บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 33

หลังจากที่ฟังฉินเทียนพูด มุมปากของซูซูยกขึ้น ปรากฏรอยยิ้มชั่วร้ายของหญิงสาวอย่างได้ใจ

เธอหันมาตั้งใจทำหน้าบูดบึ้ง ชี้การ์ดเชิญข้างเท้าของฉินเทียน พูดจาไม่ดี: “หยิบขึ้นมาให้ฉันดูสิ!”

ฉินเทียนทำตาม

“เทียนฟู่ แคปปิตอล ?” ซูซูขมวดคิ้ว : “ไม่เคยได้ยินบริษัทนี้”

แล้วก็เห็นการแนะนำตัวเทียนฟู่ แคปปิตอลด้านล่าง เธอตาโต

“ผู้ถือหุ้นหลายแห่งของบริษัทยาที่เข้าตลาดหลักทรัพย์”

“แค่เป็นโครงการที่บริษัทของพวกเขาลงทุน ภายในสามปี ต้องเป็นยูนิคอร์น คนขนาดนามว่าทุนเทพ......”

“นี่สุดยอดเกินไปแล้ว!”

หลังจากตกตะลึง แล้วก็อดไม่ได้ที่จะพูด: “เงินทุนที่ร้ายกาจขนาดนี้ ทำไมถึงมาจัดประชุมการลงทุนที่เมืองเล็กๆอย่างหลงเจียงล่ะ?”

“หรือว่าหลงเจียงมีอะไรที่คุ้มค่าแก่พวกเขามาลงทุน?”

ฉินเทียนเห็นมุมหนึ่งของการ์ด มีรูปหมูทองที่ไม่โดดเด่น

หมูทองเรียกทรัพย์ คนปกติเห็น ก็ไม่ได้ใส่ใจ รู้สึกแค่ว่าเป็นมงคล

มีน้อยคนที่รู้ นี่เป็นสัญญาลักษณ์พิเศษ

“คุณอยากไป?” ดูสีหน้าของซูซู เขาอดไม่ได้ที่จะถาม

ซูซูครุ่นคิด

ขณะนี้ ซูเหวินเฉิงพุ่งมาจากข้างนอก

เขาหัวเราะอย่างได้ใจ: “คนแซ่ฉิน นายนี่รนหาที่ตายจริงๆ! แม้แต่เถียหนิงซวงก็กล้าทำให้ขุ่นเคือง!”

“นายก็แค่รักษานายท่านเถียครั้งหนึ่งงั้น? มีอะไรน่าอวด!”

เดิมที เขายังกลัวฉินเทียนเล็กน้อย แต่ว่า อยู่ด้านนอกมองเห็นเถียหนิงซวงปิดปากวิ่งออกไป เขาโล่งใจไปหมด

ฉินเทียนทำให้เถียหนิงซวงขุ่นเคือง ปัจจุบันก็เป็นแค่ลูกสุนัขตกน้ำ

อย่างดีที่สุด ก็เป็นสุนัขตกน้ำที่กัดคนเป็นแค่นั้น

เห็นการปรากฏตัวของซูเหวินเฉิง ในสายตาของซูซู สัมผัสได้ถึงความตื่นตระหนก

หน้าของฉินเทียนนิ่ง พูดอย่างเยือกเย็น: “ซูเหวินเฉิง ออกไปให้พ้น!”

“ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ!”

พูดจบ เหมือนมีลมกระโชกแรงในอากาศ

ซูเหวินเฉิงตกใจกลัวรีบถอย แต่ว่า เขาไม่พอใจที่จะจากไปแบบนี้

เขาจองซูซู พูด: พี่ซูซู พี่หายจริงๆเหรอ?”

ซูซูนิ่ง

เธออยู่ในความงุนงงมาห้าปี ความจำยังอยู่กับเมื่อก่อน ตอนนั้น ตระกูลซูปฏิบัติกับเธอและแม่ไม่เลว

เธอก็ดูแลซูเหวินเฉิงอย่างน้องชายแท้ๆ

ตอนนี้ตื่นขึ้นมา ได้ยินเรื่องการกระทำที่ไม่ดีของตระกูลซูจากปากของแม่ พูดตามตรง เธอกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย

หลังจากฟื้นตัวจากอาการป่วยหนัก ในขณะนี้ในใจของเธอ มีความปรารถนาที่อยากจะได้ความรักในครอบครัวตามสัญชาตญาณ

เธอพยักหน้า พูด: “เหวินเฉิง นายมาทำอะไร?”

ซูเหวินเฉิงสังเกตสีหน้าและคำพูด หัวเราะฮ่าฮ่าและพูด: “พี่ซูซู ได้รู้ว่าพี่หายแล้ว ผมมาเยี่ยมพี่”

“คุณปู่และทุกคนเป็นห่วงพี่มาก”

ฉินเทียนพูดด้วยความโกรธ : “ซูเหวินเฉิง คุณเป็นใคร ตัวคุณเองรู้ดีว่าใคร”

“ผมเคยพูด ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ ออกไปซะ!”

เขากำลังกังวลว่าซูเหวินเฉิงจะมาไม้ไหน แล้วกระตุ้นซูซู

ซูซูที่พึ่งฟื้นคืนสติ ไม่สามารถถูกกระตุ้นได้อีก

คิดไม่ถึง ซูซูพูดอย่างโกรธเคือง: “คนแซ่ฉิน หุบปากของคุณ!”

“เหวินเฉิงเป็นน้องชายของฉัน พวกเราครอบครัวเดียวกัน คุณเป็นใคร?”

“คุณมีสิทธิ์พูดที่นี่เหรอ?”

ฉินเทียนตะลึง