Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 790

ไม่นานนักการต่อสู้ได้เริ่มต้น

ทว่าที่ทำให้หลินสวินแปลกใจคือ ฝ่ายตรงข้ามยืนตระหง่านไม่ไหวติงท่าทางมั่นใจนัก คล้ายรอตนบุกโจมตีเข้าไปก่อน

‘ช่างหยิ่งทะนงเสียจริง’ หลินสวินแสยะยิ้มอยู่ในใจ

ขณะเดียวกันเด็กสาวชุดดำฝั่งตรงข้ามก็มุ่นคิ้ว เจ้าหมอนี่ดูไม่เกรงกลัวสิ่งใด นี่จะรอให้ตนจู่โจมก่อนรึ

แต่ที่สำคัญคือเขาแน่ใจหรือว่าจะต้านการโจมตีของตนได้จริง

‘ช่างหลงตัวเองเสียจริง…’

เด็กสาวชุดดำมุมปากเผยแววสนใจวูบหนึ่ง นางเพิ่งเคยเจอคนแบบนี้เป็นครั้งแรก

ก่อนหน้านี้ยามนางต่อสู้ เหล่าคู่แข่งนั้นแต่ละคนต่างเหมือนเจอศัตรูผู้แข็งแกร่ง ระวังตัวหาใดเปรียบ แต่ไม่มีพวกเย่อหยิ่งอวดดีอย่างคนตรงข้ามนั่นโดยสิ้นเชิง

ดังนั้นบนสังเวียนจึงปรากฏฉากพิลึกพิลั่น เสียงระฆังเริ่มประลองดังขึ้นแล้ว หากแต่ชายหนึ่งหญิงหนึ่งกลับยืนนิ่งอยู่จุดเดิม ต่างฝ่ายต่างคุมเชิงกันไม่ขยับแม้แต่น้อย

ผู้ฝึกปราณส่วนหนึ่งที่ให้ความสนใจมาทางนี้พลันไม่พอใจ นี่มันเวลาไหนแล้วยังจะใช้อุบายลวงคน คนหนุ่มสาวสมัยนี้นับวันยิ่งไม่ได้เรื่องขึ้นเรื่อยๆ!

“พี่หลินสวิน อัดนางสิ อย่าเห็นว่านางเป็นผู้หญิงเลยรักษามารยาท!”

ซย่าเสี่ยวฉงที่อยู่ใต้สังเวียนโหวกเหวกเสียงกังวาน “อาจารย์ข้าเคยบอก นี่ไม่เรียกว่ามารยาท แต่เป็นการสบประมาทเกียรติภูมิของหญิงสาว สตรีที่แท้จริงไม่ต้องการการออมมือเช่นนี้!”

บนสังเวียนหลินสวินหน้าผากเส้นเลือดปูดโปน ส่วนฝั่งตรงข้าม บนหน้างดงามของเด็กสาวชุดดำที่ถูกปิดบังด้วยหน้ากากเงินเผยความงงงันวูบหนึ่ง

“ยังมีพี่สาวตัวน้อยท่านนั้น ท่านเองก็ลงมือสิ พี่หลินสวินอยากให้มีคนเอาชนะเขาจะตาย!”

ซย่าเสี่ยวฉงตะโกนอีกครั้ง ท่าทางกลัวฟ้าดินไม่วุ่นวาย

“หุบปาก!”

หลินสวินโมโหอยู่บ้าง อะไรที่เรียกว่าตนหวังโดนคนอื่นเอาชนะ มีวิธีพูดอย่างนี้ด้วยรึ หากทำให้คนอื่นเข้าใจผิดจะทำอย่างไร

แต่ในใจเด็กสาวชุดดำกลับมีโทสะ นางหนูน้อยนี่แน่นอนว่ากำลังพูดกลับกัน คิดว่าไม่มีคนสามารถเอาชนะ ‘พี่หลินสวิน’ ของนาง!

“สหายท่านนี้ หากเจ้าไม่ลงมืออีก อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ”

เด็กสาวชุดดำเอ่ยปากเย็นชา น้ำเสียงใสเย็นดุจน้ำแร่ ไพเราะปานเสียงสวรรค์ มีรสเยียบเย็นหยิ่งทะนงประการหนึ่ง

นางออกจะหมดคำพูด แอบตัดสินใจว่าประเดี๋ยวต้องมอบความทุกข์ระทมแก่เจ้าหนุ่มนี่สักหน่อย ดูสิว่าเขายังกล้าอวดดีอีกหรือไม่

“ไม่เกรงใจยิ่งดี”

ไม่ง่ายเลยกว่าหลินสวินจะพบคู่ต่อสู้ที่ดูไม่เลวนักคนหนึ่ง ต้องอยากให้อีกฝ่ายลงมือเต็มกำลังเป็นธรรมดา

“เจ้า…”

เด็กสาวชุดดำลอบขบฟันกรอด นัยน์ตากระจ่างถลึงมองหลินสวินวูบหนึ่ง “เยี่ยม อีกเดี๋ยวเจ้าอย่ามาร้องขอความเมตตา!”

จากนั้นบรรยากาศรอบตัวนางพลันเปลี่ยนเป็นเยียบเย็นชวนประหวั่น มีพลานุภาพไร้รูปแผ่ออกมาจากร่าง

สัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของเด็กสาวชุดดำ นัยน์ตาหลินสวินวาววาบ ยอดฝีมือ! ต้องเป็นยอดบุคคลในรุ่นแน่!

นี่ทำให้ในใจเขาปิติและรอคอยยิ่งกว่าเดิม ยิ้มกล่าว “ร้องขอความเมตตา? เหอะๆ คำพูดนี้เก็บไว้ให้ตัวเจ้าเถอะ”

เขตพักผ่อนที่ห่างออกไป สีหน้าหญิงชราชุดเขียวเปลี่ยนเป็นพิลึกพิลั่นเจือความเวทนาวูบหนึ่ง เจ้าหนุ่มนั่นช่างกล้าเสียจริง ถึงกับกล้าเอ่ยวาจาเช่นนั้นกับคุณหนู…

ก็เห็นพลังทั่วร่างของเด็กสาวชุดดำเยียบเย็นยิ่งกว่าเดิม นัยน์ตากระจ่างเปล่งแสงชวนประหวั่น เห็นชัดว่าถูกกระตุ้นจนโมโห

“ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ!”

นางแค่นเสียงก่อนเริ่มโจมตี พริบตาที่มือกระจ่างตบออกไป บนสังเวียนพลันมีหมอกหนาปกคลุมลงมา พร่าเลือนดุจมายาทั่วสังเวียน

“สังเวียนนี้ถูก ‘หมอกวิญญาณเร้นจิต’ ปกคลุม หากเจ้าคิดยอมแพ้ก็ผ่านด่านนี้ของข้าไปก่อน!”

เด็กสาวชุดดำน้ำเสียงเยียบเย็น ชัดแจ้งว่านางตัดสินใจมอบบทเรียนหนักหน่วงแก่หลินสวิน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้หลินสวินยอมพ่ายลงกลางคันจึงใช้วิชาลับเช่นนี้

แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ยิ่งทำให้หลินสวินชื่นชมยินดี กล่าวว่า “ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว ข้ายังกลุ้มอยู่ว่าหากเจ้าผลุนผลันหนีไปจะทำเช่นไร”

วาจานี้แม้มาจากเสียงหัวใจ แต่สำหรับเด็กสาวชุดดำนั่นไม่ต่างอะไรกับการยั่วยุอย่างแจ่มแจ้ง

เดิมนางไม่คิดทำร้ายคน อย่างไรเสียด้วยฐานะนาง การไปรังแกเด็กหนุ่มแปลกหน้าคนหนึ่งอย่างไรก็ดูไม่มีมาดเกินไป

แต่บัดนี้นางทิ้งเรื่องพวกนี้ไว้เบื้องหลัง ความคิดเพียงหนึ่งเดียวคือซัดเจ้าหนุ่มนั่นให้หนักสักตั้ง!

ตูม!

เด็กสาวชุดดำก้าวออกมาโดยไม่ลังเล มือหยกเรียวบางปัดเบาๆ ผ่านอากาศ ปรากฏแสงดุดันบริสุทธิ์เจิดจรัสดุจกระบี่เทพพังทลายห้วงอากาศทันใด

เมื่อจู่โจมออกมา พาให้จิตต่อสู้ภายในใจหลินสวินพวยพุ่ง นัยน์ตาเขาสาดแสงชวนประหวั่นวาดฝ่ามือยกซัดออก

เสียงฝ่ามือราวสายฟ้า ประดุจเทพมารกู่ก้อง ตามมาด้วยแสงน่าพรั่นพรึงเป็นผืนแผ่น

ในใจเด็กสาวชุดดำปรากฏคลื่นไหวหวั่นเสี้ยวหนึ่ง เพิ่งลงมือเพียงครา นางก็รู้ว่าเจอคู่ต่อสู้ทรงพลังยิ่งยวด ในระดับหยั่งสัจจะนึกไม่ถึงว่ายังมีคนเช่นนี้ ทำให้นางเกินคาดหมายอยู่บ้างจริงๆ

ฉึบ!

เงาร่างนางงามสง่า ย่างก้าวท่ามหมอกควัน นิ้วมือวาดผ่านแผ่วเบาแต่ราวกับทำลายล้าง ทุกสิ่งแตกเป็นเสี่ยงในหมอกแสงเจิดจรัส สลายการจู่โจมของหลินสวินอย่างง่ายดาย ลบล้างอย่างไร้รูป