บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 292

หลู่ตี๋พูดรอดไรฟัน: "ทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นกับดัก ทำไมพวกแกถึงยังมา?"

"พวกแกไม่กลัวตายเลยหรือไง?"

ฉินเทียนเค้นเสียงหัวเราะ: "อย่าบอกนะว่าแกไม่รู้จักคำกล่าวของเมืองจีนเราที่ว่า แผนซ้อนแผนน่ะ?"

"ไม่อย่างนั้น จะเข้าใกล้พวกแกได้ยังไงล่ะ?"

"แต่แผนของพวกแกก็แสบสันใช่ย่อย ถ้าฉันเดาไม่ผิด กองพลผีพรายดักซุ่มที่เกาะสฟาร์บาร์  คงเป็นเพียงหมากตัวแรกของพวกแกเท่านั้น"

"พวกแกรู้ดีว่า ฆ่าฉันไม่ได้ง่ายๆ แถมยังมีประสบการณ์จากการซุ่มโจมตีมาแล้ว ฉันต้องรู้แน่ว่านี่เป็นกับดัก"

"ดังนั้น แกเลยเตรียมเดินหมากตัวที่สองที่นี่แบบแยบยล"

"แม้วิธีการจะไม่ได้มีชั้นเชิงมากมาย แต่ต้องบอกเลยว่า ได้ผลดีทีเดียว"

ดูเหมือนจะเป็นวิธีเรียบง่ายธรรมดา แต่อัตราที่จะทำสำเร็จกลับสูงมาก

อย่างแรก ที่นี่คือปราการใต้ดินที่แข็งแรงทนทาน หลู่ตี๋ปิดประตู ฉินเทียนรอเขา ก็กลายเป็นนกน้อยในกรงขังแล้ว

ตอนที่พวกเขาเมาอ้อแอ้กันหมด จึงนำแก๊สสลบที่เตรียมเอาไว้ก่อนหน้าพ่นผ่านช่องลมเข้าไป

แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว

ตัวละครหลู่ตี๋นี้ไม่ค่อยเป็นที่สนใจนัก แต่อีกนิดเดียว ก็จะกลายเป็นตัวการที่ทำให้ทั้งโลกสะเทือนเลือนลั่นแล้ว

"ฉันไม่เข้าใจเลย!"

"พวกแกสูดแก๊สสลบเข้าไปเยอะขนาดนั้น ทำไมถึงไม่สลบ?"

"หรือว่า พวกแกมียาแก้?" หลู่ตี๋ปวดหัว ไม่เข้าใจตรงจุดนี้เอาเสียเลย

"เพราะแก๊สสลบถูกฉันเปลี่ยนเป็นของอื่นไปแล้ว" ก่วนยี่พูดอย่างเย็นชา

ฉินเทียนมองไปที่หลู่ตี๋แล้วถามว่า"ทำไมถึงทรยศฉัน"

หลู่ตี๋สีหน้าซีดขาวแล้วพูดว่า"เงิน พวกเขาให้เงินก้อนใหญ่ที่ผมไม่สามารถปฏิเสธได้"

"แกมีอะไรจะบอกฉันอีกไหม?"

หลู่ตี๋เอ่ยเสียงเบา: "ถ้าผมบอก ผมจะรอดตายหรือเปล่า?"

ฉินเทียนส่ายหน้า เอ่ยว่า: "ไม่"

"แต่ฉันทำให้แกเจ็บแปบเดียวได้"

"เชื่อฉันเถอะ ถ้าฉันทรมานแก แกจะเจ็บปวดยิ่งกว่าตายแน่"

หลู่ตี๋ร่างทรุดฮวบ ล้มลงกับพื้น ร่ำไห้อย่างขมขื่น

"ผมเข้าร่วมองค์กรปรมาจารย์พิษได้ไม่นานเอง ทั้งหมดที่ทำไป ท่าน M เป็นคนบอกผมทั้งนั้น"

"เขาเจอข่าวมอบรางวัลนำจับบนอินเตอร์เน็ต แล้วให้ผมใช้ชื่อของทูตสวรรค์ไปติดต่อผู้หญิงคนนั้น…."

"เขาบอกว่าที่จงใจให้ผมทิ้งไอพีแอดเดรสไว้ ก็เพื่อล่อให้ราชาฉินมาติดกับ..."

"ส่วนเรื่องอื่น ผมไม่รู้จริงๆ!"

ฉินเทียนเอ่ยเสียงเย็นเยือก: "M ฟังคำสั่งมาจากใคร แกรู้ไหม?"

"ผมไม่รู้ แต่เขาเคยหลุดปากอยู่ครั้งหนึ่ง เหมือนเจ้านายของเขาจะเป็นคนสำคัญใกล้ชิดกับปรมาจารย์พิษ"

"ใช่แล้ว เป็นบุคคลอันดับสาม!"

"แต่ชื่ออะไร ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...ราชาฉิน ยกโทษให้ผมเถอะนะ!"

"ผมยังไม่อยากตาย!"

ฉินเทียนรู้แล้วว่า ถามอะไรจากปากเขาไม่ได้อีกแล้ว จึงพูดกับเหลิ่งหยุนว่า: "ให้เขาตายแบบไวๆ เถอะ"

เหลิ่งหยุนสืบเท้าขึ้นมาหนึ่งก้าว แล้วใช้มีดปาดคอหลู่ตี๋ในทีเดียว

เธอเอ่ยหน้าขรึม: "ฉันรู้ดี มันเป็นความผิดของฉัน"

"ถ้าฉันไม่ทำพังกลางคัน หลู่ตี๋คงต้องเชิญท่าน M มาแน่"

"ถ้าจับท่าน M ได้ จะต้องสาวไปถึงปลาตัวใหญ่ได้แน่นอน"