Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 862

หลินสวินเพิ่งคืนสติกลับมา ยังไม่ทันมองเห็นภาพเบื้องหน้าชัดเจน เสียงร้องคำรามปานสายฟ้าสนั่นหวั่นไหวสายหนึ่งก็ดังกระหึ่มข้างโสต

พร้อมกันนั้นลมเหม็นคาวตีจมูก ความหนาวเหน็บกรีดกระดูกน่าสะพรึงวูบหนึ่งโหมซัดเข้ามา พาให้หลินสวินแข็งทื่อทั้งร่าง

เสียงสวบดังหนึ่งครา เงาร่างของหลินสวินอันตรธานไปจากตำแหน่งเดิม

โขดหินแตกระเบิด เศษน้ำแข็งปลิวว่อน หลุมขนาดใหญ่มีขอบเขตร้อยจั้งหลุมหนึ่งปรากฏเพิ่มมาบนพื้น เป็นที่น่าสยดสยองยิ่ง

หลินสวินตกใจจนเหงื่อกาฬท่วมกาย พลังทำลายล้างแข็งแกร่งนัก!

มันเป็นรูปสลักน้ำแข็งมหึมา ปีกสองข้างสยายยาวสิบกว่าจั้ง กรงเล็บแหลมคมดั่งใบมีด แสงวาวหิมะน้ำแข็งราวกับกระจกเคลือบปกคลุมทั่วตัว ดวงตาคู่นั้นของมันก็ราวกับถูกสร้างมาจากการแกะสลักน้ำแข็ง ลำแสงยะเยือกบาดตาพุ่งปราดออกมา

ฉัวะ!

รูปสลักน้ำแข็งแหวกข้ามอากาศ สองปีกประหนึ่งดาบ กรงเล็บแหลมคมวาดออกเบาๆ แสงกระบี่หิมะน้ำแข็งสายหนึ่งทะลวงห้วงอากาศออกมา พร่างพราวบาดตา ปลดปล่อยกลิ่นอายเกรี้ยวกราดหาที่เปรียบไม่ได้ออกมา

หลินสวินโคจรก้าวย่างชือน้ำแข็ง เบี่ยงหลบไกลออกไปอีกครั้ง

บนพื้นดินแถบนั้นถูกฉีกทึ้งเป็นรอยแตกเส้นตรงหนึ่งพันจั้งเต็มๆ ราวกับหั่นเต้าหู้ก็ไม่ปาน กลิ่นอายอันคมกริบนั้นน่ากลัวยิ่งยวด

หลินสวินยิ่งรู้สึกพิศวงมากขึ้นเรื่อยๆ รูปสลักน้ำแข็งมหึมานั้นดุจดั่งปรมาจารย์วิถีกระบี่ผู้หนึ่ง เจตกระบี่ที่ปลดปล่อยออกมานั้นควบแน่น เกรี้ยวกราด ว่องไว เคลือบแฝงกลิ่นอายแคล่วคล่อง ทรงพลังไร้ขีดจำกัด

ยิ่งกว่านั้นเขาสัมผัสได้ว่าเจ้านกปีศาจแปลกประหลาดตัวนี้คล้ายจะไม่มีคลื่นอารมณ์ และปราศจากพลังชีวิต เสมือนเป็นหุ่นเชิดก็ไม่ปาน

แต่สัญชาตญาณการต่อสู้ของมันดันเฉียบแหลมและน่าสะพรึงถึงที่สุด เพียงแค่สองการโจมตีเท่านั้นก็สำแดงพลังต่อสู้น่ากลัวที่มีแต่พวกผ่านร้อยสมรภูมิเท่านั้นจึงจะมี

ฟึ่บๆๆ!

รูปสลักน้ำแข็งซัดโจมตีอีกครั้ง ปีกกางกระพือบ้าคลั่ง เจตกระบี่หิมะน้ำแข็งพันหมื่นสายพุ่งปราดออกมา ครอบฟ้าคลุมดิน ร่วงจากฟากฟ้าลงมาอย่างแน่นขนัด

ภาพนั้นน่ากลัวเกินไป พาให้หลินสวินรู้สึกราวกับกำลังเผชิญหน้ากับราชากึ่งระดับอยู่!

ตูม!

เขาโคจรปราณของตน ซัดหมัดออกไปราวกับสายฟ้า สำแดงเคล็ดวิชาเก้าหมัดสะเทือนสวรรค์ พลังหมัดไร้ขอบเขตเขย่าฟ้าสะเทือนดินอย่างไร้เทียมทาน

การปะทะอันสั่นสะเทือนแก้วหูบังเกิดขึ้นที่นี่ ผืนดินถูกแหวกออก เศษน้ำแข็งที่แตกละเอียดปลิวว่อน ทั่วฟ้าล้วนเต็มไปด้วยพลังหมัด เจตกระบี่ และความหนาวเหน็บบาดกระดูก

“นี่เป็นนกปีศาจตัวหนึ่งเสียที่ไหน เห็นๆ อยู่ว่าเป็นยอดฝีมือที่เชี่ยวชาญมรดกลับวิชากระบี่!”

นัยน์ตาหลินสวินหดรัด ไม่กล้าประมาท ส่งเสียงร้องยาวออกมา เงาร่างทะยานขึ้นกลางอากาศ เท้าโคจรก้าวย่างชือน้ำแข็ง ใช้พลังทั้งหมด ไม่กล้าชะล่าใจสักนิด

“ตาย!”

ครู่ใหญ่ให้หลัง พลังหมัดของหลินสวินพร่างพราว เปล่งแสงน่าสะพรึงออกมา ทะลวงห้วงอากาศซัดกระแทกรูปสลักน้ำแข็งเต็มเหนี่ยวในชั่วอึดใจ

เพล้ง!

ภาพที่พาให้ผู้คนอัศจรรย์ใจปรากฏขึ้น รูปสลักน้ำแข็งนั้นประหนึ่งก้อนน้ำแข็ง พังครืนกลายเป็นเศษน้ำแข็งนับไม่ถ้วน ร่วงโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า

“กลายร่างมาจากหิมะน้ำแข็งเชียว?”

หลินสวินสูดหายใจเฮือก พุ่งไปเบื้องหน้า เก็บเศษน้ำแข็งบางส่วนขึ้นมาตรวจสอบอย่างละเอียด

สุดท้ายเขาก็สามารถสรุปได้ว่านี่คือหิมะน้ำแข็งที่สุดแสนธรรมดาเท่านั้น แต่เมื่อครู่กลับวิวัฒน์กลายเป็นรูปสลักน้ำแข็งมหึมา ซ้ำยังมีเจตกระบี่ไร้เทียมทานด้วย!

นี่ช่างพาให้ผู้คนตกตะลึงนัก

“เขาพยับครามแห่งนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ ด้วย ต่อให้เปลี่ยนเป็นคนชั้นยอดในระดับกระบวนแปรจุติอย่างพวกซาหลู่ เกรงว่าก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนกปีศาจตัวนี้เลย…”

สีหน้าหลินสวินเคร่งขรึมเล็กน้อย

เขาทอดสายตากวาดมองรอบบริเวณ ก็เห็นผนึกน้ำแข็งพันลี้ หิมะลอยล่องหมื่นลี้ แม้แต่พื้นดินก็ยังสร้างมาจากชั้นน้ำแข็งหนาเตอะ แวววาวและโปร่งใสทั้งสิ้น

กลางฟ้าดินปกคลุมด้วยความหนาวเหน็บเสียดกระดูก ขาวโพลนทั้งแถบประดุจโลกหิมะน้ำแข็งแห่งหนึ่ง ทอดสายตามองไปถึงกับมองไม่เห็นจุดสิ้นสุด

ชิ้ง!

หลินสวินเรียกดาบหักออกมา เงาร่างไหววูบคราหนึ่ง ก็แหวกพื้นน้ำแข็งเจาะลึกลงไป

สิบจั้ง

ร้อยจั้ง

พันจั้ง

……

จนถึงระดับความลึกแปดพันจั้ง ก็ยังคงเป็นชั้นน้ำแข็งหนาเตอะเช่นเดิม ประหนึ่งไม่มีก้นบ่อ

ระยะทางเช่นนี้ทำให้หลินสวินรู้สึกค่อนข้างเปลืองแรง สุดท้ายก็ไม่อาจไม่ละทิ้งแผนการสำรวจ