บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 251

และในเวลานี้เอง ผู้ชายเลอะเทอะที่หนวดเครารุงรัง บนตัวเต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่และเหล้าคนหนึ่ง ก็เดินเข้ามาพร้อมกับอาหารสำเร็จรูปหนึ่งถุง 

เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาเขาก็แดงเถือกขึ้นมาในทันที ถลึงตาใส่ฉินเทียนพลางถามว่า: “มึงเป็นใคร?”

“อยู่ในบ้านกูได้ยังไง?”

“ไอ้สารเลว มึงกล้าขโมยเมียกูงั้นเหรอ! กูจะฆ่ามึง!”

หลังจากพูดจบ เขาก็หยิบขวดเบียร์ขึ้นมาจากโต๊ะในห้องรับแขก พุ่งตรงเข้ามาด้วยดวงตาที่แดงเถือก 

“อย่านะ!”

“ฉินเทียนรีบหนีเร็ว!”กงลี่อุทานอย่างตะลึง 

เมื่อฉินเทียนมองเห็นชายหนุ่มที่สกปรกเลอะเทอะคนนี้ และนึกได้ว่าเขาทำแบบนั้นกับกงลี่ ไฟโกรธจึงลุกโชนขึ้นมาในทันที

แม้ว่ากงลี่จะเป็นภรรยาในอดีตของเขา อีกทั้งคลอดลูกเพื่อเขาด้วย

อดีตพวกเขาก็ต้องแน่นแฟ้นสนิทใจกันเป็นอย่างยิ่งแน่นอน

แต่ทว่าในเมื่อพวกเขาหย่ากันแล้ว งั้นกงลี่ก็เป็นผู้หญิงที่เป็นอิสระและมีความเสรีภาพ 

อีกอย่าง ถึงแม้จะไม่หย่ากัน เธอก็ไม่ควรถูกผู้ชายเฮงซวยปฏิบัติต่ออย่างโหดร้ายทารุณแบบนี้! 

ฉินเทียนกัดฟันแน่น ไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว ก่อนจะเดินตรงไปทางเจิ้งจี๋

ยื่นมือจับขวดเบียร์ที่เขาฟาดมา แล้วหักข้อมือฟาดลงบนศีรษะของเจิ้งจี๋จดเสียงดังเพล้ง

เจิ้งจี๋กรีดร้องเสียงดัง แล้วล้มนั่งลงไปกับพื้น 

ฉินเทียนยกขาเหยียบลงบนศีรษะเขา ถือเศษแก้วที่แหลมคมไว้ในมือพลางพูด: “กูจะฆ่าคนขยะอย่างมึง!”

“อย่านะ!”กงลี่ตะโกนเสียงดังคำหนึ่ง แล้วพูดว่า: “ฉินเทียน อย่าฆ่าคน!”

เธอพุ่งเข้ามาดึงตัวฉินเทียนเอาไว้พลางพูดอย่างตื่นตระหนก: “ไป!”

“รีบไป!”

“คุณไม่ต้องไปทะเลาะกับคนต่ำ ๆ แบบนี้หรอก”

“ถ้าฆ่ามัน คุณก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิตเหมือนกัน!”

เมื่อเห็นว่าสภาพเป็นแบบนี้ นิสัยดุร้ายของเจิ้งจี๋ก็กำเริบขึ้นมาเช่นกัน เขาด่ากราดเสียงดัง

“ไอ้ชิบหาย!”

“ไอ้ไก่อ่อน!”

“ถึงกับอ่อยเมียกูงั้นเหรอ!”

“กูจะบอกมึงให้นะ ถึงแม้กงลี่มันจะหนีไปไกลสุดขอบฟ้า มันก็เป็นเมียกู!”

“ใครก็อย่าคิดที่จะแย่งมันไป!”

“มาดิ! เก่งจริงก็มาดิวะ มาฆ่ากูสิ!”

“ตายไปเป็นผี กูก็จะไม่ปล่อยพวกมึงไป!”

ฉินเทียนคิดถึงจริง ๆ ว่าบนโลกใบนี้จะมีผู้ชายที่หน้าด้านไร้ยางอายแบบนี้อยู่ด้วย

ภายใต้อารมณ์ที่โกรธเกรี้ยว เขากระชากผมของเจิ้งจี๋แล้วกระแทกหัวเขาเข้ากับผนังห้อง

เจิ้งจี๋ดิ้นทุรนทุราย และกรีดร้องเหมือนหมูโดนเชือดในทันที 

“อย่านะฉินเทียน!”

“อย่าฆ่าคน!”กงลี่วิ่งตามออกมาด้วยความหวาดกลัว 

เมื่อเห็นว่าประตูห้องน้ำเปิดอยู่ ฉินเทียนจึงลากตัวเจิ้งจี๋เข้าไป 

“ไอ้อ่อนหัด มึงอ่อยเมียกู แถมยังจะฆ่ากูอีก!”

“มึงไม่ได้ตายดีแน่!”

“ตายเป็นผีกูก็ไม่อโหสิกรรมให้มึง!”

“ไอ้ชาติชั่ว กูไม่ปล่อยมึงไปแน่!”เจิ้งจี๋ยังคงด่ากราดเสียงดัง 

ฉินเทียนเห็นว่าชักโครกที่อยู่ข้าง ๆ ไม่รู้ว่าพังเสียหายไปนานเท่าไหร่แล้ว มีน้ำขี้สีเหลืองครึ่งชักโครก เขาจึงกระชากผมของเจิ้งจี๋แล้วกดหัวเขาลงไป 

“อ๊ากก……”

ขี้ถูกกรอกเข้าปากเจิ้งจี๋ ทำให้เขาพูดไม่ออกภายในชั่วพริบตา เขาเป่าลมออกมาจนเสียงดังกรู ๆ มือเท้าตะเกียกตะกายอย่างสุดชีวิต

ฉินเทียนกดหัวของเขาเอาไว้แรง ๆ จนกระทั่งเจิ้งจี๋ค่อย ๆ หมดแรง 

“ฉินเทียน รีบปล่อยออก!”

“มันจะตานเอาได้นะ!”กงลี่วิ่งมาดึงตัวฉินเทียนอย่างเร่งรีบ

เธอก็ตกใจต่อลักษณะท่าทาง ณ วินาทีนี้ของฉินเทียนเหมือนกัน 

ตอนนี้ฉินเทียนถึงจะกระชากผมเจิ้งจี๋แล้วเหวี่ยงตัวเขาไปข้าง ๆ 

“ถ้าเกิดมึงยังกล้าพูดคำหยาบอีกแม้แต่คำเดียว กูจะฆ่ามึงทันที!”เขาพูดด้วยดวงตาที่แดงเถือก

เจิ้งจี๋ไออย่างรุนแรง อาเจียนขี้สีเหลืองออกมาคำใหญ่ ผ่านไปนานมากถึงจะกลับมาหายใจแบบปกติได้

เมื่อเห็นลักษณะท่าทางของฉินเทียน เขาก็รู้สึกกลัวแล้วจริง ๆ

จากหมาที่ดุร้ายตัวหนึ่ง กลายเป็นคนขี้มูกโป่งไปภายในชั่วพริบตาเดียว