บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1057

ฉินเทียนผู้มีความคิดที่ละเอียดรอบคอบหาเวลาติดต่อกับจูจู เตือนเธอให้รีบมาที่เหิงหลิ่ง

ยังไงซะหลิ่งหนานก็เป็นเขตที่จูจูดูแล ดังนั้นเรื่องหลายๆเรื่องหากเธอไปทำจะง่ายกว่ามาก

เมื่อ 20 ปีที่แล้ว ตระกูลฉีถูกมังกรซ่อนรูปซึ่งเป็นผู้นำมาขับไล่ ถึงได้ตกต่ำลง

ในองค์กรมังกรซ่อนรูปต้องมีผู้มีฝีมือที่รู้วิชากู่แน่นอน

จูจูซึ่งเป็นหัวหน้ามังกรซ่อนรูปทางใต้จะต้องรู้จักลักษณะพื้นที่ดีหลิ่งหนานดี

ไม่แน่ว่าอาจจะรู้ที่อยู่ของกู่เซียนจากปากของเธอ

จูจูบอกเขาในตอนนั้นว่าเธอไม่รู้จักกู่เซียนเลย แต่สามารถกลับไปหาที่สำนักงานใหญ่ได้

จากนั้นทั้งสองคนก็ตกลงกันว่า หลังจากที่จูจูรู้เบาะแสแล้วจะรีบมาที่เหิงหลิ่งให้เร็วที่สุด

กลางดึกของวันนั้นพอจูจูสืบข้อมูลบางอย่างมาได้ จึงบอกว่ากำลังออกเดินทางมาแล้ว ค่อยคุยกับฉินเทียนอย่างละเอียดตอนเจอกัน

วันนี้ตอนที่ฉินเทียนถูกฉีเวยนัดออกมาต่อสู้จากบ้านตระกูลซู ก็ได้ส่งตำแหน่งให้จูจู ให้เธอรีบมาให้เร็วที่สุด

คิดไม่ถึงเลยว่าจูจูจะช้าขนาดนี้ ถ้ามาช้ากว่านี้อีกนิด เดาว่าพวกเขาคงสู้กันเสร็จแล้ว!

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของฉินเทียนไม่ค่อยดีนัก จูจูกลับยิ้มหน้าบาน

เธอสวมกระโปรงสีแดง ดวงตาเป็นประกาย ชายกระโปรงปลิวพลิ้วไปตามสายลมราวกับดอกไห่ถังที่บานสะพรั่ง

"ฉันช้าไปหน่อยก็จริง แต่ก็เพราะช่วยคุณทำงานไม่ได้เหรอ?"

"เพื่อที่จะขุดคุ้ยเรื่องลับของตระกูลฉี ฉันหาในห้องเก็บเอกสารของมังกรซ่อนรูปทั้งวันเลยนะ!"

มังกรซ่อนรูปคือองค์กรพลเรือนที่ปกครองโดยรัฐบาล จึงรู้เรื่องกองกำลังทั้งหมดเป็นอย่างดี

ข้อมูลทั้งหมดถูกเก็บไว้ในห้องเก็บเอกสารขนาดใหญ่

สิ่งที่ฉินเทียนให้จูจูไปหาคือเบื้องหลังตระกูลฉีที่ถูกมังกรซ่อนรูปดำเนินการตามกฎหมายเมื่อยี่สิบปีก่อน ซึ่งมันถูกซ่อนอยู่ในที่ที่ลับมาก

แม้คนสูงศักดิ์อย่าจูจูยังต้องใช้เวลานานถึงจะพบเอกสาร!

เมื่อเห็นจูจูพูดอย่างอัดอั้น ฉินเทียนทำได้เพียงส่ายหน้า "เอาเถอะ จูจูผู้สูงศักดิ์ โปรดบอกฉันว่าเบื้องหลังเมื่อ 20 ปีก่อนเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลฉี?"

"ทำไมมังกรซ่อนรูปถึงต้องการรวบรวมกองกำลังของตระกูลใหญ่ ตระกูลฉีถึงจำต้องถอยจากการรุกล้ำตระกูลเก่าแก่และร่ำรวยไปที่หลิ่งหนานเพื่อประคับประคองชีวิต"

คำถามนี้ไม่ใช่แค่ฉินเทียนเท่านั้นที่อยากรู้ แม้แต่ฉีเวยก็มองมาอัตโนมัติ

เมื่อ 20 ปีก่อน เขายังเป็นแค่เด็ก ความทรงจำในตอนนั้นจึงเลือนรางไปหมดแล้ว

แต่สิ่งเดียวที่เขาจำได้ก็คือ หากเขาพูดถึงเรื่องในตอนนั้น ก็จะถูกพ่อซึ่งเป็นเจ้าบ้านตระกูลฉีด่าอย่างน่าอนาถ!"

จูจูสังเกตเห็นฉีเวยที่มีสีหน้าชั่วร้ายตั้งแต่ต้นแล้ว จึงชี้ไปที่เขาอย่างเย็นชา "ที่นี่มีคนอยากแอบฟัง ฉันไม่อยากพูดให้มากเกินไป"

"เนื้อหาข้างใน รอฉันตัดหัวมันแล้วค่อยเล่าให้ฟัง!"

จู่ๆฉีเวยก็รู้สึกว่าตนได้รับความอัปยศอดสูเป็นอย่างมาก

เขาทำเรื่องชั่วในเหิงหลิ่งมาหลายปี ทุกคนล้วนกลัวเขามาแต่ไหนแต่ไร

ตั้งแต่ฉันได้เจอกับฉินเทียน แล้วเจอกับคนเหล่านี้ ทุกคนต่างไม่มองเขาอยู่ในสายตา!

มันช่างเหลือทนจริงๆ!

เขามองจูจูอย่างชั่วร้าย "สาวน้อย อย่าคิดว่าเธอใส่กระโปรงแดงแล้วจะอวดดีกว่าคนอื่น!"

"รอหลังจากฉันกำจัดฉินเทียนเสร็จแล้ว ฉันจะจับเธอตัดแขนขามาเล่นตามอำเภอใจ!"

คำพูดของฉีเวยนั้นทั้งชั่วร้ายและไร้ยางอาย จูจูหยิบปืนจากมือขวาออกมาชี้ไปที่หัวฉีเวยโดยไม่ลังเล "ว่ามา ว่าอยากให้ฉันเจาะตรงไหนให้!"

ก่อนหน้านี้ฉีเวยไม่ได้สนใจจูจู จนกระทั่งถูกหลุมดำปากกระบอกปืนชี้หัว จู่ๆก็นึกถึงสิ่งที่พ่อกำชับไว้

หลายปีมานี้ที่เขาเดินทางไปทั่ว เขาก็ยังคงจำคำพูดของพ่อได้เสมอ : หากเจอคนที่ถือมีดด้วยมือซ้าย ถือปืนด้วยมือขวา อย่าไปมีความขัดแย้งใดๆด้วยเด็ดขาดจะต้องรีบหลบทันที