หลายพันปีมานี้ไม่ว่าจะเป็นจักรวรรดิหรือเผ่าพ่อมดเถื่อน มีผู้แข็งแกร่งไม่รู้เท่าไหร่เคยเข้าไปสืบเสาะ แต่กลับไม่มีใครล่วงรู้ถึงภาพรวมของป่าต้นหม่อนอย่างทะลุปรุโปร่งเลยสักคน
ป่าใหญ่เกินไป ลึกล้ำยากหยั่งถึง กระทั่งทำให้ทุกคนสงสัยว่าส่วนลึกที่สุดของป่าอาจจะข้ามผ่านไปอีกโลกหนึ่งได้!
ตอนนี้เพราะปรากฏการณ์ประหลาดภายในป่าต้นหม่อนเกิดขึ้นบ่อยครั้ง ถือเป็นเค้าลางว่ามหาวาสนาชิ้นหนึ่งกำลังจะบังเกิดขึ้น
อาจจะเกี่ยวข้องกับอริยมรรค และอาจจะมีสมบัติกับศุภโชคเหลือเชื่อมากมายปรากฏขึ้นมา!
เมื่อได้รู้เรื่องราวเหล่านี้ ในที่สุดหลินสวินก็เข้าใจแล้วว่าทำไมที่นั่นถึงได้เกิดเหตุปะทะนองเลือดที่โหดร้ายอย่างที่สุด ทั้งหมดนี้ก็เพราะวาสนา!
“ที่นั่นน่ากลัวนัก ถึงกับมีวิญญาณมารปีศาจในตำนานปรากฏตัว ยิ่งเข้าไปลึกเท่าไร ก็ยิ่งลึกลับและอันตรายยิ่งขึ้น”
เหยียนเฟิงสีหน้าหนักอึ้ง เอ่ยว่า “หลายวันก่อนมีข่าวหลุดออกมาว่าราชันนภาเพลิงแห่งสายคนเถื่อนอัคคีพบร่องรอยดวงตะวันที่ตกลงมารอยหนึ่งภายในนั้น! กระทั่งตอนนี้ด้านในยังหลงเหลือแก่นเพลิงตะวันอยู่ กลิ่นอายน่าตื่นตะลึงยิ่ง”
“และแม่ทัพใหญ่เซี่ยซื่ออันแห่งจักรวรรดิของพวกเราก็เคยสันนิษฐานว่า ในส่วนลึกของป่าต้นหม่อนมีตำหนักโบราณตั้งอยู่ น่าเสียดายที่ไม่มีทางรับรู้ตำแหน่งอย่างแม่นยำ เพราะที่นั่นกว้างใหญ่ไพศาลเกินไป หมอกก็หนาทึบ”
“ถึงกับ…”
พูดถึงตรงนี้ เหยียนเฟิงเหมือนต้องการจะพูดบางอย่างแต่ก็หยุดไป
“ถึงกับอะไร” หลินสวินเลิกคิ้วถาม
“ถึงกับมีผู้ฝึกปราณสาบานอย่างหนักแน่นว่าเห็นจักจั่นขาวตัวขนาดเท่ามือทารกเท่านั้นในป่าต้นหม่อน แต่บนตัวกลับมีละอองแสงเซียนไหลเวียน เสียงจักจั่นร้องเพียงครั้งเดียวทำลายทุกอย่างในรัศมีร้อยลี้จนสิ้น!”
เหยียนเฟิงสีหน้าประหลาดอย่างบอกไม่ถูก “แม่ทัพใหญ่ซย่าโหวเจี๋ยคิดว่าหากเรื่องนี้เป็นความจริง เช่นนั้นก็เป็นไปได้มากว่าจักจั่นขาวตัวนั้นบรรลุเป็นอริยะแล้ว!”
“อะไรนะ!?”
หลินสวินก็ตกตะลึงแล้ว นี่ช่างเหลือเชื่อยิ่งนัก จักจั่นขาวขนาดราวฝ่ามือทารกตัวหนึ่งกลับเป็นอริยะ? เกรงว่าไม่ว่าใครได้ยินก็คงจะรู้สึกว่าเหลวไหลและตกตะลึง
“แต่ว่าพวกนี้ล้วนเป็นข่าวลือ จะจริงหรือเท็จก็ไม่มีใครกล้ายืนยัน”
เหยียนเฟิงพูดต่อ “แต่ที่สามารถยืนยันได้ก็คือ ในป่าต้นหม่อนมีมหาวาสนาปรากฏขึ้นจริง ช่วงนี้สาเหตุที่มีการห้ำหั่นดุเดือดหาใดเทียบ ก็เพราะในป่าต้นหม่อนมีผู้แข็งแกร่งมากมายมาขุดค้นสมบัติชั้นดีบางอย่าง”
“อย่างหินแร่ลี้ลับที่ย้อมโลหิตปีศาจ หรืออย่างบุปผาสองสีขาวดำที่เกิดขึ้นบนก้านเดียวกัน เศษก้อนสำริดที่มีรอยสลักประหลาดประทับอยู่…”
“แน่นอนว่ายังมีสมบัติทำนองเดียวกับหินหยกอัศจรรย์ลายทองไม่น้อย”
เมื่อได้ยินดังนี้หลินสวินก็ตื่นเต้น ร้อนรุ่มในใจ ที่ครั้งนี้เขามายังป่าต้นหม่อนก็เพื่อมาเสาะหาหินหยกอัศจรรย์ลายทองเพิ่ม!
ภายในนั้นซุกซ่อนใบไม้สีเขียวหยกที่เต็มไปด้วยพลังชีวิตอยู่ สามารถฟื้นฟูและแปรเปลี่ยนดาบหักได้ อัศจรรย์หาใดเทียบ
หลังจากบอกลาเหยียนเฟิง หลินสวินก็เดินหน้าต่อไป
คำพูดของเหยียนเฟิงทำให้เขายิ่งแน่ใจว่าป่าต้นหม่อนไม่ธรรมดา ถึงกับน่าตื่นตะลึงกว่าแดนลับอสูรมารอริยะเสียอีก!
……
สองชั่วยามต่อมา
บนเส้นขอบฟ้าที่อยู่ไกลออกไป จู่ๆ ก็มีแสงสีเลือดที่แสบตาหาใดเทียบแสงหนึ่งพุ่งทะลุเมฆา ย้อมเวิ้งฟ้าบริเวณนั้นเป็นสีเลือดพิลึกพิลั่นน่าหวาดหวั่น
ขณะเดียวกัน อากาศที่นี่ก็มีไอพิฆาตคาวเลือดเสียดกระดูกเพิ่มเข้ามาอย่างเข้มข้นจนจิตใจสั่นระรัว ประหนึ่งว่าที่นั่นเป็นดินแดนปีศาจ มีอันตรายไม่มีที่สิ้นสุดซุกซ่อนอยู่ภายใน
ป่าต้นหม่อน!
หลินสวินพลันหยุดเดิน ที่ที่แสงสีเลือดพุ่งทะลุเมฆมีเหวลึกอยู่ภายใน ในนั้นเป็นทางผ่านไปยังป่าต้นหม่อนที่ถูกเรียกว่า ‘แดนมารย้อมโลหิตเทพ’
ฟู่!
หลินสวินสูดหายใจลึก ไม่ได้รีบร้อนเข้าไปใกล้ แต่เลือกที่แห่งหนึ่งในบริเวณใกล้เคียงโคจรไอซวนหนีกำบังกาย จากนั้นจึงเริ่มฟื้นฟูพลังกายอย่างเงียบๆ
หลินสวินเดินทางมาตลอด แม้ไม่ได้ใช้พลังกายมากนัก แต่อย่างไรที่ไปครั้งนี้ก็คือป่าต้นหม่อน ที่นั่นเข่นฆ่ากันเป็นว่าเล่น หลั่งเลือดเป็นสายธาร ทำให้เขาไม่กล้าชะล่าใจแม้แต่น้อย
จวบจนสายัณห์มาเยือน เวลานี้เขาถึงได้ปรับการขับเคลื่อนของพลังให้อยู่ในสภาวะสูงสุดอย่างไม่เคยมีมาก่อน สารกาย พลังชีวิตและจิตวิญญาณเต็มเปี่ยมพลุ่งพล่าน
เขาซ่อนผลึกวิญาณระดับสูงส่วนหนึ่งในห่อสัมภาระไว้ เหลือเพียงส่วนหนึ่งที่แบกอยู่บนหลัง
ทำเช่นนี้ก็เพื่อเหลือทางหนีทีไล่ไว้ให้ตัวเอง เผื่อเกิดเหตุไม่คาดฝัน ยามต้องหนีออกจากป่าต้นหม่อนก็ยังมีโอกาสเติมพลังได้
เพียงแต่เมื่อหลินสวินเพิ่งเคลื่อนไหว กลับต้องหรี่ตาลงในทันใดแล้วอำพรางตัวอีกครั้ง
ไม่นานนักบริเวณที่ไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา ค้างคาวสีทองมหึมาตัวหนึ่งกระพือปีกบินมาทางนี้
บนหลังค้างคาวทองบรรทุกผู้แข็งแกร่งเผ่าพ่อมดเถื่อนหลายคน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาก็ต้องการเดินทางไปยังป่าต้นหม่อนที่อยู่ไกลออกไป
“ข่าวแน่ชัดหรือไม่ เด็กหนุ่มที่ชื่อว่าหลินสือเอ้อร์นั่นอาจหาญเสียจริง กล้ามาป่าต้นหม่อนคนเดียวเลยหรือ”
เสียงประหลาดใจเสียงหนึ่งดังขึ้น
นี่ทำให้นัยน์ตาของหลินสวินที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดหดรัดลงทันที วันนี้ตนเพิ่งออกจากค่ายหมายเลขเจ็ด ทั้งยังเพิ่งมาถึงบริเวณนี้ เหตุใดเผ่าพ่อมดเถื่อนถึงรู้ข่าวแล้วล่ะ
ที่เกินความคาดหมายของหลินสวินก็คือ เสียงนี้ออกจะคุ้นหูเขา เมื่อคิดอย่างถี่ถ้วน เป็นอิ๋งเชวี่ย นายน้อยราชนิกุลคนเถื่อนมืด!
วันแรกที่มาถึงสมรภูมิกระหายเลือด หลินสวินก็เกือบสังหารเจ้าหมอนี่สำเร็จ มีหรือจะจำเสียงเขาไม่ได้
“เรียนนายน้อย ข่าวแน่ชัดอย่างไม่ต้องสงสัย ตามที่ได้ยินมาเจ้าหลินสือเอ้อร์นั่นออกจากค่ายหมายเลขเจ็ดตามใจชอบ ขนาดจ่างซุนเลี่ยยังไม่อาจยับยั้งได้ทันท่วงทีขอรับ”
เสียงเคารพนบนอบเสียงหนึ่งดังขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์