บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 176

มู่เฟยเฟยได้สติ พบว่าในสายตาของฉินเทียน ไม่ได้มีความคิดอกุศลอย่างนั้น ล้วนเป็นความต้องการของเธอฝ่ายเดียว เธอเองที่คิดเข้าข้างตัวเอง

เขาแค่วานให้เธอช่วยหาเสื้อผ้าให้เท่านั้น

เธออายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี แม้แต่เสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นแทบไม่สนใจที่จะใส่ วิ่งปิดร่างกายออกไป

ฉินเทียนได้แต่ฝืนยิ้ม ถือโอกาสใช้น้ำในสระล้างมือที่เปือนเลือดออกให้สะอาด

ผ่านไปสักพัก มู่เฟยเฟยออกมาอีกครั้ง

เธอได้เปลี่ยนเป็นชุดเดรสยาวสวยหรูชุดหนึ่ง ไม่ได้แค่จัดผมเสร็จ บนใบหน้าก็ได้เติมเครื่องสำอางใหม่หมดแล้ว

ฉินเทียนถึงขนาดต้องถอนหายใจ ผู้หญิงมักจะยืดติดกับรูปลักษณ์ของตัวเอง

ในมือของมู่เฟยเฟยถือเสื้อเชิ้ตผ้าไหมอิตาลีสีดำมาตัวหนึ่ง ตำแหน่งหน้าอก ยังมีมังกรดำตัวหนึ่งที่ปักด้วยมือ

“แต่ก่อนฉันโง่จริงๆ ในเงินตั้งมากมายเชิญช่างตัดเสื้อต่างชาติยอดฝีมือมาตัดเสื้อผ้าให้กับพานหลง ใครจะรู้ว่า เขาไม่เคยได้ใส่เลย”

“เปลืองแรงจริงๆ”

“คุณฉิน เสื้อตัวนี้ช่างเหมาะกันคุณจริงๆนะ”

เธอสวมเสื้อให้ฉินเทียนด้วยตัวเอง ติดกระดุมทีละเม็ดทีละเม็ด

มองดูผู้ชายที่หล่อและสำอางอีกทั้งยังมีความดิบอย่างมีเสน่ห์ที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ สูดดมกลิ่นกายผู้ชายที่เด่นชัดในระยะใกล้ ทำให้เธอหน้าแดงใจเต้น เกือบจะติดกระดุมผิดเม็ด

“ขอบคุณมาก”หลังจากทำธุระเสร็จ ฉินเทียนหันตัวจะเดินไป

“คุณฉิน!”มู่เฟยเฟยตะโกนเรียก : “ฉันต้องขอโทษคุณเรื่องงานปาร์ตี้ค็อกเทล ตอนนี้ยังมีโอกาสไหม?”

“ฉันหมายความว่า เรื่องแบรนด์แอมบาสเดอร์”

“เพียงแค่คุณให้โอกาสฉันสักครั้ง ฉันจะไม่รับค่าตัว!”

“ฟรีค่าตัวตลอดชีวิตก็ได้หมด!”

ฉินเทียนลังเลสักพัก สุดท้ายก็ไม่ได้หันหลังกลับ ： “มีเรื่องบางเรื่อง สิ่งที่พลาดไปแล้วก็ไม่มีวันกลับคืน”

“ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด อีกไม่นานคนของตระกูลพานก็จะมาถึงที่นี่ รีบออกจากที่แห่งความยุ่งเหยิงแห่งนี้ให้เร็วที่สุดเถอะ”

“เรื่องของพานหลง ให้เป็นหน้าที่ฉันจัดการ”

พูดจบ ไม่พูดพร่ำทำเพลง สาวเท้าเดินจากไป

มู่เฟยเฟยมองดูแผ่นหลังที่กำยังของฉินเทียนหายไปในความมืด เธอเหมือนเป็นคนโง่ไปหน่อย

ใช้เวลานานถึงจะได้สติ มองเห็นศพที่อืดอยู่ในสระว่ายน้ำ ร้องกรี๊ดเสียงแหลมวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน

นี่ก็เช้าตรู่แล้ว

ดูเหมือนว่าบ้านพักตากอากาศสุดหรูคฤหาสน์หลงกงประเภทนี้ บริเวณรอบข้างไม่มีผู้อยู่อาศัย ดังนั้นการต่อสู้อย่างอนาถที่น่ากลัวที่นี่ เป็นส่วนน้อยไม่มีผลกระทบถึงข้างนอก

ฉินเทียนออกจากเขตบ้านพักตากอากาศ มาจนถึงถนนด้านนอก

แสงไฟสลัวในค่ำคืนที่เงียบสงัด

เขาโทรหาเหลิ่งเฟิง สอบถามสถานการณ์ที่โรงแรม

เหลิ่งเฟิงตอบกลับ ทุกอย่างราบรื่น แต่เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหลินเซวี่ยรายงานว่า ซูซูได้นอนหลับแล้ว

ในที่สุดฉินเทียนก็วางใจ พรุ่งนี้พระอาทิตย์ขึ้น ก็จะเป็นวันใหม่

หลังจากนั้น ลังเลสักพัก เขาก็กดโทรศัพท์โทรหาใครอีกคน

โทรศัพท์ดังอยู่นาน ไม่มีใครรับ

อีกฝ่ายน่าจะหลับไปแล้ว

แต่เป็นเรื่องด่วนที่ต้องรีบจัดการ ฉินเทียนจะไม่รบกวนไม่ได้

ทันใดนั้น โทรศัพท์ก็ถูกตัดสาย

ไม่ใช่ไม่มีคนรับ ตัดสายไปเอง แต่ได้ถูกคนตัดสาย

นั้นก็หมายความว่าคนอย่างน้อยได้ตื่นแล้ว

เขาโทรอีกครั้ง

ในครั้งนี้ ดังประมาณ 10 วินาทีกว่าๆ ก็ถูกกดตัดสายอีกครั้ง

เขาไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงกดปุ๋มโทรซ้ำ

ครั้งที่ 3 อีกฝ่ายกดตัดสายทันที

ฉินเทียนฝืนยิ้ม ดูเหมือนว่าตัวเองไปรบกวนเธอแล้วจริงๆ

พูดได้เลยว่าหลิวหรูยู่เป็นคนแรก ที่ทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูดตัดสายอย่างนี้ ยังตัดสายเขาติดต่อกันถึง 3 ครั้ง

ดั่งคำกล่าวที่ว่า “ไม่ควรทำผิดซ้ำหลายๆครั้ง” ในเมื่อถูกตัดสายถึง 3 ครั้งแล้ว อย่างนั้นเขาเองก็ไม่จำเป็นต้องติดต่อกันอีกต่อไป

ฉินเทียนสูบบุหรี่ 2 ที ดับบุหรี่ แล้วเรียกรถแท็กซี่คันหนึ่งกลับโรงแรมเจี๋ยหลง

ในห้องที่ตกแต่งด้วยสีชมพู เต็มไปด้วยกลิ่นไอของเด็กผู้หญิง หลิวหรูยู่ใส่ชุดนอน ผมเพ้ายุ่งเหยิงนั่งอยู่บนเตียง