บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 260

　　“ใคร？”เมื่อได้ยินเสียงนั้น ฉีชุนอึ้งไปครู่หนึ่ง สีหน้าก็เปลี่ยนไป

　　“คุณชายสาม ขอโทษ”เหล่าหม่ากัดฟัน จากนั้นหลีกให้ร่างที่มีสเน่ห์ออกมา

ที่ด้านหลังของเขา ยังมีอีกคนหนึ่ง

ฉินเทียนนั่งอยู่บนเก้าอี้ นั่งไขว่ห้าง ในมือถือมีดม้งเล่มยาวที่มีชื่อของเหล่าหม่า

กำลังยิ้มตาหยีมองมาที่เขา

　　“เหล่าหม่า นายหักหลังฉัน？”เมื่อคิดอะไรได้ ฉีชุนก็รีบถอยหลัง

　　สีหน้าของเหล่าหม่าที่ย่ำแย่ กัดฟันแล้วพูดว่า：“ฉันพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว ทำไงได้ สู้เขาไม่ได้จริงๆ ！”

เมื่อคิดถึงตอนที่เขาแสดงมีดม้งแบบที่สอง ทีแรกนึกว่าจะชนะ ทว่าตอนที่สับสนนั้น ก็ถูกฉินเทียนแย่งมีดไป

แม้กระทั่งตอนที่ฉินเทียนลงมือ เขายังมองไม่ชัดเลย

ก่อนหน้าที่ฉินเทียนจะลงมือนั้น เขาทำกล้องวงจรปิดพัง เพราะไม่อยากให้ฉีชุนเห็น

เพราะแบบนี้ จึงนำให้เจ้าหมอนี่เข้ามา

　　“ตอนนี้ ยังจะได้สูตรจากภรรยาของฉันอยู่ไหม？”ฉินเทียนตบมีดม้งที่อยู่ในมือ จากนั้นหัวเราะแล้วมองไปที่ฉีชุน

　　ฉีชุนกัดฟันแล้วพูดว่า：“ถือว่าฉันมองพลาดไปเอง……”

เขาถอยหลังทีละก้าว ทีแรกคิดว่า เมื่ออยู่ในระยะห่างที่ปลอดภัย จากนั้นตะโกนเสียงดัง และถอยเท้าวิ่งเข้าไปที่รถ

ยื่นมือพร้อมเปิดประตูรถ

เสียงหึของฉินเทียน มือที่สะบัดไป มีดม้งที่เร็วดั่งสายฟ้าฟาด

เสียงดังพลัก ทะลุมือของฉีชุน จากนั้นก็ตอกไว้ตรงประตูรถ

　　“อ๊ะ！”

ความเจ็บปวดเข้ากระดูก ทำให้ฉีชุนคุกเข่าลงที่พื้น สีหน้าซีดขาว ร้องเสียงโหยหวน

ฉินเทียนลุกขึ้น จากนั้นเดินเข้าไปช้าช้า

　　“ไม่เอา！”

“ไม่เกี่ยวกับฉัน อย่าฆ่าฉันเลย！”หวงอิงอิงตกใจจนวิญญาณแทบออกจากร่าง รีบคุกเข่าลงที่พื้น

ฉินเทียนยกเท้าขึ้น จากนั้นก็เหยียบฝ่ามือที่ถูกตอกทะลุของฉีชุน ค่อยๆ ชักมีดออกมามือเดียว

จากนั้นก็มองมีดสีขาวเล่มนั่น ที่ถูกชักออกมาจากฝ่ามือของตนเอง แล้วกลายเป็นสีเลือด

ฉีชุนได้ยินเสียงมีดที่ไปเสียดสีกับกระดูกของตนเอง เสียงร้องเจ็บปวด จนสลบลงไป

เขาเป็นคุณชายที่คาบช้อนทองมาเกิด มีชีวิตที่สุขสบาย อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ร่ำรวย เมื่อไหร่กันที่เขาต้องมาทรมานเช่นนี้！

นักเลงที่อยู่รอบๆ รวมถึงหม่าหงเทา เมื่อเห็นสีหน้าของฉินเทียน ต่างก็รู้สึกว่าเขาราวกับปีศาจ

　　“ฉินเทียน อย่าฆ่าคนเลย！”ซูซูที่เห็นก็อดพูดไม่ได้

　　“วางใจเถอะที่รัก”ฉินเทียนยิ้มแล้วรับปาก

　　“หืม？”เจิ้งจี๋รู้สึกไม่ถูกต้อง จึงพูดขึ้นว่า：“เธอเป็นเมียของนาย？”

　　“เมียของนายไม่ใช่เมียของฉันหรอกเหรอ？”

คำว่า“ภรรยา”ในปากทีแรกของฉินเทียน ทุกคนต่างคิดว่าหมายถึงกงลี่

เพราะว่าเจิ้งจี๋เข้าใจว่า ภรรยาของเขา ได้หนีตามฉินเทียนไป

ตอนนี้ ดูจากสภาพแล้ว ภรรยาของฉินเทียน คือซูซู？

　　เป็นไปได้ยังไง！

　　“นายพูดบ้าอะไร！”กงลี่พูดโมโหจนหน้าแดง：“คุณฉินเทียนกับประธานซู เป็นสามีภรรยากันมาหลายปีแล้ว！”

　　“ครั้งนี้คุณฉินเทียนช่วยฉันไว้ แต่ว่าระหว่างฉันกับนายไม่มีอะไรต่อกันแล้ว！”

　　เจิ้งจี๋อ้าปากกว้าพูดไม่ออก

ทันใดนั้นที่เห็นฉินเทียนถือมีดม้งแล้วเดินเข้ามา เขาก็ตะโกนอย่างตกใจ จะหันหน้าวิ่งหนี

ฉินเทียนปรากฏด้านหน้าอย่างสายฟ้าฟาด จากนั้นใช้มีดม้งตบหน้าเขาแล้วพูดว่า：

　　“รบกวนนายลองนึกหน่อยสิว่า เมื่อวานฉันบอกนายแล้วใช่หรือเปล่า”

　　“หากว่าฉันพบนายอีก ฉันจะจัดการนายให้ย่อยยับ？”

พูดไป พร้อมกับใช้คมมีดม้ง กรีดไปที่ตัวเขา

ฉินเทียนเข้าใจขนาดระยะห่างดี ปลายมีดที่กรีดเอาเสื้อผ้าของเขา เป็นช่องโหว่ว

เจิ้งจี๋รู้สึกอย่างชัดเจนว่า ปลายมีดเหมือนกับงูพิษดีๆ นี่เอง ที่มาขยับเขยื้อนบนร่างกายของเขา

มีเหงื่อไหลเต็มทุกที่บนร่างกาย

　　“ไว้ชีวิตด้วย！”

　　“ฉันผิดไปแล้ว！”