บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 288

ได้ยินคำพูดนี้ของเหลิ่งหยุน หม่าหงเทาลังเลแล้ว

ตอนนี้ไม่มีใครยอมใคร

สีหน้าของฉินเทียนขุ่นเคือง พูดอย่างหนักแน่นว่า：“พวกคุณขัดแย้งภายในอยู่ต่อหน้าฉันเลยเหรอ?”

“ยังไม่รีบเก็บมีดอีก！”

หม่าหงเทาน้อมรับคำสั่งทันที รีบเก็บดาบแล้วถอยไป

เหลิ่งหยุนพ่นลมหายใจออกมา พูดว่า ：“คุณให้ฉันเก็บมีดฉันก็ต้องเก็บมีดเหรอ? ฉันต้องการให้เธอขอโทษฉัน！”

เถียหนิงซวงหน้าแดงขึ้นมา กัดฟันพูด：“งั้นคุณก็ใจสลายได้เลย！”

“ถ้ากล้าพอก็ฆ่าฉันเลยสิ！”

เหลิ่งหยุนจ้องมองฉินเทียน พูดอย่างเย็นชาว่า：“นี่คือคนรักของคุณหรือเปล่า? ฉันฆ่าเธอแล้ว คุณจะปวดใจหรือเปล่า?”

ฉินเทียนกัดฟันพูด：“ถ้าคุณยังก่อเรื่องอีก ผมจะเอาคุณถอดเปลือยโยนลงทะเลไป”

“คุณกล้า！”

“คุณคิดว่าผมกล้าหรือไม่?”

“คุณ——”เหลิ่งหยุนกัดฟัน รูปหน้าที่แสนเย็นชา ก็แดงขึ้นมาแล้ว

ฉานเจี้ยนถอนหายใจออกมา พูดว่า：“คุณหนูใหญ่ ยังรู้จักผมคนไร้ค่าคนนี้ไหม?”

เหลิ่งหยุนพยักหน้า：“ฉันเคยเจอคุณครั้งหนึ่ง คุณคือคุณลุงฉานเจี้ยน ขาของคุณเป็นอะไรเหรอ?

ฉานเจี้ยนยิ้มแล้วพูดว่า：“ถูกดอกไม้แห่งความมืดที่กระทำ”

“คุณหนูใหญ่ สาวน้อยหนิงซวง เป็นคนของคำสาปสวรรค์ของผม เห็นแก่ผม แล้วเอามีดวางลงเถอะ”

“คำสาปสวรรค์เป็นไฟดวงใหม่ที่รับช่วงต่อมาจากวิหารพญายม และก็เป็นปณิธานของพ่อบุญธรรมของคุณ ดังนั้นเมื่อพูดขึ้นมาแล้ว ต่างเป็นคนในครอบครัว”

“ฉันเห็นแก่ลุงฉานเจี้ยน”เหลิ่งหยุนจึงยอมลดทิฐิลง วางมีดลงมาแล้ว

เพราะว่า เห็นว่าฉินเทียนหน้าดำแล้ว เธอก็รู้สึกผิดขึ้นมาบ้างแล้วจริงๆ

ไอ้เจ้าคนนี้พูดว่าจะเอาเธอถอดเปลือยแล้วโยนลงทะเล งั้นก็คงจะไม่เหลือผ้าเอาไว้ให้เธอได้ปกปิดความอับอายแม้แต่นิดเดียว

ด้วยลักษณะนิสัยของฉินเทียนคนนี้ เธอเองก็ยังเข้าใจดี

แต่ว่าเธอก็ยิ้มอย่างเย็นชาเตือนเถียหนิงซวงออกมา：“น้องสาว อย่าได้คิดว่ามีแซ่ฉินช่วยค้ำจุนคุณอยู่ แล้วคุณจะสามารถพูดอะไรออกมาก็ได้”

“บางครั้ง อาจตายได้”

เหมยหงเซว่ยิ้มออกมาอย่างเย็นชาพูดว่า：“ราชินีงูกล้าก่อเรื่องถึงเพียงนี้ เบื้องหลังก็ไม่ใช่ว่ามีคนค้ำจุนอยู่หรอกเหรอ?”

“คุณพูดอะไรนะ?”สีหน้าเหลิ่งหยุนเปลี่ยนสีอีกครั้ง

เหมยหงเซว่ยิ้มออกมาอย่างเย็นชาพูดว่า：“ฉันเพียงแค่อยากจะปรามคนบางคน อย่าเอาความเกรงใจของคุณอื่น กลายมาเป็นความมีวาสนาของตัวเอง”

“เอาน่าเอาน่า เรื่องงานมาเป็นอันดับแรก”

“ทุกคนไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว”

“คุณหนูใหญ่ รีบพาพวกเราไปพบทูตสวรรค์เถอะ หวังว่าจากปากของเขา จะงัดข้อมูลของปรมาจารย์พิษออกมาได้”ฉานเจี้ยนรีบคลี่คลายสถานการณ์

เหลิ่งหยุนจ้องเขม็งเหมยหงเซว่แวบหนึ่ง หันหลังกลับเขาไปในถ้ำ

ระหว่างผู้หญิง ความแค้นนนี้ถือว่าแล้วกันไป

ฉินเทียนโมโหขึ้นมาบ้างแล้ว ไอ้ห่าทูตสวรรค์ยังไม่ได้เจอ ก็ทำให้โมโหเสียก่อนแล้ว

เขาใบหน้าขุ่นเคืองเดินเข้าไปข้างใน

ปรากฏว่าเป็นอย่างที่ก่วนยี่ได้พูดเอาไว้ ถ้ำหินตามธรรมชาติอันนี้ ด้านใน เต็มไปด้วยขยะที่ใช้ในชีวิตประจำวัน

เตียงหินด้านบน มีผู้ชายผิวขาวคนหนึ่งนอนอยู่ มองขึ้นไปลมหายใจแผ่วเบา กำลังสลบอยู่

บนร่างกาย ไม่ได้มีรอยบาดแผลที่ชัดเจนอะไร ไม่มีรอยเลือด แต่ว่าไม่ว่าใครได้เห็นแวบเดียว ต่างก็รู้แล้วว่าได้รับการทรมานเกินมนุษย์

ฉินเทียนรู้ได้เลยว่าก่อนตัวเองจะมา เหลิ่งหยุนทรมานให้สารภาพแล้ว

การลงมือของผู้หญิงคนนี้ เขาชัดเจนดี

เขาอดที่จะจ้องเขม็งไปที่เหลิ่งหยุนแวบหนึ่งไม่ได้ พูดว่า：“เกิดอะไรขึ้นแล้ว?”

เหลิ่งหยุนพูดออกมาอย่างอารมณ์ไม่ดี：“ก็ไม่มีอะไร”

ฉินเทียนพ่นลมหายใจออกมา：“ไม่ใช่ว่าผมบอกแล้วเหรอ ว่าให้ผมมาแล้วค่อยว่ากัน?”

“ไม่ง่ายกว่าจะจับได้สักคน คุณทำเขาตายจะว่ายังไง?”

ครั้งนี้ เหลิ่งหยุนกัดฟันกรอด ถือว่าไม่ได้เถียงออกมา

“ลุงฉาน ทำให้เขาตื่น”ฉินเทียนพูดออกมาอย่างอารมณ์เสียหนึ่งประโยค

ฉานเจี้ยนก้าวขึ้นมาข้างหน้าทันที ตบลงบนตำแหน่งหัวใจของผู้ชายคนนั้น

เดิมทีผู้ชายคนนี้ลมหายใจแผ่วเบา แต่ว่าหัวใจได้รับกระตุ้นจากภายใน ทันใดเต้นขั้นมาอย่างรวดเร็ว

เขาเปิดเปลือกตาออกมา แววตาล็อกอยู่บนใบหน้าของฉินเทียน

“คุณเป็นใคร?”เขาถามอย่างหวาดกลัว

ฉินเทียนนำเอาเข็มฉีดยาอันนั้นมาจากในมือของหลิวชิงเหยา เปล่งประกายอยู่ด้านหน้าของเขา

ผู้ชายคนนี้ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา พูดว่า：“แกคือฉินเทียน?”

“คาดไม่ถึงผู้สืบทอดวิหารพญายมที่มีชื่อเสียงเรียงนามเกรียงไกร หนึ่งในราชาวิหารเทพ ยังหนุ่มยังแน่นขนาดนี้”

“น่าเสียดาย สาวน้อยคนนั้นไม่ได้ฆ่าแกตาย”