บัญชามังกรเดือด บทที่ 465 พรุ่งนี้ให้คำตอบ

　　เมื่อต้องเผชิญหน้ากับปีศาจดำที่พุ่งเข้ามาอย่างราวกับลมโหมพัดอย่างบ้าคลั่ง หม่าหงเทาฟันออกไปทันที

　　ปีศาจดำโยกตัวหลับทันที ไม่เพียงแค่หลบออกเท่านั้น คาดไม่ถึงว่าจะไม่ลดการบุกโจมตี พุ่งเข้าไปที่ด้านข้างหม่าหงเทาทันทีทันใด

　　หม่าหงเทาจำเป็นต้องเก็บดาบแล้วถอยหลัง

　　แม้แต่ฉินเทียน ยังอดไม่ได้ที่จะแอบพยักหน้าเงียบๆ ปีศาจดำคนนี้ เป็นยอดฝีมือที่หาตัวจับยากคนหนึ่งจริงๆ

　　ดูเหมือนว่าวงการฝึกยุทธไม่ได้ขาดแคลนคนที่มีพรสวรรค์ สาเหตุที่วิชาบู๊ร่วงโรย เป็นเพราะว่าหลายคนเลือกความสุขสบาย

　　ได้รับค่าตอบแทนจำนวนมากมาย ซ่อนตัวอยู่ในตระกูลร่ำรวยสูงศักดิ์ ยินดีที่จะเป็นสุนัขที่ร่ำรวยสูงศักดิ์ ตัวหนึ่ง

　　การต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม ทำให้หลิวเต๋อและลูกศิษย์สี่สัตว์เทวะต่างก็ถูกดึงดูดความสนใจ พวกเขาลืมที่จะต้องจัดการกับฉินเทียนไปชั่วคราว ดวงตาที่จ้องมองการต่อสู้ไม่กะพริบ

　　หยางคุนอยากจะนำปืนขึ้นมาเล็งเป้าไปที่หม่าหงเทาหลายครั้งหลายหน แต่ว่า เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาที่เย็นชาของฉินเทียน สุดท้ายเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็เก็บลงไปอย่างลำบากใจ

　　เขาทราบดีว่า การต่อสู้ของหม่าหงเทาและปีศาจดำ สามารถมองเป็นการต่อสู้ของวงการฝึกยุทธได้

　　แต่ว่าแพ้ชนะเป็นตาย ทั้งหมดล้วนอยู่ในกติกา

　　แต่เขา ทันทีที่ใช้อาวุธ ก็คือการละเมิดฝ่าฝืนกติกา

　　พวกเขาตระกูลหยาง ใกล้จะลงสมัครชิงตำแหน่งหัวหน้าสมาพันธ์ของสหพันธ์ธุรกิจทางใต้แล้ว ในช่วงเวลาที่สำคัญนี้ จะให้มีปัญหาใหม่สอดแทรกเข้ามาไม่ได้ ทั้งนี้จะได้ไม่คุ้มเสีย

　　โครม!

　　โครมโครม!

　　ปีศาจดำประชิดหม่าหงเทา ติดต่อกันสามฝ่ามือ

　　หม่าหงเทาโยกหลบอย่างสุขุม ฝ่ามือของปีศาจดำตบลงไปบนก้อนหิน เศษหินลอยกระจัดกระจาย

　　หยางคุนกล่าวเสียงดังอย่างตื่นเต้น: “ปีศาจดำ ฆ่ามันซะ!”

　　“ฆ่ามันแล้ว ฉินเทียนก็หนีไม่รอดด้วยเช่นกัน!”

　　เขากัดฟัน กล่าวอย่างเศร้าซึม: “พ่อของฉันกับผู้นำตระกูลอีกจำนวนหนึ่ง กำลังหารือว่าจะสร้างสหพันธ์ธุรกิจทางใต้

　　“เขาต้องการเป็นหัวหน้าสมาพันธ์ ดังนั้นต้องการหาเสียง”

　　อ๋อ?

　　ข่าวคราวนี้ กลับทำให้ฉินเทียนประหลาดใจอยู่บ้าง

　　เขาเลิกหางคิ้วขึ้น กล่าว: “ดังนั้น เมื่อถึงเวลา อานกั๋วและตระกูลจ้าวแห่งหยุนชวน

　หยางคุนกัดฟันกล่าว: “จากการหารือของห้าวงศ์ตระกูลในตอนนี้ เจ็ดเมืองของหยุนชวน นอกจากเมืองทั้งห้าฮู๋แล้ว

　　“ที่เหลือทั้งหกเมือง ทั้งหมดมีหกเสียง สิทธิการลงคะแนน ย่อมต้องอยู่ในมือของผู้รับผิดชอบเมืองนั้น”

　　ที่แท้ก็เป็นแบบนี้

　　ในที่สุดฉินเทียนก็เข้าใจแล้ว

　　เขาครุ่นคิดครู่หนึ่ง ยิ้มกล่าว: “ต้องการได้คะแนนเสียงของอานกั๋วและตระกูลจ้าวแห่งหยุนชวน

　　“คุณชายหยาง ขอเพียงแค่ตระกูลหยางของพวกคุณยอมรับเงื่อนไขผมข้อหนึ่ง ผมจะทำให้พวกคุณได้นั่งอยู่ในตำแหน่งหัวหน้าสมาพันธ์ โดยไม่ต้องเปลืองแรงเลยสักนิด”

　　“จริงหรือ?”หยางคุนอึ้งไปครู่หนึ่ง กล่าวอย่างตื่นเต้น: “เงื่อนไขอะไร คุณว่ามา?”

　　ฉินเทียนยิ้มกล่าว: “เป็นลูกน้องของผม”

　　“แกว่าอะไรนะ?”หยางคุนได้สติกลับคืนมา กล่าวอย่างเดือดดาล “ฉินเทียน แกมากเกินไปแล้ว!”

　　“ให้พวกเราตระกูลหยางเป็นลูกน้องของแก ควบคุมเส้นทางธุรกิจของเจ็ดเมืองทางใต้แทนแก ความอยากของแก จะมากเกินไปหน่อยหรือเปล่า!”

　　ฉินเทียนหัวเราะชอบใจ

　　“ความอยากของผมผลสุดท้ายแล้วจะมากหรือไม่มาก เมื่อถึงเวลานั้นคุณก็จะได้รู้แล้ว”