Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 732

ตอนที่ 732 ความแยบยลแห่งการยืมพลังสะท้อนพลัง
เปลี่ยนเป็นคนอื่นกล้ายัดเยียดให้ตนเช่นนี้ ฉินฉู่คงซัดฝ่ามือใส่ฝ่ายตรงข้ามให้ตายนานแล้ว นี่ช่างเป็นการกระตุกหนวดเสือ อยากตายจนทนไม่ไหว

ถึงอย่างไรเขาฉินฉู่ก็คือราชันคนหนึ่ง! กวาดมองทั่วใต้หล้าล้วนเรียกได้ว่าเป็นยอดผู้ยิ่งใหญ่ร้ายกาจ

แต่ตอนนี้เผชิญหน้าการ ‘ยัดเยียด’ ของจ้าวซิงเย่ เขากลับไม่กล้าบันดาลโทสะแม้แต่น้อย ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวเกินไป ไม่เพียงฐานะสูงส่งเกินเอื้อม แม้แต่พลังแท้จริงล้วนเรียกได้ว่าเป็นปราดเปรื่องเอกอุดม!

ฉินฉู่ไม่คลางแคลงแม้แต่น้อย หากตนกล้าเผยความไม่พอใจใดๆ ฉากจบคงร้ายแรงมากกว่าตาย!

ในใจฉินฉู่อัดอั้น ข่มกลั้นเจียนกระอักเลือด สีหน้าเริ่มเขียวพูดไม่ออกอยู่เนิ่นนาน ท่าทางกระอักกระอ่วนคับแค้นนั่นกระตุ้นให้หลินสวิน จ่างซุนเลี่ยสาแก่ใจอีกครา

“แม่ทัพจ้าว ท่านคงไม่ได้กำลังล้อเล่นกระมัง” อัดอั้นอยู่นานฉินฉู่ก็เอ่ยอย่างกระอักกระอ่วน ใบหน้าชราเก้กังยิ่ง

กลับเห็นจ้าวซิงเย่เลิกคิ้วเรียวยาวดำสนิทราวสีหมึกขึ้น ริมฝีปากแดงเม้มเบาๆ กล่าวอย่างไม่พอใจ “แม่ทัพฉินฉู่ เมื่อครู่ข้าเป็นตัวแทนจักรวรรดิคารวะเจ้าครั้งใหญ่ เจ้าคิดว่าข้ากำลังล้อเล่นหรือ”

น้ำเสียงยับคงเนินนาบดังเดิม แต่กลับประหนึ่งกระบี่คมกริบเล่มหนึ่งจ่อคอหอย ทำฉินฉู่แข็งทื่อไปทั้งตัว สีหน้าพลันแปรเปลี่ยน

ท้ายที่สุดฉินฉู่กัดฟันกรอด สูดหายใจลึกก่อนกล่าวเสียงขรึม “แม่ทัพจ้าวกังวลมากไปแล้ว ในเมื่อข้าผู้แซ่ฉินเคยลั่นวาจานี้ แน่นอนว่าต้องปฏิบัติตามอย่างสุดความสามารถ ทว่าเรื่องนี้พัวพันใหญ่หลวง อาศัยข้าคนเดียวไม่อาจเป็นแกนนำตระกูลฉิน รอหวนคืนจักรวรรดิ ข้าจะหารือกับตระกูลจัดการเรื่องนี้อย่างเหมาะสมโดยเร็ว”

สีหน้าเขาถมึงทึง ใครต่างก็รู้ว่าเขาอัดอั้นโกรธแค้นจนแทบระเบิด

เห็นดังนี้จ้าวซิงเย่พยักหน้ายินดีในบัดดล “เช่นนั้นคงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว งั้นข้าขออวยพรล่วงหน้าให้แม่ทัพฉินฉู่ประสบความสำเร็จโดยเร็ว!”

ฉินฉู่จากไปแล้ว พร้อมความกลัดกลุ้มและอึดอัดเต็มอก เขากังวลว่าหากไม่จากไปอีก ต้องโกรธจนกระอักเลือดตายแน่

พอนึกถึงว่าครานี้แค่เพื่อ ‘ยืมใช้’ ศรธนูคู่หนึ่งเท่านั้น กลับเป็นการหาเรื่องใส่ตัว ขโมยไก่ไม่ได้แถมยังเสียข้าวสารอีกกำมือ ทำเอาเขาโกรธจนแทบอยากจะตบปากตัวเอง

แม่งเอ๊ย!

…

“ขอบคุณแม่ทัพจ้าวที่ยื่นมือช่วยพวกเราคลี่คลายปัญหา”

ในเรือน จ่างซุนเลี่ยเก็บรอยยิ้มพร้อมคำนับอย่างจริงจัง ราตรีนี้หากไม่ใช่จ้าวซิงเย่มาเยือน ผลที่ตามมาคงคาดเดาไม่ได้อยู่บ้าง

“ไม่ต้องเกรงใจ แม่ทัพฉินฉู่มีใจเพื่อมวลชนทำให้ข้าชื่นชมยิ่งนัก หากพูดว่าเป็นการคลี่คลายปัญหา มิสู้พูดว่าเป็นการผลักดันเรื่องดีงามเสียยังดีกว่า”

จ้าวซิงเย่กล่าวง่ายๆ นางนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างสบายอารมณ์ รูปโฉมงดงามปานล่มเมือง นัยน์ตาดำขลับใสกระจ่าง ผิวพรรณขาวยิ่งกว่าหิมะ ยากจินตนาโดยแท้ว่าหญิงสาวงดงามยิ่งยวดเช่นนี้ ไยจึงถูกตั้งฉายาว่า ‘ราชินีกระหายเลือด’

หากไม่เห็นกับตาตนเองหลินสวินคงคาดไม่ถึง ราชันระดับสังสารวัฏผู้หนึ่งอย่างฉินฉู่ ยามเผชิญหน้ากับจ้าวซิงเย่ ตั้งแต่ต้นจนจบล้วนไม่กล้าพูดเหลวไหลแม้คำเดียว

บางทีนี่ต่างหากที่เรียกว่าพลังอำนาจยิ่งใหญ่แท้จริง!

“แม่ทัพจ้าวคิดจริงหรือว่าตระกูลฉินจะทำตามสัญญานี้”

จ่างซุนเลี่ยสงสัย

กลับเห็นจ้าวซิงเย่ยิ้มเล็กน้อย ริมฝีปากอวบอิ่มดุจสีเพลิงยกโค้งเป็นรัศมีหยิ่งผยองสายหนึ่ง “หากพวกเขากล้าทำเช่นนั้น ก็อย่าโทษที่ข้าจะไปทวงถามถึงถิ่นด้วยตัวเอง!”

คราวนี้ในที่สุดหลินสวินและจ่างซุนเลี่ยก็มั่นใจ ที่แท้จ้าวซิงเย่ไม่ได้กำลังล้อเล่น!

สวรรค์ นี่มันหมายลงดาบทำลายตระกูลฉินชัดๆ!

หลินสวินสูดหายใจเย็นเยียบ ในใจรู้สึกแปลกๆ อยู่บ้าง แต่ก่อนเขามักถูกคนมองว่าใจกล้าและแข็งกร้าว แต่เมื่อเทียบกับจ้าวซิงเย่สตรีผู้งดงามและน่ากลัวนางนี้ เรียกได้ว่าเป็นเด็กน้อยกับจอมขมังเวทชัดๆ ไม่อาจสู้ได้เลย!

จ่างซุนเลี่ยอดเหลือบมองหลินสวินวูบหนึ่งไม่ได้ คล้ายกำลังแอบนำหลินสวินและจ้าวซิงเย่มาเปรียบเทียบกันว่าความกล้าของใครมากกว่ากัน…

“ผิดคาดรึ”

จ้าวซิงเย่ยิ้มเยาะ นางเคาะปลายนิ้ว กล่าวด้วยท่าทีสมเหตุสมผล “อย่าลืมสิ ข้าเองก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง และสิ่งที่ผู้หญิงถนัดที่สุดก็คือก่อกวนปั่นป่วนและเจ้าคิดเจ้าแค้น”

จ่างซุนเลี่ยหัวเราะออกมาคราหนึ่ง ในใจมีความสุขบนทุกข์ของคนอื่น และรู้สึกสงสารและเวทนาฉินฉู่อยู่บ้าง หากเจ้าหมอนี่รู้เรื่องพวกนี้จะร้องไห้ออกมาไหมนะ

หลินสวินกลับกำลังทอดถอนใจ ผู้หญิง? ใครจะกล้ามองแม่ทัพใหญ่แห่งจักรวรรดิผู้มีฉายาว่า ‘ราชินีกระหายเลือด’ เป็นผู้หญิงทั่วไปกัน

“เจ้าหนุ่มน้อย สามารถให้ข้ายืมศรธนูของเจ้ามาใช้หรือไม่” ทันใดนั้นนัยน์ตาคู่งามของจ้าวซิงเย่มองมาทางหลินสวิน กล่าวข้อเรียกร้องหนึ่งออกมา

นี่ทำให้นัยน์ตาจ่างซุนเลี่ยหดรัดลง มึนงงและประหลาดใจอยู่บ้าง

จ้าวซิงเย่กลับท่าทางราบเรียบนิ่งสงบ นางมองหลินสวินเงียบๆ ไม่ได้เผยแรงกดดันอะไร

“ได้” หลินสวินเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนสบสายตากล่าวกับจ้าวซิงเย่อย่างเยือกเย็น “แต่ว่าข้ามีเงื่อนไขหนึ่ง”

จ่างซุนเลี่ยตกใจจนแทบปิดปากหลินสวิน เวลานี้ยังกล้ามีเงื่อนไขกับจ้าวซิงเย่? ไอ้เด็กนี่มันช่างกล้าหาญนัก!