บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 241

ก่อนหน้านี้ตอนอยู่บ้านตระกูลอานขณะที่จี้เจินชี้ตัวยู่หลิงหลง เธอเคยบอกไว้ว่ายู่หลิงหลงและหลิวเช่อไม่ใช่แค่คนรักที่แอบคบกันมานานหลายปีเท่านั้น 

เธอยังคลอดลูกสาวคนหนึ่งให้หลิวเช่ออีกด้วย

ตอนนั้นยู่หลิงหลงไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด ยังบอกอีกด้วยว่าเธอและหลิวเช่อเป็นสามีภรรยากันมานานมาก ๆ แล้ว 

เพราะฉะนั้นแล้วคนนี้ก็คือลูกสาวของยู่หลิงหลงหรือ?

และพ่อของเธอก็คือราชาเป่ยเจียงหลิวเช่อ?

เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ ยู่หลิงหลงบวกกับหลิวหรูยู่ทำให้ฉินเทียนรู้สึกเกรงกลัวสาวสวยไปโดยสัญชาตญาณเลย

คนที่อยู่ตรงหน้านี้คงไม่ใช่อาวุธลับที่ใช้มาจัดการฉันหรอกมั้ง?

ดังนั้นเขาจึงลังเลใจอยู่เล็กน้อย 

“ฉันบอกให้นายเข้ามา นายไม่ได้ยินหรือไง?”

“นายคิดว่าฉันจะกินนายได้หรอกเหรอ?”

ภายใต้อารมณ์ที่โกรธเกรี้ยว หลิวชิงเหยาจึงเดินมาอยากดึงตัวฉินเทียนเข้าไป

“อย่าขยับ!”ฉินเทียนเตรียมป้องกันโดยสัญชาตญาณ จิตที่จะฆ่าบนตัวฮึกเหิมอย่างมาก เขาคิดว่าหญิงสาวคนนี้จะลงมือต่อตัวเอง

“นายเป็นอะไรน่ะ?”ไอสังหารที่แผ่กระจายออกมาอย่างกะทันหัน ทำให้หลิวชิงเหยาตกใจจนตัวสั่น

ใบหน้าที่เรียวบางของเธอขาวซีด มองหน้าฉินเทียน ดวงตาที่กลมโตคู่หนึ่งเปี่ยมล้นไปด้วยความใสซื่อและหวาดกลัว

ฉินเทียนหายใจออกเฮือกหนึ่ง พบว่าตัวเองคิดมากเกินไป 

เห็นได้ชัดเจนเลยว่าคนที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นเพียงหญิงสาวที่ไม่มีอาวุธอะไรติดตัวเลย เธอไม่สามารถสร้างภัยคุกคามใด ๆ ให้แก่ตัวเองได้เลยด้วยซ้ำ

เขารู้สึกอับอายจนเหงื่อตกเล็กน้อย

นี่กูขี้ขลาดขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย 

เขาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เก็บไอสังหารกลับเข้าที่แล้วพูดอย่างเก้อเขิน: “ไม่เป็นไร”

“ที่แท้ก็เป็นคุณหนูนี่เอง คุณไปก่อนเถอะครับ”

หลิวชิงเหยาดึงสติกลับมาได้ และรู้สึกว่าเมื่อกี้นี้เป็นแค่ภาพลวงตา

เธอเบ้ปากพลางพูด: “ดูสภาพที่ดูตื่นเต้นของนายนี่สิ น่าจะกระทำความผิดมา และกลัวว่าหลิวเช่อจะลงโทษนายสินะ?”

“ไม่ต้องกลัว เขาน่ะเป็นคนที่โฉมภายนอกดูเข้มแข็ง แต่ภายในจิตใจขี้ขลาดตาขาวมากเลยล่ะ”

“ไป เดี๋ยวฉันรับผิดชอบแทนนายเอง!”

“พอดีเลย ฉันก็จะไปตามคิดบัญชีกับหลิวเช่ออยู่เหมือนกัน!”

“วันนี้ถ้าเกิดเขาไม่ขอโทษฉัน ฉันก็จะไม่ชื่อหลิวชิงเหยา!”

เธอดึงมือของฉินเทียนแล้วเดินขึ้นไปบนตึกด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว 

ฉินเทียนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย หลิวเช่อไปทำให้ลูกรักคนนี้ของเขาไม่พอใจได้ยังไง หลิวชิงเหยาถึงกับจะไม่เรียกเขาว่าพ่อ 

เขาคาดการณ์ได้ไม่มีผิด กำลังทั้งหมดที่หลิวเช่อสกัดล้วนถูกใช้ข้างนอก

ทั้งหอชงเซียวเงียบกริบมาก ๆ อยู่ในความสงบสุขและเป็นมงคลทั้งหมด

ไม่มีใครคอยเฝ้าอยู่ข้างนอกเลย 

ขึ้นมาถึงบนตึก ในที่สุดเขาก็ได้พบเห็นเป่ยเจียงที่มีชื่อเสียงเลื่องลืออย่างหลิวเช่อ

ซึ่งสภาพของเขาดูไม่ค่อยเหมือนบุคคลที่น่ากลัวแห่งยุคอย่างที่ฉินเทียนจินตนาการเอาไว้ ไม่นึกเลยว่าภายนอกของหลิวเช่อจะดูแก่ชราเล็กน้อย จอนผมเริ่มขาวหงอกแล้ว

อีกอย่างสีหน้าของเขาก็ดูเขียวช้ำลาง ๆ ด้วย

ณ ตอนนี้เขากำลังจิบชาอย่างเงียบ ๆ เหมือนชายชราที่สุภาพอ่อนโยนนุ่มนวล ทว่าออร่าความเป็นผู้มีอำนาจสูงส่งยังคงอยู่อยู่

ยู่หลิงหลงและหลิวเช่อนั่งประจันหน้ากัน เมื่อเห็นว่าลูกสาวถึงกับดึงตัวฉินเทียนขึ้นมาข้างบน สีหน้าท่าทางของเธอก็ดูแปลกประหลาดไป

แต่ทว่าเธอไม่ได้พูดอะไร แต่เป็นการก้มหน้าจิบชา

“ชิงเหยา แกมาทำอะไรน่ะ”หลิวเช่อถามกระแทกเสียงต่ำ

“คุณยังมีหน้ามาถามฉันอีกเหรอ!”

หลิวชิงเหยาใช้เท้าย่ำกับพื้นแล้วตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์: “หลิวเช่อ นี่คุณแนะนำคู่นัดบอดขี้หมูขี้หมาอะไรให้ฉันเนี่ย!”

“ฉันไม่เห็นด้วย!”

“ฉันขอเตือนคุณไว้ก่อน ขืนยังมีครั้งต่อไปอีก แม่นางอย่างฉัน…...ก็จะหนีออกจากบ้าน!”

“นี่แกพูดกับพ่อยังไงเนี่ย?”ยู่หลิงหลงเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“แม่ แม่มาได้พอดีเลย แม่ช่วยควบคุมดูแลสามีแม่หน่อยได้ไหม!”หลิวชิงเหยาเป็นคุณหนูหัวดื้อที่ถูกรักและเอ็นดูมากจนเสียคนแล้วชัด ๆ

สีหน้าของยู่หลิงหลงหม่นหมองลงไป: “แกควรเรียกสามีแม่ว่าอะไร?”

หลิวชิงเหยาตอบกลับด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด: “หลิวเช่อ!”

ยู่หลิงหลงพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น: “แกลองพูดอีกครั้งซิ?”

ทันทีที่สีหน้าหม่นหมองลง ก็มีความน่าเกรงขามปรากฏทันที

ดูเหมือนกับว่าหลิวชิงเหยาจะรู้สึกกลัวมาก ๆ ก่อนที่เธอจะพึมพำว่า: “พ่อหนู!”

หลิวเช่อพูดอย่างจนปัญญา: “เหยาเหยา คุณชายฟู่ไม่คู่ควรกับแกตรงไหน?”

“บรรพบุรุษของเขาเป็นบัณฑิตที่สอบได้ในสนามสอบพระราชวังสมัยราชวงศ์หมิง คุณปู่และคุณย่าเป็นศาสตราจารย์เก่าที่ได้ดื่มด่ำกับเงินเบี้ยเลี้ยงพิเศษ พ่อแม่ก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านวิชาการอีก”

“ตัวเขาเองก็เป็นนักศึกษาดีเด่นในมหาลัยชื่อดัง และสิ่งสำคัญคือฉันดูออกอยู่ว่าคุณชายฟู่ชอบแกด้วยหัวใจจริงจริง ๆ ”

หลิวชิงเหยาตอบกลับว่า: “เหลวไหล!”

“ยังไงหนูก็ไม่เห็นด้วย!”

“พ่อ พ่อจะให้หนูรีบแต่งงานทำไมเนี่ย?”