้งตัว ขนพองสยองเกล้า

นี่มันผิดปกติเกินไปแล้ว!

หลินสวินแทบจะหันหลังหนีตามจิตใต้สำนึกโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขารวดเร็วถึงที่สุด ถึงขั้นใช้พลังสุดขีดความสามารถ!

ต่อให้เป็นเช่นนั้น กลิ่นอายอันตรายที่ไล่หลังมายังคงห้อมล้อมไม่ขาดสาย ประหนึ่งมีดวงตาเยียบเย็นคู่หนึ่งกำลังจ้องมองเขาอยู่ในสถานที่ที่มองไม่เห็น

หนี!

หลินสวินกัดฟันกรอด ใช้ก้าวย่างชือน้ำแข็งหลีกหนีไป รวดเร็วปานสายฟ้าแลบ

“หืม? เจ้าหมอนั่น… จู่ๆ ก็ไปแล้ว?”

ห่างออกไป ผู้แข็งแกร่งเผ่าวาฬมังกรที่เหลือต่างชะงักงัน สังเกตเห็นว่าเด็กหนุ่มปีศาจที่ฆ่าคนตาไม่กะพริบนั่น เวลานี้กลับจากไปทั้งอย่างนั้น

ความรู้สึกของการรอดพ้นเคราะห์ร้ายมาได้ ทำให้พวกเขานอกจากจะรู้สึกผ่อนคลายแล้ว ยังอดงุนงงไม่ได้ เจ้าหมอนั่น… จู่ๆ ก็ไปอย่างนี้น่ะนะ เหมือนไม่ใช่ความจริงเกินไปแล้ว

ทันใดนั้นพวกเขารู้สึกว่าเบื้องหน้าพลันมืดลง เงามืดหนึ่งบดบังแผ่นฟ้า

เมื่อเงยหน้ามองขึ้นไปก็ต้องตะลึงงันอยู่ตรงนั้น นัยน์ตาขยายออก

งูตัวหนึ่ง!

เพียงแต่งูตัวนี้กลับน่ากลัวอย่างที่สุด หัวดุจภูผา นัยน์ตาสีเลือดประหนึ่งทะเลสาบ ร่างคดเคี้ยวไปมาดั่งทิวเขาขึ้นลงสูงตระหง่านโดดเด่น

นี่มันงูอะไรกัน

ผู้แข็งแกร่งเผ่าวาฬมังกรแข็งทื่อไปทั้งตัว ในใจเต้นระส่ำบ้าคลั่งรุนแรง ขวัญหนีดีฝ่อ แค่เพียงกลิ่นอายบนตัวสัตว์ปีศาจนี้ ก็ทำให้ทั่วร่างพวกเขาอ่อนระทวยปานจะพังทลาย

สายลมคลั่งเหม็นสาบหะหนึ่งม้วนตัว เสมือนลมมรสุมโหมทำลายฟ้าดิน ม้วนกลืนผู้แข็งแกร่งเผ่าวาฬมังกรเหล่านั้นไปสิ้น

ที่แท้พายุคลั่งนี้เป็นเพียงแค่พญางูนั้นหายใจบางเบา ก็ก่อให้เกิดเหตุเภทภัยน่าสะพรึงเช่นนี้!

ผู้แข็งแกร่งเผ่าวาฬมังกรพวกนั้นหายไปแล้ว ทั้งหมดล้วนถูกกลืนสู่ปากพญางู ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะรอดชีวิตอีกเป็นแน่

ในจุดที่ไกลห่างออกไปถึงขีดสุด หลินสวินเผลอหันกลับไปมอง ก็เห็นพญางูตัวนั้นอยู่กลางฟ้าดิน ทั้งตัวปกคลุมด้วยเกล็ดครามเขียว แสงศักดิ์สิทธิ์เย็นเยียบพวยพุ่งทั่วร่าง หัวดุจภูผา ตาสีเลือดดุจทะเลสาบ ผงกหัวขึ้นระหว่างฟ้าดิน ถึงกับมิอาจเห็นร่างกายของมันอย่างชัดเจนว่าใหญ่โตเพียงใด!

เฮือก!

หลินสวินสูดหายใจหนาวเยือก อดสั่นสะท้านไม่ได้ รับรู้ได้ว่ากลิ่นอายอันตรายเมื่อครู่นี้ ก็คือสิ่งที่พญางูตัวนี้นำมาสู่ตน

เขาถึงขั้นกล้ายืนยันว่า หากเมื่อครู่ตนลังเลเพียงนิด เกรงว่าครานี้คงไม่อาจหนีเอาชีวิตรอดได้อีก!

กี้~

ขณะที่หลินสวินตื่นตะลึงตกใจอยู่นั้น เสียงก้องกังวานสะท้อนเก้าชั้นฟ้าสิบทิศทาง สั่นสะเทือนจนทะเลทรายผืนนี้ก่อเกิดพายุ ธุลีทรายคลั่งเริงระบำ ห้วงอากาศปั่นป่วนอลหม่าน

นั่นมัน…