บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 153

　　“ขอบคุณมากนะพี่ชาย！”

หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่มีความสุข จากนั้นเปิดประตูรถเอง และรีบลงไป

จากนั้นกลิ่นตัวหอมจากหญิงสาวก็โชยมา อะฝูรู้สึกว่าเลือดพุ่งขึ้นสมอง

ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สวยงามอะไรมาก แต่ว่าสไตล์ที่เติบโตเต็มอิ่มเช่นนี้ ช่างมีสเน่ห์เย้ายวนมากที่สุด

เขาเกือบจะอดกลั้นไม่ได้

ได้แต่กลืนน้ำลาย อะฝูยิ้มกว้างแล้วพูดว่า：“น้องสาว จะให้เรียกเธอว่ายังไง？”

　　“มาวิ่งข้างนอกกลางดึก ผู้ชายของเธอป่วยเป็นอะไร？”

　　หญิงสาวพูดด้วยเสียงต่ำว่า：“ฉันชื่อเหมยหงเซว่”

　　“แฟนของฉัน……เขาป่วยเป็นโรคไม่ดี ไม่พูดจะดีกว่า”

พูดไป ก็พรางถอนหายใจไป

　　อะฝูถามด้วยความร้อนใจว่า：“น้องสาว เป็นอะไร？”

　　“ผู้ชายของเธอ คงไม่ได้ป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่ได้หรอกนะ？”

　　เหมยหงเซว่กัดฟันพูด：“หากว่าเป็นโรคที่รักษาไม่ได้ก็ดีอยู่หรอก เขาชอบไปเละเทะข้างนอกสรุปว่าติดโรคไม่ดีมา”

　　“ไปโรงพยาบาลอะไรนั่น ตอนนี้กำลังนอนรอผ่าตัด โทรศัพท์มาบอกว่าถ้าหากว่าฉันเอาเงินค่าผ่าตัดไปไม่ทัน เขาก็จะทำการผ่าตัดไม่ได้”

　　“ฉันก็เป็นผู้หญิงไม่เข้าใจอะไร พี่ชาย พี่ว่าโรงพยาบาลอะไรอะ หรือว่ายังมีเตียงผ่านตัดชั่วคราวที่เพิ่มราคาด้วยเหรอ ไม่ให้เงินก็จะไม่ให้ลงจากเตียงผ่าตัด？”

　　“นี่มันโรงพยาบาลที่ไหนกัน เห็นได้ชัดว่านั่นมันโรงฆ่าสัตว์！”

　　อะฝูเมื่อได้ฟังก็หัวเราะเสียงดัง。

　　“น้องสาว ผู้ชายของเธอน่าจะไปที่โรงพยาบาลสาขาหู่เถียนมั้ง”

　　“ห้องผ่าตัดทั้งหมดจะเพิ่มราคา มันเป็นวิธีการหาเงินอย่างหนึ่งของพวกเขาก็เท่านั้น”

　　“ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งทำการผ่าตัดเล็ก โรงพยาบาลมาตรฐานไม่เกินหนึ่งพันหยวน ไปผ่านตัดที่พวกเขา สรุปจ่ายเงินไปอย่างน้อยสามหมื่นหยวน”

　　เหมยหงเซว่ถอนหายใจแล้วพูดว่า：“สังคมแย่ลงทุกวัน จิตใจของมนุษย์เป็นคนเจ้าเล่ห์จริงๆ！”

　　“เฮ้อ！”

　　อะฝูเปลี่ยนเรื่องพูด：“น้องสาว เธอสวยขนาดนี้ ผู้ชายเธอยังไปทำตัวเละเทะข้างนอก ช่างตาบอดเสียจริง”

　　“นี่เรียกว่าอะไรนะ มีรังนกที่บ้านไม่กิน ทว่ากลับไปกินหญ้าที่ด้านนอก”

　　เหมยหงเซว่หัวเราะพูดว่า：“ผู้ชายอะนะ ก็เหมือนแมวตะกละ ไม่มีกลิ่นคาว ดอกไม้ในบ้านหอมสู้ดอกไม้ในป่าไม่ได้”

　　“จริงด้วย ภรรยาคนอื่นดีเสมอ”

　　“น้องสาว ผู้ชายแบบนี้ไม่เอาก็ไม่เห็นเป็นอะไร เธอมีคุณสมบัติที่เพียบพร้อมเช่นนี้ หาใหม่ได้สบาย”

　　“เพียงแค่เธอยอม ผู้ชายต้องมาต่อแถวจีบเธอแน่”

　　เหมยหงเซว่หน้าแดง แล้วหันหน้าออกไปโดยไม่พูดอะไร

　　จู่ๆ เธอก็พูดว่า：“พี่ชาย ไม่ใช่สิ”

　　“นี่ไม่ใช่ทางไปอำเภอหลินนี่？พี่จะพาฉันไปไหน？”

　　อะฝูหักไปอีกทางอย่างรุนแรง จากนั้นขับรถไปบนพื้นหญ้า

　　เขาพูดอย่างร้อนใจ：“น้องสาว เธอว่าฉันเป็นยังไงบ้าง？”

　　“พี่ฟังฉันก่อน เพียงแค่พี่รับปากฉัน จะให้ฉันทำอะไรก็ได้！”

เขาเหมือนผีที่โหยกระหาย จากนั้นก็จับมือของเหมยหงเซว่อย่างรอไม่ไหว

　　“พี่ชาย อย่าทำแบบนี้”

　　“เดี๋ยวตายนะ”เหมยหงเซว่พูดเสียงต่ำ

　　อะฝูตาแดงกล่ำ：“ดอกโบตั๋นแม้เป็นผีก็ยังสวยงาม！”

　　“น้องสาว เธอช่างมีสเน่ห์เหลือเกิน！”

　　“แค่ฉันเห็นเธอครั้งแรกก็ใจเต้นแรงแล้ว！”

　　“จริงเหรอ？”

　　“ไม่กลัวตายจริงๆ เหรอ？”

　　เหมยหงเซว่หัวเราะอย่างยั่วยวน

　　อะฝูในใจมีความสุขมาก ขณะที่กำลังจะกระโจนใส่ เหมยหงเซว่ก็ถีบขาคู่ จากนั้นก็นำเขาโยนลงที่พื้น

เสียงที่ตกใจของอะฝู ที่ยังไม่รู้ตัว ทันใดนั้นก็มีแสงเย็นในแววตาด้านหน้า ลำคอเย็นเฉียบ

กรรไกรคมคู่หนึ่งเปิดออก จากนั้นก็วางไว้ที่ลำคอของเขา