Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 725

สรุปบท ตอนที่ 725 มรดกอักษร ‘ปฐม’ แห่งค่ายกลลายมรรค: Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์

ตอน ตอนที่ 725 มรดกอักษร ‘ปฐม’ แห่งค่ายกลลายมรรค จาก Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 725 มรดกอักษร ‘ปฐม’ แห่งค่ายกลลายมรรค คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายกำลังภายใน Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ – ตอนที่ 725 มรดกอักษร ‘ปฐม’ แห่งค่ายกลลายมรรค
ตอนที่ 725 มรดกอักษร ‘ปฐม’ แห่งค่ายกลลายมรรค
โดย
ProjectZyphon
ตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน ข่าวเกี่ยวกับศึกนองเลือดในป่าต้นหม่อนทยอยถูกสายสืบของจักรวรรดิในแต่ละพื้นที่ส่งข่าวกลับมา

เพียงแต่ข่าวที่ส่งมาเช้านี้กลับเห็นได้ว่าไม่ธรรมดายิ่งนัก

“คุณชายหลินสือเอ้อร์ง้างธนูสังหารราชันกึ่งระดับสี่คน สยบศัตรูทั้งมวล! ประกาศศักดาจักรวรรดิเรา!”

“นายน้อยราชนิกุลสายคนเถื่อนมืดอิ๋งเชวี่ยถูกคุณชายหลินสือเอ้อร์สังหาร คนทรยศหลิ่วเหวินรับโทษถูกตัดหัว!”

“ศึกป่าต้นหม่อน คุณชายหลินผงาดกร้าวฆ่าสังหาร ใช้ฝีมืออันเยี่ยมยอดฆ่าฟันศัตรู ทำเอาผู้แข็งแกร่งพ่อมดเถื่อนแค่ได้ยินก็กลัวหัวหด!”

ข่าวเกี่ยวกับการต่อสู้ของหลินสวินด้านแล้วด้านเล่าโปรยปรายทั่วค่ายหมายเลขเจ็ดราวเกล็ดหิมะ ก่อเกิดความฮือฮาในหมู่ผู้ฝึกปราณโดยพลัน

“คุณชายหลินดุจเทพเซียนเกินไปแล้ว!”

เหล่าหวงหัวหน้าทหารยามประจำค่ายตื่นเต้นจนตบเข่าฉาด ทั่วหน้าเปล่งประกาย

“เจ้าเด็กนี่… ทำข้ากังวลแทนเขา ใครเล่าจะคาดคิดว่าเขากลับป่าเถื่อนเช่นนี้…”

กองพลาธิการ หลูเหวินถิงซึ่งกำลังจัดการงานหลวงตกใจแทบสะดุ้งโหยง แต่จากนั้นก็เป็นสุขอย่างยิ่ง สบายอกสบายใจหาใดเปรียบ

ผู้ฝึกปราณซึ่งมาแลกเปลี่ยนเหรียญกล้าหาญที่กองพลาธิการวันนี้ต่างพบเจอเรื่องเกินคาด ด้วยหลูเหวินถิงผู้มีชื่อว่าหน้าเหล็กเคร่งขรึม ไม่มีรอยยิ้มมาตลอดในอดีต วันนี้กลับกระตือรือร้นและเป็นกันเองผิดปกติ

ทุกครั้งที่เห็นผู้ฝึกปราณคนหนึ่ง เขาก็ยิ้มกล่าวคราหนึ่ง “ไอ๊หยา คืนนี้จะต้องไปดื่มเหล้ากับคุณชายหลิน ในฐานะสหายต้องแสดงความยินดีกับเขาให้เต็มที่!”

ดังนั้นจึงนำมาซึ่งสายตาอิจฉา อย่าว่าแต่เป็นเพื่อนกับคุณชายหลินสือเอ้อร์เลย แค่ร่ำสุรากับเขาเพียงคราเดียวก็เป็นเกียรติพิเศษอย่างหนึ่งแล้ว

“ปฐมาจารย์หลินไม่เพียงมีความรู้ลึกซึ้งเป็นเลิศบนวิถีสลักวิญญาณจนใครๆ ต่างแหงนมอง แม้แต่บนวิถียุทธ์วิถีปราณก็เรียกได้ว่าเป็นผู้กล้าไร้เทียมทาน!”

กองยุทโธปกรณ์ นักสลักวิญญาณทั้งหมดเบิกบานภาคภูมิ ฮึกเหิมและภูมิใจ แม้แต่ปรมาจารย์อิงยังลูบหนวดเคราผงกศีรษะเห็นด้วยไม่หยุด

“หลิ่วเหวินกลายเป็นผู้ทรยศ…”

หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างหยาดน้ำค้างดาราหูทงในใจสับสนยิ่ง คาดไม่ถึงสักนิด หลิ่วเหวินที่เขาคิดว่าตายไปแล้วไม่เพียงมีชีวิตรอด ยังทรยศจักรวรรดิไปพึ่งพาเศษสวะพ่อมดเถื่อน

“คนพรรค์นี้สมควรลงพันมีดหมื่นแล่ ไม่ให้ตายดี!”

อาปี้ที่อยู่ด้านข้างสีหน้าเคียดแค้นชิงชังและรังเกียจ “ข้าบอกได้แค่ คุณชายหลินสังหารได้ดี!”

พูดถึงตอนท้ายสุด นางนึกถึงผลงานอันเกริกก้องลือกระฉ่อนเกี่ยวกับหลินสวินที่ป่าต้นหม่อนวันนี้ ในใจเกิดความรู้สึกเหลือจะเอ่ยวูบหนึ่ง

เด็กหนุ่มที่ถูกนางเห็นเป็นเจ้าหน้ามนในตอนแรก ถึงกับเป็นผู้กล้าที่เรียกได้ว่าพลิกฟ้าคนหนึ่ง ตอนนั้นนางยังประกาศศักดาหมาย ‘คุ้มกะลาหัว’ ฝ่ายตรงข้ามอยู่เลย!

ระหว่างกลุ่มผู้ฝึกปราณสี่ห้ากลุ่ม ทั้งในโรงเตี๊ยม บนท้องถนน ต่างกำลังวิพากษ์วิจารณ์ ผลงานเจิดจรัสครานี้ของหลินสวินพาให้พวกเขาไม่อาจไม่พอใจ ไม่อาจไม่อัศจรรย์ใจ

อย่างไรเสียเด็กหนุ่มระดับหยั่งสัจจะคนหนึ่ง นับจากปรากฏตัวที่สมรภูมิกระหายเลือดกลับจู่โจมสังหารราชันกึ่งระดับมากมายต่อเนื่อง นี่เห็นได้ว่าไม่อาจจินตนาการเกินไปแล้ว!

โครม!

โต๊ะทำงานเบื้องหน้าจ่างซุนเลี่ยถูกซัดละเอียดอีกครั้ง ครานี้เขาหน้าตาพิลึกพิลั่น ปากบ่นอุบอิบไม่หยุด “ไอ้เฒ่าระยำราชันกระหายเลือดนี่ไปหาสัตว์ประหลาดเช่นนี้จากไหนกัน นี่มันเทพชัดๆ! ข้ามีชีวิตอยู่จนป่านนี้ มีอัจฉริยะแบบใดที่ไม่เคยเห็นบ้าง แต่ยังไม่เคยพบใครเย้ยฟ้าเยี่ยงเจ้าเด็กนี่…”

นอกประตูได้ยินเสียงโต๊ะทำงานแตกละเอียด ทหารยามมุมปากกระตุกหนักหน่วงไม่หยุด เขาพลันปวดหัว ช่วงนี้เพราะหลินสือเอ้อร์คนเดียวทำท่านแม่ทัพตบโต๊ะพังไปหลายตัว คราวนี้เยี่ยมเลย ต้องเปลี่ยนโต๊ะใหม่อีกแล้ว…

‘ดูท่า ช่วงนี้คงต้องทำโต๊ะเตรียมไว้เยอะหน่อย…’

ทหารยามตัดสินใจกันไว้ดีกว่าแก้ เพราะเขารู้สึกว่าจากนี้ขอแค่หลินสือเอ้อร์ยังอยู่ในค่ายหมายเลขเจ็ด เหตุการณ์คล้ายคลึงกันคงต้องเกิดขึ้นต่อเนื่อง เตรียมโต๊ะทำงานไว้เยอะหน่อยคงไม่เลว

ไม่เพียงแต่ค่ายหมายเลขเจ็ด ในค่ายอื่นของจักรวรรดิ เมื่อข่าวของหลินสวินแพร่ไปถึงก็ประหนึ่งเป็ฯระเบิดลูกใหญ่ เปิดฉากเสียงอึกทึกและวิพากษ์วิจารณ์นับไม่ถ้วน

“คุณชายหลินสือเอ้อร์ ผู้กล้าไม่เป็นสองรองใคร!”

นี่คือคำประเมินอันเป็นเอกฉันท์ของผู้ฝึกปราณส่วนมาก

…

ภายในห้อง สายตาหลินสวินถูกดึงดูดแน่นหนา

วิ้ง…

ดาบหักกำลังเปล่งประกาย หมุนคว้างกลางอากาศติ้วๆ บนพื้นเต็มไปด้วยเศษหินหยกอัศจรรย์ที่แหลกละเอียด

ดาบหักแปรเปลี่ยนแล้ว!

ตัวดาบที่ดำสนิทดุจรัตติกาลนิรันดร์เปลี่ยนเป็นขาวบริสุทธิ์ดุจหิมะ แทบจะโปร่งแสง กระจ่างเป็นประกายราวเจียระไนจากหยกมันแพะ

ประกายดาราเพริศแพร้วเป็นสายๆ ดั่งฝันเสมือนภาพลวงตา ทำให้ดาบหักเปล่งพลานุภาพที่ไม่เคยมีมาก่อน

มันไม่อำมหิตชวนประหวั่นเหมือนก่อนหน้านี้อีก กลับมีกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์อย่างหนึ่ง แวววาวเปล่งประกาย ระลอกคลื่นปริศนาไหลเวียน

หลินสวินในขณะนี้รู้สึกตกตะลึง

ช่างดั่งมายาและเจิดจ้าเหลือเกิน เสมือนผลงานชิ้นเอกแห่งสรวงสวรรค์!

ชิ้ง!

หลินสวินกุมมันไว้ในมือ มันมีน้ำหนักเบาราวว่างเปล่า ประดุจหยิบยกขนนกหนึ่ง คมดาบแผ่ประกายดาราดั่งหยาดพิรุณ ส่องสว่างห้องอันหมองหม่น ย้อมกลิ่นอายบริสุทธิ์ผุดผ่อง

หลินสวินเลื่อนสายตาไปยังผิวดาบ ตรงนั้นมีลายมรรคหนาแน่นแต่ชัดเจนปรากฏอยู่ภายในตัวดาบหักที่คล้ายโปร่งแสง

เพียงแค่มองปราดเดียวก็ทำให้หลินสวินใจสะท้าน สัมผัสถึงพลังไพศาล เร้นลับ ไร้สิ้นสุดอย่างหนึ่ง

นี่คือการเปลี่ยนแปลงซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เคยมีมาก่อน!

หลินสวินใช้จิตรับรู้ไปสำรวจลายมรรคปริศนานั่นอย่างอดไม่อยู่

สวบ!

เหตุไม่คาดฝันพลันปรากฏ ดาบหักจู่ๆ ก็หายไป ขณะเดียวกันในห้วงนิมิตของหลินสวินก็สั่นไหว สะเทือนอย่างพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน เสมือนถูกสิ่งแปลกปลอมหนึ่งแทรกเข้าไป

‘นี่มัน…’

ทันใดนั้นหลินสวินค้นพบอย่างน่าตะลึงว่า ดาบหักถึงกับปรากฏอยู่ในห้วงนิมิตของตน ขาวบริสุทธิ์ดุจหิมะ ใสจนแทบจะโปร่งแสง ละอองแสงแผ่พลิ้วออกมา ใสเย็นดุจภาพฝัน

ตูม!

ทันทีที่จิตรับรู้ของหลินสวินสัมผัสลายมรรคปริศนานั่น ทั้งจิตวิญญาณพลันประสบแรงปะทะน่าหวาดกลัว เกิดความรู้สึกราวแหลกสลาย

เขาส่งเสียงอึดอัดในคอคราหนึ่ง พลังจิตสั่นระรัว

‘ตะวันจรัสแสง!’ หลินสวินโคจรเคล็ดเวทบริกรรมโดยไม่ลังเล กลางห้วงนิมิตตะวันดวงใหญ่ทะยานกลางฟ้า รัศมีแสงโชติช่วงชัชวาล เจิดจรัสแรงกล้า ยิ่งใหญ่ร้อนแรง

ทันใดนั้นพลังจิตซึ่งเดิมประหนึ่งถูกแหวกผ่าจนสั่นระรัวกลับมามั่นคงใหม่อีกครั้ง นี่ทำให้ในใจหลินสวินเกิดความหวาดผวา การจู่โจมเมื่อครู่เกรงว่าแม้แต่มหายุทธ์ชั้นยอดระดับกระบวนแปรจุติก็ยังต้านทานไม่อยู่

หากไม่ใช่เพราะความอัศจรรย์ของเคล็ดเวทบริกรรม หลินสวินก็สงสัยนักว่าพลังจิตของตนคงพังทลายสิ้น!

จากนั้นหลินสวินก็ไม่อาจใส่ใจเรื่องพวกนี้ได้อีก ด้วยจิตใจของเขาถูกค่ายกลเรียบง่ายหาใดเปรียบหนึ่งดึงดูด

นั่นคือค่ายกลที่สะท้อนลายมรรคปริศนาบนผิวดาบหัก เก่าแก่และไพศาล ร่างอักษร ‘ปฐม’ ออกมา

ทุกขีดทุกเส้นล้วนประหนึ่งร่องรอยแห่งมหามรรค ประทับพลังมหามรรคอันเร้นลับ มีพลังเกินคาดเดาปานดึงจิตวิญญาณผู้คนให้จมดิ่งลึกถลำอย่างหนึ่ง

ครืน!

รอเมื่อหลินสวินลองหยั่งสัมผัส พลังมรดกดุจห้วงมหาสมุทรพลันโถมซัดเข้าสู่พลังจิตของหลินสวิน

นี่กลับเป็นมรดกวิชาหนึ่ง มาจากลายมรรคปริศนาซึ่งสลักบนดาบหัก!

แค่พริบตาเท่านั้น ในก้นบึ้งจิตใจหลินสวินเกิดการหยั่งรู้มากมายไม่อาจจินตนาการ ประดุจความรู้แจ้งทั้งมวลประทับสู่จิตอย่างชัดเจน

‘ที่แท้มรดกที่ค่ายกลลายมรรคหลงเหลือไว้ ก็กล่าวถึงวิชาในการใช้ดาบหัก…’

ครู่ใหญ่หลินสวินก็หยั่งถึงโดยสมบูรณ์ ในใจพบทางสว่างฉับพลัน

นี่ทำให้เขาไหวหวั่นคือ ภายในดาบหักถึงกับมีวิชาลับจิตขับเคลื่อนที่เสริมส่งกันและกัน นี่ก็เห็นได้ว่าไม่อาจคาดฝันเกินไปแล้ว

หลินสวินรู้ชัดว่าหากคิดหมายอยากได้มรดกวิชานี้ช่างยากเย็นเหลือเกิน ถ้าไม่ใช่เพราะครั้งนี้ดาบหักเกิดการเปลี่ยนแปลง เขาก็คงไม่มีโอกาสได้เลิกม่านปริศนาที่ปกคลุมดาบหักออก

ในขณะเดียวกัน ถ้าไม่ใช่ว่าพลังจิตวิญญาณของเขาเปลี่ยนเป็นทรงพลังหาใดเปรียบจนควบรวมพลังจิตออกมาได้ ทั้งยังครอบครองเคล็ดเวทบริกรรม คงไม่อาจได้รับมรดกเช่นนี้เหมือนกัน!

กระทั่งครู่ใหญ่หลินสวินสงบลงแล้ว ก็พลันเห็นว่า ใกล้ๆ อักษร ‘ปฐม’ บนค่ายกลลายมรรค ยังมีค่ายกลปริศนาอีกสามภาพ

เพียงแต่พวกมันช่างเลือนรางแทบจะไร้รูป ได้แค่มองเห็น แต่ปริศนาภายในกลับไม่อาจถูกหยั่งถึงโดยสิ้นเชิง

‘ดูท่า มรดกวิชาของดาบหักคงแบ่งเป็นสี่ส่วน ตอนนี้ข้ามีแค่วิชาลับส่วนแรกที่เป็นการใช้จิตขับเคลื่อนดาบหัก’

‘และหากหมายจะได้มรดกวิชาลับส่วนที่สอง เกรงว่าคงได้แต่รอเวลาที่ดาบหักจะแปรสภาพครั้งที่สองแล้ว…’

หลินสวินใคร่ครวญ

………………