บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 466

เหลือฉินเทียนอยู่เพียงลำพัง มือของเขานั้นคอยเปิดดูเอกสารกองหนา แม้ว่าชื่อนักออกแบบข้างต้นนั้นเขาจะไม่เคยได้ยินมาก่อนก็ตาม

แต่ทว่าผลงานชิ้นเอกของพวกเขานั้นค่อนข้างมีชื่อเสียง

โอเปร่าเฮ้าส์ พิพิธภัณฑ์ อาคารเหล่านี้ล้วนแต่เป็นสถาปัตยกรรมที่มีเอกลักษณ์

ควรเลือกใครดีล่ะ?

สำหรับด้านนี้ เขาไม่ถนัดเลย ท้ายที่สุดเขาก็โยนกองเอกสารเหล่านั้นไว้ข้างหนึ่ง พิมพ์ข้อความหนึ่งฉบับส่งไปหาราชาหมู

“ช่วยติดต่อกับสถาปนิกที่มีฝีมือดีที่สุดในโลกให้ฉันหน่อย ภายในเวลาหนึ่งสัปดาห์ ให้เขามายังเมืองจิ่นหูรายงานตัวกับฉันได้เลย”

ราชาหมูตอบกลับอย่างรวดเร็ว “บอสจะสร้างบ้านงั้นเหรอ?”

“ไหนบอกว่าบริษัทพวกเราไม่เข้าร่วมอสังหาริมทรัพย์ไง?”

ฉินเทียน ：“ฉันแค่อยากจะสร้างบ้านไว้ใช้เอง”

“เลิกพูดไร้สาระ เรื่องที่ฉันมอบหมายไปสามารถทำได้หรือเปล่า?”

ราชาหมูส่งอิโมจิสีหน้าละอายและเหงื่อตกมาอันหนึ่ง “บอส หากเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ฉันทำไม่ได้ ฉันยังจะมีหน้าไปพบบอสไหม”

“บอสวางใจได้ ฉันจะให้คำตอบพรุ่งนี้”

“ใช่แล้ว เงินพอไหม? ตอนนี้ในบัญชีเรามีเงินมากมาย ต้องคิดหาวิธีใช้มันบ้างแล้ว”

“ต้องการโอนให้บอสสักสองสามหมื่นล้านไหม?”

ใบหน้าฉินเทียนหมองคล้ำ “ไม่ต้อง ทำตามขั้นตอนปกติ”

“ธนาคารเจี้ยนหลงในหลงเจียงไม่ใช่ว่าพวกเราลงทุนเหรอ? ฉันจะกู้เงินจากที่นั่น”

เฮียหมูยิ้มพลางเอ่ย “ก็ได้ ยังไงนั่นก็เป็นเงินของบอส บอสอยากจะใช้ยังไงก็ได้”

หลังจากจบการสนทนากับเฮียหมู ฉินเทียนทอดถอนหายใจด้วยความโล่งอก โทรวิดีโอหาซูซูด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย

หลายวันมานี้เขายุ่งอยู่กับเรื่องงานมาโดยตลอด ไม่มีเวลาพบซูซูเลย ภายในใจเขานั้นมีความรู้สึกคิดถึงเธออย่างมาก

ตอนนี้เรื่องราวต่างๆเริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว เป็นเวลาที่สามารถแจ้งข่าวดีกับเธอได้แล้ว

เมื่อสายโทรศัพท์เชื่อมต่อกัน ซูซูกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงนอน ใบหน้าของเธอนั้นมีแผ่นมาร์กหน้า กำลังปิดตาพลางเอ่ย “มีเรื่องอะไร”

ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะขำและเอ่ย “ที่รัก คุณสวยงามอย่างธรรมชาติสร้างสรรค์ ยังจะมามาร์กหน้าอีกเหรอ”

“เครื่องสำอางต่อให้ดีแค่ไหน ก็มีแต่ทำร้ายผิวเธอเท่านั้น”

ซูซูกำลังมาร์กหน้า ไม่สะดวกพูด เธอควบคุมองศาความกว้างของริมฝีปากและเอ่ย “ฉันกำลังทดสอบผลิตภัณฑ์ของตัวเองอยู่”

“สินค้าที่บริษัทผลิตขึ้น ถ้าหากว่าแม้แต่ฉันที่เป็นเถ้าแก่ยังไม่วางใจที่จะใช้มัน อย่างนั้นแล้วจะเข้าสู่ตลาดและทำให้ผู้บริโภควางใจได้อย่างไร”

ฉินเทียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ก็ใช่”

“ลำบากคุณแล้วที่รัก”

“ใช่แล้ว ช่วงนี้คุณยังคงฝึกฝนตัวเองอยู่หรือเปล่า? ฟังผม ยืนหยัดต่อไป คุณจะได้รับผลตอบแทนที่คาดไม่ถึง”

ซูซูพยักหน้าและเอ่ย “นี่ไม่ใช่ว่าฉันกำลังฝึกอยู่เหรอ”

“สถานการณ์ทางด้านคุณเป็นยังไงบ้าง?”

ฉินเทียนยิ้มหัวเราะพลางเอ่ย “แจ้งข่าวดีให้คุณรู้ไว้ มีความคืบหน้าที่ดีแล้วล่ะ”

ได้ยินเช่นนั้น ซูซูลืมตาขึ้นทันใด

เธอเอ่ยถามอย่างสงสัย “คุณพบอาคารสำนักงานใหญ่แล้วงั้นเหรอ?”

“พวกเราจะย้ายไปที่นั่นได้เมื่อไร?”

ฉินเทียนถอนหายใจและเอ่ย “เมืองจิ่นหูนั้นกว้างใหญ่เกินไป อยากจะตั้งถิ่นฐานที่นี่ ยากที่จะทำได้”

“สิ่งสำคัญคือพื้นที่ขนาดเล็กธรรมดานั้นพวกเราย่อมไม่สนใจ มันกระทบต่อภาพลักษณ์ของพวกเรา”

ซูซูขมวดคิ้วและเอ่ย “สิ่งที่คุณพูดมาก็จริง”

“ถ้าหากว่าไม่ได้จริงๆก็รอดูไปก่อน อย่างไรเสียตอนนี้ก็ยังไม่ได้รีบร้อน”

“หลงเจียงก็ดีมากอยู่แล้ว”

ฉินเทียนกลืนน้ำลายและพูด “ในเมื่อพวกเรามาแล้วก็ต้องใช้วิธีการปรากฏตัวอย่างยิ่งใหญ่”

“ดังนั้น ผมจะมอบที่ดินผืนหนึ่งให้แก่คุณ---”

“ที่ดิน?” ซูซูเอ่ยด้วยความประหลาดใจ “สามี เพื่อสถานที่ตั้งบริษัท คุณซื้อที่ดินมาและสร้างอาคารสำนักงานงั้นเหรอ?”

ฉินเทียนยิ้มพลางเอ่ย “ใช่”

ซูซูทอดถอนหายใจ ครุ่นคิดครู่หนึ่งและเอ่ย “จะว่างั้นก็ได้”

“ถึงแม้ว่าที่ดินภายในเมืองจิ่นหูจะราคาแพง แต่ว่าพวกเราเลือกพื้นที่ที่ไกลหน่อย ขนาดไม่ต้องใหญ่ จ่ายไปสองสามร้อยล้านก็ถือว่าคุ้มค่า”

“สิ่งสำคัญคือในพื้นที่ของตน ย่อมอยู่ได้สบายใจกว่า”