บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 141

เกี่ยวกับการต่อสู้ครั้งนั้น มีปริศนาที่ยังแก้ไขไม่ได้อยู่มากมายเกินไป

หลายปีที่ผ่านมานี้ บางทีภายในแวดวงใต้ดินของโลก ผู้คนมากมายอาจจะลืมเลือนกันไปแล้ว

แต่ทว่า ฉินเทียนไม่สามารถลืมได้!

เฉินเอ้อร์กั่วก็ไม่สามารถลืมได้!

เพราะว่า พวกเขาต่างก็ถือได้ว่า เป็นผู้สืบทอดทายาทของเถ้าแก่ใหญ่

โดยเฉพาะอย่างยิ่งก็คือฉินเทียน ปีนั้นได้ถูกทำลายมือเท้าทั้งสี่แล้วโยนหายลงไปในแม่น้ำใหญ่ ถ้าหากไม่ใช่เถ้าแก่ใหญ่ เขาคงได้เป็นอาหารเต่าไปแล้ว

เถ้าแก่ใหญ่ไม่เพียงแต่ถ่ายทอดความสามารถให้เขาเท่านั้น ยังเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตเขาอีกด้วย

และในหลายปีมานี้ แม้ว่าเถ้าแก่ใหญ่ไม่ได้พูดจากปาก ทว่า การต่อสู้ในปีนั้น เป็นรอยแผลที่ยากที่จะหายสนิทอยู่บนหัวใจของเขา

คงไม่มีทางผ่านไปได้ในเวลาอันสั้น

เพราะว่าการต่อสู้ครั้งนั้น เหล่าพี่น้องของเขามากมายต่างต้องตายไป

พี่น้องเหล่านั้นต่างก็เป็นคนที่ร่วมเป็นร่วมตายมากับเขาทั้งนั้น

เรื่องแบบนี้ ไม่ว่าจะวางไว้บนตัวใครต่างก็รับไม่ได้

ดังนั้นหลายปีมานี้ ฉินเทียนไม่เคยยอมแพ้ที่จะเสาะหาข้อเท็จจริงอยู่ตลอด สิบสองราชาในมือของเขา มีคนที่มีหน้าที่รับผิดชอบเรื่องนี้โดยเฉพาะ

แต่ทว่า แต่ผลที่ได้รับกลับน้อยนิดอยู่เสมอ

ครั้งนี้ ข่าวคราวของเถ้าแก่รอง จะสามารถเป็นเรื่องเบื้องหลังนั้นจริงๆ แล้วเปิดเผยเพียงแค่มุมหนึ่งงั้นเหรอ?

ฉินเทียนไม่กล้าที่จะแน่ใจ

จะต้องได้รางวัลที่คาดไม่ถึงอย่างที่คิดไว้แน่นอน

เพราะว่าเรื่องที่ผ่านมานี้มันหนักหนาเกินไป ตลอดทางนี้ เฉินเอ้อร์กั่วจึงไม่ได้พูดอะไรออกมาซักประโยค

ฉินเทียนก็หลับตาพักผ่อนสมองเช่นกัน

"ใกล้จะถึงแล้ว" ดาดันพูดอย่างมีความสุข

จากการผ่านเที่ยวบินระยะทางไกล ทุกคนต่างก็เหน็ดเหนื่อยเล็กน้อย

แต่เมื่อได้เห็นทะเลเมดิเตอร์เรเนียนสีน้ำเงินเขียวอันกว้างใหญ่ด้านล่างนั่น มีเกาะเล็กๆ ที่อยู่ในที่ที่ห่างไกลเกาะหนึ่ง ราวกับเป็นผลงานโมเสกที่มีไข่มุกประดับอยู่บนสร้อยหยกอย่างไรอย่างนั้น

ฉินเทียนและเฉินเอ้อร์กั่ว ยังคงมีความรู้สึกฮึกเหิมอยู่เล็กน้อย

นี่คือหมู่เกาะที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน เป็นสำนักงานใหญ่มาเฟียที่มีชื่อเสียงของโลก คือเกาะซิซิลีที่สวยสดงดงาม

เฮลิคอปเตอร์เริ่มบินในระดับความสูงต่ำ ในอากาศ มีความรู้สึกถึงความอบอุ่นและเปียกชื้น

ดาดันชี้ไปที่สิ่งปลูกสร้างที่ผ่านไปด้านล่าง และแนะนำอย่างตื่นเต้น

แต่เดิมใบภาษาจีนก็ใช้ได้ไม่ค่อยคล่องแคล่วเท่าไรนัก แล้วก็อดใจไม่ได้ที่จะรวมเอาภาษาท้องถิ่นมาใช้บ้างเล็กน้อย เมื่อได้ฟังทั้งฉินเทียนและเฉินเอ้อร์กั่วต่างก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

แต่ว่าก็สามารถที่จะมองออกได้ บ้านเกิดนี้ของเขาสำหรับดาดันแล้ว เป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก

เฮลิคอปเตอร์อยู่บนลานสนามหญ้ากว้างใหญ่แห่งหนึ่ง แล้วค่อยๆ ลงจอดอย่างช้าๆ

บริเวณโดยรอบของลานกว้าง ก็มีผู้คนหลั่งไหลออกมามากมายในทันที พวกเขาติดอาวุธครบมือ มีลักษณะท่าทางจริงจัง

ดาดันเชิญให้ฉินเทียนและเฉินเอ้อร์กั่วลงจากเครื่องบิน ใช้ภาษาถิ่นตะโกนบอกพวกเขาเพียงไม่กี่คำ ผู้คนเหล่านั้นทั้งหมดต่างก็โค้งคำนับต่อฉินเทียน

เห็นได้อย่างชัดเจนว่า เป็นความรู้สึกขอบคุณด้วยความจริงใจ

เพราะว่าฉินเทียนรักษาโรคของเถ้าแก่รองจนหายขาด และเถ้าแก่รอง ก็ยังเป็นเทพเจ้าในจิตใจของพวกเขาอีกด้วย

"คุณฉิน คุณเฉิน ตามธรรมเนียมแล้ว เมื่อมาถึงสถานที่ของพวกเรา จำเป็นต้องส่งมอบโทรศัพท์มา"

"พวกคุณคือแขกผู้มีเกียรติของพวกเรา เป็นคำสั่งของเถ้าแก่รอง สามารถข้อยกเว้นได้"

"เพียงแต่ว่า รบกวนท่านทั้งสองปิดเครื่องโทรศัพท์ด้วย" ดาดันพูดอย่างนอบน้อมและจริงใจ

ฉินเทียนพยักหน้า ไม่มีความรู้สึกถูกทำให้ขุ่นเคืองแต่อย่างใด อันที่จริงแล้วเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม มาถึงที่ของคนอื่น แน่นอนว่าจะต้องเคารพกฎระเบียบของคนอื่นด้วย

เขาและเฉินเอ้อร์กั่ว ตอนที่อยู่ต่อหน้าของดาดัน ก็เอาโทรศัพท์มาปิดเครื่อง

"เถ้าแก่รองอยู่ที่นี่ไหม?" เฉินเอ้อร์กั่วมองไปที่ห้องพักส่วนตัวที่ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนาห้องหนึ่งที่อยู่ห่างไกลแล้วถามขึ้น

"พ่อบุญธรรมไม่ได้อยู่ที่นี่ครับ"

“ทั้งสองท่าน เชิญมากับผม”

ดาดันได้พาทั้งฉินเทียนและเฉินเอ้อร์กั่ว ออกไปจากลานกว้าง ที่ด้านนอก นึกไม่ถึงเลยว่าถนนสายหลักจะเจริญรุ่งเรืองมากมายขนาดนี้

แตกต่างจากฉากบ้าเลือดในจินตนาการไปอย่างสิ้นเชิง สิ่งที่ได้เห็นตรงหน้านี้ คือกลุ่มที่มีความกลมกลืนกัน