บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 150

“ท่านประธาน!”

เมื่อเห็นอู๋เทียนสง แววตาของเฉาเฟิงก็เป็นประกาย เหมือนกับว่าเขาเป็นสุนัขที่เจอเจ้าของอย่างไรอย่างนั้น พุ่งตรงเข้าไป

คุกเข่าลงตรงหน้าจนได้ยินเสียงดังปึก ปิดหน้าเอาไว้ แล้วกล่าวโทษอย่างตื่นตระหนก : "ประธาน ม่านจะต้องตัดสินแทนผมนะครับ!"

"ไอ้หมอนี่ ไม่คิดเลยว่าจะกล้าไม่เคารพท่าน ผมโกรธมาก เลยคิดว่าจะต่อว่าต่อขานเขา"

“ไม่คิดเลยว่าเขาจะตีผม!”

"ท่านประธาน การกระทำที่ไม่มีขื่อมีแปอย่างนี้ จะต้องให้เขาได้รับประสบการณ์ตรงแน่นอน ให้รู้ถึงอำนาจของจิ่นซิ่วกรุ๊ปของพวกเรา!"

"ท่านเป็นอันดัยหนึ่งในหลงเจียง ศักดิ์ศรีไม่อาจล่วงละเมิดได้!"

เมื่อเห็นว่าอู๋เทียนสงเป็นบุคคลที่ใหญ่โตอย่างนี้ ภายในดวงตาของหวูเชี่ยนเชี่ยนก็มีดวงดาวปรากฏขึ้น

เธอรีบเดินมาอย่างรวดเร็ว พูดด้วยน้ำเสียงครวญครางว่า : "ใช่แล้วค่ะท่านประธาน ฉันและพวกเขาทุกคนต่างก็เป็นพยานให้ได้"

"เจ้าผู้ชายคนแซ่ฉินคนนี้ ไม่ให้ความเคารพต่อท่าน"

“ไม่คิดว่าเขาจะพูดว่า ให้ท่านไปเจอเขาด้วย”

“ท่านว่า อย่างนี้ไม่ได้เรียกว่ารนหาที่ตายอย่างนั้นเหรอ?”

สีหน้าของอู๋เทียนสงซีดเผือด เขาขบฟัน แล้วพยายามที่จะควบคุมตัวเองไว้

ในที่สุด เขาก็ถอนหายใจ แล้วรีบเดินตรงไปที่ฉินเทียน

บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างกายเขา ก็รีบเดินตามไปด้วยกันกับเขา

บอดี้การ์ดทั้งสองคนนี้ เทียบไม่ได้กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในพื้นที่เหล่านั้น สามารถที่จะติดตามไปรักษาความปลอดภัยให้กับอู๋เทียนสงได้ จะต้องโหดเหี้ยมอย่างแน่นอน

เฉาเฟิงและหวูเชี่ยนเชี่ยนต่างก็ตื่นเต้นขึ้นมา พวกเรารอดู ฉินเทียนจะถูกทุบลงไปในโคลนอย่างไร

น่าตลกฉินเทีย ไม่คิดว่าจะไม่รู้ว่ากำลังเผชิญกับภัยพิบัติที่ใกล้เข้ามา ยังคงก้มหน้ากินขนมอยู่ได้ แล้วยังหยอกล้ออยู่กับซูซูที่อยู่ข้างกายนั่นอีก

ในที่สุดอู๋เทียนสงก็มรอยู่ตรงหน้า ขบฟันแน่น แล้วก้มหัวลง พูดด้วยความตื่นตระหนกว่า : "คุณฉิน ลูกน้องของผมทำให้ท่านขุ่นเคือง เป็นความผิดของผมเอง"

"นายท่านผู้ยิ่งใหญ่ได้โปรด ยกโทษให้กับเทียนสงในครั้งนี้ด้วย"

อะไรนะ?

เสียงของอู๋เทียนสงไม่ได้ดังเท่าไรนัก แต่ว่ากับอีกคนหนึ่งกลายเป็นระเบิดขนาดใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย ทำให้ผู้คนที่อยู่ในสถานที่เกิดเหตุ ต่างก็ตะลึงงันกันไปแล้ว

“ท่านประธาน ท่านเป็นอะไรไป?”

“ท่านจำคนผิดแล้วหรือเปล่า?”

"ผู้ชายคนนี้เขา——" เฉาเฟิงรีบพุ่งเข้ามาอย่างเหลือเชื่อ

"หุบปาก!" อู๋เทียนสงหันกลับมาตวาดเฉาเฟิงยกใหญ่ด้วยความโกรธ : "คุณฉินและครอบครัวของเขา ต่างก็เป็นแขกระดับวีไอพีของฉัน!"

“แกมันเป็นคนตาสุนัขมองคนต่ำ ยังไม่รีบไสหัวไปให้พ้นหน้าฉันอีก!”

เฉาเฟิงกลายเป็นคนโง่ไปแล้ว

ปฏิกิริยาตอบกลับ ก็คุกเข่าดังปึกลงไปอยู่บนพื้น

ฉินเทียนเหลือบมองไปที่เขา แล้วพูดเยาะเย้ยว่า : "ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหม? ประธานอู๋ของพวกแก เป็นคนเชิญฉันมาเอง"

ในตอนนี้ ซูซูไม่ได้มีความแปลกใจมากเท่าไรนัก เพราะว่าเธอรู้ ฉินเทียนคนนี้เป็น "เทพพระเจ้า" มีวิถีทางบางอย่างมากมาย

เธอปัดมือของตัวเองแล้วพูดว่า : “ฉันอิ่มแล้ว”

"ประธานอู๋ วันเปิดธุรกิจที่มงคลขนาดนี้ อย่าพูดเรื่องที่ทำให้อารมณ์ไม่ดีพวกนี้อีกเลย"

“รีบกันเถอะ”

"พวกเรารอที่จะจองบ้านแล้ว แล้วยังมีเรื่องอื่นที่ยังต้องทำอีก"

อู๋เทียนสงเหมือนกับได้รับการยกโทษแล้ว เขารู้ ฉินเทียนรักใคร่ผู้หญิงคนนี้เป็นที่สุด

สามารถพูดได้ว่า ซูซูเปิดปากว่าให้อภัยเขาด้วยตัวเอง ก็เป็นสิ่งที่ดีกว่าอะไรทั้งหมดแล้ว

“ได้ครับคุณซู!”

"ประธานเถียพวกเขาใกล้จะถึงกันแล้ว พิธีเปิด ก็จะเริ่มขึ้นในทันที!"

ในเมื่อเป็นอย่างนี้ เขาก็ยังส่งคนที่อยู่ข้างเขาว่า : "เฉาเฟิงคนนี้ฉันไม่ต้องการแล้ว จากนี้ไปไม่ใช้เขาอีกแล้ว"

“ครับ!”

“ท่านประธาน ไม่เอา ไม่เอานะท่านประธาน!”

"ผมทำเรื่องสนับสนุนบริษัทตั้งมากมายอย่างนี้ ผลงานของผมก็ดีที่สุด ประธาน บริษัทยังต้องการผมอยู่!"