Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 848

เหมือนกับยื่นมือคว้าปีกผีเสื้อตัวหนึ่งลวกๆ เห็นได้ชัดว่าทำอย่างเยือกเย็นและตามใจนึกยิ่ง

ภาพนี้มีพลังสั่นสะเทือนเหลือล้นอย่างไม่ต้องสงสัย พาให้เสียงร้องอุทานดังก้องทั่วลาน

ผู้ฝึกปราณทั้งหมดเบิกตากว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ

ชายร่างยักษ์คนนั้นมีนามว่าซาหลู่ ถึงจะเป็นผู้ติดตามข้างกายซาหลิวฉาน แต่ความกร้าวแกร่งแห่งพลังต่อสู้กลับเป็นที่ประจักษ์แก่ทุกคน

ไม่เช่นนั้นก่อนหน้านี้ เยวี่ยเจี้ยนหมิงซึ่งมีชื่อเสียงในแคว้นวิญญาณอัคนีคงไม่ถูกซัดออกจากหอวสันตสารทแน่

ตูม!

ซาหลู่หน้าเปลี่ยนสี เขาส่งเสียงตะโกนสนั่นประหนึ่งฟ้าคำราม ร่างสูงตระหง่านระเบิดพลังน่าสะพรึง โจมตีกลับอย่างดุเดือดสุดกำลัง

เพียงแต่ไม่ว่าเขาจะพยายามงัดความสามารถออกมาสุดกำลังอย่างไร ง้าวมหึมาเล่มนั้นก็ถูกกำอย่างแน่นหนา ไม่กระดิกสักเสี้ยว

ทอดมองไกลออกไปก็เห็นหลินสวินยืนอยู่ตรงนั้น คว้าง้าวมหึมาด้วยมือเดียว แต่ซาหลู่กลับฝืนจนหน้าแดงเถือก ร่างสูงใหญ่ปานภูผากล้ามเนื้อปริเปิด เลือดลมพลุ่งพล่าน เห็นชัดว่าเปลืองแรงไปอย่างมาก

“แย่แล้ว!”

ชั่วขณะนั้นซาหลู่หน้าเปลี่ยนสีอีกครั้ง รับรู้ถึงความน่าสะพรึงของเทพมารหลิน

เพียงแต่ขณะที่เขากำลังจะทิ้งง้าวมหึมาและเปลี่ยนกระบวนท่านั้น ก็เห็นข้อมือหลินสวินสั่นกึก ถึงขั้นแย่งง้าวมหึมาเล่มนั้นไปควงแล้วฟาดกระแทกลงมาเต็มแรง

ปัง!

การโจมตีเดียวเท่านั้น ซาหลู่ถูกฟาดหมอบกระแตโดยพลัน กระดูกไหล่ระเบิดกระจุย โลหิตสาดกระเซ็นส่งเสียงร้องโหยหวน

ต่อให้เขาจะทรงพลังในระดับกระบวนแปรจุติแค่ไหนก็ถูกหนดให้ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของหลินสวิน ด้วยฝ่ายหลังได้เหยียบย่างสู่มกุฎแล้ว เรียกได้ว่าไม่มีใครเทียบได้ ส่วนเขายังห่างไกลลิบลิ่ว

ในลานบังเกิดเสียงสูดหายใจเฮือก ผู้ฝึกปราณทุกคนต่างมองออกว่าหากครั้งนี้หลินสวินใช้ปลายง้าวฟันฉับลงไป ซาหลู่คงถูกฟันเป็นสองท่อนตั้งนานแล้ว!

ซาหลู่ร้องคำราม เขาไม่ยินยอมยิ่ง ดวงตาก่ำเลือดแลดูอำมหิตหาใดเปรียบ ตะกายขึ้นจากพื้น แผ่แสงน่าสะพรึงไปทั่วร่างแล้วพุ่งเข้าหาหลินสวินเต็มแรง

ชิ้ง!

หลินสวินควงง้าวมหึมา ปลายคมม้วนกลับด้าน ปลดปล่อยลำแสงคมกริบสะท้านโลกออกมาราวกับธารดาราสีเงิน เสียงระเบิดดังโครมครืน กำราบซาหลู่ลงอีกครั้งอย่างเด็ดขาด

ซาหลู่ซวนเซทรุดลงกับพื้น ปลายคมเจิดจ้าแหวกทรวงอกของเขาออก เลือดสดๆ ซ่านเซ็นดุจดั่งกระแสน้ำ ย้อมพื้นดินเป็นสีแดงฉานและกลายเป็นบ่อเลือดน่าสยดสยองในชั่วพริบตา

“แค่การโจมตีเดียวเท่านั้น!” ผู้ฝึกปราณบริเวณใกล้เคียงต่างตระหนก

ทุกผู้คนล้วนตกตะลึง พวกแกร่งกร้าวแนวหน้าในระดับกระบวนแปรจุติแห่งเผ่าฉลามสมุทร ถูกเทพมารหลินสยบเพียงชั่วโบกมือ นี่มันน่าตกใจเกินไปแล้ว!

“อ๊าก!” ซาหลู่ส่งเสียงร้องโหยหวนหาใดเปรียบ

ฉัวะ!

หลินสวินกวาดง้าวมหึมาในมือ ตัดหัวเขาร่วงลงพื้น ตั้งแต่ต้นจนจบไม่ได้พูดพล่ามแม้เพียงประโยคเดียว เด็ดขาดทรงอานุภาพ แข็งแกร่งและตรงไปตรงมา

ฮูม~ ร่างของซาหลู่กลายเป็นฉลามสมุทรตัวมหึมาตัวหนึ่ง เลือดสดๆ ปานน้ำตกชโลมพื้นดินละแวกใกล้เคียงในพริบตา แดงฉานบาดตา

ในลานไร้สรรพเสียง เงียบสงัดหาใดเปรียบ ทุกคนต่างสั่นเทิ้ม รับรู้ถึงไอสังหารที่ผงาดกร้าวถึงขีดสุดจากร่างหลินสวิน มันแผ่กระจายทุกสารทิศราวกับคลื่นยักษ์ถล่มภูผาทลาย!

ที่นี่เป็นถึงหน้าประตูใหญ่หอวสันตสารท แหล่งรวมตัวผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วน

เพียงแต่ใครก็ไม่สามารถจินตนาการได้ ว่าทันทีที่เทพมารหลินปรากฏตัวจะถึงขั้นเหี้ยมหาญและตรงไปตรงมาเช่นนี้ ตัดหัวบุคคลกร้าวแกร่งแห่งเผ่าฉลามสมุทรคนหนึ่งคาที่!

แรกเริ่มเดิมทีซาหลู่วางโตและกำเริบเสิบสานถึงขีดสุด ซัดเยวี่ยเจี้ยนหมิงปลิวลอยออกจากหอวสันตสารท ยังความอับอายมาให้เป็นที่สุด หมายจะใช้เรื่องนี้บีบให้เทพมารหลินปรากฏตัว พาให้ผู้ฝึกปราณจำนวนมากต่างรู้สึกว่าเกินเหตุไปหน่อย และไม่ชอบใจอยู่บ้าง

ยามนี้เทพมารหลินปรากฏตัว ซาหลู่กลับไม่สามารถต้านทานและถูกปลิดชีพในทันที!

สิ่งนี้ทำให้ในใจของผู้ฝึกปราณในที่นั้น นอกจากความสะทกสะท้านแล้วยังรู้สึกทอดถอนใจอย่างอดไม่ได้ด้วย ไม่เสียทีที่เป็นเทพมารหลินซึ่งชื่อก้องแดนฐิติประจิมในยามนี้ ไม่เพียงใจกล้าเต็มเปี่ยม หนำซ้ำยังทรงพลังไร้เทียมทานอีกด้วย!

เยวี่ยเจี้ยนหมิงเองก็อึ้งงัน ยากจะเชื่ออยู่บ้าง และรู้สึกละอายใจอย่างที่ไม่อาจบรรยายได้ เขาก้าวไปข้างหน้ากล่าวว่า “หลินสวิน ขอโทษด้วย หากไม่ใช่เพราะข้า…”

หลินสวินเอ่ยตัดบท “ไม่โทษเจ้า ว่ากันถึงสาเหตุแล้วคนที่พวกเขาต้องการเล่นงานก็คือข้า คนที่ควรขอโทษคือข้าต่างหาก ทำให้เจ้าต้องประสบเคราะห์โดยใช่เหตุ”

กล่าวถึงตรงนี้หลินสวินก็ยิ้ม “ยิ่งไปกว่านั้น ในเมื่อเจ้าเห็นข้าเป็นสหาย มีหรือข้าจะยืนกอดอกชมดูอยู่ด้านข้างยามสหายตกที่นั่งลำบากได้”

“เทพมารหลินช่างดีนัก กล้าหาญเหมือนข่าวลือไม่มีผิด เพียงแต่เจ้าฆ่าผู้ติดตามข้างกายคนหนึ่งของข้าเช่นนี้ คงเบื่อจะมีชีวิตอยู่แล้วกระมัง”

ทันใดนั้นเสียงราบเรียบและเย็นชาเสียงหนึ่งดังลอยมาจากหอวสันตสารท ก็เห็นชายหนุ่มชุดคลุมทองทั้งตัว รูปร่างสูงโปร่งคนหนึ่งสาวเท้าเดินออกมา

นัยน์ตาของเขาประหนึ่งดาบ คมกริบน่าสะพรึง มีผมยาวสีฟ้าเข้ม ทุกท่วงท่าอิริยาบถมีพลานุภาพดุจกลืนกินทุกสิ่ง

เป็นซาหลิวฉานบุตรเทพคนปัจจุบันแห่งเผ่าฉลามสมุทรนั่นเอง!

เมื่อเห็นเขาปรากฏตัว ในที่นั้นบังเกิดความโกลาหล ผู้ฝึกปราณทุกคนต่างใจสะท้าน ซาหลิวฉาน นี่เป็นถึงบุคคลไร้เทียมทานที่ชื่อดังอย่างยิ่งในหมู่คนรุ่นเยาว์แห่งแดนฐิติประจิมเชียว

เขาถูกขนานนามให้เป็นหนึ่งในสิบสุดยอดผู้กล้าทะเลมารพิฆาต พลังต่อสู้เหนือชั้น ลือกันว่าเขาฝึกมรดกวิชาลับของสำนักพุทธบรรพกาลตั้งแต่ยังเด็ก แต่เขามีนิสัยดุดันซ้ำยังกระหายเลือด ผู้ฝึกปราณที่ตายด้วยน้ำมือของเขา หากไม่ใช่แปดร้อยก็ต้องถึงพันคน!

เผชิญหน้ากับเหล่าผู้กล้ามากมายเช่นนี้ หลินสวินที่ตัวคนเดียวถึงกับไม่กริ่งเกรง ความกล้าเช่นนี้หาตัวจับยากนักในหมู่คนรุ่นเยาว์ ณ ปัจจุบัน!

“ฮ่าๆๆ แค่พวกลวงโลกแอบอ้างชื่อเสียงคนหนึ่ง มีแต่ชื่อเสียงจอมปลอม คิดว่าจะอาละวาดไม่กลัวเกรงได้แล้วหรือ ไม่รู้จักดีชั่วจริงๆ!”

ซาหลิวฉานหัวเราะลั่น นัยน์ตาคมกริบประหนึ่งสายฟ้า ทั่วกายแผ่พลังบีบเค้นผู้คนออกมา สร้างความหวาดหวั่นไปทั่วลาน

ผู้กล้าคนอื่นบางส่วนก็ยิ้มแสยะ หัวเราะเสียงเบา เห็นชัดว่าพวกเขาไม่เห็นด้วยกับคำพูดของหลินสวิน

ชายหนุ่มในชุดคลุมหยกคนหนึ่งยิ่งส่งเสียงเย้ยหยันออกมา กล่าวถากถาง “ข้าว่านะพี่ชาย คนทั่วไปเรียกเจ้าว่าเทพมารหลิน เจ้าคงไม่ได้มองว่าตนเป็นเทพมารที่ไม่อาจเอาชนะได้จริงๆ หรอกกระมัง ในหอวสันตสารทเบื้องหน้ารวมตัวบุคคลชั้นยอดแห่งยุคทุกเขตแคว้นในแดนฐิติประจิม เจ้ากล้าโพล่งคำพูดเช่นนี้ออกมา ไม่รู้สึกว่าตัวเองน่าขันมากหรอกหรือ”

ในน้ำเสียงเจือแววเสียดสีที่เหมือนมีแต่ไม่มีเสี้ยวหนึ่ง

ทันใดนั้นมีเสียงหัวเราะผสมโรงดังก้องทั่วลาน

“ไหนเลยจะเป็นแค่เรื่องน่าขัน พาให้ผู้คนผิดหวังชัดๆ เมื่อก่อนข้ายังเคยคิดว่าเทพมารหลินที่เรียกกันจะผิดธรรมดาสักเพียงใด ขนาดสงสัยว่าเขาอาจจะมีสามหัวหกแขน แต่ยามนี้ดูแล้ว ช่างทำให้ผู้คนผิดหวังเป็นที่สุด”

“คนพรรค์นี้ยังกล้าเรียกตัวเองว่า ‘เทพมาร’ ด้วยหรือ มิน่าเล่าถึงได้ถูกสหายยุทธ์มากมายดูเบาและวิพากษ์วิจารณ์ จากที่ข้าดู ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับพวกลวงโลกเลยจริงๆ”

ในที่นั้นชายหญิงบางส่วนกล่าวออกมาตามใจอยาก การกระทำคำพูดเจือกลิ่นอายหยิ่งยโสและถือดี แสดงความคิดเห็นต่อหลินสวิน ในคำพูดแฝงความดูแคลนและจงใจอย่างเด่นชัด

สิ่งนี้ทำให้ผู้ฝึกปราณที่มุงดูเหล่านั้นต่างพรั่นพรึง เมื่อหลายวันก่อนพวกเขาก็ได้ยินมาว่า ในแดนฐิติประจิมมีผู้กล้ามากมายไม่ชอบใจเทพมารหลิน ดูหมิ่นถิ่นแคลนต่อเทพมารหลินยิ่ง คิดว่าเขาชื่อเสียงไม่สมคำร่ำลือ เป็นเพียงบุคคลที่แอบอ้างชื่อเสียงคนหนึ่งเท่านั้น

กระทั่งว่าพวกชั้นยอดแห่งยุคบางส่วนยิ่งป่าวร้อง ว่าหากเทพมารหลินกล้าปรากฏตัวก็จะสยบเขาซะ ทำให้เขาชื่อเสียงป่นปี้

เดิมทีเรื่องพวกนี้ล้วนเป็นข่าวลือ ผู้ฝึกปราณมากมายต่างเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง แต่ยามนี้ดูแล้วเห็นได้ชัดว่าข่าวลือพวกนี้ไม่ได้เป็นข่าวโคมลอย แต่เป็นเรื่องจริงต่างหาก!

ก็เหมือนกับในลานยามนี้ สายตาที่เหล่าผู้กล้าจำนวนมากมองไปที่หลินสวินล้วนเจือแววเย้ยหยันและดูถูกไม่มากก็น้อย

เห็นหลินสวินถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนัก มุมปากซาหลิวฉานก็ยกโค้งขึ้น กล่าวเสียงเรียบ “หลินสวิน ข้าให้โอกาสเจ้าหนึ่งหน เจ้าคุกเข่าขอโทษข้าตอนนี้ ข้าก็จะไม่ถือสาเอาความเรื่องที่เจ้าฆ่าซาหลู่ เจ้าเห็นว่าอย่างไร”

นี่กำลังหยามน้ำหน้าหลินสวินอยู่อย่างไม่ต้องสงสัย!

ต้องการเหยียบย่ำและทำลายศักดิ์ศรีของหลินสวินต่อหน้าทุกคน!

การกระทำใดๆ ควรเหลือทางไว้บ้าง ไม่ควรกระทำการเกินไป แต่คำพูดนี้ของซาหลิวฉานก็ออกจะเลวร้ายเกินไป

ขณะนี้ส่วนลึกในดวงตาดำของหลินสวินฉายไอสังหารเย็นเยียบวูบหนึ่ง เพียงแต่ไม่รอให้เขาเอ่ยปาก ชายหนุ่มชุดคลุมหยกที่เคยพูดจาเสียดสีเขาก่อนหน้านี้ก็ชิงพูดขึ้นก่อน

“เฮอะๆ ถึงแม้ความคิดนี้จะไม่เลว แต่ไม่ใคร่สนุกสักเท่าไร ไม่สู้ให้ข้ากำราบเทพมารหลินที่เรียกกันคนนี้ก่อน ถึงตอนนั้นเขาไม่อยากคุกเข่าร้องขอชีวิตและขอโทษก็คงยาก”