บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1043

ฉีอวี่ไม่กล้าแตะต้องชายชรา เพราะเขากลัวว่าการกระทำของเขา จะทำให้ชายชรารู้สึกเจ็บปวดยิ่งขึ้น

เขาเคยเห็นฉีเซิ่งใช้กู่เพื่อลงโทษคนทรยศเป็นการส่วนตัว แต่ชายคนนั้นกลับเอาตัวเองชนจนตาย !

ความเจ็บปวดจากการถูกแทะที่ศีรษะ ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทนได้ !

ดวงตาของชายชราขุ่นมัวด้วยน้ำตาจาง ๆ

เขาหายใจไม่กี่ครั้งด้วยความยากลำบาก และในที่สุดดูเหมือนจะกลั้นไว้ได้

ฉีอวี่มองดูเขาอย่างเป็นกังวล ในตระกูลฉีเต็มไปด้วยอุบาย และมีเพียงอยู่ต่อหน้าชายชราคนนี้เท่านั้นจึงทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย

“คุณปู่ ถ้าคุณรู้สึกไม่สบายใจ คุณต้องบอกฉันนะ”

“สิ่งที่น่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับตระกูลฉีของเราก็คือวิชากู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าบ้านของเรานั้นทรงพลังที่สุด”

“คนที่ถูกเขาใส่กู่ไว้ แทบจะไม่มีโอกาสรอดชีวิต”

หลังจากได้ยินคำพูดของฉีอวี่ ชายชราดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง

เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้ง แล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ทั้งหมดนี้ เป็นความผิดของฉันเอง”

“ในตอนแรกยังคิดว่าฉีเซิ่งมีพรสวรรค์ แต่กลับเพิกเฉยต่อนิสัยอาฆาตพยาบาทของเขา และก็ได้สอนวิชากู่ทั้งหมดให้กับเขา “

“ถ้าฟ้าทำชั่วก็ยังอภัย ถ้าทำชั่วเองก็ไม่ควรมีชีวิตอยู่”

“ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันในวันนี้ ถูกกำหนดมานานแล้ว”

เสียงของชายชราขาดช่วง แสยะยิ้มด้วยความเจ็บปวด เห็นได้ชัดว่าเขายังคงทรมานจากความเจ็บปวดอย่างรุนแรง

ฉีอวี่เข้ามาใกล้มาก และได้ยินทุกคำพูดชัดเจนมาก เขาก็รู้สึกตกใจมาก

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาคิดเสมอว่าชายชราที่ถูกคุมขังที่นี่เป็นศัตรูของตระกูลฉี

แต่ไม่เคยคาดคิดว่า คนที่อยู่ข้างหน้าเขาคืออาจารย์ของฉีเซิ่ง ?

ฉีอวี่อ้าปากกว้างด้วยความประหลาดใจ “คุณปู่ คุณ…… คุณเป็นอาจารย์ของเจ้าบ้านฉันจริงหรือ？”

“ ทำไมฉันไม่เคยรู้เรื่องนี้ ? เจ้าบ้านพูดเสมอว่าวิชากู่เป็นสิ่งที่สืบทอดมาในตระกูล และสมาชิกที่ไม่ใช่คนในตระกูล ไม่สามารถเรียนรู้ได้！”

“หรือว่าคุณเองก็เป็นคนของตระกูลฉี? เป็นบรรพบุรุษของฉัน？”

ตระกูลฉีมีกฎหนึ่งที่เข้มงวดมากมาโดยตลอด

นั่นคือ ไม่ว่าความถนัดของอีกฝ่ายจะดีเพียงใด ตราบใดที่พวกเขาไม่ใช่ญาติทางสายเลือดของตระกูลฉี พวกเขาก็ไม่สามารถเรียนรู้วิชากู่ของตระกูลฉีได้

ชายชรายิ้มอย่างเศร้าสร้อย ส่ายศีรษะอย่างอ่อนแรงและพูดว่า “ชื่อของฉันไม่เอ่ยก็ไม่เป็นไร คนชราที่รู้จักฉันในตอนนั้น คงจะตายไปนานแล้ว”

“ อย่างไรก็ตาม มีสิ่งหนึ่งที่คุณพูดไม่ถูก ฉันไม่เคยเป็นสมาชิกตระกูลฉีของพวกคุณ นับประสาอะไรกับบรรพบุรุษของคุณ”

“ฉีเซิ่งเรียนรู้วิชากู่ทั้งหมดจากฉัน แต่เขากลับสังหารทั้งสำนักอย่างนองเลือด เพียงเพราะเขาต้องการได้รับตำรากู่ในมือของฉัน”

“ฉันสามารถอยู่รอดได้ 20 ปี เพราะฉันปฏิเสธที่จะมอบตำรากู่”

ดวงตาของฉีอวี่เป็นประกายทันทีแล้วพูดว่า “คุณปู่ ตำรากู่ที่ท่านเจ้าบ้านขอเมื่อครู่นี้?มันลึกลับขนาดนั้นเลยเหรอ？”

มีร่องรอยของความผิดหวังในดวงตาของชายชรา เขารีบปิดบังและพูดด้วยเสียงที่อ่อนแอว่า “ตำรากู่อะไรกัน ฉันสร้างมันขึ้นมาเพื่อหลอกเขา”

“ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งนี้ คนแก่อย่างฉันคงเน่าอยู่ในสระไปนานแล้ว”

“โอ้ น่าเสียดายจริง ๆ ฉันยังคิดถึงโอกาสที่จะได้เห็นหนังสือที่น่าทึ่งเล่มนั้น”

ฉีอวี่ถอนหายใจเบา ๆ“แต่มันเป็นเรื่องจริง จะมีตำรากู่ได้อย่างไรกันล่ะ วิชากู่ของเจ้าบ้านนั้นเกินเอื้อมแล้ว

“คุณปู่ คุณรู้สถานการณ์ของตัวเองดี ฉันเองก็ไม่มีอะไรจะช่วยคุณได้”

“ถ้าคุณมีเรื่องอะไรที่ยังไม่เสร็จ บางทีฉันอาจจะบอกกับครอบครัวคุณได้”

“เหิงหลิ่งไม่ใหญ่ ตราบใดที่เสียงนกหวีดกระดูกถูกเป่า เธอก็จะได้ยิน”

“ มันทำเสียงดังได้ขนาดนั้นเลยเหรอ？” ฉีอวี่ไม่อยากจะเชื่อ แม้ว่าเหิงหลิ่งจะไม่ใหญ่ แต่ก็ไม่เล็กเช่นกัน

เสียงนกหวีดกระดูกเล็ก ๆ ต้องเป่าให้ดังแค่ไหนถึงขนาดทำให้ทุกคนได้ยิน ?

“ไม่ ฉันกำลังพูดถึงเธอ เป็นลูกอีกคนของฉัน”ชายชราดูเหมือนจะนึกถึงสิ่งที่มีความสุข และสีหน้าของเขาก็สงบขึ้นมาก เธอถูกเลี้ยงดูโดยฉัน และเธอได้เรียนรู้อะไรมากมายจากฉัน เช่นเดียวกับลูกสาวของฉัน

“ นกหวีดกระดูกนั้นทำขึ้นเป็นพิเศษ และมีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถฟังจับเสียงนี้ได้”

“ถ้าอย่างนั้น คุณปู่ คุณติดอยู่ที่นี่นานนัก ทำไมคุณไม่เป่านกหวีดกระดูกล่ะ ? ให้พวกเขามาช่วยชีวิตคุณ？”

ฉีอวี่พูดเสมอว่าจะพูดอะไร ให้ถามคำถามในใจของเขาโดยตรง

ชายชราส่ายหัว “ที่นี่อันตรายเกินไป ฉันยอมติดกับดักอยู่คนเดียว ดีกว่าปล่อยให้พวกเขาตกอยู่ในอันตราย”

“ฉันบอกเธอนานแล้วว่า เมื่อเห็นนกหวีดกระดูกนั่น แสดงว่าฉันตายแล้ว”

“ หลังจากการตายของฉันเท่านั้น พวกเธอถึงจะปลอดภัยอย่างแท้จริง และใช้ชีวิตอย่างที่คนทั่วไปควรจะเป็น”

“พ่อหนุ่ม ฉันไม่มีคำขออื่นใด แค่ขอร้องคุณช่วยฉันเอามันออกไป แล้วหาที่โล่ง ๆ เป่ามัน ตกลงไหม？”

เมื่อมองไปที่ชายชราที่น้ำตานองหน้า ฉีอวี่จะพูดปฏิเสธได้อย่างไร ?

เขาตบหน้าอกของเขาอย่างแรง “อย่ากังวลไปเลยคุณปู่ แม้ว่าฉันฉีอวี่ จะเสี่ยงชีวิต ฉันจะเอาของมาให้คุณ！”

หลังจากคุยกันนาน ชายชราก็หมดเรี่ยวแรงแล้ว

หลังจากได้รับคำรับรองจากฉีอวี่ เขาก็เอนหลังอย่างสงบ “งั้นก็ดีแล้ว ดีแล้ว”

“ฉันหมกมุ่นอยู่กับการฝึกฝนกู่มาครึ่งชีวิตแล้ว และศิษย์ที่ฉันสอนได้ทำชั่วมากมาย ดังนั้นฉันควรลงไปชดใช้ให้กับผู้บริสุทธิ์ที่เสียชีวิตอย่างอนาถ”

“ ขอบคุณนะ พ่อหนุ่ม ขอบคุณ……”