บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1042

หลังจากได้ยินคำพูดของชายชรา ใบหน้าที่มืดมนอยู่แล้วของฉีเซิ่งก็ยิ่งเหี้ยมโหดมากขึ้น

“ฮึ่ม !ตาแก่รนหาที่ตาย！”

“ ปากแข็งกระด้างแบบนี้ ก็ให้คุณได้ลิ้มลองรสชาติกินใจของหมื่นกู่！”

เมื่อพูดจบ ฉีเซิ่งก็หยิบขวดแจกันลายครามที่สวยงามออกมาจากกระเป๋า

“ตาแก่ รู้จักมันสินะ？”

“เมื่อฉันเชิญราชากู่ออกมา หนอนกู่ฝังในร่างกายของคุณก่อนหน้านี้ ก็จะกัดกิน ทำให้คุณไม่สามารถอยู่รอดหรือตายได้！”

เมื่อชายชราเห็นขวดแจกันลายครามที่ฉีเซิ่งหยิบออกมานั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

แต่ในไม่ช้า เขาก็สงบสติอารมณ์ได้อีกครั้ง “คุณก็จะใช้วิธีที่คดโกงเหล่านี้ ราชากู่เล็ก ๆ ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น”

“ ทุกครั้งที่คุณดูถูกราชากู่ที่ฉันฝึกฝนมา พูดว่า คุณแอบฝึกฝนเพื่อเป็นกู่จักรพรรดิมานานแล้วเหรอ？”

“มันอยู่ที่ไหน ? เอามันออกมา！”

ฉีเซิ่งถามอย่างรวดเร็ว ความโลภในดวงตาของเขาเห็นได้ชัด

ชายชราลดสายตาลง เห็นได้ชัดว่าไม่อยากให้ความสนใจกับฉีเซิ่งอีกต่อไป

ทัศนคติของเขาทำให้ฉีเซิ่งโกรธได้สำเร็จ

“ดีมาก ฉันต้องการดูว่า คุณจะทนได้นานถึงเมื่อไหร่！”

ฉีเซิ่งโกรธมาก และเปิดขวดแจกัน

ในไม่ช้า ขวดก็สั่นและมีหนวดสีเหลืองสองอันยื่นออกมา

หนวดทั้งสองนั้นแยกจากกัน และมีจุดสีดำบนหนวด ซึ่งดูไปแล้วแปลกมาก

เมื่อหนวดทั้งหมดยื่นออกมา รูปลักษณ์ของราชากู่ก็ถูกเปิดเผยออกมาอย่างรวดเร็ว

ลำตัวมันยาวและแคบ โดยรวมแบนเล็กน้อย หัวสีดำแบนและกว้าง ใต้ดวงตากลมโตน่าเกลียด มีชิ้นส่วนปากสำหรับเคี้ยว

ปีกทั้งสองคู่เป็นมันวาว และหนา มีขนาดต่าง ๆ กัน ห่างที่มีลักษณะคล้ายข้อต่อนั้นแหลม และใหญ่พร้อมกับคลิปหนีบหาง ที่มีลักษณะคล้ายก้ามปู และเรืองแสงจาง ๆ ด้วยแสงสีม่วง

เมื่อมองแวบแรก มันดูเหมือนตะขาบดินที่อาศัยอยู่ในมุมมืดและชื้นตลอดทั้งปี ชาวบ้านเรียกมันว่าแมลงหนีบหู

ว่ากันว่ามันจะลงช่องหู และทะลุเข้าไปในสมอง ทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรง และเป็นบ้าจนถึงตาย

“มันคือราชากู่ที่ฉันได้มาหลังจากจับตะขาบดินได้ร้อยตัวแล้วปล่อยให้พวกมันต่อสู้กันในควันพิษ”

“ตาแก่ พอฉันปล่อยออกไป ต่อให้แกมีเก้าชีวิต ก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตรอดถึงวันพรุ่งนี้ ！”

“ตอนนี้ ฉันจะให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย！”

“เอาตำรากู่มา ไม่งั้น คืนนี้แกตายแน่ ！”

เมื่อเผชิญหน้ากับการคุกคามของฉีเซิ่งชายชราที่ฉลาดูสงบนิ่งไม่เคลื่อนไหว ราวกับว่าเขาหลับ

“หยิ่งยิ่งนัก ฮึ่ม ฉันอยากจะดูว่า แกจะยืนหยัดอยู่ได้นานแค่ไหน！”

ฉีเซิ่งหยุดการโน้มน้าวใจ และกัดฟันสองสามครั้ง

เมื่อเห็นว่าราชากู่กางปีกและบินเป็นวงกลมขึ้นมา

เสียงกึก กึก ของฉีเซิ่งยังคงดำเนินต่อไป และราชากู่ก็บินไปเหนือศีรษะของชายชราอย่างรวดเร็ว หมุนวนและไม่ยอมจากไป

ดูเหมือนว่าจะรู้สึกถึงการคุกคามของราชากู่ไหล่ของชายชราที่รุงรังหดลง

แต่ไม่นาน เขาก็สงบสติอารมณ์ลง นั่งก้มหน้าเพ่งดู ตา จมูก ปาก แล้วก็นิ่งอยู่อย่างนั้นอีกครั้ง

“ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นสิ่งที่แกขอเอง！”

ฉีเซิ่งหลบตา และพูดเสียงดังต่อไป

ราชากู่ตัวนั้นหยุดลอยและตกลงบนหูของชายชรา

กรงเล็บมันวาวเกี่ยวใบหู และคลานเข้าไปในช่องหูอย่างรวดเร็ว

ในตอนแรก ยังคงเห็นครึ่งตัวของมันอยู่ พร้อมกับคลิปหางที่สั่นระริกของมัน

หลังจากนั้นไม่นานทั้งตัวของราชากู่ก็เข้าไปและหายไป

ชายชราตกใจ และร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อยเพราะความกลัว

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่ร้องขอความเมตตา แต่จ้องมองไปที่ฉีเซิ่งด้วยสายตาที่ไม่แยแส

“ อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ! ทุกครั้งที่ฉันทำผิดพลาด คุณก็จะใช้สายตาแบบนี้！”

“ ฉันไม่ผิด ! คนอื่นผิดเสมอ ! ฉันคือเจ้าบ้านตระกูลฉี ไม่ช้าก็เร็วฉันจะกวาดล้างอาณาจักรมังกร และได้รับความชื่นชม และบูชาจากผู้คนนับพัน！”