Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 814

สรุปบท ตอนที่ 814 ต้นข่าวสาร: Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์

ตอนที่ 814 ต้นข่าวสาร – ตอนที่ต้องอ่านของ Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์

ตอนนี้ของ Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายกำลังภายในทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 814 ต้นข่าวสาร จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ตอนที่ 814 ต้นข่าวสาร
คนผู้นั้นคาดเข็มขัดหยกบนชุดคลุมสีเขียว เกล้วผมเป็นมวย ใบหน้าหล่อเหลา สะพายกระบี่โบราณสีน้ำเงินไว้กลางหลัง สีหน้าเผยความเย่อหยิ่ง

ดรุณจ้าวกระบี่เซี่ยอวี้ถัง!

ตอนที่หลินสวินยังเป็นเด็กหนุ่มอ่อนแออายุสิบสามสิบสี่ ก็เคยเจอเซี่ยอวี้ถังในป่าโบราณนอกหมู่บ้านเฟยอวิ๋นครั้งหนึ่ง

ตอนนั้นหลินสวินมีพลังปราณเพียงระดับกำลังภายในเท่านั้น แต่เซี่ยอวี้ถังได้ก้าวสู่ระดับมหาสมุทรวิญญาณแล้ว สามารถควบคุมดาบ สง่างามราวกับเซียน

จากนั้นในเมืองหมอกอำพรางมณฑลซีหนาน ครั้งแรกที่หลินสวินเจอหลิ่วชิงเยียน ก็ได้เจอเซี่ยอวี้ถังอีกครั้ง

เพียงแต่ตอนนั้นเซี่ยอวี้ถังเคยใช้คมกระบี่สามฉือจ่อลำคอหลินสวิน ด้วยท่าทางที่ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธ ข่มขู่ให้หลินสวินปล่อยคุณชายเสเพลคนหนึ่งที่ถูกกำราบไว้

จนตอนนี้หลินสวินยังจำคำพูดที่เซี่ยอวี้ถังเคยพูดตอนนั้นได้…

‘มดปลวกตัวน้อย หากไม่รู้จักประมาณตนระวังภัยจะมาถึงตัว!’

นั่นเป็นครั้งแรกที่หลินสวินถูกข่มขู่เช่นนี้ ถูกกระบี่จ่อคอหอย มองเป็นมดปลวก ชีวิตนี้เขาไม่มีวันลืมความรู้สึกเช่นนี้

เพียงแต่หลังจากหลินสวินเข้าไปอยู่ในนครต้องห้ามได้ไม่นาน ดรุณจ้าวกระบี่เซี่ยอวี้ถังก็เดินทางมาฝึกปราณที่ดินแดนรกร้างโบราณ หลังจากนั้นหลินสวินก็ไม่เคยได้ยินข่าวของคนผู้นี้อีกเลย

แต่เขากลับคิดไม่ถึงว่าจะพบคนผู้นี้อีกครั้งที่หน้าเมืองก่วมหิมะ ซึ่งอยู่แถบชายแดนแคว้นล้ำเมฆาแห่งแดนฐิติประจิม

‘ดูเหมือนว่าหลังจากเขามาเยือนดินแดนรกร้างโบราณ ก็ได้กราบอาจารย์เข้าไปฝึกปราณในสำนักกระบี่โผผิน และดูจากสถานการณ์คงได้รับความสำคัญจากสำนักอย่างมาก’

หลินสวินตระหนักได้ในใจ เซี่ยอวี้ถังสามารถติดตามอยู่เคียงข้างจั๋วขวงหลันผู้เป็นหนึ่งในห้าศิษย์สืบทอดของสำนักกระบี่โผผินได้ ฐานะในสำนักกระบี่โผผินย่อมไม่ต่ำแน่

หลินสวินไม่ถึงกับรู้สึกดีกับเซี่ยอวี้ถัง แต่ก็ไม่ได้เกลียดชัง ตอนนั้นแม้เคยถูกอีกฝ่ายเอากระบี่จ่อคอข่มขู่ แต่ก่อนหน้านั้นเซี่ยอวี้ถังก็เคยบังเอิญช่วยเขาไว้ครั้งหนึ่ง

ดังนั้นสำหรับหลินสวิน เขากับเซี่ยอวี้ถังก็เท่ากับว่า ‘หมดสิ้นบุญคุณความแค้น’ ไม่มีใครติดค้างใคร

แน่นอนว่าหลินสวินมีความเย่อหยิ่งและศักดิ์ศรีของตน แม้จะไม่ไปแก้แค้นเซี่ยอวี้ถัง แต่เขาก็ไม่มีทางจะไปปฏิสัมพันธ์กับเซี่ยอวี้ถังก่อน

แม้สำหรับดินแดนรกร้างโบราณ พวกเขาทั้งสองล้วนถือว่าเป็น ‘ศัตรู’ ที่มาจากที่เดียวกัน ทว่าเป็นคนรู้จักก็ใช่ว่าจะสามารถมองข้ามเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตแล้วให้อภัยต่อกันได้

“หลินสวิน?”

เพียงแต่ตอนที่หลินสวินเตรียมจะหมุนตัวกลับไปนั้น เซี่ยอวี้ถังก็สังเกตเห็นเขาเช่นกัน พลันส่งเสียงอย่างประหลาดใจ “เจ้าก็มาดินแดนรกร้างโบราณแล้วหรือ”

หลินสวินขานรับว่าอืม สีหน้าเรียบเฉย

เซี่ยอวี้ถังขมวดคิ้ว ไม่เจอกันเพียงไม่กี่ปี เขาพบว่าพลังปราณของหลินสวินอยู่ในระดับหยั่งสัจจะขั้นสมบูรณ์แล้ว ในใจยิ่งคาดไม่ถึงอยู่บ้าง

“ตอนนี้เจ้ากราบอาจารย์เข้าสำนักใดหรือยัง”

เซี่ยอวี้ถังถาม ตอนนั้นเขาไม่เคยสนใจหลินสวินเลยสักนิด

และเป็นตอนที่อยู่ในนครต้องห้าม เขาถึงได้รู้ว่าหลินสวินสร้างชื่อเสียงจนเป็นที่จับตามองแล้ว

เพียงแต่เขาก็ยังคิดไม่ถึงว่าเด็กหนุ่มที่มาจากหมู่บ้านเล็กๆ ชายขอบของจักรวรรดิจื่อเย่า ในระยะเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่ปี ก็มีความสามารถที่จะเข้ามาฝึกปราณในดินแดนรกร้างโบราณแล้ว!

นี่ทำให้อดตะลึงและประหลาดใจไม่ได้แล้ว

อย่าลืมว่าในจักรวรรดิจื่อเย่า ไม่ใช่ว่าใครจะสามารถเข้าสู่ดินแดนรกร้างโบราณได้ง่ายๆ! มีเพียงขุมอำนาจใหญ่ชั้นยอดแห่งยุคเท่านั้น จึงจะสามารถส่งลูกศิษย์ของพวกเขามายังแดนฝึกปราณศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่และกว้างขวางนี้ได้!

“ยัง”

หลินสวินส่ายหน้า

เซี่ยอวี้ถังขานรับว่าอ้อคำหนึ่ง ในใจกระจ่างแล้ว

ก็จริง เด็กหนุ่มที่ไม่มีเบื้องหลัง ไม่มีฐานะ สามารถเข้ามาฝึกปราณในดินแดนรกร้างโบราณได้ก็เป็นโชคดีมากแล้ว ยังจะสามารถเข้าสำนักโบราณใดได้อย่างไร

“ศิษย์น้องเซี่ย นี่คือสหายของเจ้าตอนที่อยู่โลกชั้นล่างหรือ”

ทันใดนั้นจั๋วขวงหลันพูดขึ้น เขาอยู่ในชุดเสื้อแขนกว้าง ท่าทางสง่างาม ร่างยืดตรงราวกับกระบี่ มีกลิ่นอายราวกับเมฆที่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ทันทีที่อ้าปากก็กลายเป็นจุดสนใจของทั้งลาน

“ไม่ถึงขั้นเรียกว่าสหาย แค่รู้จักเท่านั้น” เซี่ยอวี้ถังพูดสบายๆ

จั๋วขวงหลันขานรับว่าอ้อคำหนึ่งก็เก็บสายตา ไม่ได้ทักทายหรือพูดคุยพอเป็นพิธีกับหลินสวิน ท่ามกลางความเงียบแฝงความเย่อหยิ่งที่ดูห่างเหิน

โลกชั้นล่าง!

บริเวณรอบๆ ผู้สืบทอดสำนักกระบี่โผผินต่างชะงัก สีหน้าพลันปรากฏความไม่เห็นด้วย ต่างดูถูกเหยียดหยามไม่มากก็น้อย

ทีแรกเห็นเซี่ยอวี้ถังคุยกับหลินสวิน พวกเขายังแปลกใจในตัวหลินสวินไม่น้อย คิดว่าเขาเป็นลูกศิษย์ของสำนักเก่าแก่ที่ใดที่หนึ่ง

นี่เป็นต้นไม้โบราณที่แปลกประหลาด ปลูกโดยผู้แข็งแกร่งเผ่าวาทวาโยที่ข่าวไวที่สุด

ทุกครั้งที่มีเรื่องฮือฮาที่สุดเกิดขึ้น ผู้แข็งแกร่งเผ่าวาทวาโยก็จะสืบข่าวมาแขวนไว้บนต้นไม้ ควบรวมเป็นใบไม้แต่ละใบให้คนมาดูมาชม

ใบไม้ของต้นข่าวสารยอดเยี่ยมมาก สามารถเปลี่ยนเป็นตัวอักษรและรูปภาพ ฉายภาพเหตุการณ์เสมือนจริงของหลายข่าวอีกครั้ง

และหลายข่าวที่เป็นความลับอย่างมากก็สามารถสืบได้บนต้นข่าวสารเช่นกัน เพียงแต่ต้องเอาแกนวิญญาณจำนวนหนึ่งออกมาป้อนใบไม้พวกนี้ จึงจะสามารถมองเห็นเนื้อหาในนั้นได้ทันที

และก็เพราะเหตุนี้ ต้นข่าวสารจึงถูกเรียกว่าเป็น ‘ต้นเงินต้นทอง’ ของเผ่าวาทวาโย

……

กลางเมืองก่วมหิมะ

ต้นข่าวสารสูงใหญ่เสียดฟ้าที่เก่าแก่และแข็งแรงฝังรากอยู่ที่นี่ กิ่งก้านของมันแผ่สาขาออกไปเหมือนมังกรมีเขา ด้านบนเต็มไปด้วยใบไม้หนาแน่น

ใบไม้มีสีขาวเป็นประกายราวกับแกะสลักจากน้ำแข็ง ขนาดใหญ่พอๆ กับใบพัด ภายในซ่อนข่าวสารต่างๆ ที่ผู้แข็งแกร่งเผ่าวาทวาโยสืบมาได้

ตอนที่พวกของอวี๋เสวี่ยเจียวมาถึงก็พบด้วยความแปลกใจว่า ที่นี่คึกคักผิดปกติ เงาร่างที่ราวกับคลื่นน้ำล้อมรอบต้นข่าวสารเอาไว้จนแม้แต่น้ำหยดเดียวก็ผ่านเข้าไปไม่ได้

“คนเยอะขนาดนี้ต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่!” อวี๋เสวี่ยเทียนตะโกนอย่างตื่นเต้น ลุกพรวดขึ้นกระโดดลงจากเกี้ยวสมบัติอย่างร้อนรน แล้วเบียดเข้าไปในกลุ่มคน

“น้องเล็กยังคงใจร้อนเกินไป…” อวี๋เสวี่ยเจียวส่ายหน้า จากนั้นนางเองก็ลุกขึ้น ก้าวลงจากเกี้ยวสมบัติเช่นกัน

อวี๋เสวี่ยเจียวจำได้แม่น จะต้องเป็นเพราะมีเรื่องใหญ่ที่ฮือฮาอย่างมากเกิดขึ้น บริเวณต้นข่าวสารถึงได้ดึงดูดผู้ฝึกปราณมากมายขนาดนี้

‘หรือในช่วงนี้ยังมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นจริงๆ’ ในใจอวี๋เสวี่ยเจียวอดแปลกใจไม่ได้

และในเวลานั้นเอง อวี๋เสวี่ยเทียนที่เบียดเข้าไปในกลุ่มคนนานแล้วส่งเสียงด้วยความตกใจกะทันหัน “ท่านพี่ รีบมาดูเร็ว!”

อวี๋เสวี่ยเจียวในใจสะท้าน เดินมาหน้าต้นข่าวสารรวมตัวกับอวี๋เสวี่ยเทียนอย่างราบรื่นท่ามกลางการปิดล้อมอย่างหนาแน่นของผู้คุ้มกัน

ตอนที่สายตาของนางมองไปทางลำต้นซึ่งสะดุดตาที่สุดของต้นข่าวสารก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ถึงกับเป็นเขา!?