บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 142

เถ้าแก่รองกระซิบกระซาบว่า : “คุณฉิน คุณเคยได้ยิน‘ปรมาจารย์พิษ’คนนี้บ้างไหม?”

ฉินเทียนตะลึงไปครู่หนึ่ง พูดด้วยเสียงเข้มว่า "มีบทบาทเป็นจิตวิญญาณของดอกไม้แห่งความมืด เป็นเทพของศึกษาค้นคว้าและผลิตยาพิษ คนวงในเรียนเขาว่าศาสตราจารย์"

"ว่ากันว่าดอกไม้แห่งความมืดบริหารสิ่งของที่มียาพิษมากมาย ต่างก็เป็นสิ่งที่เขาปรับแต่งออกมาด้วยมือของตัวเอง"

เถ้าแก่รองพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ปรมาจารย์พิษยังไม่ตาย”

"ไม่เพียงแต่ยังไม่ตาย เขายังได้รับเงินทุนจากอํานาจลึกลับ ทำให้จัดตั้งขึ้นมาใหม่อย่างแข็งแรงได้ที่หนึ่ง เรียกว่า‘ดวงตานางฟ้า’ "

" ‘ดวงตานางฟ้า’ นั้นมีความลึกลับเป็นอย่างมาก ผมตรวจสอบได้เพียงแค่ว่า ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยใช้ชีวิตอยู่ที่ตะวันออกกลาง"

"คุณฉิน หากว่าผมจำไม่ผิด วันนั้นที่ไปหลงเจียงรับการรักษาเวลาเดียวกันนั้น คนแรกที่ถูกคุณตรวจและรักษาโรคคนนั้น ก็มาจากตะวันออกกลางใช่ไหม"

"เขาถูกว่างยาพิษใช่หรือเปล่า?"

ฉินเทียนรู้ กับเถ้าแก่รองคนอย่างนี้ ไม่สามารถที่จะปกปิดอะไรได้

เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า : "เขาคือวิศวกรของตะวันออกกลาง"

"ยาพิษทั้งหมดนั้น ในส่วนประกอบหลักนั้น มาจากแบล็กแมมบา"

เถ้าแก่รองถอนหายใจแล้วพูดว่า : "จะพูดอย่างไรดี ปัญหานี้มันก็ชัดเจนมากแล้ว"

"คุณฉิน โชคดีที่ไม่ต้องเสียหน้าแล้ว"

"ไอสารเลวพวกนี้ ข้าจะสามารถดึงพวกมันออกมาได้อย่างแน่นอน แล้วหั่นศพออกเป็นหมื่นชิ้น!" เฉินเอ้อร์กั่วกัดฟันอย่างโกรธเคือง

เถ้าแก่รองเหลือบมองที่เฉินเอ้อร์กั่ว แล้วกระซิบว่า : "บางทีคนอื่นอาจจะหาปรมาจารย์พิษและดวงตานางฟ้าของเขาไม่เจอ แต่ว่าพวกคุณ จะต้องทำได้อย่างแน่นอน"

"พวกคุณไม่ต้องไปหา พวกเขาก็สามารถที่จะมาหาพวกคุณเอง ถ้าเกิดพวกเขาได้รู้ ถึงความสัมพันธ์ของพวกคุณกับวิหารพญายม"

ฉินเทียนยิ้มเยาะแล้วพูดว่า : "ความหมายของเถ้าแก่รองคือ ปรมาจารย์พิษและดวงตานางฟ้าของพวกมัน จะมาแก้แค้นอย่างนั้นเหรอ"

เถ้าแก่รองพยักหน้า : "วิหารเทพ เกิดมาเพื่อที่จะแก้แค้น ดวงตานางฟ้า ก็ทำไมจะไม่ใช่ละ"

"พวกคุณต่างก็คิดที่อยากจะฆ่าอีกฝ่าย เพื่อแก้แค้นให้กับสงครามนั้น"

ฉินเทียนเงียบไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็พูดขึ้นว่า : "เถ้าแก่รอง ยังมีอยู่อีกคำถามหนึ่ง ไม่ทราบว่าคุณมีอะไรที่อยากจะบอกผมอีกไหม"

"ปีนั้นวิหารพญายมในเกาะเล็กต่างประเทศที่ห่างไกล ได้ทำสงครามใหญ่กับดอกไม้แห่งความมืด ชัดเจนว่านี่เป็นกับดักของใครบางคน"

"จุดประสงค์ ก็คือให้พวกเขาการสังหารหมู่ ของทั้งสองฝ่าย"

“คุณรู้ ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังนี้เป็นใครไหม?”

สีหน้าของเถ้าแก่รองเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เพียงไม่นานนักก็กลับมาเป็นปกติ แต่ทว่า จากสายตาของเขา ก็ยังสามารถมองถึงความหวาดกลัวเล็กน้อยนั่นออก

เขาถอนหายใจออกแล้วพูดว่า : "สามารถคิดวางแผนให้วิหารพญายมและดอกไม้แห่งความมืด ที่มีความชำนาญขนาดนี้ ผมไม่ได้ดีเท่าคนอื่นเลย"

ทำให้มาเฟียอย่างเถ้าแก่รองต่างดีไม่เท่าคนอื่นได้ เห็นได้ว่าฝ่ายตรงข้ามน่ากลัวมากขนาดไหน

"อย่างไรก็ตาม ผมก็รู้สึกว่า ถ้าหากคุณฉินสามารถหาปรมาจารย์พิษเจอได้ บางทีน่าจะเจอข้อเท็จจริงที่มากยิ่งขึ้นกว่านี้ได้"

"อย่าลืมนะ ตอนนี้คนที่สนับสนุนให้ปรมาจารย์พิษฟื้นคืนจากเถ้าธุลีมาได้ ก็คือผู้มีอิทธิพลลึกลับที่แข็งแกร่งมากนั้น"

หัวใจของฉินเทียนเต้นแรง : "ความหมายของคุณ ตอนนี้ผู้สนับสนุนปรมาจารย์พิษ คนที่ออกแบบวิหารพญายมและดอกไม้แห่งความมืดมาตั้งแต่แรก เป็นไปได้สูงมากว่าจะเป็นผู้มีอิทธิพลคนเดียวกันงั้นเหรอ?"

เถ้าแก่รองถอนหายใจ : "ผมก็ยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไรนัก"

"แต่ว่าผมรู้ บนโลกใบนี้ นอกจากองค์กรที่รู้จักกันดีที่อยู่ตามด้านนอกเหล่านั้น เบื้องหลัง ก็ยังมีมือใหญ่อยู่อีกหนึ่งด้วย"

"ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าสุดท้ายแล้วเป็นคนแบบไหน ถึงมีพลังในครอบครองขนาดนี้ได้"

“คุณฉิน กินส้ม”

“เป็นสินค้าพิเศษประจำท้องถิ่นของพวกเรา”

จนถึงตอนนี้ ฉินเทียนรู้ว่า เกี่ยวกับเรื่องนี้ การพูดคุยกับเถ้าแก่รองได้สิ้นสุดลงแล้ว

"ภรรยาของผมชอบกินส้ม อันนี้ผมจะเอาไปให้เธอ"

“เถ้าแก่รอง ขอบคุณมาก”

“ผมขอลา”

เขาหยิบส้มลูกหนึ่งขึ้นมา แล้วยืนขึ้น และหมุนตัวเดินจากไป

เถ้าแก่รองไม่ได้ยับยั้งไว้ เขาลุกขึ้นยืน แล้วอมยิ้มพูดว่า : "ดาดัน ส่งคุณฉินกลับหลานซี่อ"

“ครับ พ่อบุญธรรม!”