บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 149

น่าแปลกมาก ที่สถานที่เปิดราคาของจิ่นซิ่วซานเหอ กลับไม่ได้อยู่ที่ฝ่ายการขาย

และกลับเลือกเป็นที่สนามหญ้ากลางแจ้งแทน

มีสายเตือนถูกขึงไว้อยู่โดยรอบ เหมือนกับบรรยากาศในฉากแต่งงานแบบตะวันตกอย่างไรอย่างนั้น จอขนาดใหญ่บนเวที กำลังออกอากาศแล้วหมุนเวียนสับเปลี่ยนกับการแนะนำจิ่นซิ่วกรุ๊ปไปด้วย

ครั้งนี้ก็เปิดรูปภาพให้เห็นถึงความสวยงามของแต่ละสถานที่ของอสังหาริมทรัพย์จิ่นซิ่วซานเหอด้วยเช่นกัน

โต๊ะที่คลุมด้วยผ้าปูโต๊ะทั้งสองข้างทาง ถูกวางเต็มไปด้วยขนมและเหล้าชั้นเลิศนานาชนิด

พนักงานเสิร์ฟก็แต่งตัวเหมือนพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน ใช้รอยยิ้มและมารยาทมาตรฐาน ในการต้อนรับลูกค้าทุกคน

ซูซูมองเห็นสนามหญ้าอยู่ไม่ไกลนัก มีประตูแบบโบราณสูงใหญ่บานหนึ่ง ดูยิ่งใหญ่อลังการมาก

มีกำแพงสูงล้อมรอบทั้งสี่ด้าน มองไม่เห็นภาพสภาพเหตุการณ์ภายใน

เธอพูดอย่างทนไม่ไหวว่า : "นั่นไม่ใช่ประตูใหญ่ของชุมชนหลงฮู๋ที่เมื่อก่อนเราเคยอยู่ใช่ไหม? ต้องบอกว่า เปลี่ยนมาเป็นประตูอย่างนี้ ดูสวยงามขึ้นมากจริงๆ"

"ไม่รู้ว่าอสังหาริมทรัพย์นี้ เมื่อไรถึงจะเปิดขายได้" ภายในน้ำเสียงนั้น ดูเศร้าสร้อยอยู่เล็กน้อย

หยางยู่หลันยิ้มแล้วพูดว่า : "ลูกไม่เห็นเหรอว่าที่ประตูมีผ้าสีแดงคลุมเอาไว้ มีกำแพงสูงกั้นไว้โดยรอบ น่าจะพึ่งเริ่มก่อสร้างล่ะมั้ง"

"ไม่เป็นไร รอให้พวกเขาทำให้เสร็จสิ้นก่อน ถ้ายินยอมรับเงื่อนไข พวกเราค่อยกลับมาซื้อสักห้อง"

ซูซูยิ้มแล้วพูดว่า : เก่ายังไม่ไปใหม่ยังไม่มา ฉินเทียน ฉันรู้สึกหิวอยู่นิดหน่อยแล้ว

ฉินเทียนรีบพูดตำหนิขึ้นมา : "เมื่อเช้าก็ให้คุณกินข้าว คุณก็ไม่กิน"

"ฉันบอกคุณแล้วไง ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป จะทำให้กระเพาะหิวจนตายเอา ยังดีที่คุณเป็นหมอแผนจีนอยู่"

ซูซูแสร้งทำเป็นโกรธแล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า : "เมื่อเช้าไม่มีคความอยากอาหารนี่!"

"ติ่มซำตรงนั้นดูไม่เลวเลย นายไปหยิบมาให้ฉันสักสองสามชิ้นสิ"

“ครับผม!”

"คุณภรรยา เชิญนั่งตรงนี้"

เขานำพาซูซูและหยางยู่หลันไปด้วยตัวเอง ให้นั่งลงที่แถวของที่นั่งที่อยู่ด้านหลังนั้น หลังจากนั้นก็วิ่งออกไป เลือกหยิบติ่มซำมาสองสามอย่างใส่ถาดมา และมีน้ำผลไม้อีกสองแก้ว

"ขอบคุณค่ะ" ซูซูหยิบเค้ดถั่วเขียวขึ้นมากัดคำหนึ่ง แล้วพูดอย่างพอใจว่า : "อันนี่อร่อยจริงๆ"

“แม่ลองชิมดูสิ”

หยางยู่หลันมีน้ำตาลในเลือดสูง โดยปกติแล้วจะปฏิเสธขนมหวาน แต่ด้วยความตั้งใจ ก็หยิบขึ้นมาชิ้นหนึ่ง ส่งเข้าไปในปาก

ในตอนนั้นเอง ที่ด้านของนั้นมีเสียงโอ้อวดดังขึ้นมา

“รีบมาดูเร็วเข้า!”

"มีพวกขอทานมากินมาดื่มอยู่นี่"

"ผู้จัดการของพวกคุณละ? ปล่อยให้คนอย่างนี้เข้ามาได้อย่างไรกัน"

"พวกเราสามารถซื้อบ้านที่แพงขนาดนี้ได้ ต่างก็เป็นคนระดับสูงกันทั้งนั้น จะอยู่ร่วมกับคนประเภทนี้ได้อย่างไร ยังไม่รีบเอาออกไปอีกเหรอ!"

หวูเชี่ยนเชี่ยนร้องตะโกนอย่างตื่นเต้น

เมื่อได้ฟังคำพูดของเธอ ลูกค้าที่อยู่ด้านหน้า ต่างก็หันหลังกลับมามอง

เมื่อเห็นในมือของซูซูและหยางยู่หลันถือติ่มซำเอาไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งซูซู ที่ดูเหมือนว่าจะหิวมาก ยังมีเศษอาหารติดอยู่ที่มุมปาก ในสายตาของพวกเขา ต่างก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ยออกมา

หยางยู่หลันรีบเอาเค้กถั่วเขียวในมือวางลง แล้วพูดด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า : "หวูเฉียวเหมยช่วยดูแลลูกสาวของคุณให้ดีๆหน่อย"

"พวกฉันก็มาซื้อบ้านเหมือนกัน จะกินขนมสักชิ้นมันจะเป็นอะไรไป?"

หวูเฉียวเหมยตั้งใจพูดเสียงให้ดังขึ้นอีก : "โอ้โห พวกคุณก็มาซื้อบ้านอย่างนั้นเหรอ"

"อย่างนั้นฉันขอถามพวกคุณหน่อย ไปจองกับใครไว้อย่างนั้นเหรอ?"

"พวกเราต่างก็มีผู้จัดการฝ่ายขายด้วยกันทั้งนั้น ทั้งหมดต่างก็เป็นคนที่ถูกเชิญมา"

"คุณสามารถชี้ได้ไหมว่าคุณจองกับผู้จัดการคนไหน ฉันก็เชื่อว่าพวกคุณมาซื้อบ้านเหมือนกัน คุณชี้มาสิ"

หยางยู่หลันร้อนใจจนใบหน้าแดงก่ำ

เธอมาเพื่อดูบ้าน เป็นความคิดเพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น ยังไม่ทันที่จะได้จองกับผู้จัดการฝ่ายขายเลย และใบปลิวก่อนหน้านี้ ก็ถูกลืมไว้บนรถโดยสารสาธารณะด้วย

เมื่อเห็นว่าเธอไม่สามารถตอบได้ หวูเฉียวเหมยแม่ลูก ก็ยิ่งภูมิใจมากขึ้นไปอีก

พวกเธอเริ่มพูดให้ร้ายด้วยเสียงอันดัง และยังเรียกให้ผู้จัดการฝ่ายขายมาอีกด้วย ต้องการที่จะให้ฉินเทียนและพวกของเขาถูกไล่ออกไป

เมื่อชาลีมองไปที่ฉินเทียน ก็พูดอย่างภาคภูมิใจว่า : "ไอ้หนู เชี่ยนเชี่ยนได้บอกฉันแล้ว แกเป็นอะไรนะ เกาะผู้หญิงกินอย่างนั้นเหรอ?"

"แต่ฉันต้องยอมรับเลย ผู้หญิงของแกสวยมากจริงๆ "