บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1006

ชายหนุ่มก้มพยักหัวลง และในสายตานั้นได้จุดประกายปรากฏถึงความอาฆาตแค้นขึ้นอีกครั้ง！

ก่อนที่ฉีกงนั้นจะได้หยิบกิ่งไม้ขึ้นมาจากแม่น้ำ ก่อนที่จะยัดเข้าไปในปากของชายคนนั้น ก่อนที่จะเอ่ย “ถ้าหากเข้าใจตัวอักษรจริงๆล่ะก็ งั้นก็เขียนชื่อของคนนั้นออกมาสิ”

“ถึงแม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใคร แต่ว่าเจ้านั้นกลับอาศัยอยู่ในที่หลิ่งหนาน แต่เมื่อมาเจอเรื่องแบบนี้เข้าแล้ว พวกเราตระกูลฉีจะต้องรับผิดชอบในการตรวจสอบค้นหาให้ละเอียดรอบคอบนะ”

“ที่ต้องรับผิดชอบไปยิ่งกว่านั้นเลยก็คือ เพื่อที่จะล้างแค้นให้เจ้า！”

ฉีเวยนั้นก็ได้ยอมฟังคำพูดของฉีกง ก่อนที่จะยอมรับความในใจของเขา และแทบที่จะไม่ได้ออกแรงเลยด้วยซ้ำ

เมื่อชายหนุ่มได้ยินคำพูดของ ตระกูลฉีก่อนที่จะตื่นเต้นแล้วดวงตาทั้งสองข้างนั้นก็มีน้ำตาเอ่อล้นขึ้นมา

เขานั้นกัดฟันไปที่แท่งไม้อย่างไม่ยอมปล่อย ก่อนที่เขานั้นจะเขียนลงไปบนพื้นอย่างยากลำบาก

ก่อนที่จะเขียนเส้นยึกยือลงไป และยากที่จะมองออกเป็นสองตัวอักษร

“ฉิน……？”

ไม่ง่ายเลยที่เทียนสงนั้นจะมองออก ก่อนที่จะรีบถามอย่างตื่นเต้น “ผู้อาวุโส ความหมายของเขาก็คือ นั้นก็คือคนแซ่ฉินนั้นทำร้ายเขาครับ！”

“หุบปากไปส่ะ ให้เขานั้นเขียนต่อไป หุบปาก！”ฉีกงนั้นจ้องไปที่เทียนสงอย่างเขม็ง “ไอ้ไร้ประโยชน์ ！”

เทียนสองโดนด่า ก่อนที่จะหกไหล่ห่อตัวลง และจ้องมองไปที่ชายหนุ่มที่กำลังเขียนตัวอักษรต่อ

เขานั้นไม่กล้าที่จะเอ่ยตะโกนออกมาอีก ก่อนที่จะเอ่ยเบาๆ “เขา ฆ่า ภรรยา ไม่ ขอ อยู่ ร่วม？”

“นี่มันเขียนอะไรกันแน่”

เทียนสองเอ่ยพึมพำออกมา ก่อนที่สีหน้าของฉีกงนั้นจะเปลี่ยนไปเป็นตกใจ “ฉินเทียน！”

“ คนที่ทำร้ายครอบครัวของเจ้านั้น ก็คือฉินเทียน ใช่หรือไม่？！”

หลิ่งหนานค่อนข้างกันดาร หลายคนนั้นการศึกษาก็ไม่ได้สูงมาก และพยายามอย่างมากที่จะรู้จักคำพวกนี้

ก่อนที่ฉีกง จะตัดบท แล้วตัวอักษรบนพื้นพวกนี้นั้น เดิมทีแล้วก็ไม่ใช่สิ่งที่เขานั้นอยากจะแสดงออกมา

ชายหนุ่มนั้นก้มหน้าลงต่ำ ก่อนที่จะพยายามกัดฟันและอยากที่จะขยายความของฉีกง

เขานั้นทนไม่ไหวและทำได้เพียงเอ่ยเสียงพึมพำออกมา

“ฉินเทียนนั้นได้ฆ่าภรรยาของเจ้างั้นหรอ ？ไอเจ้าบ้านี่มันช่างโหดเหี้ยมขนาดนี้เลยหรอ กล้าที่จะมาลงมือพื้นที่หลิ่งหนานของข้า จิตใจช่างชั่วช้ายิ่งนัก！”

เมื่อเอ่ยจบแล้ว ฉีกงก็รู้สึกว่าเหมือนจะมีอะไรแปลกๆ

ฉินเทียนนั้นเป็นเพราะโดนเขานั้นวางแผนเพื่อที่จะดึงดูดเข้ามาที่ หลิ่งหนาน และไม่มีทางที่เขานั้นจะมาฆ่าทิ้งทั้งครอบครัวอะไรเช่นนี้

ในช่วงนี้ จะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน　！

เขานั้นจ้องมองไปที่ชายหนุ่มที่ตัวนั้นเต็มไปด้วยเลือดอย่างละเอียด และอยากที่จะมองทะลุตัวเขาส่ะ

เหมือนเขานั้นจะตาบอดสะงั้น ที่มองยังไงก็มิอาจที่จะมองทะลุชายคนนี้ได้

เขานั้นโกรธก่อนที่ ฉีกงนั้นจะกระทืบเท้า ก่อนที่เขานั้นจะถีบจนชายหนุ่มที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้านั้นได้ตกลงไปในแม่น้ำ

“ตู๊ม！”

น้ำในแม่น้ำนั้นแตกกระจาย ก่อนที่ชายหนุ่มนั้นจำจมนั้น และเนื้อเลือกที่ได้เกาะบนตัวของเขานั้นตอนนี้ได้ถูกล้างจนสะอาด และได้เผยถึงใบหน้าที่แท้จริงของเขา

ฉีกงหรี่ตามองลง ว่าชายคนนี้นั้น เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

เหมือนเป็นคนเมื่อก่อนที่เคยยื่นขอเข้าร่วมตระกูลฉีแต่ว่าโดนเขานั้นปฏิเสธเพราะไม่ใช่คนตระกูลฉี ก่อนที่จะโดนไล่ออกจากกลุ่มไปส่ะ！

“จาช……”ในความทรงจำของฉีกงเขานั้นพยายามที่จะนึกถึงชื่อของชายคนนั้น ก่อนที่จะพยายามเอ่ยถามถึงชื่อของชายคนนั้น “บอกข้ามาสิ ว่าเจ้านามว่าจาปา ใช่ไหม？”

ดวงตาที่มืดหม่นของชายหนุ่มนั้น ทันใดนั้นเองได้เปล่งประกายขึ้น ก่อนที่เขานั้นจะพยายามพยักหน้าในน้ำ

“จาปาจริงๆด้วย ถึงแม้ว่าเข้านั้นจะไม่ได้นามสกุลฉี แต่ว่าเจ้านั้นใช้วิชากู่ได้ไม่เลวเลยนะ”

ฉีกงนั้นเอ่ยพึมพำ ก่อนที่เขานั้นจะนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วเอ่ย“งั้นฉินเทียนนั้นมีความอะไรกัน ถึงได้ฆ่าทำร้ายจาปาอย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้？”

หากเขานั้นเดาไม่ผิด คนที่กัดคอหอยของเทียนหย่อง คือคนที่โดนหม่าหงเทานั้นตัดแขนออกทั้งสองข้าง และโดนตัดลิ้นออกด้วย นั้นก็คือจาปา

บนขาขวาของเขานั้น ยังได้โดนไป๋หลิงเจาะไปจนเป็นรูเลือดอยู่หลายรู

และฉินเทียนนั้นคงไม่ลงมือทำร้ายจาปาอย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้

หากอยากจะจริงจังล่ะก็ จาปานั้นอาศัยช่วงที่เขานั้นแกล้งหมดสติ ก่อนที่จะเอามีดม้งของหม่าหงเทานั้น และพยายามที่จะใช้โอกาสนี้พยายามฆ่าหม่าหงเทา

หลังจากนั้นเลยโดนฉินเทียนนั้นจับได้ ก่อนที่จะโดนทำร้ายจนกระดูกหักเช่นนี้

หลังจากนั้น หม่าหงเทานั้นได้ทำตามคำวิงวอนของเหมียวหง แล้วได้เอาพวกเขาทั้งครอบครัวทั้งห้าคนนั้น ขึ้นไปบนเรือเล็ก

คิดไม่ถึงเลยว่า ชีวิตดวงเขาจะแข็งขนาดนี้ ผ่านมาและมาอยู่กับฉีเวยและมาเดินอยู่บนเส้นทางเดียวกันได้

เขานั้นอยากที่จะมีชีวิตอยู่ ถึงแม้ว่าจะอยู่เหมือนแค่แมลงตัวหนึ่ง เขานั้นก็อยากจะไปหาคนพวกนั้นเพื่อล้าง！

ด้านบนบกนั้น ฉีเวยที่คอยมองสังเกตด้วยสายตาที่เย็นชา เขานั้นมองไปที่ฉีกงแล้วเอ่ยเบาๆ “อาจารย์ เจ้าคนนี้นั้นยังตายไม่ได้นะ”

ฉีกงยิ้มอย่างเย้ยหยัน“คนที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ จะยักไว้ทำไมกัน？”

“พวกเราตระกูลฉี ตั้งแต่ไหนแต่ไรไม่เคยเลี้ยงคนไร้ประโยชน์เอาไว้นะ！”

“ไม่ไม่ไม่”ฉีเวยส่ายหัวเบาๆแล้วเอ่ย “อาจารย์รอบนี้ผิดแล้วว่า ที่ยักคนนั้นไว้ เพราะว่ายังมีประโยชน์ใช้งานได้ยังไงล่ะ”

“เรื่องที่เขานั้นได้เจอเหตุการณ์ที่ลูกเมียโดนฆ่าตายในวันนี้นั้น เขานั้นแน่นอนว่าจะต้องเกลียดฉินเทียนจนเข้ากระดูกดำ”

“และความเคียดแค้นเช่นนี้เอง เพียงแค่พวกเรานั้นให้เขานั้นมีชีวิตอยู่ เขานั้นจะต้องใช้ชีวิตนี้เพื่อล้างแค้นอย่างแน่นอน”

“เมื่อก่อนอาจารย์เคยเอ่ยนะ ว่ามีวิชากู่บางชนิด เพราะว่ามันโหดร้ายเกินไปมากนะ ที่จะพยายามหลายครั้งแต่ไม่เคยประสบความสำเร็จ，”

“ข้าคิดว่า พวกทำกู่นั้น ภายในใจของเขานั้นไม่ได้มีแต่ความเกลียดและความเคียดแค้น พวกเขานั้นจะมีแต่ความหมายกลัวให้กับพวกเรานะ”

“แต่ว่าเจ้าจาปานั้นไม่เหมือนกัน เพียงแค่พวกเรานั้นช่วยเขาเอาไว้ แน่นอนว่าเขานั้นจะยินยอมทำทุกอย่าง เพื่ออาจารย์นะ และทำตามที่ท่านต้องการ”

คำพูดของฉีเวย ภายในดวงตาของ ฉีกงทันใดนั้นก็ได้เปล่งประกายขึ้นมา

และช่วงแรกนั้น เขานั้นแน่นอนว่าได้แอบเข้าไปสิบเกี่ยวกับคนพวกนี้มาก่อนแล้ว

จะมีแต่คนพวกนี้วิชากู่เท่านั้นที่จะโหดร้ายเอามากๆ ที่โดนห้ามกีดกันมาตลอด และไม่ให้เข้ามาทำงานบริหารอะไรทั้งนั้น

แต่ว่าพวกคนธรรมดาพวกนั้นที่ถูกจับมานั้นจะมีความกล้าเหมือนแค่หนูตัวเล็กๆ เลยทำให้พวกเขานั้นไม่ได้มีความพัฒนาเลย

ฉีเวยเอ่ยนั้นไม่เลวเลย เพราะว่าเจ้าจาปานั้น แต่นอนว่าต้องเป็นตัวเลือกที่ดีแน่ๆ

เมื่อคิดถึงดังนี้ ฉีกงนั้นหันไปมองเทียนสงที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วเอ่ย “ไปกัน ไปลากเขาขึ้นมา”

เทียนสงนั้นไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไหร่ก่อนที่จะเอ่ย “ผู้อาวุโส ไอเจ้านี่นั้นได้กัดฆ่าพี่เทียนหย่องจนตาย ให้เขาตายนั้นแบบนี้สมควรแล้ว ทำไมจะต้องไปช่วยเขาด้วย ”

“เพลี๊ยะ！”

ฉีกงนั้นตบไปที่หูอย่างแรงและโดนลงไปที่ใบหน้าของเทียนสง “ที่ตระกูลฉีไม่ว่าเจ้านั้นจะเป็นสวรรค์หรือว่านรกนั้น หรือว่าเป็นถึงห้าท่านผู้อาวุโส พวกเจ้านั้นไม่มีคุณสมบัติแม้แต่น้อยที่จะมาสงสัยคุณชายนะ！”

“เรื่องที่ให้เจ้าไปทำนั้น รีบไปจัดการส่ะ ไม่ต้องมาถามให้มากนัก！”