บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 210

　　ระหว่างทาง ฉินเทียนค่อนข้างร้อนใจ เกรงว่าจะดึกเกินไป

　　เนื่องจากหลินเซวี่ยแอบส่งข้อความมารายงาน ซูซูอยู่กับหลิวหรูยู่ ทางนั้นถ่ายโฆษณาเสร็จเรียบร้อยแล้ว

　　ตอนนี้ เตรียมตัวจะกลับมาแล้ว

　　เขาเหยียบคันเร่งอย่างไม่ตั้งใจ ความเร็วของรถไปถึงร้อยกว่าแล้ว

　　เหลิ่งเฟิงและทีมหมาป่าเดียวดาย รวมทั้งทหารใหม่ยี่สิบนายที่เพิ่งรับสมัครที่อยู่ด้านในรถตู้ ยังคิดว่าด้านหน้ามีการสู้รบอะไร

　　เหยียบคันเร่ง ตามอยู่ด้านหลังติดติด

　　ในที่สุด ก็มาถึงประตูใหญ่อุทยานมังกร

　　บอดี้การ์ดที่รับผิดชอบเฝ้ายามไม่รู้จักรถแลนด์ครุยเซอร์คันนี้ ก้าวเข้ามาขวางทาง เมื่อเห็นฉินเทียน จึงรีบปล่อยไป

　　ฉินเทียนเอ่ยถาม: “คุณผู้หญิงกลับมาหรือยัง?”

　　“รายงานคุณผู้ชาย!”

　　“รถของคุณผู้หญิงเพิ่งจะเข้าไปเมื่อครู่ครับ!”

　　ฉินเทียนถอนหายใจ แล่นรถพุ่งเข้าไป

　　แลนด์โรเวอร์ค่อยๆจอดที่หน้าประตูคฤหาสน์ช้าๆ ซูซูที่นั่งอยู่ด้านหลังใบหน้าเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า เกือบจะนอนหลับไปแล้ว

　　“ประธานซู ถึงบ้านแล้วค่ะ” จนกระทั่งหลี่เซวี่ยเอ่ยเตือน ซูซูถึงได้สติกลับคืนมา

　　เธอหาวนอน กล่าว: “หลินเซวี่ย ลำบากเธอแล้ว รีบไปพักผ่อนเถอะ”

　　“พรุ่งนี้ยังต้องยุ่งอีกวันหนึ่ง”

　　เธอเปิดประตูลงรถ มองเห็นรถสองสามคันขับพุ่งเข้ามาจากไกลๆ อดไม่ได้ที่จะตกใจ

　　รถด้านหลังที่กำลังไล่กวด เธอยังนึกว่า รถแลนด์ครุยเซอร์สีขาวด้านหน้าคันนี้ กระทำความผิดอะไร

　　จนกระทั่งรถยนต์จอดอยู่ด้านหน้า ฉินเทียนกระโดดออกมา เธอนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง กล่าว: “ซื้อรถใหม่แล้ว?”

　　ฉินเทียนถอนหายใจ กล่าว: “คุณภรรยา คุณไปพักผ่อนก่อน ผมจะไปทำอาหารเดี๋ยวนี้”

　　“เหลิ่งเฟิง!”

　　“ครับผม!”

　　“ยกปลาลงมา ให้คุณผู้หญิงดู!”

　　“ครับผม!”

　　เหลิ่งเฟิงและชายหนุ่มสองสามคน ยกถังน้ำขนาดใหญ่ถังหนึ่ง ยิงฟันแล้วเดินเข้ามา

　　“ไปเอาปลามากมายขนาดนี้มาจากที่ไหน?”

　　“พวกคุณไปทำอะไรมา?” ซูซูเอ่ยถามอย่างสงสัย

　　เหลิ่งเฟิงยิ้มยิงฟันกล่าว: “พี่สะใภ้ นี่ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะพี่เทียนรู้ว่าพี่ชอบกินปลา ปลาที่เพาะเลี้ยงไม่อร่อย จึงพาพวกผม ไปตกปลาที่ริมแม่น้ำด้วยตัวเอง”

　　ซูซูอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง

　　เมื่อเห็นฉินเทียนและเหลิ่งเฟิงรวมถึงคนอื่นๆ บนตัวเต็มไปด้วยดินโคลน อดไม่ได้ที่จะกล่าวอย่างประหลาดใจ: “คุณคงไม่ได้จะบอกฉันว่า คุณพาพวกเขาไปตกปลามาทั้งวันหรอกมั้ง?”

　　“พวกคุณไม่มีธุระต้องทำหรือ?”

　　ฉินเทียนยิ้มกล่าว: “ทำให้คุณภรรยามีความสุข ก็คือธุระของผม”

　　“ซื้อรถใหม่ ก็เพื่อไปตกปลา”

　　“คุณภรรยาคุณดู ผมตกปลากะรังยักษ์ได้ตัวหนึ่ง!”

　　“อีกประเดี๋ยวนึ่งซีอี๊วให้คุณทาน”

　　พูดไป ยื่นมือของตัวเองออกไป จับปลากะรังออกมาจากถังน้ำ ปลาใหญ่ดิ้นไปมา ดิ้นจนใบหน้าของฉินเทียนเต็มไปด้วยน้ำ

　　ซูซูเมื่อเห็นว่าฉินเทียนชายหนุ่มร่างใหญ่คนหนึ่งแบบนี้ ในเวลานี้กำลังจับปลา สีหน้าที่แสดงออกบนใบหน้า ก็เหมือนกับเด็กชายตัวน้อยที่ได้ทำเรื่องดี หวังว่าจะได้รับคำชมเชยจากคุณครู

　　เธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ว่าภายในใจก็รู้สึกอบอุ่นทันที กล่าวเสียงอ่อนโยน: “ไม่เข้าท่า!”

　　“เข้าไปเถอะ!”

　　พูดไป ก็เดินมุ่งเข้าไปที่คฤหาสน์

　　“ครับ!”

　　“คุณภรรยา คุณไปพักผ่อนก่อนเถอะ ผมทำอาหารเสร็จแล้วจะเรียกคุณ!”

　　พูดไป ฉินเทียนก็ยื่นมือออกไปอีก จับปลาตะเพียนสองตัว ปลากะรังนึ่งซีอิ๊ว ปลาตะเพียนทำน้ำแกง

　　“เหลิ่งเฟิง ที่เหลือมอบให้แกแล้ว”

　　“ครับผม!”

　　“ขอบพระคุณพี่เทียนที่ให้ปลาเป็นรางวัล!”

　　“พี่น้องทั้งหลาย พวกเราไปตั้งเตาย่างปลาเถอะ!” เหลิ่งเฟิงยิงฟันยิ้มแล้วเอ่ยกล่าว

　　ฉินเทียนรีบเอ่ยกล่าว: “พี่น้อง แกเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น——”

　　เหลิ่งเฟิงรีบกล่าว: “ผมเข้าใจแล้ว”

　　“พี่น้องทั้งหลาย ขอบคุณพี่สะใภ้เทียนที่ให้ปลาเป็นรางวัล!”