บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1005

เมื่อผู้คนในลานได้ยินคำบรรยายของเทียนสอง สับสนและตัวสั่น

แม้จะเห็นว่าฉีกงพูดมีเหตุผล แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

ผู้ชายที่ไม่มีแขนโดยพื้นฐานแล้วเหมือนกับคนที่ไร้ประโยชน์ พื้นฐานเหมือนกับคนพิการ

พอฟังคําพูดของ เทียนสอง ก็สงสัยว่าผู้ชายคนนั้นจะดุร้ายขนาดนี้เลยรึ?

"นำทางไป ฉันจะไปดูเอง" ฉีกงสั่งเทียนสอง แล้วหันไปมองฉีเวย "นายน้อย ผมจะไปดูสถานการณ์ก่อนเองครับ"

ฉีเวยครุ่นคิด "ฉันจะไปกับนาย"

เขาไม่เคยสนใจชีวิต และความตายของผู้อื่น

แต่เขากลับสนใจชายที่เทียนสองได้กล่าวมา

เขาต้องการดูว่ามันเป็นปีศาจที่โหดร้ายและกระหายเลือดอะไร!

นี่คือคำที่เทียนสองกําลังรออยู่ เมื่อกี้เขากับเทียนหย่องหยิบศพทั้งหมดออกมา ในใจไม่ได้มีความกลัวอะไร

ท้ายที่สุดแล้ว ศพสองสามศพก็ถูกลากออกมา ไม่ว่าพวกมันจะน่ากลัวแค่ไหน พวกมันก็เป็นเพียงซากศพที่เย็นชืดไร้ชีวิตชีวา ที่ไม่สามารถสร้างภัยคุกคามใดๆ ได้เท่านั้นแหละ

จนกระทั่งชายที่ไม่มีแขนตื่นขึ้นอย่างกะทันหัน พฤติกรรมที่กระหายเลือดอย่างบ้าคลั่งของมันทําให้ เทียนสอง ขนหัวลุก

เขาได้แต่มองเทียนหย่องถูกกินอย่างช่วยไม่ได้ ทำได้แค่กลิ้งและคลานกลับไปรายงานสถานการณ์

เทียนสอง รีบนําทางไปข้างหน้าเขาด้วยใบหน้าซีดเซียวด้วยความตกใจ

ฉีกง ค่อยๆ ตามไป หยุดเป็นครั้งคราว รอฉีเวยที่ตามมาข้างหลัง

ริมลําธารหลังบ้านหิน หญ้าเขียวชอุ่มและพลิ้วไหวไปตามสายลม

"ผู้อาวุโส เชิญตามผมมาเลยครับ ไอ้ปีศาจนั่นอยู่ข้างหน้าไม่ไกลจากที่นี่!"

เทียนสอง ชี้ไปที่ที่ไม่ไกลอย่างสั่นสะท้านฉีกงหรี่ตาลงและเดินตามไปอย่างช้าๆ

แม้ว่าเขาจะแก่แล้ว แต่ดวงตาสองข้างของเขากลับมองเห็นอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง

กล้ามแขนเกร็งไว้เพื่อเตรียมรับมืออุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา

ฉีเวยเดินอย่างสบายๆ และไม่ได้นำเรื่องนี้มาใส่ใจเลย

ควรรู้ไว้ว่าฉีกงเจ้านายของเขาเป็นปรมาจารย์ที่หายากในหลิ่งหนาน

น้อยคนนักที่จะเทียบกังฟูของเขาได้

มีฉีกงอยู่นั้น เขาไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยเลย

เมื่อเสียงฝีเท้าของคนหลายคนใกล้เข้ามา มีศพหลายศพนอนอยู่บนพื้นเปียกตรงหน้า

ที่น่าตกใจคือศพผู้หญิงคนนั้น ทั้งหัวเต็มไปด้วยรูอยู่เต็มไปหมด แทบจะไม่เชื่อมต่อกับร่างกาย

มีเด็กสามคนนอนอยู่ข้างผู้หญิงคนนั้นด้วยใบหน้าราวกับว่าพวกเขากําลังนอนหลับอยู่

นอกจากนั้น ก็ไม่มีคนหรือร่างคนอื่นๆ อีก

"คนล่ะ?"

ฉีกงขมวดคิ้วและตำหนิเทียนสองว่า "แล้วผู้ชายที่นายพูดถึงอยู่ไหนล่ะ?"

เทียนสองลังเลไม่สามารถตอบได้ ทันใดนั้นเขาก็ชี้ไปที่ร่องรอยนองเลือดบนพื้น "มันหนีไปแล้ว!ผู้อาวุโส มันได้ลากเทียนหย่องไปด้วย!"

"ไอ่โง่ ตะโกนโหวกเหวกโวยวายเสียงดัง เสียมารยาทจริง!"

ฉีกงเตะทีเดียว เทียนสองก็ตกลงไปอยู่ในน้ํา"ทำให้นายน้อยเสียเวลา ฉันจะหักขาแก!"

"กับอีแค่คนไร้ประโยชน์ที่ไม่มีแขน ก็ทำให้แกกลัวขนาดนี้ แล้วจะทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่ในอนาคตได้อย่างไร!"

หลังจากต่อว่า เทียนสอง แล้วฉีกงก็เดินตามคราบเลือดและเดินไปข้างหน้า

จากนั้น ก็ได้หยุดเท้าตรงหน้าหญ้าที่สูงเท่าเอว

หญ้าที่นั่นสั่นอย่างรุนแรง บนใบหญ้านั้น ยังมีรอยเลือดและชิ้นเนื้อปะปนอยู่ด้วย

"ออกมา!"

ฉีกง ตะโกนพูดต่อ "ไม่อย่างนั้นอย่าโทษที่ฉันโหดร้ายละกัน!"

หญ้าป่าหยุดสั่น ส่วนฉีกงค่อนข้างพึงพอใจ

ไอ่สิ่งลับๆ ล่อๆ นั่นรึ จะกล้าอวดเก่งต่อหน้าเขา?

วินาทีถัดมา เงาดําพุ่งก็ออกมาจากหญ้า!

ตะครุบฉีกงหมือนหมาป่าผู้หิวโหย!

แม้ว่าฉีกงมีประสบการณ์และมีความรู้เป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังตกใจและถอยกลับอย่างรวดเร็ว

เขาถอยกลับอย่างรวดเร็ว แต่ทว่า ไอ้สิ่งนั้นก็ตามมาอย่างรวดเร็ว แทบจะไปถึงใบหน้าของ ฉีกง

ร่างกายกระตุกมากขึ้นไปอีก และดูเหมือนจะไม่สามารถช่วยอะไรได้แล้ว

36 ทัพฟ้านี้ได้รับมอบหมายจากหัวหน้าตระกูลฉี เพื่อปกป้องนายน้อยฉีเวย

แม้ว่าจะเป็นการปกป้อง แต่สูญเสียกำลังคนไปหนึ่งคน ก็ทำให้ ฉีกงอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

ความโกรธในใจร้อนรุ่มดั่งไฟ และฝ่ามือขวาของเขาตบชายคนนั้นให้คุกเข่าลงที่เท้าของเขา "ไอ้ฆาตกร เอาชีวิตแกมา!"

เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นกําลังจะตายที่ฝ่ามือของฉีกงฉีเวยที่อยู่ข้างหลังเขาก็ค่อยเปิดปากพูดว่า "ช้าก่อน"

เสียงพูดของเขานั้นแผ่วเบา ทว่าหูของฉีกงที่ได้ยินนั้น แต่มันกลับทำให้เขาตกใจยิ่งนัก

ข้อมือของฉีกงคว่ำลง ฝ่ามือขวาอันทรงพลังตบเข้าที่หญ้าริมแม่น้ํา

ทันใดนั้น หญ้าป่าที่ถึงเอวเหล่านั้นก็ถูกกระแทกด้วยแรงที่มองไม่เห็น

หากตบนี้ตบที่ศีรษะของชายคนนั้นจริงๆ รับรองว่าสมองของเขาแตกกระจุยแน่

"นายน้อย?"ฉีกงหันกลับมาและมองไปที่ ฉีเวยสงสัยว่าทําไมเขาถึงต้องการให้หยุด

ฉีเวยชี้ไปที่ชายที่ตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นยังเข้าใจว่าเขาเกือบตายทันทีแล้ว

"ท่านอาจารย์ ดูคางหักของเขาสิ ไม่มีลิ้นอยู่ในนั้นเลย"

"คนที่ไม่มีลิ้นไม่สามารถส่งเสียงได้"

เมื่อกี้ฉีกงไม่ได้มองอย่างละเอียด หลังจากการเตือนของ ฉีเวยเขาก็เหลือบเห็นมัน

แน่นอนว่าชายที่คุกเข่าลงที่เท้าของเขาถูกเตะจนเผยให้เห็นตอซังกระดูกที่ทะลุทะลวง

ในปากที่คล้ายหลุมดำขนาดใหญ่นั้น ไม่มีลิ้นอยู่จริงๆ ด้วย!

ในฐานะปรมาจารย์ฉีกงเคยเห็นการนองเลือดมาแทบทุกชนิดแล้ว

แต่ไม่เคยเห็นใครที่น่าสังเวชเท่าผู้ชายคนนี้

แขนถูกตัดออก คางที่หัก และแม้แต่ลิ้นทั้งหมดก็ถูกดึงออกมา

มันเป็นคนอย่างไรกันแน่? เหี้ยมโหดเกินมนุษย์!

"พูดมา ใครทำเช่นนี้กับแก"

ฉีกงตะเบ็งเสียงดัง และทันใดนั้นก็คิดไปหาชายคนนั้นที่ไม่สามารถส่งเสียงได้ เขาขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด "แกรู้ตัวฆาตกรหรือไม่ แค่พยักหน้า หรือส่ายหัวบอกฉัน"