Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 978

หมายถึงราชันระดับสังสารวัฏที่ไม่เคยสร้างฐานมรรคยามเหยียบย่างระดับราชัน

ฐานมรรคถือได้ว่าเป็นรากเหง้าของมหามรรค คือประตูศักดิ์สิทธิ์ลึกลับ รวบรวมรากฐานมหามรรคของผู้ฝึกปราณ เป็นที่แกนสำคัญแห่งพลังปราณทั่วกาย

หากระดับราชันไม่มีฐานมรรค สุดท้ายก็จะเหมือนแหนลอยน้ำ อาจหายไปพร้อมกับคลื่นได้ทุกเมื่อ หยุดชะงักอยู่เพียงแค่ระดับราชัน ไม่สามารถแสวงหาวิถีอมตะต่อไปได้

มีหรือไม่มีฐานมรรค ก็คือความแตกต่างระหว่างราชันกำมะลอกับราชันที่แท้จริง

เช่นเดียวกับอสูรเฒ่าแรดดำนี้ หากมีฐานมรรค เว้นแต่จะทำลายฐานมรรคในร่างกายของเขาได้ หาไม่เป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าเขาตายได้อย่างง่ายดายเช่นนี้!

…

อสูรเฒ่าแรดดำเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับราชันมาสิบกว่าปี อาจเป็นเพราะข้อจำกัดทางคุณสมบัติ หรือบางทีอาจยังไม่ทันสร้างฐานมรรคเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นจึงถูกฆ่าง่ายดายปานนี้

และเมื่อคิดว่าแค่ฆ่าราชันกำมะลอคนหนึ่งก็ต้องใช้แกนวิญญาณขั้นสูงมากกว่าสามหมื่นก้อน หลินสวินไหนเลยจะไม่ปวดใจ

ฮูม!

หลินสวินเก็บกระบวนผนึกจตุลักษณ์ราชัน บนพื้นปรากฏร่างอสูรแรดดำขนาดเท่าภูเขาเล็กๆ ถูกเผาจนไหม้เกรียม เกล็ดของมันแตกเป็นเสี่ยงๆ บาดแผลเหวอะหวะ

‘ต้องใช้ประโยชน์จากภูเขาเนื้อนี้ให้เต็มที่!’ หลินสวินลอบตัดสินใจเด็ดขาดกับตัวเอง แบกศพของอสูรเฒ่าแรดดำแล้วหมุนตัวจากไปพร้อมกับพวกแม่นางเยวี่ย

“เสี่ยวเหอ คืนนี้เจ้าอยากกินอะไร”

“เนื้อย่าง!”

“คำขอของเจ้าง่ายเกินไป จี่ ทอด ผัด นึ่ง เคี่ยว ตุ๋น ต้ม… หมดนี่เอาอย่างละส่วนไม่ให้ซ้ำกันเป็นอย่างไร”

“นั่น… จะยัดไม่ลงหรือไม่”

“ถ้าอย่างนั้นก็ค่อยกินๆ!”

ระหว่างทางหลินสวินกำลังคุยกับเสี่ยวเหอ

และเมื่อได้ยินบทสนทนาเหล่านี้ ผู้แข็งแกร่งที่เดิมอึ้งค้างก็อดไม่ได้ที่จะมีอาการหนังศีรษะชาหนึบ ลิ้นสากปากแห้ง เด็กหนุ่มอำมหิตคนนี้จะกินอสูรเฒ่าแรดดำจริงๆ หรือ

เขาไม่กลัวว่าจะถูกแดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์แก้แค้นหรือ

นี่คือราชันคนหนึ่งเชียวนะ!

หากกระจายออกไปว่าอสูรเฒ่าแรดดำตกเป็นอาหารถูกแบ่งออกเป็นส่วนๆ ทั่วทั้งแคว้นกู่ชางมีหวังตกสู่สถานการณ์สั่นคลอนครั้งใหญ่เป็นแน่

“ทุกท่านรู้หรือไม่ว่าเด็กคนนี้มีที่มาที่ไปอย่างไร” จนกระทั่งเงาร่างของพวกหลินสวินหายไป ถึงได้มีผู้ฝึกปราณถามด้วยเสียงคลางแคลงใจ

“ข้าไม่รู้ ไม่เคยมีเด็กหนุ่มผู้กล้าที่ดุร้ายเหมือนอย่างเขาในแดนชัยบูรพาเลยสักคน”

“เริ่มจากกำราบสิงอี่เทียนผู้นำคนรุ่นเยาว์ของเผ่าปีกอสนีอย่างกร้าวแกร่ง จากนั้นใช้กระบวนผนึกราชันกักขังสังหารอสูรเฒ่าแรดดำ ฝีมือเช่นนี้… ไม่ใช่สิ่งที่ผู้กล้าธรรมดาสามารถทำได้จริงๆ”

“ไม่ได้ยินหรือ นางหนูคนนั้นเรียกเจ้าหมอนี่ว่าพี่หลินสวิน ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าชื่อนี้ฟังดูคุ้นๆ” มีบางคนสงสัย

“หลินสวินหรือ เดี๋ยวก่อน ข้ารู้แล้ว เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าเจ้าหมอนี่น่าจะไม่ใช่ผู้กล้าแดนชัยบูรพาของพวกเรา แต่มาจากแดนฐิติประจิม!”

มีคนตะโกนเสียงหลง ตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง

“แดนฐิติประจิมหรือ”

“ใช่แล้ว! เทศกาลโคมกถามรรคที่จัดขึ้นที่แดนฐิติประจิมเมื่อไม่นานมานี้ได้รับความสนใจอย่างมาก หลินสวินนี่ก็คือเด็กหนุ่มเทพมารที่ผงาดง้ำในงานเทศกาลโคมกถามรรคครั้งนี้!”

“น่าเสียดายที่มีข่าวเกี่ยวกับเขาน้อยเกินไป ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่ผู้ฝึกปราณของพวกเราแดนชัยบูรพา แถมแดนฐิติประจิมก็อยู่ไกลเกินไป ข้าเองก็รู้แค่ว่าเทพมารหลินคนนี้ก่อกวนคลื่นลมในแดนฐิติประจิมจนโกลาหลวุ่นวาย เป็นที่จับตามองมากที่สุดในหมู่คนรุ่นเยาว์…”

เหล่าผู้แข็งแกร่งวิพากษ์วิจารณ์ เมื่อรู้ข่าวเหล่านี้ในใจก็อดสะท้านไม่ได้

เด็กหนุ่มจากแดนฐิติประจิมคนหนึ่ง ยังไม่ทันเข้าสู่แดนชัยบูรพาก็เอาชนะสิงอี่เทียนและสังหารอสูรเฒ่าแรดดำเสียแล้ว นี่มันแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!

ในอนาคตมังกรแกร่งที่ข้ามแม่น้ำมาคนนี้จะสร้างคลื่นลมใหญ่โตเพียงใดในแดนชัยบูรพากัน

และวันนี้เอง ข่าวเกี่ยวกับหลินสวินก็เริ่มแพร่กระจายไปยังแดนชัยบูรพาอย่างต่อเนื่อง…

…

สองชั่วยามต่อมา

ยานสมบัติแล่นออกจากหาดดาราขจรช้าๆ แล่นไปตามแม่น้ำพรมแดนที่อยู่ไกลๆ

บนยามสมบัติ โค่วซิงตั้งหม้อสีดำใบใหญ่ หน้าเขียวอ้าปากพ่นเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ เปลวไฟคุโชน แผดเผาจนน้ำในหม้อเดือดปุดๆ

จงอางแดงและนักผจญภัยคนอื่นๆ กำลังสาละวนอยู่กับการเตรียมอาหารและเครื่องปรุงต่างๆ

ชิ้ง!

เสี่ยวเหอถือดาบเล่มหนึ่งผ่าลงบนตัวอสูรแรดดำ แต่กลับตัดออกมาได้แค่สะเก็ดไฟเท่านั้น แม้ว่าเกล็ดของมันจะแตกแล้วแต่ยังคงแข็งแกร่งหาใดเปรียบ มีแสงสีเขียวเข้มเป็นประกายสายแล้วสายเล่า แข็งยิ่งกว่าสมบัติ

ตัวของมันใหญ่มาก สี่กีบดุจเสา ส่วนหัวราวกับห้องห้องหนึ่ง ลำพังแค่หางเดียวก็หนาเท่าขาแล้ว

เสี่ยวเหอเหงื่อแตกพลั่ก รู้สึกกลัดกลุ้มมาก เดิมทีนางตั้งใจจะเข้าไปช่วย แต่กลับพบว่าด้วยศักยภาพของนางไม่สามารถทำจัดการอาหารชิ้นใหญ่เช่นนี้ได้เลยสักนิด

“ให้ข้าเอง”

หลินสวินเดินไปพร้อมรอยยิ้ม ม้วนแขนเสื้อมือกระชับดาบหัก เริ่มผ่าอสูรเฒ่าแรดดำที่เหยียบย่างในระดับราชันตัวนี้

เนื้ออสูรตัวนี้มีสีขาวใสวาว นุ่มลื่น ทั้งยังไม่มีกลิ่นคาวใดๆ ตรงข้ามกลับส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ เปล่งประกายระยิบระยับพาให้ผู้คนน้ำลายสอ

หลินสวินหั่นเนื้อของมันเป็นชิ้นๆ เลาะส่วนกระดูกออก พวกนี้ใช้สำหรับตุ๋นน้ำแกง เครื่องในถูกสับเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ตั้งใจว่าจะผัดทอดปรุงรส

แม้แต่เลือดอสูรก็ไม่ได้ทิ้งเปล่า ถูกหลินสวินหลอมรวม กลั่นออกมาเป็นแก่นโลหิตอสูรสีทองอร่ามบรรจุลงในขวดหยก

ส่วนของจำพวกนอเดี่ยว เขี้ยวฟัน เกล็ด กรงเล็บแหลมคมพวกนี้ ก็ถูกชำแหละทีละชิ้น สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นวัตถุดิบล้ำค่าสำหรับการหลอมเครื่องมือ และสามารถนำไปขายแลกกับแกนวิญญาณจำนวนมหาศาลได้