บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1007

เทียนสงที่โดนตบ ถึงแม้ว่าในใจนั้นจะไม่เต็มใจ แต่ว่าก็ยินยอมโดดลงไปในน้ำแต่โดยดี

ก่อนที่อีกไม่กี่คนนั้น จะกระโดดลงไปแล้วไปลากเจ้า จาปานั้นขึ้นมาจากน้ำลึก

ในท้องของจาปานั้นโป่งพองอย่างเห็นได้ชัดว่า เขานั้นได้ดื่มน้ำไปจนเต็มท้องแล้ว

เทียนสองนั้นเกลียดการกระทำก่อนหน้าที่ของเขาอยู่แล้ว ก่อนที่จะกระทืบเข้าไปที่ท้องของเขาหนึ่งที

“ตุ๊บ！”

“แค๊กแค๊ก แค๊กแค๊กแค๊ก”

น้ำในท้องของจาปานั้นได้พุ่งออกมา และไอออกมาอย่างรุนแรง

เขานั้นเมื่อสักครู่คิดว่าตนเองนั้นจะต้องตายสะแล้ว ไม่คิดเลยว่าประตูนนรกนั้นจะเปลี่ยนไป แล้วกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง

“หึ”ฉีกงนั้นเอ่ยออกมาด้วยความเยือกเย็นแล้วเดินมาที่ด้านหน้าของจาปา ก่อนที่จะเอ่ยออกมาอย่าดูหมิ่น “จาปา คุณชายนั้นอดทนสงสารเจ้าไม่ได้ เลยจะไว้ชีวิตเจ้าเอาไว้ ให้เจ้านั้นมีโอกาสไปจัดการฉินเทียน เพื่อที่จะล้างแค้นส่ะ ！”

ก่อนที่จาปาทันใดนั้นเขานั้นจะได้คุกเข่าลงบนพื้น แล้วเอาหัวทุบลงพื้นอย่างแรง แล้วจับเอาขาที่หักนั้นไปไว้ด้านหลังส่ะ

เขานั้นออกแรงอย่างมาก ก่อนที่เขานั้นจะเอาหัวนั้นทุบลงกับพื้นจนเลือดออกซิบๆ

“พอแล้ว ไม่ต้องใช้หน้าผากของเจ้าเพื่อแสดงออกอะไรหรอก”ฉีกงนั้นเอ่ยสะบัดมือย่างไม่ใส่ใจ “เจ้าจำเอาไว้ก็แล้วกัน เจ้านั้นมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรกัน”

“ในขณะเดียวกันก็ต้องจำเอาไว้ถึงความดีมีบุญคุณของคุณชาย ว่าหลังจากนี้ต่อไปที่เจ้านั้นมีชีวิตอยู่ต่อไปนั้น ก็เพื่อที่จะไปฆ่าฉินเทียน！”

“วางใจเถอะ พวกเรานั้นจะทำให้เจ้านั้นกลายเป็นอาวุธที่น่ากลัวที่สุดบนโลกนี้ อีกทั้งเจ้านั้น จะต้องแบกรับพวกความเจ็บปวดพวกนี้เอาไว้ด้วยนะ”

“จาปา ข้าจะถามเจ้า ว่าเจ้านั้นจะยินยอมไหม！”

ฉีกงเอ่ยตะโกนเสียงดัง และจ้องมองไปที่จาปา

หากพบว่า จาปานั้นลังเล เขานั้นจะรีบสั่งให้พวกนั้นไปจัดการฆ่าจาปาในทันที！

“ตุ๊บตุ๊บตุ๊ย！”

จาปานั้นก้มหน้าลง เขานั้นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น อยากที่จะล้างแค้น ไม่ว่ายังไง ก็อยากที่จะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป！

ไม่กลัวหากว่าที่จะต้องมีชีวิตอยู่เหมือนหมา หรือว่าต่ำกว่าพวกสัตว์หนอนพวกเขา เขานั้นก็อยากที่จะมีชีวิตอยู่！

หม่าหงเทา！

จินถัง！

ฉินเทียน ！

อีกทั้งยังมีหญิงสาวที่มีนามว่า ไป๋หลิง อะไรนั่นอีก！

พวกมันทุกคนจะต้องตายไปส่ะ！

“ดีมาก”ฉีกงนั้นพยักหน้าด้วยความพอใจก่อนที่จะเอ่ย “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้านั้นก็จะกลายเป็นคนของพวกเราตระกูลฉีแล้วล่ะ ”

“เพียงแค่ตระกูลฉีนั้นไม่ล่มสลาย ก็ยังจะคงมีสถานที่ให้เจ้านั้นได้หลบซ่อนตัวเอาไว้”

“จำเอาไว้ถึงแรงบันดาลใจในการมีชีวิตอยู่ของเจ้า เพื่อการล้างแค้น ถึงจะกลายเป็นสิ่งที่สำเร็จที่สุดในชีวิตของเจ้า！”

ส่วนฉีเวยที่อยู่ด้านข้างก็พยักหน้าเช่นกัน ก่อนที่เขานั้นจะพอใจในคำพูดของฉีกง

เขานั้นทราบดี ว่าจะมัดใจคนพวกนี้นั้น อาจารย์ของเขานั้น ไม่เคยทำให้เขานั้นผิดหวังมาเลยแม้แต่น้อย

“ไปกันเถอะ พวกเรานั้นกลับไปที่ฐานได้แล้ว ไปดูว่าจะต้องรับฉินเทียนยังไงดี”

ฉีเวยหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น“ในคราวนี้ จะต้องเอากระดูกของเขานั้นฝังเอาไว้ที่หลิ่งหนานให้ได้ ไม่ว่ายังไงก็จะไม่ปล่อยให้รอดกลับไป！”

ฉีกงนั้นพยักหน้าด้วยความยินดี ก่อนที่จะชี้มือไปยังเทียนสงและเทียนกัง “พาเขาไปส่ะ แล้วออกเดินทางกัน”

“ใช่แล้ว แล้วไปจัดการฝังภรรยาและลูกๆของจาปาให้ดีล่ะ อย่าให้กระดูกของพวกเขานั้นจะต้องอยู่ในที่ทุรกันดารพวกนั้น ”

จาปานั้นถึงได้วางใจลง เขานั้นรู้ดีว่าชีวิตของตนเองตอนนี้นั้น ได้รับการคุ้มครองเอาไว้แล้ว

ก่อนที่คนพวกนั้นจะนั่งกันไปบนรถ และได้เดินทางไปยังทิศทางตรงกันข้ามกับฉินเทียน

และสายน้ำลำธารที่สั่นไหว และจะเห็นเพียงแต่หินที่โผล่พ้นขึ้นมาเต็มพื้น

และขบวนรถที่ค่อยๆเคลื่อนออกไปไกล ส่วนอีกด้านนั้น ฉินเทียนพวกเขานั้น ก็ได้ไปถึงยังเหิงหลิ่งแล้ว

เหิงหลิ่งนั้นเป็นเมืองเล็กๆ และทั้งสองข้างทั้งนั้น เต็มไปด้วยก้อนหินที่ทำเป็นบ้านหินเอาไว้

และห้องพวกนี้นั้นมีประวัติมาไม่น้อยกว่าหนึ่งร้อยปี กลับกันและด้านบนของก่อนหินนั้นก็ได้ถูกปกคลุมไปด้วยหญ้ามอสส์สีเขียวสดมากมาย

แม้แต่ก้อนหินบนถนนนั้น ก็สามารถที่จะมองเห็นถึงหญ้ามอสส์ได้